30/07/2025
....Υπήρξε μια εποχή που νόμιζα πως ήξερα.
Ήξερα ποια είμαι, πού πάω, τι θέλω. Οι βεβαιότητες μου είχαν χτίσει έναν μικρό ναό ασφάλειας, γεμάτο λέξεις όπως "πάντα", "ποτέ", "σίγουρα", "έτσι είναι τα πράγματα".
Κάθε τοίχος και μια πεποίθηση.
Κάθε παράθυρο και μια ερμηνεία.
Μα ήρθε η ρωγμή.
Ίσως με το φευγιό ενός ανθρώπου.
Ίσως με μια απώλεια που δεν χώραγε λέξεις.
Ίσως με μια σιωπή που δεν απαντήθηκε ποτέ.
Το πρώτο ράγισμα δεν κάνει θόρυβο. Είναι ένα σφίξιμο στο στέρνο, μια αδιόρατη ανησυχία, σαν να μετατοπίζεται η γη κάτω από τα πόδια σου , αλλά τόσο ελαφρά που αναρωτιέσαι αν φταίει η φαντασία σου.
Και ύστερα, μια δεύτερη ρωγμή.
Ένα «γιατί» που δεν βρίσκει απάντηση.
Ένα «μήπως» που ανατρέπει το «έτσι είναι».
Οι βεβαιότητες, αυτές οι πρόχειρες οικοδομές της ασφάλειας, αρχίζουν να τρίζουν. Κι όσο κι αν τρομάζει η κατάρρευση, κάπου μέσα σου κάτι ανασαίνει.
Γιατί μόνο όταν σπάσει το καβούκι, γεννιέται το πλάσμα.
Μόνο όταν χαθείς, μπορείς στ’ αλήθεια να σε βρεις.
Είναι στο ράγισμα που μπαίνει το φως.
Το φως της αμφιβολίας, της αναζήτησης, του «ίσως υπάρχει κι άλλος τρόπος».
Μαθαίνεις να μην κρατιέσαι απ’ τα «πρέπει».
Να μην σκύβεις μπροστά στο «έτσι είναι», «έτσι γίνεται».
Ανοίγεις χώρο.
Γίνεσαι σιγή.
Και μέσα στη σιγή, ακούς.
Ακούς τον αληθινό σου εαυτό.
Αυτόν που δεν φωνάζει.
Που δεν διαλαλεί αλήθειες.
Που απλώς… ψιθυρίζει.
Η εξέλιξη δεν έρχεται όταν όλα είναι όπως τα θέλουμε.
Έρχεται όταν όλα παύουν να είναι όπως τα ξέραμε.
Όταν σταματάμε να πολεμάμε τη ρωγμή και αρχίζουμε να την εξερευνούμε.
Γιατί ίσως τελικά, εκεί που ραγίζει η βεβαιότητα, ανθίζει η ελευθερία.
Και στην ελευθερία αυτή, μαθαίνουμε όχι ποιοι πρέπει να γίνουμε, αλλά ποιοι ήδη είμαστε, βαθιά μέσα μας.
Γιατί εκεί…
🌷 Ανθίζει η ελευθερία.
Και βρίσκεις, επιτέλους,
τον πιο αληθινό εαυτό σου.
Εσύ;
Ποια ρωγμή σου άνοιξε τον δρόμο;
Sofia's Coaching 🌷
