03/11/2025
Το σώμα θυμάται τα πάντα. Ακόμα και αυτά που εσύ αναγκάστηκες να ξεχάσεις.
Έτσι έμαθες να καταπίνεις το συναίσθημα… προκειμένου να μην το εκφράσεις.
Έμαθες να εκφράζεις τα συναισθήματά σου με τα υπερφαγικά επεισόδια, τη λιγούρα, τη βουλιμία, τη στέρηση.
Συνήθως, πεινάς περισσότερο το βράδυ, γιατί εκείνη τη στιγμή ηρεμείς και συνειδητοποιείς ότι είσαι μόνος ή μόνη σου. Τότε είναι που αρχίζει το σώμα να μιλά – και αντί να το ακούσεις, το ταΐζεις.
Κάθε φορά που σε πιάνει λιγούρα για γλυκό, ζητάς τρυφερότητα. Κάθε φορά που ανοίγεις το ψυγείο ενώ μόλις έχεις φάει, ζητάς έναν άνθρωπο που να σε νιώσει, μια παρουσία που να σε ησυχάζει. Όταν τρως κρυφά, το σώμα σου θυμάται ότι κάποτε ντράπηκες να πεινάς… όχι για φαγητό, αλλά για φροντίδα.
Αν το φαγητό είχε φωνή, θα σου έλεγε πως κάποτε δεν κάλυψαν τις συναισθηματικές σου ανάγκες. Θα σου έλεγε πως δεν σου έδωσαν τρυφερότητα, δεν σε άκουσαν, δεν σε πρόσεξαν — και εγώ είμαι εδώ για να σε «γεμίζω».
Όμως τώρα έχεις τη δύναμη να ακούσεις το σώμα σου διαφορετικά.
Να το φροντίσεις, όχι για να το κάνεις να σωπάσει, αλλά για να το αφήσεις επιτέλους να μιλήσει.
Γιατί δεν πεινάς μόνο για φαγητό. Πεινάς για σύνδεση, για αγκαλιά, για αποδοχή.
Και όλα αυτά δεν βρίσκονται στο ψυγείο — αλλά μέσα σου, όταν σταματήσεις να τιμωρείς και αρχίσεις να αγαπάς.
ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΣ ♥️
