18/09/2025
Verdriet staat nooit op iemands voorhoofd geschreven… je loopt niet altijd met je sores over straat.. let’s call it a day… toch kennen we het allemaal, een ballon aan een touwtje gevuld met verdriet, zaken te verwerken en in meer of mindere mate een vorm van rouw.
Verdriet is het waard om te delen
‘Goed’. ‘Als je zegt dat het goed gaat, kunnen we weer over tot de orde van de dag. Als ik zeg, ik voel me verdrietig, dan moet de ander daar iets mee.’ Die ruimte innemen, wat langer met iemand blijven praten, dat kan soms best moeilijk zijn.
Troost je, je bent veel minder snel een last voor anderen dan je zelf denkt. Ook het delen van verdriet creëert ruimte voor de ander om zich mogelijk kwetsbaar op te stellen.
Je kunt leven met verdriet, over verdriet bestaan allerlei ‘wijsheden’ en ‘regels’. Zo zou de ergste rouw na een jaar wel voorbij moeten zijn, zou het niet goed zijn om veel te huilen en zou je verdriet ‘een plek kunnen geven’. Vaker wordt ook wel gehoopt, gewenst zo snel mogelijk van het af te komen, zo snel mogelijk. Laat het verzet los, tijd is het enige wat je nodig hebt.
Verdriet is waardevol. Als we konden kiezen om nooit meer verdriet te voelen, zouden we onszelf daar dan een dienst mee bewijzen?
Verdriet heeft waarde. Die waarde zit ‘m er bijvoorbeeld in dat we, door verdriet te voelen, afscheid kunnen nemen als we dat helemaal niet willen. ‘Hoe erg zou het zijn als we geen verdriet kenden? Als we zonder te verblikken of verblozen doorgaan als we graag een kind willen maar het lukt niet. Als een ouder iets overkomt, ons kind of onze kinderen iets gebeurd, een dierbaar familielid, een vriend, een vriendin, een huisdier, een ieder die me zo dierbaar is. Het gebeurd, het is.
De waarde zit ook in de verbinding die eruit voortkomt. Er is vast een verhaal, er is vast een ballon. Het mag er zijn, het is er.
Bij vitaliteit hoort ook ruimte geven aan emoties. Emoties moeten en mogen stromen anders gaan ze vast zitten in je lichaam, in je leven, in je welzijn, kijk ze aan. Van mij moet niet zoveel, nagenoeg niks eigenlijk…maar ‘ruimte geven aan’, dat wel..
Vita is leven, het leven is om te leren.
