12/11/2025
“Tussen Licht en Schaduw”
Er waren tijden dat mijn leven voelde als een slecht geregisseerde film — eentje waarin ik niet wist of ik de hoofdrol speelde of de figurant was die toevallig te veel tekst kreeg.
Ik lachte. Ik hielp anderen. Ik hield alle ballen in de lucht.
Maar ergens, diep vanbinnen, was er dat fluisterende stemmetje: en ik dan?
Mijn lijf deed nog mee, mijn hoofd draaide overuren, maar ik — de echte ik — was allang naar een veilige plek verhuisd. Onzichtbaar. Even uitgeleend aan de stilte.
De wereld keek naar buiten, ik keek naar binnen.
En daar, in dat binnenste, huisde iets dat tegelijk wonderlijk en beangstigend was. De schaduw van al wat was gebeurd — dingen die ik liever niet opnieuw zou beleven. Dingen waar horrorfilms hun inspiratie aan konden ontlenen, maar waar geen popcorn bij paste.
Er waren dagen dat ik dacht: “dit is het dan”.
Totdat het universum besloot dat het klaar was met mijn overlevingsmodus.
Het begon subtiel. Een cliënt die iets zei dat recht in mijn hart sneed.
Een droom die bleef hangen.
Een blik in de spiegel waarin ik voor het eerst in jaren weer iets herkende.
Daar, op dat kruispunt van voelen en verdwalen, begon mijn verhaal opnieuw.
Niet als wonder, maar als keuze.
Ik ontdekte hypnose — niet als trucje, maar als sleutel.
En toen ik eenmaal door die deur stapte, bleek er achter de angst iets veel groters te liggen: vrijheid. Rust. En ja, een paar hardnekkige demonen die niet zomaar wilden vertrekken.
Maar ik had iets nieuws geleerd: ik hoefde ze niet meer weg te jagen. Ik hoefde ze alleen aan te kijken.
Langzaam veranderde het script.
Waar vroeger de horror zat — de angst, het verdriet, het vechten — kwam nu inzicht. Waar spanning was, kwam kracht.
Ik lachte weer. Soms zelfs hardop, om de absurditeit van het leven.
Ik werd de therapeut die ooit zelf gered moest worden. De vrouw die anderen hielp thuiskomen in zichzelf.
Mensen kwamen naar mij toe, stuk voor stuk met hun verhalen.
Ze herkenden in mijn rust hun eigen chaos.
In mijn eerlijkheid hun eigen hoop.
In mijn blik dat zachte “ik begrijp het” dat geen woorden nodig heeft.
En ergens, tussen de gesprekken, de sessies, de diepe ademhalingen en de kleine wondertjes door, gebeurde het onopvallend: ik kwam zelf ook thuis.
Niet met vuurwerk of violen.
Maar gewoon, stil. Zoals het hoort.
Nu wandel ik verder — niet als slachtoffer van het verleden, maar als gids door de mist.
Ik weet dat licht en donker bij elkaar horen.
Dat zelfs horror een les kan dragen.
En dat humor, hoe klein ook, de beste bescherming blijft tegen de gekte van het leven.
Ik ben Swenny.
De vrouw die mensen leert terug te keren naar zichzelf.
De therapeut die haar eigen duisternis heeft omarmd.
De ziel die weet: zelfs in het donker groeit er licht.
! +32(0) 479/818.166 www hypnosweri.be
