02/12/2025
Gisteren had ik weer zo’n moment met een zogenaamde “hondenfluisteraar”.
Je kent ze wel: mensen die denken dat elke hond blij wordt van hun aandacht.
Fluiten, hand uitsteken, stapje dichterbij… en ondertussen mijn “Niet aaien” volledig negeren.
Mijn woorden gingen er gewoon langs.
Dat is precies het probleem.
Veel mensen denken dat honden er zijn om hun knuffelbehoefte te vervullen.
Mijn hond is bang van onbekenden.
Door afstand te houden krijgt ze rust, vertrouwen en voelt ze zich veilig.
Ongevraagd aanraken haalt dat allemaal weg.
Het is een inbreuk op haar ruimte én op de band die wij samen opbouwen.
Ik geloof echt dat de meeste mensen het goed bedoelen.
Maar goede bedoelingen geven je geen recht om over grenzen heen te gaan.
Ongevraagd aanraken blijft ongevraagd aanraken.
Dit gaat niet alleen over bijtgevaar.
Het gaat over respect voor de hond, voor de eigenaar en voor haar grenzen.
Je hoeft mijn hond niet te aaien om te tonen dat je “van honden houdt”.
Echte liefde voor honden betekent ook ruimte respecteren.
Aai nooit zomaar. Ook niet omdat jij het wil. Gewoon niet.
En als je echt van honden houdt?
Luister naar ‘nee’, en laat ze met rust.
Hoe ga jij hier mee om? Kun jij je “cool” nog bewaren? 🤦🏻♀️