09/11/2025
Verhaal over L......even.
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep.
En dat is een hele erge "ziekte".
Als ze s'morgens opstond, dacht ze aan s'middags.
En als ze dan eindelijk s'avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen.
Telkens als ze opstond en op straat liep, rende ze zo hard, dat de mensen zeiden; 'Die loopt zichzelf voorbij.... die daar vergeet te leven'.
Het vrouwtje sprak ook de hele tijd tegen zichzelf.
Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor.
Ook dat hoorde bij haar "ziekte".
En weet je wat ze zei?
Ik moet nog even....
Laat ik gauw even....
Ik kan het nog net even......
Nu was er in dat land een zeer wijze dokter.
Toen hij dat vrouwtje zag en zo hoorde praten, zei hij: 'Beste mevrouw, U bent heel erg ziek en ik weet wat U mankeert!
Zeg het dan maar gauw, dokter, zei ze, want ik moet nog vlug even....
Zie je, daar heb je het weer, zei de dokter.
Jij bent zo haastig, jij laat telkens de "L" liggen.
Wat laat ik liggen? vroeg ze. De "L" zei de dokter.
Zet de -L- steeds voor EVEN!
Goed dokter, ik zal dat gaan doen, zei ze en weg was ze weer.
Maar telkens als de de -L- voor EVEN zette, schrok ze zich dood.
Ik moet nog L-even.....
Laat ik gauw L-even....
Ik kan nog net L-even....
Ze plofte in de stoel en zei zacht: Ik kan nog wel even... nog wel L-even. En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij. Ze bleef gewoon bij zichzelf. Ze had een huis van binnen gevonden en wie dat vindt, wordt heel rustig en in balans.
Bron: onbekend
