23/11/2025
De opdracht deze week was om een korte en krachtige blog te schrijven; 300 woorden. Op woensdag starten en zondag plaatsen. Het is een (voor mijn draagkracht) drukke week geweest. Vrijdag/zaterdag niet toegekomen aan nog eens doorlezen wat ik woensdag al geschreven had. En dan word ik vandaag onverwachts ook nog op pad gestuurd door Abba. Om te geven en te ontvangen op 3 verschillende plaatsen. Dan ben ik echt wel moe als ik thuis kom. Na een paar uur 'pampus' vraag ik me af of het zal gaan lukken de blog vanavond nog te posten. Zal ik anders uitstellen tot ik morgen fitter ben? Daar heb ik ook geen vrede mee. Ervaring heeft geleerd dat als U iets vraagt, U ook de. kracht geeft om te volbrengen. Toch maar even naar mijn concept. Tot mijn grote verbazing gaat het thema juist ook over wat iemand vanmiddag deelde met me; ik was het compleet vergeten. Ik lees het door en zie dat het eigenlijk niet veel werk meer is om het af te ronden. En dan uiteindelijk de laatste verbazing... zonder dat ik op 'hoeveelheid woorden' gelet heb, blijken het er precies 300 te zijn.
Het gaat hierbij er dus niet om dat ik zo geweldig ben dat ik het volbracht heb. Het gaat er vooral om dat God het in mij bewerkstelligt heeft. Hem vertrouwen, je aan Hem toevertrouwen, Hem gehoorzamen, Zijn stem volgen... het is fantastisch. Wellicht is het resultaat niet perfect, wellicht met hier en daar een taal of typefout. Het gaat niet om perfectie; het gaat erom dat het vanuit Relatie ontsproten is...
We vinden het vanzelfsprekend dat er licht komt zodra we een schakelaar bedienen. We doen een handeling en er gebeurt iets wat we willen. We weten wat we moeten doen om ‘licht’ te krijgen. Hetzij d…
