Coach Alexandros Tzekakis

29/10/2025

👩‍👩‍👦 Γονείς συχνά με ρωτάνε:
👉 «Γιατί να γράψω το παιδί μου Taekwon-Do;»
👉 «Είναι ασφαλές;»
👉 «Θα του ταιριάξει αν είναι ντροπαλό;»
👉 «Μήπως βαρεθεί;»
👉 «Πώς θα το βοηθήσει στη ζωή του;»

💬 Οι απαντήσεις μου ως προπονητής αλλά και ως γονιός:
✔️ Το Taekwon-Do παρόλο που ειναι ατομικό άθλημα και το παιδί προοδεύει με τον δικό του ρυθμό, κάνει προπόνηση σε ομάδα χωρίς να εξαρτάται από αυτή.
✔️ Είναι ασφαλές, με προστατευτικό εξοπλισμό και κανόνες. Ο στόχος είναι ο έλεγχος, όχι η βία.
✔️ Βοηθά ιδιαίτερα τα ντροπαλά παιδιά να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να κοινωνικοποιηθούν.
✔️ Δεν υπάρχει πλήξη – κάθε προπόνηση έχει νέες προκλήσεις, παιχνίδια και στόχους (ζώνες, τεχνικές, αγώνες).
✔️ Ενισχύει σώμα και μυαλό: συγκέντρωση, σεβασμό, πειθαρχία, ανθεκτικότητα.
✔️ Και φυσικά, γυμνάζει όλο το σώμα, αναπτύσσοντας δύναμη, ταχύτητα, ισορροπία και ευλυγισία.

🎯 Το σημαντικότερο: το Taekwon-Do δεν είναι μόνο πολεμική τέχνη. Είναι εκπαίδευση ζωής. Τα παιδιά μαθαίνουν να βάζουν στόχους, να προσπαθούν, να μην τα παρατούν στις δυσκολίες και να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους.

🥋 Αν σκέφτεστε ποια δραστηριότητα θα δώσει στο παιδί σας πραγματικά εφόδια για το μέλλον, το Taekwon-Do ITF είναι η μια επιλογή που αξίζει.

—
👊 Coach Alexandros Tzekakis

24/10/2025

Ακουω συχνα απο γονεις την παρακατω φράση. "Α δεν θελουμε να γινει πρωταθλητης" & "δεν μας ενδιαφέρει να παίξει αγωνες" . Και κάθε φορά χαμογελάω.
Δεν ειναι για τους αγωνες , δεν ειναι για το μετάλλιο .... ειναι για το :

«Δεν θέλω το παιδί μου να προσπαθήσει πολύ.»
Ή ακόμα χειρότερα — «Δεν θέλω να κουραστώ κι εγώ μαζί του.»

Κανείς δεν είπε να γίνει ολυμπιονίκης.
Αλλά αν δεν έχει στόχο, σκοπό, κίνητρο, τότε… γιατί το κάνει;
Για “να περνάει η ώρα”;
Δηλαδή το ίδιο παιδί που το στέλνεις αγγλικά, δε θέλεις να μάθει να μιλάει ? απλά να πηγαίνει? ” αυτο ειναι??

Το πρόβλημα δεν είναι ο πρωταθλητισμός.
Είναι η νοοτροπία του μέτριου.
Αυτή που λέει “να κάνει κάτι, έτσι για να το κάνει”.
Και μετά απορούμε γιατί δεν βάζει στόχους, γιατί δεν έχει υπομονή, γιατί τα παρατάει εύκολα.

Το παιδί δεν χρειάζεται να γίνει πρωταθλητής.
Αλλά χρειάζεται να μάθει να σκέφτεται, να παλεύει, να εξελίσσεται.
Να θέλει κάθε μέρα να είναι λίγο καλύτερο απ’ ό,τι ήταν χθες.
Αυτη είναι η ουσία του πρωταθλητισμού . Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ .... Ο ΙΔΡΩΤΑΣ ...

Κι αυτό – συγγνώμη που θα το πω –
δε μαθαίνεται από τον καναπέ, δεν μαθαίνεται με τις συχνες αλλαγες δραστηριοτητας , ούτε από το “έλα μωρέ, δεν πειράζει”.

08/10/2025

11/09/2025

Πρώτα σαν γονιός και μετά σαν προπονητής προσπάθω να καταρίψω μύθους και συνήθειες της εποχής μας γύρω απο τις αθλητικές δραστηριότητες
«Φέτος Ταεκβοντο , πέρσυ ενόργανη , του χρόνου ποδόσφαιρο, ισως και μπάσκετ και μετά τένις με λίγο πινκ πονκ. Αν αλλάζει άθλημα κάθε χρόνο, το παιδί θα βρει τι του ταιριάζει.»

🔬 Η πραγματικότητα:
Η συχνή αλλαγή δραστηριοτήτων δεν βοηθάει την ανάπτυξη δεξιοτήτων.
Οι έρευνες στην παιδική ψυχοκινητική ανάπτυξη δείχνουν ότι ένα παιδί χρειάζεται χρόνια επαναλαμβανόμενης εξάσκησης για να αποκτήσει πραγματικές βάσεις — είτε μιλάμε για φυσικές δεξιότητες, είτε για πειθαρχία και κοινωνικές ικανότητες.

⚠️ Αν κάθε χρόνο αλλάζει δραστηριότητα:

Δεν προλαβαίνει να σταθεροποιήσει δεξιότητες.

Μαθαίνει ότι μόλις δυσκολέψει… αλλάζουμε δρόμο.

Χάνει το αίσθημα συνέχειας και δέσμευσης.

✅ Τι χρειάζεται:

Σταθερότητα σε μια δραστηριότητα.

Χρόνο ώστε να περάσει από το στάδιο του “παίζω” στο στάδιο του “μαθαίνω πραγματικά”.

Υπομονή για να δει πρόοδο και να χτίσει χαρακτήρα.

👉 Γιατί το παιδί δεν χρειάζεται “πτυχίο τουρίστα στα αθλήματα”, αλλά γερά θεμέλια σε ένα περιβάλλον που θα το κάνει να αντέχει, να προσπαθεί και να εξελίσσεται.

Στην φώτο το συνήθες αποτέλεσμα των πολλών αλλαγών .
Coach Alexandros Tzekakis

10/09/2025

5 μύθοι .... 5 από τους πολλούς που επικρατούν ... έρχονται και άλλοι ...

Μύθος 1️⃣: «Το παιδί θα διαλέξει μόνο του τη δραστηριότητα…»
Το παιδί δεν έχει εμπειρίες ούτε κριτήρια να διαλέξει σωστά. Θέλει να τα κάνει όλα, αλλά όχι να τα μάθει. Η ευθύνη είναι του γονέα να κατευθύνει με γνώση και εμπειρία.

Μύθος 2️⃣: «Το Taekwondo θα κάνει το παιδί μου επιθετικό…»
Η ικανότητα του ανθρώπου να μάχεται είναι φυσιολογική· αν δεν υπήρχε, δεν θα ζούσαμε σήμερα. Η διαμόρφωση χαρακτήρα επηρεάζεται από οικογένεια, σχολείο και φίλους. Οι πολεμικές τέχνες διδάσκουν αυτοέλεγχο, πειθαρχία και σεβασμό.

Μύθος 3️⃣: «Το παιδί χρειάζεται μια δραστηριότητα για να βγάζει την ενέργειά του…»
Τα παιδιά δεν είναι μπαταρίες για εκτόνωση. Σχολείο 6 ώρες, διάβασμα, φροντιστήρια, οθόνες… Πότε θα κινηθούν; Το παιχνίδι και η οργανωμένη δραστηριότητα είναι ζωτικής σημασίας, όχι πολυτέλεια.

Μύθος 4️⃣: «Σταματάω τη δραστηριότητα γιατί το παιδί μου δεν το έχει…»
Ημερολογιακή ηλικία ≠ βιολογική. Δεν υπάρχει «ταλέντο» επιστημονικά τεκμηριωμένο. Όλα τα παιδιά μαθαίνουν με τον δικό τους ρυθμό. Αν λείπει η επιμονή και η ενθάρρυνση, το παιδί δεν θα βρει αλλού μαγικά «χαρίσματα» – θα καταλήξει απλά στον καναπέ.

Μύθος 5️⃣: «Το Taekwondo είναι ατομικό άθλημα, δεν θα κοινωνικοποιηθεί…»
Οι προπονήσεις είναι ομαδικές. Το δυνατό παιδί τραβάει το πιο αδύναμο, το γρήγορο παρασύρει το πιο αργό. Στο Taekwondo παίζουν ΟΛΑ τα παιδιά – όχι μόνο οι 11 ή οι 5 από τους 100. Η πραγματική κοινωνικοποίηση είναι να μοιράζεσαι κόπο, στόχους και πρόοδο, όχι να μένεις στον πάγκο γκρινιάζοντας.

06/09/2025

Πρώτα σαν γονιός και έπειτα σαν προπονητής νιώθω την υποχρέωση να διαλύσω ορισμένους μύθους που επικρατούν στις σκέψεις των γονιών. Πάντα με σεβασμό αλλά και καυστικό τρόπο.

🥋 Μύθος Νο4: «Σταματάω τη δραστηριότητα γιατί το ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟ "ΕΧΕΙ"

Πάμε από την αρχή: η επιστήμη δεν επιβεβαιώνει τον όρο “ταλέντο”.
Αυτό που υπάρχει είναι η διαφορετική βιολογική και ψυχοκινητική ανάπτυξη κάθε παιδιού. Δύο παιδιά ίδιας ημερολογιακής ηλικίας μπορεί να διαφέρουν δραματικά σε δύναμη, ταχύτητα, συντονισμό ή αντοχή. Αυτό δεν σημαίνει πως «το ένα το έχει και το άλλο όχι». Σημαίνει απλά ότι το κάθε παιδί μαθαίνει και εξελίσσεται στον δικό του ρυθμό.

Εδώ όμως ξεκινάει το λάθος:
👉 Αν πούμε «δεν το έχει» στο τάεκβοντο, θα πούμε το ίδιο και στο μπάσκετ, και στο ποδόσφαιρο, και στη μουσική. Ο χαρακτηρισμός αυτός γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία που ακολουθεί το παιδί παντού.

Το χειρότερο;
Χωρίς επιμονή και ενθάρρυνση, το παιδί αρχίζει να τα παρατάει πριν καν προσπαθήσει. Και τότε η μόνη «δραστηριότητα» που του μένει είναι… ο καναπές.

✅ Συμπέρασμα: Δεν υπάρχουν παιδιά που «δεν το έχουν». Υπάρχουν παιδιά που δεν πρόλαβαν να βρουν τον δικό τους ρυθμό μάθησης και ανάπτυξης. Και αυτό είναι δουλειά μας — σαν γονείς και σαν προπονητές — να τα βοηθήσουμε να τον ανακαλύψουν.

Coach Alexandros Tzekakia

05/09/2025

Πρωτα σας γονιός και επειτά σαν προπονητής προσπάθω να καταρίψω όρισμενους μύθους γύρω από το Taekwon do και τα υπολοιπα μαχητικά αθλήματα .

Μύθος Νο5: «Δεν γράφω το παιδί μου στο Taekwondo γιατί είναι ατομικό άθλημα. Θέλω κάτι ομαδικό για να κοινωνικοποιηθεί…»

Γονείς, ας σοβαρευτούμε.
Το Taekwondo «ατομικό»; Μόνο αν το δεις επιφανειακά.
Οι προπονήσεις είναι ΟΜΑΔΙΚΕΣ. Το δυνατό παιδί τραβάει το πιο αδύναμο, το γρήγορο παρασύρει το πιο αργό και όλα μαζί ιδρώνουν, γελάνε, προσπαθούν. Ολα μαζι χαίρονται και όλα μαζι στεναχωριούντε . Στο Taekwon do δεν μένει ΚΑΝΕΝΑ παιδί απ’ έξω.

Και μιας και μιλάμε για «κοινωνικοποίηση» στα ομαδικά αθλήματα…

«Μαμά, πάλι δεν με έβαλε ο προπονητής»

«Δεν μου δίνουν πάσα»

«Κοίτα τον, δεν είναι στη θέση του»

«Εσύ φταις που φάγαμε γκολ»

Αυτή είναι η κοινωνικοποίηση που έχετε στο μυαλό σας;

👉 Στο Taekwondo παίζουν ΟΛΟΙ. Όχι οι 11 από τους 100, ούτε οι 5 από τους 20.
Εδώ δεν υπάρχουν πάγκοι, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Υπάρχει μόνο κοινή προσπάθεια, στόχος και εξέλιξη.

Η αληθινή κοινωνικοποίηση δεν είναι να γκρινιάζεις στον πάγκο, και στην εξέδρα , αλλά να χτίζεις χαρακτήρα μέσα από την προπόνηση και την συμμετοχή στον αγώνα που έτσι και αλλιώς ολα τα παίδια θα παίξουν .Και αυτό, στο Taekwondo και στα υπόλοιπα μαχητικά αθλήματα συμβαίνει κάθε μέρα.

04/09/2025

Πρώτα σαν γονιός και έπειτα σαν προπονητής νιώθω την υποχρέωση να διαλύσω ορισμένους μύθους που επικρατούν στις σκέψεις των γονιών. Πάντα με σεβασμό αλλά και καυστικό τρόπο.
Μύθος νούμερο 3 : «Το παιδί χρειάζεται μια δραστηριότητα για να βγάζει την ενέργειά του…»

Γονείς, ας μιλήσουμε ξεκάθαρα.
Τα παιδιά είναι οργανισμοί που για να αναπτυχθούν σωστά χρειάζονται ΚΙΝΗΣΗ και ΠΑΙΧΝΙΔΙ.

Και εκτος ολων των αλλων συγκηριών (ζωή σε διαμέρισμα, λιγοστές πλατειές, γονεις με πολλες ωρες στην δουλειά και αλλα ...)το σχολείο τι κανει σήμερα;
Τα εχει 6 ώρες καθηλωμένα σε ένα θρανίο, με ελάχιστα διαλείμματα που κι αυτά έχουν γίνει «σιωπηλά» και περιορισμένα.
Μετά; Διάβασμα, φροντιστήρια, οθόνες.
Πότε να παίξουν; Πότε να κινηθούν;

👉 Εδώ λοιπόν μπαίνει η ευθύνη του γονέα.
Το ελεύθερο παιχνίδι είναι ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟ: εκεί το παιδί τρέχει, σκαρφαλώνει, φαντάζεται, κοινωνικοποιείται.
Η οργανωμένη δραστηριότητα είναι ΕΞΙΣΟΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ: εκεί το παιδί μαθαίνει δεξιότητες, πειθαρχία, συνεργασία, επιμονή.

Δεν είναι θέμα «να ξεδώσει»· είναι θέμα να αναπτυχθεί σωστά, σωματικά και ψυχικά.
Αν δεν δώσουμε εμείς χώρο στην κίνηση και το παιχνίδι, κανένα σχολείο και καμία οθόνη δεν θα το κάνει για εμάς.

01/09/2025

Πρώτα σαν γονιός και μετά σαν προπονητής, συνεχίζω τη σειρά μου για τους μύθους που ακούμε γύρω από την παιδική άσκηση.

👉 Μύθος Νο2: «Αν το παιδί μου κάνει ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ θα γίνει επιθετικό»

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά:
📌 Η ικανότητα του ανθρώπου να μάχεται είναι φυσιολογική και έμφυτη. Αν οι πρόγονοί μας δεν ήξεραν να προστατευτούν και να παλέψουν για την επιβίωσή τους, πολύ απλά… δεν θα υπήρχαμε σήμερα στον πλανήτη.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η ικανότητα να μάχεσαι. Το πρόβλημα είναι πώς και πού τη διοχετεύεις.
Και εδώ έρχεται η διαφορά:

🥋 Οι πολεμικές τέχνες μαθαίνουν αυτοέλεγχο, σεβασμό, πειθαρχία και όρια.
Δεν σε κάνουν «νταή». Σε κάνουν κύριο του εαυτού σου.

💡 Ο χαρακτήρας του παιδιού δεν διαμορφώνεται απο 5 ώρες (το μέγιστο) την εβδομαδα στην σχολή, αλλά συνολικά από το περιβάλλον του:

Οικογένεια: τι πρότυπα δίνει, πώς χειρίζεται συγκρούσεις.

Σχολείο: πώς αντιμετωπίζει τη συνεργασία και τη διαφορετικότητα.

Φίλοι: τι είδους συναναστροφές έχει και ποια παραδείγματα μιμείται.

Το ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ –όπως και κάθε πολεμική τέχνη– δεν βάζει την επιθετικότητα στο παιδί. Αντιθέτως, του δίνει δομή και πλαίσιο για να μάθει να τη διαχειρίζεται.

👉 Ένα παιδί που ξέρει να πολεμάει, σπάνια θα χρειαστεί να το αποδείξει. Γιατί έχει αυτοπεποίθηση.
Κι αυτό είναι το πιο ισχυρό «αντίδοτο» στη βία.

#ΜύθοςΝο2 #ΠαιδιάΚαιΑθλητισμός #Σεβασμός #Πειθαρχία #Αυτοέλεγχος

31/08/2025

Πρώτα σαν γονιός και έπειτα σαν προπονητής νιώθω την υποχρέωση να προσπαθήσω να διαλύσω ορισμένους μύθους που επικρατούν στις σκέψεις των γονιών . Πάντα με σεβασμό αλλά και καυστικό τρόπο .

👉 Μύθος Νο1: «Το παιδί θα διαλέξει μόνο του τη δραστηριότητα που θα κάνει»

Ακούγεται ωραίο, έτσι; Δημοκρατικό, μοντέρνο, προοδευτικό , “ελεύθερη βούληση”.
Μόνο που… κρύβει κινδύνους.

Γιατί αν το παιδί αποφάσιζε:
🍭 Θα έτρωγε σοκολάτες για πρωινό,
📺 θα έκανε "μαραθώνιο tik tok"
🛋️ και θα είχε τον καναπέ ως βασικό εξοπλισμό γυμναστικής.

Τα παιδιά θέλουν να τα κάνουν όλα, οχι να τα μαθουν , αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν ούτε την εμπειρία ούτε τη γνώση να ξέρουν τι πραγματικά τα ωφελεί.
Εκεί έρχεται ο ρόλος του γονιού: να καθοδηγήσει.

🔑 Η επιλογή δραστηριότητας δεν είναι σαν να διαλέγεις γεύση παγωτού.
Είναι θέμα υγείας, διαπαιδαγώγησης και χαρακτήρα.
Ο γονιός πρέπει να δώσει κατεύθυνση. Και το παιδί να νιώθει ελεύθερο στο μονοπάτι που καποιός με την αναλόγη εμπειρία επέλεξε . Το παιδί θα αγαπήσει αυτό που του προσφέρει αξία και χαρά — όχι αυτό που του προσφέρει 5 λεπτά ενθουσιασμού. Και εσείς θα εκτιμήσετε αυτο που το βοηθάει να προοδεύσει, να βάζει στόχους .

💬 Γονείς, οπως κρατάτε το τιμόνι του αυτοκινητου σας έτσι κρατατε και το τιμόνι για τις κατευθύνσεις που πρέπει να δώσετε στο παιδί σας .
Μην το παραδίδετε σε ένα 6χρονο....