20/08/2022
Veranderen is best spannend. Vind jij dat ook? Kost het je veel moeite? Loop je er tegenaan? Wil je de controle over dat wat nieuw is en het ook echt in de 'vingers' krijgen?
DE valkuil is dat ook na intensief 'oefenen' en 'doorgronden' je toch 'nog weer' je oude gedrag-gedachte-gevoel beleefd. Dus ...dan ga je nog meer je 'best' doen jezelf 'controleren op dat wat je doet...ja niet meteen op je denken...😊 Dat is best spannend dat wat je denkt over jezelf zou kunnen veranderen ...dat je dat ook echt kan 'aanleren'. Anyway?
Laat ik het eventjes vergelijke met leren fietsen: het in evenwicht houden van jezelf;
het tegelijkertijd trappen en je stuur rechthouden. Het voorbewegen, kijken en zien, inschatten van wat je voor je ziet. Alert hierop anticiperen. Ogen en oren open voor wat opzij en achter je gebeurt....
Best wel een 'moeilijke' oefening niet? En toch doen kleurters het vaak als vanzelf....Als volwassene stimuleer je , moedig je aan, troost je als ze vallen, zetten ze terug rechtop en geeft ze het spreekwoordelijke duwtje in de rug. Duurt vaak x tijd om dit allemaal geleerd te krijgen. Met trots vermeld mama en papa dan dat het kind al kan fietsen, zonder zijwieltjes en hij/zij is pas 4 jaar.... Inderdaad een huzarenstukje maar sta jij daar echt bij stil?! Hoe jouw kind dat gedaan heeft? Wat jouw positieve en onaflaatbare ondersteuning hierbij betekend?
30 jaar later in de praktijk op sessie....Daar zit je dan...je wilt het anders: je anders voelen, je anders gedragen....en dus ook anders denken en andere verbindingen leren maken in je brein. En je bent boos. Gefrustreerd. 'Het' lukt je niet. Jj krijgt er geen controle over.
Als ik vraag aan jou hoe jij je zelf aanmoedigd blijft het wat stil...Als ik vraag hoeveel tijd jij spendeert aan het anders denken, voelen en doen, dan wordt je blik wazig. Als ik je vraag hoeveel efforts jij van jezelf accepteert alvorens grosso modo jouw andere zijn te mogen leven dan is er stilte...
Gek toch dat als we leren fietsen we het normaal vinden dat het niet lukt, dat we vallen en opstaan, dat er tranen vloeien, blauwe plekken volgen, we letterlijk en figuurlijk onderuit gaan, dat men ons er op aan preek dat we flink verder moeten oefenen en dat we uiteindelijk het resultaat ervaren van het vrije vooruitbewegen in balans !? Gek toch dat het zo moeilijk accepteren is dat je anders voelen en gedragen evengoed een weg van blauwe plekken ervaren, vallen en opstaan is, je balans te zoeken...en helemaal raar is dat jij je grootste criticus hierbij bent. Vooroordelen, overtuigiingen, aangeleerde patronen...de volledige blend van jouw verleden roept 'boe'!
Jezelf geen controle opleggen, maar gewoon doen, leren, voelen, vallen. opstaan, opzij springen en ondersteboven tuimelen....het hoort er allemaal bij...
Controle arm of vrij worden begint bij de acceptatie dat jij leert. Dan pas komt de verandering en wordt 'controle' een woord zoals elk ander....
Ga jij mee in acceptatie?
Annemiek
pssst: blijf niet hangen vraag dat duwtje in de rug
