http://polskiecentrummediacji.co.uk/

Polskie Centrum Psychoterapii i Mediacji Londyn, 170 Greenford Road, London (2025)

05/01/2024

👋 Witam wszystkich poświątecznie, ale w atmosferze ciągle jeszcze noworocznej.
Zycze Wam aby,w 2024 zadbać o siebie i zaopiekować swoimi potrzebami jak też zauważyć obok nas, tych najważniejszych dla nas.
W tym minionym już przedświątecznym „zakręconym” dla nas czasie, tak się zastanawiałam nad celem szaleństw zakupowych, porządkowych przygotowań kulinarnych i to wszystko wydało mi się tak bardzo powierzchowne, oczywiście te wszystkie czynności są potrzebne ale czy czasami nie przesadzamy i też przerażające jest to, ze za tą bieganinę płacą nasi najbliżsi, którzy potrzebują przede wszystkich nas, naszej obecności, przytulenia, dobrego słowa niż pięknie posptrzątanego domu, suto zastawionego stołu czy okazłych prezentów.
W takiej nutcie dedykuje dzisiejszy post tym wszystkim, którzy chcą razem ze mną pochylić się nad bolesną prawdą, jaką jest zaniedbanie.
Zapraszam do lektury.
✅ Niewielu z nas zdaje sobie sprawę, ze zaniedbanie jest często występującą forma przemocy, której ofiarami najczęściej są dzieci, słabi, schorowani rodzice.
Literatura mówi, ze zaniedbanie występuje wtedy, gdy osoby odpowiedzialne za fundamentalne potrzeby dzieci czy osób starszych lub chorych nie zaspokajając ich uniemożliwiają im prawidłowe funkcjonowanie lub rozwój np w przypadku dzieci.
✳️ Zaniedbanie może być niezamierzone czyli takie, gdzie rodzice zajęci swoimi sprawami, zarabianiem pieniędzy czy innymi rzeczami zaniedbują dzieci, nie spędzając z nimi czasu, tłumacząc to w niewłaściwy zazwyczaj sposób, ze pracują aby dziecku było dobrze, ze robią to dla niego – nic bardziej błędnego, ponieważ brak czasu i zainteresowanie się dzieckiem może skutkować zaburzeniem rozwoju osobowości u dzieci - poczuciem zaniżonej własnej wartości, poczuciem odrzucenia,itp.
✳️ Zaniedbanie zamierzone - za interpretacje tego zjawiska niech posłuży poniższy przykład:
„Policja oswobodzila z zamkniętego domu ośmioletnie dziecko, którego matka wyszła z domu w czwartek a w sobotę sąsiedzi na sznurku z balkonu podawali dziecku jedzenie..”
Czasami zdarza się słyszeć „takie zdolne dziecko, same szóstki w szkole, a kradnie w sklepie i tak się marnuje..”Może to być jak najbardziej przykład zaniedbania. Łatwo jest dostrzec przemoc fizyczną w rodzinie, natomiast toksyczność rodzicow zaniedbujących dziecko może być trudna do zidentyfikowania i tylko pogłębia dramat tych najmniejszych.
Do tego tematu wrócimy w następnym poście
➡️ Zapraszam, jak tez zapraszam do kontaktu na whatsapp 🥰 Ela

22/12/2023

Moi drodzy,
Za chwilę święta, dla niektórych jest to czas bardzo radosny, ale też są osoby dla których czas świąt, nie należy do cudownego okresu w roku. Ja mam w sercu i tych szczęśliwych, i tych mniej szczęśliwych i bardzo cieplutko dzielę się z Wami życzeniami, aby każdy choć na chwilkę dostał swoje światełko radości i poczuł się wyjątkowo.
Do zobaczenia i usłyszenia po świętach.
Serdeczności Ela

14/12/2023

Witam,
Poniżej przesylam piękne przesłanie dla wszystkich rodziców, nie wymagające żadnego komentarza. Pozdrawiam bardzo cieplutko.
❤️ Ela

24/11/2023

Sprawca przemocy.

W nawiązaniu do moich ostatnich rozważań na temat,rodziny dysfunkcyjnej,której przemoc stanowi bardzo duży problem i w dużej mierze przyczynia się do statusu rodziny dysfunkcyjnej , w dzisiejszych przemyśleniach chciałabym „pochylić” się z nad tym problemem,ale „z drugiej strony” , a mianowicie ,jak można pomóc osobie krzywdzącej ,aby przestała krzywdzić.,czyli słowa kieruje do osób,które stosują przemoc.
W systemie w Wielkiej Brytanii ,osoba,która ma problem z regulowaniem emocji agresji i „wyładowuje” je na najbliższych, w większości przypadków ma szanse np.na kontakty, a pózniej regularną opiekę nad dzieckiem/dziecmi,gdy odbędzie terapię, a co zatem idzie zmianę swojego zachowania ,jak to wyglada?
Pozwólcie,ze najpierw „parę zdań” o etiologii krzywdzenia.
Poszukując przyczyn skłonności do krzywdzenia należy zwrócić uwagę,jak już wspomniałam w ostatnim, poście,na zjawisko przemocy międzypokoleniowej czyli społecznego uczenia się.Polega ono na tym,ze dziecko,które wzrastało w atmosferze akceptującej przemoc,widziało ,jak dzięki zachowaniom przemocowym,można osiągać swoje cele, czy tez posłuszeństwo, innego członka rodziny,lub było ofiarą przemocy,staje się skłonne do przejawiania i stosowane różnych form przemocy będąc już sam rodzicem lub partnerem.
Nie zawsze jednak,ofiary przemocy,czy żyjące w środowisku przemocowym (fizycznej)w okresie dzieciństwa są sprawcami zachowan krzywdzących.
Osobą stosującą rożne formy przemocy,może stać się każdy ,bez względu na wykonywany zawód,pozycję społeczną czy zasobność portfela.Może stać się nią, osoba,która odreagowując swoje frustracje,niepowodzenia,stosuje agresje słowną lub fizyczną na najbliższych ,bezbronnych,osoba która, chce udowodnić swoją siłę, kryjąc w ten sposób, swój brak, poczucia własnej wartości,krzywdzi tych najsłabszych, bo przecież jest to najprościej ,a także osoba uzależniona, czy to od środków psychoaktywnych ,jak też od zachowania np. od hazardu,od gier komputerowych itp.
Najistotniejszą kwestią w rozpoczęciu leczenia osoób ,które krzywdzą,jest świadomość przez te osoby,swojego problemu,która daje duże szanse na zmianę złego zachowania,poprzez otworzenie wachlarzu możliwości skorygowania i zmian złego działania, wobec najbliższych.Uśwadomienie problemu jest bardzo trudnym krokiem ,ale dający podstawę następnym działaniom czyli:zwrócenie się o pomoc,zerwanie z zaprzeczeniem czyli „ja nie krzywdzę-ja wychowuje”, to „jej obowiązek -ma mnie słuchać”itp. ,odpowiedzialność za swoje zachowanie,zrozumienie konsekwencji,jakie mogą być dla osób krzywdzonych,jak i dla sprawcy,praca nad emocjami:poznawanie innych sposobów odreagowywania itp
Osoby stosujące przemoc,mogą uzyskać pomoc indywidualną i z terapeutą i rozpoczęciem programu terapeutycznego,który będzie opierał się na wyżej wymienionych aspektach, którego celem będzie motywowanie do zaprzestania i zmiany zachowan przemocowym
Pomoc poprzez terapię grupową,która ma ten sam cel co terapia indywidualna,czyli eliminowanie zachowań destruktywnych ,jednak odbywa się w grupie i może stanowić przeszkodę w tym pierwszym i najważniejszym kroku czyli identyfikacji się z problemem,ponieważ osoba słuchając historii innych uczestników terapii grupowej może dojść do własnych wadliwych wniosków:”ze, ze mną jeszcze, nie jest tak żle ,inni to dopiero są dranie”itp. czyli może pojawić etap zprzeczenia problemu jakim jest zachowanie krzywdzące,jednak chciałabym mocno podkreślić ,ze terapie grupowe mogą być równie skuteczne,co indywidualne ,ale istnieje wyżej wspomniane ryzyko,to zależy od świadomości,każdej biorącej w nich udział osób.
Z mojego doświadczenia zawodowego proponowałabym,na początku terapie indywidualną.
Warunkiem do podjęcia się terapii obojętnie jakiej,jest gotowość by pomyśleć o sobie,jako o osobie krzywdzącej,w innym przypadku podjęcie jakichkolwiek działań będzie mało efektywne.
Istnieje przysłowie”Konia możesz doprowadzić do wodopoju,ale nie zmusisz go do picia” Osobę stosującą przemoc,możesz zmusić na terapię,ale jeżeli ona tego nie widzi tzn nie ma tej ważnej świadomości problemu to wyniki terapii będą marne.
‼️Krzywdzenie drugiego człowieka jest niegodnym,wartym potępienia zachowaniem, jednak zachowanie -tak,ale niekoniecznie człowiek,dlatego warto pomagać każdemu i tez warto zastanowić się nad swoim zachowaniem,czy może moje zachowanie,trzeba zmienić.
Na koniec parę słów do osób,które są skrzywdzone i są ofiarami agresorów,o których dzisiaj pisze,w kontekście pomocy,zdaje sobie sprawę,ze możecie czuć złość ,rozgoryczenie,czytając mój post,ale kiedyś byliście blisko z tymi osobami i też pamiętajcie,ze dziecko kocha mamę i tatę i dlatego ,tez warto może pochylić się w stronę tych „znienawidzonych”przez was bliskich,aby zmienili swoje zachowanie i stali się przynajmniej spokojniejszymi rodzicami dla dzieci,dlatego ja to zrobiłam,ale jeszcze raz podkreślam osoba musi sama zrozumieć swoje wadliwe funkcjonowanie,i rozpocząć działanie w kierunku „naprawy „siebie,ale na pewno to nie jest już rola (wspominałam wyzej) ofiary.

📲 Zapraszam do kontaktu osoby krzywdzące i skrzywdzone.
🧡 Ela Wojcik

17/11/2023

😊 Witam jak zwykle bardzo cieplutko w jesiennej aurze.

Dzisiaj temat bliski naszym sercom i goszczący w naszych sercach, ale od strony dość bolesnej czyli problemy w rodzinie.
Zapraszam do przeczytania i rozmowy.

Rodzina charkteryzowana jest jako najmniejsza, ale najważniejsza komórka społeczna, w której główne role odgrywają funkcje lub inaczej mówiąc dostrzeganie i spełnianie potrzeb każdego z jej członków. One nadają odpowiedni rytm i determinuja zachowanie osób i tworzą całokształt rodziny.
Najważniejsze z potrzeb, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania rodziny należą: potrzeba socjalizacyjna wspomagająca rozwój, spędzania wolnego czasu, ekonomiczna, opiekuńcza itp. i każda prawidłowa rodzina określa swoje indywidualne funkcje, które nadają osobowość danej rodzinie, natomiast rodzina dysfunkcyjna – o której chciałabym napisać charakteryzuje się częściowym lub zupełnym brakiem ustalonych funkcji, czyli spełnianiem potrzeb dziecka czy też rodziców wobec siebie. Dotyczy to rodzin, w której występują uzależnienia, przemoc czy tez złe postawy rodzicielskie.
W systemie rodzinnym dziecko zdobywa doświadczenie społeczne, przyjmuje wzorce czyli tzw dziedziczenie społeczne czyli nauka poprzez obserwacje rodziców czy innych ważnych dla dziecka członków rodziny.
Przyjmując, ze w zachowaniu dorosłych występują elementy przemocy, dziecko również je nabywa jako np. wzorzec na osiągnięcie celu, przykładem może być siła fizyczna lub krzyk, jeżeli rodzic wymaga od dziecka lub od drugiego rodzica aby było mu posłuszne, a tak już jest, ze dziecko kocha i bezgranicznie ufa rodzicom dlatego wspomniana forma zdobywania celu pozostaje z nim również w dorosłości i powielając wyuczone wzorce z dzieciństwa krzywdzi swoich najblizych i tak napędza się koło przemocy.
Dysfunkcyjność w rodzinie, jak już wyżej wspomniałam to brak zaspokojenia potrzeb opieki, akceptacji, szacunku, autonomi, miłości, przynależności, a to powoduje brak poczucia bezpieczeństwa, brak zaufania, nie tylko rodzica do dziecka, ale rodziców do siebie nawzajem, a dziecko będąc bardzo wnikliwym obserwatorem również doświadcza pośrednio tych form dysfunkcji. Dziecko wychowujące się w rodzinie przemocowej, w której doświadcza kar cielesnych czy braku zaspokojenia potrzeb wyższych np. braku poczucia bezpieczeństwa np. rodzic nadużywa alkoholu, jest agresorem, zaniedbuje, itp. wyrządza dziecku bardzo dużych szkód fizycznych, emocjonalnych jak i poznawczych, a skutki tych krzywd są długoterminowe.
W okresie niemowlęctwa - przemoc powoduje przerwanie więzi emocjonalnych z rodzicem, co skutkuje kształtowaniem się osobowości lekowej, malutkie dziecko czuje duży dyskomfort z powodu braku ciepła rodzica, co może doprowadzić do pewnych zachowan psychopatycznych /socjopatycznych, w młodości czy /i dorosłości.
W wieku 5-10 lat kiedy kształtuje się rozwój poznawczy i wyodrębiają się role społeczne u dziecka z rodziny dysfunkcyjnej może nastąpić zaburzenie ról społecznych, niebezpieczna dla rozwoju emocjalnego u dzieci jest tzw parentyfikacja, czyli zamianę ról kiedy to dziecko przyjmuje role opiekuna.
W wieku nastoletnim przemoc w domu powoduje wypaczenie zdrowych wzorów do radzenie sobie w życiu dorosłym, w poszukiwaniu własnej autonomi, młody człowiek jest tak pogubiony, ze szuka „odpowiednich” wzorców w złym towarzystwie, narkotykach, itp.
Dysfunkcja -przemoc, są zaprzeczeniem miłości, jak też często świadomym wyrządzeniem krzywdy. Rany na ciele goją się szybko, natomiast psychiczne urazy ciągną się bardzo długo.
Często besilnością z którą się spotykam w mojej pracy z dorosłymi, uzależnionymi, i nie tylko, jest niedowierzanie i zaprzeczany fakt, ze zachowania rodziców w dzieciństwie miałyby wpływać na obecne ich problemy, a przez to cierpienia ich bliskich, ale tak się niestety dzieje i będę powtarzać, ze rodzice są architekatami osobowości dziecka, czyli wg przysłowia „czego Jaś się nie nauczył tego Jan nie będzie umiał”.
Bardzo ważne jest podejście empatyczne do dziecka, zrozumienie i konstruktywną odpowiedz na jego zachowanie .

‼️Doświadczyłeś trudności w swoim dzieciństwie czy nie potrafisz zrozumieć jaki ma ono wpływ na Ciebie, masz trudności z odpowiednimi postawami jako rodzice proszę zadzwon lub napisz.
❤️ Ela Wojcik

10/11/2023

„Czego Jaś się nie nauczył,tego Jan nie będzie umiał”-czyli co- nieco o wychowaniu.

➡️ I znowu piątek i ponownie witam wszystkich, bardzo serdecznie.Dzisiaj o dzieciach,rodzicach czyli o wychowaniu. Temat bardzo bieżący, i powracający.Zapraszam do lektury, jak też do rozmowy.

☑️ Wychować dobrze dziecko jest, jednym z najtrudniejszym zadaniem każdego rodzica,bo to, jakim stanie się człowiekiem w dorosłym życiu zależy, jakim wychowaniu było poddane. 🙂 Bardzo lubię powtarzać rodzicom, ze to oni są architektami osobowości dziecka, a pewien sędzia od zasądzania spraw dla młodocianych ostrzegł rodziców: „Jeśli wy nie nauczycie swoich dzieci odróżniać dobro od zła, to wtedy będziemy musieli zrobić to my (sądy), a my przy tym nie będziemy tak życzliwi jak wy moglibyście być.”
❣️Mądra miłość, jest to najlepsza postawa rodziców, którzy starają się nauczyć swoje dzieci odróżnić dobro od zła stanowczo, ale z miłością upominając je za błędy i złe zachowanie,nigdy nie poniżając dziecka jako osoby. Na surowe traktowanie większość dzieci reaguje jeszcze większym buntem. Wielu rodziców „dyscyplinę czy dobre wychowanie” kojarzy z karą, którą wymierza się dziecku za jego błąd czy wykroczenie. Jest to błędne zachowanie, ponieważ bardzo surowa kara i ścisła dyscyplina prowadzi do tego, że dzieci są ślepo posłuszne swoim rodzicom i przez to łatwo ulegają innym osobom, które stosują przemoc. Dzieci te, bojąc się swoich oprawców, nie próbują się im sprzeciwić. Również często zdarza się, że dzieci, których „dyscyplinuje” się np. pasem zachowują się agresywne np. wśród rówieśników. Kara, a dyscyplina to nie,jest to samo. Słowo dyscyplinować pochodzi od łacińskiego terminu „discipulo” oznaczającego „nauczać i być uczniem” W takim razie, jaka dyscyplina jest tą odpowiednią do mądrego wychowania dziecka?.
Dobra dyscyplina nie wzbudza lęku. Ważne jest to, aby dziecko miało świadomość, że jak coś przeskrobie, poniesie konsekwencje swojego czynu, ale bez uczucia strachu przed zachowaniem rodziców.
Dobra dyscyplina nie jest ślepa, czyli nie lekceważymy lub usprawiedliwiamy złe zachowanie dziecka. Nie jest dopuszczalne zamykanie oczu na łamanie zasad.
Dobra dyscyplina też nie jest despotyczna. Skutki despotycznej postawy rodziców mogą być dwojakie: albo dziecko ze strachu wycofa się, albo będzie się buntować, najpierw w sposób ukryty a potem otwarcie.
Dobra dyscyplina nie oznacza czepiania się drobiazgów. Nie szukaj dziury w całym. Na dokuczliwą drobiazgowość rodziców, podobnie jak na ich despotyzm, dzieci częściej reagują buntem i zniechęceniem niż podporządkowaniem się i pożądaną zmianą zachowania.
Dobra dyscyplina nigdy nie jest agresywna. Tzw. lanie nie pomaga zrozumieć, dlaczego zachowanie było niewłaściwe, co było przyczyną takiego zachowania i w jaki sposób można było postąpić inaczej oraz jakich błędów nie popełniać w przyszłości. Możliwość rozmowy o niewłaściwym zachowaniu, pomaga przyjąć dziecku osobistą odpowiedzialność za nie i minimalizuje powtórzenie tego samego błędu. Kary fizyczne mogą zostawić ślady nie tylko na ciele, ale co gorsza w psychice dziecka. Świadome rodzicielstwo wymaga ustalenia ogólnych zasad, które będą obowiązywały dzieci, a także konsekwencji związanych z nieprzestrzeganiem ustalonych norm.
⏩️ Oto kilka sposobów skutecznych konsekwencji za złe zachowanie.
1.Daj dziecku czas na zastanowienie się nad sobą, czyli posadź dziecko w zasięgu twojego wzroku i poproś, aby zostało tam dopóki nie będzie umiało odpowiedzieć na trzy pytania:, Co złego zrobiłem? Jak wobec tego powinienem być postąpić? Czy zapamiętam, aby następnym razem postąpić właściwe? Przedszkolakom będzie trzeba pomóc, ale nawet małe dzieci są zdolne do myślenia na tym poziomie. Odpowiadając na te pytania, dziecko bierze odpowiedzialność za dany problem i samodzielnie znajduje sposób na jego rozwiązanie.
2.Cofnij przywileje lub zarekwiruj zabawkę trzeba jednak być ostrożnym, zabranie zabawki na dłuższy okres zniechęca dziecko i nie ma ono motywacji zmiany, poł godziny wystarczy. Jeżeli nasz nastolatek dostał mandat za przekroczenie prędkości, zabierz mu kluczyki od samochodu na np. tydzień i dopilnuj, aby sam zapłacił mandat.
3.Przydziel dodatkową pracę. Ta metoda sprawdza się w np. przypadku, gdy dziecko niedbale wypełnia obowiązki domowe np. sprzątanie. Nauczy się przez to posłuszeństwa, rzetelnie wykonywania pracy, odpowiedzialności i szacunku do samego siebie.
4.Dawaj dziecku możliwość wyboru. Np. „Daje ci wybór, przyjdziesz dzisiaj na czas, albo jutro po szkole nie będzie mógł iść do kolegi.”
Warunkiem powodzenia jest spokojny i rzeczowy ton, oraz dotrzymanie danego słowa. Dzieci są lustrzanym odbiciem swoich rodziców i jeżeli doznają krzywdy od nich to też mogą krzywdzić lub być krzywdzonym w życiu dorosłym.

❤️ Zapraszam do rozmowy, nie tylko rodziców, mający problem ze swoimi pociechami, ale i tymi, którzy chcą zdobyć garść informacji jak jeszcze lepszym rodzicem być.
Ela Wojcik

03/11/2023

Dzień dobry, dzisiaj chciałabym zaprezentować drugą część zaburzeń w odżywianiu , obecnie powszechnego problemu, z jakim zmierzają się w większości, nasi nastolatkowie - Bulimia

Śmiertelne sposoby na życie cz. II
🚨BULIMIA🚨

„Nawet nie wiem, czy muszę to robić. Mam wrażenie, że jakbym chciała przestać, to bym potrafiła normalnie jeść, ale codziennie jest to samo – rano nic nie jem, potem po powrocie ze szkoły dosłownie rzucam się na jedzenie i jem, jem, jem. Później to zwracam. I tak codziennie..”
Bulimia nervosa - to łacińska nazwa, która w języku polskim oznacza żarłoczność psychiczną, wilczy apetyt. Bulimię charakteryzują powtarzające się epizody objadania się, z następującym po nich dążeniem do szybkiej utraty wagi ciała. W bulimii wyróżnia się dwa typy:
⛔️ przeczyszczający, czyli dochodzi do regularnego prowokowania wymiotów lub używania środków przeczyszczających, odwadniających lub lewatyw.
⛔️ nieprzeczyszczający w tym typie bulimii, dochodzi do stosowania nieprawidłowych zachowań kompensacyjnych np. poszczenie lub uprawianie intensywnych sportów bez prowokacji wymiotów.
❗️Osoby cierpiące na bulimię zazwyczaj objadają się w samotności, pochłaniają duże ilości jedzenia w krótkich odstępach z poczuciem braku kontroli podczas objadania się, bulimię rozpoznać można, po występowaniu, co najmniej dwóch epizodów objadania się i przeczyszczania w tygodniu, występujące w ciągu trzech miesięcy. Osoby cierpiące na bulimię traktowane są przez lekarzy bardzo poważnie, ze względu na groźne dla zdrowia i życia szybko postępujące wyniszczenie organizmu.W bulimii może dojść do zaburzeń hormonalnych, arytmii serca, obrzęków, zaniku mięśnia sercowego, depresji, zaburzeń jelitowych itp.
➡️ Bulimicy wstydzą się swojej słabości, a ponieważ ich wygląd aż tak bardzo nie zdradza znamion choroby, potrafią przez lata ukrywać objawy przed bliskimi. Tym samym sprawiając, że złe nawyki żywieniowe utrwalają się i negatywnie wpływają na psychikę,i również maja złe rokowania w powodzenie terapii. Źródła bulimii można dopatrywać się w czynnikach biologicznych, społecznych- w dużym stopniu grupa rówieśnicza, kulturowych,jednakże pierwotny problem bulimii, najpewniej leży w środowisku rodzinnym. Niestety coraz częściej mamy do czynienia z przypadkami ukrytej patologii rodzinnej. Zewnętrzny obraz rodziny nie budzi zastrzeżeń, ale w samym środku, brakuje ciepła, szczerości, szacunku, zaufania, dowartościowania,akceptacji czy wzrost zaniedbań emocjonalnych czyli brak czasu dla dziecka. Dzieci z takich „pozornych” rodzin są pełne lęku, z niską samooceną, czują się osaczone nazywa się jej sierotami emocjonalnymi.
➡️ Najczęściej takie osoby podświadomie szukają wyjścia z trudnych sytuacji, dokonując przy tym niewłaściwych wyborów np .alkohol, grupy destruktywne czy zaburzenie odzywania – bulimia .Leczenie zaburzeń odżywiania jest bardzo trudne, długotrwałe i wymaga wielu wyrzeczeń. Podstawą jest cierpliwość wszystkich osób zaangażowanych w terapię. Najwięcej jednak zależy, od osoby chorej, ponieważ bulimia ma charakter uzależnienia i jak każde, uzależnienie wymaga dużego wkładu własnego!!! w powodzenie leczenia,i jak każde, nieleczone uzależnienie może doprowadzić do śmierci,dlatego warto skontaktować się ze specjalistą,nawet jeśli są małe.

📲🗣️ Zapraszam serdecznie do rozmowy .

🥰 Wasza Psychoterapeutka Ela Wojcik

27/10/2023

🤝 Witam,przez nastepne dwa tygodnie zajmę się problemem, obecnie dość powszechnym z jakim spotykam się w „gabinecie” a mianowicie dysfunkcje w odżywianiu. Problem nasilł się, szczególnie po wakacjach, kiedy dzieci/młodzież powróciła do szkół, swojego środowiska rówieśniczego.
📖 Zapraszam do lektury

☠️ ŚMIERTELNE SPOSOBY NA ŻYCIE cz.1
ANOREKSJA

👉 Łacińska nazwa Anorexia nervosa, po polsku oznacza jadłowstręt psychiczny, czyli zaburzenia odżywiania. Jest to poważna, zagrażająca życiu choroba, obecnie bardzo intensywnie rozwijająca się szczególnie w środowisku młodzieżowym. 20 lat temu niewielu lekarzy słyszało o anoreksji, a dzisiaj to poważny problem społeczny. Mimo wzrastającej liczby zachorowań na anoreksje, nadal wiele osób lekceważy tę chorobę traktując ją jak np. grymaszenie, fanaberie dorastającej panienki. itp
”Kasia waży 35kg przy wzroście 165 cm. „Zjedz coś, bo w końcu umrzesz z głodu”- krzyczy matka. „Jak ty wyglądasz? Spójrz na siebie. Przerażenie ogarnia, gdy się na ciebie patrzy”- próbuje przemówić do rozsądku córki jej ojciec. Akurat z ojca opinią Kasia się zgadza, ją też ogarnia przerażenie, gdy spogląda na siebie w lustrze. Tylko, że rodzice widzą jej wychudzone ciało, wystające żebra, zapadnięty brzuch, a Kasia zniekształcony obraz samej siebie – tłustą nastolatkę ”Jak mogę coś zjeść, jak ciągle jestem za gruba” – płacze dziewczyna. Zaburzenia w postrzeganiu własnego ciała, widzenie jego zniekształconego obrazu to typowy objaw dla cierpiących na anorksje. Tłumaczenie, że jest zupełnie inaczej np. ”Jesteś przerażająco chuda” nic nie da, ponieważ osoby widzą w lustrze grubego potwora.
🆘 Charakterystycznym z objawów jest również, utrata łaknienia, której towarzyszy spadek wagi ciała, co najmniej o 25% w stosunku do wagi wyjściowej. Często anoreksji towarzyszy, zahamowanie miesiączki u kobiet, a u mężczyzn utrata zainteresowań seksualnych.
Do zmian w zachowaniu u osoby chorej na anoreksje należą: nasilenie perfekcjonizmu, nasilenie tendencji do planowania i sztywnego trzymania się ustalonego działania, wrogość i agresja skierowana do osób bliskich, egocentryzm, oszukiwanie, kłamstwa, izolacja społeczna.
➡️ Jak to się zaczęło? ”Na początku było fajnie. Ograniczałam posiłki dużo ćwiczyłam, szybko traciłam na wadze. To dawało mi satysfakcje, pierwszy raz uwierzyłam, ze jestem silna. Kilka komplementów od koleżanek po utracie pierwszych kilogramów dolało oliwy do ognia. Jadłam coraz mniej, potem, kiedy waga zatrzymała się na 37kg, przestałam w ogóle jeść tylko piłam jedynie soki z marchwi. Wtedy już nie było fajnie. Z tamtego okresu pamiętam jedynie ból fizyczny, psychiczny, izolacje od ludzi, obsesyjne myślenie o jedzeniu, paniczny lęk przed przytyciem i głód, do którego nie chciałam się przyznać przed samą sobą”

Źródła anoreksji występują miedzy innymi w modzie, która poniekąd zabija, ponieważ, moda minionej dekady na niezdrowo szczupłą kobiecą sylwetkę odcisnęła piętno na kliku pokoleniach młodych ludzi. W telewizji szczupłe prezenterki stały się symbolem kariery zawodowej, w filmach grają wychudzone aktorki, z okładek kolorowych magazynów spoglądają super szczupłe kobiety. Następnym czynnikiem jest rodzina, brak komunikacji, szacunku, poczucia bezpieczeństwa, akceptacji w rodzinie, przyczynia się do powstania u dziecka zaburzonego obrazu siebie, silnej potrzeby osiągnięć, poczucia niższości, trudności w autonomicznym funkcjonowaniu. Środowisko rówieśnicze w wieku nastoletnim jest bardzo bezwzględnym i też poprzez rywalizację bycia lubianą,piękną przyczynia się do zaburzeń w prawidłowym odżywianiu.
🚨Anoreksja jest chorobą śmiertelną, dlatego bardzo ważne jest szybkie rozpoznanie niepokojących symptomów, zabronione jest ich bagatelizowanie, to samo nie „przejdzie” wymagana jest intensywna pomoc medyczna jak i terapeutyczna.

🧡 Ela Wójcik

13/10/2023

Witam 🥰
Przez ostatnie parę tygodni, przybliżam Wam rodzaje uzależnień np. uzaleznienie emocjonalne, uzależnienie od pracy;
natomiast dzisiaj chciałabym po krotce opisać,co to jest uzależnienie, ponieważ często w gabinecie słyszę pytania, czy to jest już uzależnienie? a może silne przyzwyczajenie? a może nic z tych rzeczy? Zapraszam do lektury.
🤕😵‍💫 UZALEŻNIENIA
Uzależnienie – znajomo brzmiące słowo, wręcz powszechnie, na co dzień stosowane, tak jakby dotyczyło wszystkiego i wszystkich. Po części jest to prawda, ponieważ uzależnić się można praktycznie od wszystkiego.
A.Dodziuk w swojej książce pt. ”Nałogowy człowiek”, opisuje sytuacje jaka miała miejsce na jednym z warsztatów terapeutów od uzależnień, gdzie na pytanie, od czego można się uzależnić, w ciągu 10 min. grupa 25 uczestników wymieniła 70 uzależnień, z którymi się zetknęła.
🛑Przedstawiam te najbardziej popularne i te niecodzienne: 💉narkotyki, 🍷alkohol, 💊tabletki, 🚬papierosy, 🎰hazard, seks, 🛍️zakupy, 💼praca, 📱telefon komórkowy, ☀️tanoreksja (uzależnienie od solarium), 🏋️‍♂️bigoreksja (uzależnienie od siłowni), 🙇‍♀️użalania się nad sobą, 👩‍❤️‍👨od partnera, 👒od strojenia się, 👩‍👧‍👦opieki nad dzieckiem, 📙dokształcania, 🍫czekolady. 😱
➡️Jak wskazują powyższe przykłady istnieją dwa rodzaje uzależnień od substancji psychoaktywnych wymieniony już alkohol, narkotyki itp. oraz od zachowań czyli wszystkie czynności, bez których trudno się nam obejść czy też z nich zrezygnować wspomniany już seksoholizm, pracoholizm (ostani post)itp.
➡️Co to jest uzależnienie?
Nikt z nas nie postanawia, że w tym roku czy miesiącu zostanie osobą uzależnioną. Problemem jest to, że uzależnienie potajemnie wkrada się w nasze życie. Szczególnie wtedy, gdy jesteśmy nieszczęśliwi w stanie złości, frustracji itp. nie zdajemy sobie sprawy, że lecząc nasze smutki alkoholem, hazardem, narkotykami, zakupami itp. możemy doprowadzić do uzależnienia.
”Gdy miałem 15 lat, rodzice postanowili się rozwieść. Miałem wrażenie, ze mój świat wali się w gruzy. Czułem się za ich rozwód odpowiedzialny, Miałem poczucie winy, a przede wszystkim bardzo się bałem. Czułem pustkę i samotność. Szukałem jakiegoś sposobu, aby uśmierzyć mój ból. Zacząłem eksperymentować z narkotykami. Poszukując ulgi popadłem w uzależnienie narkotykowe”
Naukowcy definiują uzależnienie - jako silną potrzebę wykonywania danej czynności np. pracowanie 24/h przez 7 dni, czy silne pragnienie zażywania substancji psychoaktywnej np. leki, alkohol itp. Uzależnienie można porównać do „bezwarunkowej miłości”, dla której, człowiek poświęci wszystko łącznie ze swoim życiem.
Ogromny wpływ na nasze skłonności do uzależnień lub też nie, ma pierwsze środowisko, czyli dom rodzinny, tam kształtują się nasze wartości, nasza osobowość a także nasza samowystarczalność lub zależność.
👩‍⚕️Pani ordynator z oddziału toksykologii, jednego z warszawskich szpitali, na pytanie czy dziecko można uchronić przed uzależnieniem od narkotyków odpowiedziała, że jest to możliwe wtedy, gdy w rodzinie istnieją bliskie więzi emocjonalne pomiędzy jej członkami. Po za rodziną, ważną instytucją, która ma wpływ na naszą tożsamość jest szkoła, ona pomaga i sprzyja samodzielnemu rozwojowi naszych zdolności lub poddaje wątpliwość zdolność kierowania własnym życiem, twórczością, przez co powoduje zahamowanie własnego rozwoju, co sprzyja wycofaniu się i zależności.
Osoba, która nie nauczyła się osiągać rzeczy dla niej ważne i wartościowe, które dają jej poczucie zadowolenia z życia. Mając niską samoocenę, jest przekonana, że sama nie sobie rady, dlatego poszukuje wsparcia z, „zewnątrz”, aby przetrwać. W ten sposób jej życie staje się całą serią zależności od tych akceptowalnych społecznie jak: rodzina, praca czy tych nie akceptowalnych jak środki psychotropowe, więzienie.
Do najbardziej charakterystycznych objawów uzależnienia należą:
- bardzo częste lub przymusowe spożywanie, środków psychotropowych lub korzystanie z danego zachowania, Często kosztem zdrowia, rodziny, pracy ,
- niepowodzenia przy próbach samodzielnego zaprzestania swojego nałogu,
- wzrost tolerancji, czyli potrzebne zwiększone dawki substancji.
- objawy odstawienia, dyskomfort fizyczny i psychiczny po gwałtownym zaprzestaniu zachowania nałogowego lub odstawieniu używek. tzw” głód”
💟 Na czym polega pomoc ludziom uzależnionym?
Przede wszystkim osoba uzależniona musi sama, podjąć decyzje o skorzystaniu z pomocy dla siebie, wtedy i tylko wtedy leczenie będzie miało sens. Sama terapia jest zadaniem trudnym, złożonym a przede wszystkim długotrwałym. O skuteczności leczenia decyduje motywacja pacjenta do wyjścia z nałogów. Z praktyki zawodowej wiem, że czasami trzeba dotknąć dna, aby mieć motywacje z tego dna się odbić. Ważnym czynnikiem wspomagającym jest włączenie rodziny, zmiana stylu życia, rozwój zainteresowań, kreatywne wykorzystanie czasu wolnego. W UK pierwszą pomoc i wskazówki w przypadku uzależnień można uzyskać już u lekarza pierwszego kontaktu GP, w przychodni zdrowia psychicznego Mental Health, terapeutów, psychologów specjalizujących się w problematyce uzależnień zarówno polskich jak i angielskich, których można znaleźć na stronach internetowych. W większości polskich kościołów, funkcjonują grupy samopomocowe dla ludzi uzależnionych jak też ich rodzin. Walka z uzależnieniem jest pasmem upadków i powstań, ale zawsze warto walczyć do końca bo stawką jest życie.
Miłego weekendu Ela Wojcik 💕

Polskie Centrum Psychoterapii i Mediacji Londyn

05/01/2024

22/12/2023

14/12/2023

24/11/2023

17/11/2023

10/11/2023

03/11/2023

27/10/2023

13/10/2023

Address

Website

Alerts

Contact The Practice

Shortcuts

Featured

Share

Category