13/10/2015
Παιδί και τηλεόραση
Η τηλεόραση μπορεί να είναι χρήσιμη σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να είναι όμως και καταστροφική. Ειδικά όσον αφορά την πορεία του λόγου, τη φαντασία καθώς και την μετέπειτα μαθησιακή πορεία του παιδιού. Παιδιά πολύ έξυπνα και προικισμένα από τη φύση μπορεί να παρουσίασουν σοβαρότατα προβλήματα ομιλίας αλλά και κατανόησης λόγω της έλληψης ποιοτικής επαφής με τους γονείς, οι οποίοι, ίσως αναγκαστικά κάποιες φορές, τους επιτρέπουν να βρίσκονται μπροστά σε μία τηλεόραση που μένει συχνά ανοιχτή από το πρωί ως το βράδυ.
Πιο συγκεκριμένα, σε κάποιες "light" περιπτώσεις οι γονείς, λόγω έλλειψης χρόνου και πολλών υποχρεώσεων αφήνουν τα παιδιά να βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση. Αυτό νεκρώνει τη φαντασία τους και παρακωλύει την παραγωγή λόγου καθώς δεν υπάρχει κανείς να ενθαρρύνει το διάλογο.
Επίσης, τα παρεμποδίζει να κάνουν χρησιμότερα πράγματα όπως για παράδειγμα το διάβασμα παραμυθιών ή έστω το συμβολικό παιχνίδι με κούκλες ή αμαξάκια το οποίο ενισχύει τη φαντασία του παιδιού και την παραγωγή λόγου.
Η ζωγραφική ή ακόμα και οι μουτζούρες που κάνουν τα παιδιά συμβάλει θετικά στην υποβοήθηση των γραφοκινητικών δεξιοτήτων τους.
Είναι λοιπόν σημαντικό να περιοριστεί ο χρόνος που περνά το παιδί παρακολουθώντας τηλεόραση και φυσικά να ελέγχονται συστηματικά τα προγράμματα που παρακολουθεί, ενώ δεν πρέπει να υπάρχει τηλεόραση στο παιδικό δωμάτιο καθώς θα πρέπει να υπάρχει όριο και έλεγχος ως προς την ποσότητα και την ποιότητα παρακολούθησης. Πολύ προτιμότερη είναι η ουσιαστική επαφή που πρέπει να έχει το παιδί με τους γονείς, η οποία επιτυγχάνεται με τον λεγόμενο ποιοτικό χρονό του παιδιού με τους γονείς: μία βόλτα, μία συζήτηση για το πώς πέρασε τη μέρα του, το παιχνίδι με τους γονείς το βοηθούν να εξελίξει τον συναισθηματικό του κόσμο, να αναπτύξει την ομιλία του, να ολοκληρώσει την προσωπικότητά του.