11/11/2025
Je dialyseert al jaren bij ons. En dialyse is niet de eerste medische hobbel die je hebt moeten doorstaan. Een stoma, longproblemen en door polyneuropathie ben je rolstoelgebonden. Toch ervaar je nog voldoende kwaliteit van leven. ๐
Je netwerk is klein maar samen met je lieve vrouw staan jullie sterk. Je praat vol liefde over haar maar zijn er ook tranen van verdriet; jouw lief heeft kanker en er is niks meer aan te doen.
Je bent inmiddels kilo's afgevallen, nietย omdat je door de ellende minder trek hebt maar omdat zij altijd kookte. Samen gezellig aan tafel eten, het waren waardevolle vaste rituelen van de dag. Maar nu kookt ze niet meer, ze eet eigenlijk nauwelijks. Je zegt dat je bang bent voor het leven zonder haar; nooit meer samen eten, nooit meer samen praten en elkaar vasthouden als het even tegen zit.
En als je dan alleen achter blijft moet je nog steeds drie keer per week naar de dialyse. Niemand die daarna thuis op je wacht; een ondraaglijke gedachte.
In overleg met de huisarts hebben jullie besloten samen te sterven. Samen gaan. Hand in hand, zoals jullie jaren geleden aan het altaar elkaar de eeuwige liefde beloofden, in voor- en tegenspoed. ๐จโโค๏ธโ๐โ๐จ
Vandaag neem je al afscheid van ons...de laatste dialyse. Je bedankt ons voor alle goede zorgen, en ik zie naast verdriet ook rust in je ogen. Meerdere collega en patienten zijn geraakt maar het is ook waardevol dat dit in Nederland kan.
Enige tijd later ontvangen we de rouwkaart. Helaas was je echtgenote zo ziek dat zij eerder is gegaan maar jij bleef bij je besluit en volgde haar snel. Nooit meer dialyse, nooit meer pijn..maar waar het ook mag zijn... SAMEN.
๐
