22/10/2025
Waarom we vaak samen aan één draaischijf zitten? Omdat je dan letterlijk op elkaar afstemt. Je handen voelen dezelfde klei, hetzelfde tempo, dezelfde kleine wiebel. Je adem valt vanzelf samen, blikken zoeken elkaar en zonder veel woorden weet je: we doen dit samen. Het gaat minder over “ik maak” en meer over “wij bewegen”.
Aan twee aparte schijven lopen verhalen vaak parallel. Ook mooi, maar je mist die stille uitwisseling: de gedeelde weerstand onder je hand, het moment waarop de ander net iets te veel kracht zet, de zachte correctie die je samen vindt.
Op één schijf leer je sturen en volgen, vangen en loslaten. Dat is geen trucje, dat is de taal van samenleven: geven, nemen, aanvoelen, terugkeren naar hetzelfde ritme.
Voor kinderen is dit goud. Ze ervaren dat ondersteunen óók echt mee-maken is: een hand die stabiliseert, een fluisterende “ja, zo” op het juiste moment. Voor volwassenen is het een oefening in vertrouwen: niet alles zelf dragen, durven leunen, durven laten dragen. Rollen mogen wisselen of net niet; beide zijn goed. Soms leidt de kleinste hand en volgt de grootste en precies daar groeit trots aan twee kanten.
Je gaat naar huis met iets tastbaars, maar vooral met dat andere, lichtere: het gevoel dat je elkaar echt zag. Dat neem je mee aan je keukentafel, in drukke ochtenden, in kleine misverstanden die plots sneller ontdooien.
Samen aan één schijf is meer dan keramiek.
Zin om dit te voelen? Boek je moment via de link in bio
www.projecthuisgent.be
Je bent welkom zoals je bent, met kind(eren), partner of (groot)ouder, vanaf 2,5 jaar.
