09/03/2022
Mijn over prikkelgevoeligheid …
In mijn vorige post schreef ik over Alex en zijn wiebeltand
Ik heb mijn eigen Alex.
Ik weet het nog als de dag van gisteren en dit is toch al meer dan 32 jaar geleden. Drie jaar was hij nog maar, onze zoon, toen hij in het winkelcentrum helemaal uit zijn dak ging. En als ik zeg ‘helemaal’, bedoel ik ook echt helemaal. Hij gilde en krijste alles bij elkaar.
In die tijd wist ik nog niks over prikkelverwerking. Dat was het begin van mijn honger naar wat er nou eigenlijk aan de hand was en wat mijn kind nodig had.
Die zoektocht heeft mij gebracht waar ik nu ben. Met vallen en opstaan heb ik geleerd over prikkelverwerking.
Mijn zoon ging uit zijn dak door de kakafonie van geluiden en de galm daarvan in het winkelcentrum hem ineens te veel werd. Zelfs zo erg dat hij gedrag ging vertonen waar hij zelf geen vat meer op had.
Ik heb geleerd dat koude temperaturen hem kalmeren en dat hij daardoor zo kon genieten van een koude do**he. De eerste keer dat hij onder die koude do**he wilde, dacht ik serieus dat hij gek geworden was. Ik wist op dat moment nog heel weinig over prikkelgevoeligheid.
Een ander groot leermoment is geweest dat ik in zo’n uitbarsting van hem niet moest zeggen ‘doe eens normaal’, want wat is normaal?
Na zo’n uitbarsting merkte ik dat hij zich altijd heel ongelukkig voelde en dan het liefst op schoot kroop.
Als je een volgende keer een kind tegenkomt als Alex, of een kind dat heel onrustig is, zit te wiebelen en te wriemelen, een kind dat heel hard aan het lachen is, een kind dat maar blijft praten en niet stil kan zijn of een kind dat elke keer de behoefte heeft om te doen wat hij of zij wil …
… bedenk dan eens dat dit zomaar een kind zou kunnen zijn dat door zijn prikkelgevoeligheid dit gedrag vertoont!
Wil jij graag op de hoogte gehouden worden en meer kennis hierover opdoen? Laat het mij weten in de comments.