22/07/2025
Τέχνη στη Μεσσαρά, Κουκκίδα- Dot στον χρόνο..
Η Κουκκίδα, για εμένα, ήταν κάτι περισσότερο από ένας χώρος τέχνης. Ήταν ένα από τα πρώτα σημεία που προσπάθησαν να φέρουν κάτι "άλλο" σε έναν τόπο που παραδοσιακά δεν άφηνε πολύ χώρο σε αυτό. Γιατί η τέχνη στη Μεσσαρά — για χρόνια — ήταν κάτι λίγο, κάτι στο περιθώριο όσο αφορά την τεχνη. Υπήρχε, αλλά σπάνια ακουγόταν. Σπάνια της δινόταν χώρος να σταθεί.
Ζούμε στον 21ο αιώνα, και ακόμα υπάρχουν τα "ναι μεν αλλά". Οι αντιφάσεις. Η ομορφιά συνυπάρχει με την καχυποψία. Η αποδοχή με την ειρωνεία. Κι όμως… τα τελευταία δύο χρόνια κάτι αλλάζει. Ο τόπος αρχίζει να ανοίγει, να ρωτά, να ψάχνεται. Καινούργιοι χώροι δημιουργούνται, νέοι άνθρωποι τολμούν. Φαίνεται πως ο πλουραλισμός, δηλαδή η πολλαπλότητα των φωνών και των εκφράσεων, βρίσκει δειλά-δειλά έδαφος και εδώ. Αυτό είναι αισιόδοξο.
Η Κουκκίδα, στον δικό της ρυθμό, υπήρξε σπορέας αυτής της αλλαγής. Έφερε ένα καθρέφτισμα σε ανθρώπους, ακόμα κι αν δεν ταίριαξε απόλυτα στον τόπο. Και τώρα, μετά από 7 χρόνια, αλλάζει ρότα: μετακινείται σε νέο χώρο και στραφεί πιο καθαρά στη θεραπευτική, βιωματική τέχνη. Όχι για να φύγει από την κοινότητα — αλλά για να εμβαθύνει τη σχέση της με την ανθρώπινη εμπειρία.
Αν η Μεσσαρά τώρα ανθίζει, είναι και γιατί κάποιοι τόλμησαν να φυτέψουν, όταν το χώμα ήταν ακόμα σκληρό.
Τέχνη, για εμένα,
είναι αυτό που αφήνει ο καθένας μας πίσω του σαν κομμάτι.
Κάτι δικό του, μοναδικό.
Κι όταν το αναζητά, το βρίσκει εκεί — όπως το άφησε.
Και τότε, η ψυχή του ηρεμεί.
Γιατί αναγνωρίζει τον εαυτό της μέσα σε αυτό.
Παρακάτω θα δείτε έργα παιδιών που έχουν μείνει στο χώρο.
Θα τα προσέχω για πάντα! Θα τα θυμάμαι, θα τα φροντίζω.
