14/10/2025
๐๐๐ถ๐น๐ฒ๐ป ๐๐ฎ๐ป ๐ต๐ฒ๐ ๐น๐ฎ๐ฐ๐ต๐ฒ๐ป
Een jaar geleden overleed mijn broertje Chetram Bangaru (51).
Ik heb uit mijn eigen ervaringen en uit de geleefde ervaring van mijn familielijn, veel veerkracht en overlevingsenergie verzameld.
Soms gaat de โaan-knopโ onbewust aan, om emoties te โskippenโ. Omdat het gewoonweg te pijnlijk is om te voelen.
Nu merk ik een verschil in mezelf. Hoe hij en ik nu zijn. Nu een jaar later. Het mag er meer zijn, doorvoeld en erkend. Nietsย hoeft weg.
Mijn broertje en ik konden bij elkaar totaal uiteenvallen. Gebroken zijn door teleurstellingen en gedoe over dingen die niet liepen of mensen waar het niet mee boterde. Maar vooral de menselijkheid in onszelf toelaten, de teleurstelling, het verdriet, de pijn, de boosheid het mocht er zijn. De vreugde in onszelf toelaten kon ook. Hij had een hele vette lach, er is niemand die zo lacht als hij, een echte Chet lach.
Met dit alles komt ook het besef weer dat deze tegenstellingen en contrasten er zijn om doorvoeld te worden omdat dit deel is van onze leefwereld en dat we dit te doorleven hebben. Gelukkig is de liefde die ons draagt heel aanwezig en blijvend, hoe mooi of lelijk de ervaring ook is, het komt uit dezelfde bron, wij komen uit dezelfde bron en die verbinding blijft ook na de dood.
Hij was fan van Star Wars.
Als grapje, bij goede en slechte momenten, zeiden we:
"The Force is strong in this family."
Ik koester dat we bij elkaar konden uiteenvallen, de ruimte durfden te nemen om te voelen, onszelf op het spel zettenโฆ om uiteen te vallenโฆ en weer op te staan.
Vandaag eer ik het leven van mijn broertje.
Ik mis hem en haal troost uit de gedachte dat zijn essentie in mij en in alles voort leeft.
Op de foto: een van onze laatste momenten samen op het strand in Guyana.
