Van Eldik Domhof Uitvaartzorg

07/12/2025

Dierbaren herdenken tijdens Herinnering Verlicht

De werkgroep Herinnering Verlicht organiseert zaterdag 20 december, weer de jaarlijkse herinneringsavond op Begraaf -en gedenkpark Rentinkkamp aan de Burgemeester van der Zandestraat in Varsseveld. Om 18.30 uur kan iedereen hier op zijn of haar eigen manier dierbaren herdenken.

Nadat iedereen zich heeft verzameld op de Burgemeester van der Zandestraat lopen we om 18.30 uur naar de centrale plek op het gedenkpark. Hier staan we met een overdenking, muziek en poëzie, stil bij verlies, gemis, herinneren en loslaten. Vervolgens kan iedereen de lichtjes, die vooraf zijn uitgereikt, bij een graf zetten of bij de gedenkplaats onder de grote beuk.

Net als ieder jaar op de derde zaterdag van december, is het park stemmig verlicht met fakkels en vuurkorven. Na afloop is er gelegenheid om met een warm drankje samen herinneringen op te halen.

U kunt gebruik maken van parkeerplaatsen van bouwgroep ten Brinke en ALDI-supermarkt, beide aan de Burgemeester van der Zandestraat.

Als de weersomstandigheden te slecht zijn en de fakkels niet kunnen branden gaat de herinneringsavond niet door.

Delen is fijn

22/11/2025

Pantoffels

Ik was bij haar om een kopje koffie te drinken en te horen hoe het met haar ging. Ze volgde mijn ogen toen ze afdwaalden naar de bank waarop hij de laatste maanden veel had gelegen voor hij overleed. We keken elkaar aan en slikten een brok in de keel weg.

Het waren zijn pantoffels bij de bank die ze maar niet kon wegzetten. Elke keer als ze ernaar keek voelde het weer even of hij heel dichtbij was. Alsof hij elk moment thuis kon komen of vanuit de keuken de woonkamer zou binnenlopen met een kopje koffie.

Ze was al voorzichtig begonnen om zijn kleren op te ruimen en er een bestemming voor te vinden. Voor haar was het niet zijn favoriete trui of zijn versleten jas die ze wilde blijven vasthouden. Nee. Het waren zijn pantoffels waar ze geen afscheid van kon nemen. Daar, op dat vertrouwde plekje bij de bank, zijn voetafdruk nog zichtbaar in de vouwen van de zachte stof, daar waren ze nog steeds even samen.

© Petra van Eldik – Neleman

03/11/2025

Luchtiger

De twee broertjes liepen aan de hand van de uitvaartmevrouw mee naar voren. Nog voor zij de genodigden kon verzoeken te gaan staan, riep een van jongetjes: ‘Kijk, oma!’ Hij zwaaide uitbundig en de aanwezigen waren zichtbaar ontroerd. Oma glimlachte naar haar kleinzoontjes en gaf een klein kneepje in de hand van hun moeder.

De uitvaartspreekster begon daarna iedereen welkom te heten toen een van de broertjes, knus tegen zijn moeder aan genesteld, spontaan zei, ‘Dat was een mooi liedje.’ Hij bedoelde het nummer dat had geklonken toen ze samen opa hadden binnengebracht. De uitvaartspreekster vertelde dat het lied betekende dat opa altijd in hun hart zou zijn. De jongetjes luisterden aandachtig en knikten instemmend.

Met hun papa liepen ze na het welkomstwoord naar voren om een kaarsje voor opa aan te steken. Eerst moesten ze nog wel even vaststellen dat ze elk hun eigen versierde kaarsje zouden aansteken en niet die van de ander. Het was natuurlijk heel belangrijk om het goed te doen voor opa.

Zo bleef de afscheidsdienst omlijst met hun gezellige geroezemoes op de achtergrond; twee kleine jongetjes die onbevangen iets groots meemaakten. Iets wat ze later pas zouden begrijpen. En voor oma was het precies wat ze nodig had. Zonder dat haar kleinzoontjes het wisten, maakten ze die verdrietige dag voor haar iets luchtiger.

© Petra van Eldik – Neleman

17/10/2025

Anders

Al bladerend door de verhalen van mensen die de afgelopen jaren zijn overleden, valt het me op dat de jonge mannen van toen vaak op de fiets sprongen om bij hun meisjes op bezoek te gaan.

Soms mochten ze geen verkering hebben en ontmoetten ze elkaar stiekem bij een bruggetje of achter een schuur. De drang om elkaar te zien was zo groot, dat weer en wind en vele kilometers werden getrotseerd om maar even bij elkaar te kunnen zijn. Dat je dan soms via een kelderraampje een gebouw moest verlaten, omdat de achterdeur al op slot was, verhoogde alleen maar de pret en het verlangen naar een volgend weerzien.

Die kilometers worden nu met auto’s of fatbikes overbrugd en de kennismaking begint vaak via twee duimen op het toetsenbord van de mobiele telefoon.

Wat me in die verhalen ook opvalt is dat de verwachtingen toen anders waren dan nu. Als het klikte was het goed en de toekomst werd vol vertrouwen tegemoet getreden.

Nu hebben jonge mensen vaak al veel van de wereld gezien. Ze hebben grote verwachtingen van de toekomst en van de partner met wie ze die willen delen. Met verbazing en soms vol ongeloof luisteren ze naar de verhalen van hun opa’s en oma’s.

Welke verhalen zullen zij over een jaar of dertig aan hun kinderen en kleinkinderen vertellen? Ook zij zullen hun oren niet geloven dat het toen zo anders was. Oh, wat zou ik graag hun ‘anders’ heel even willen zien!

© Petra van Eldik – Neleman

12/10/2025

Tjongejonge, wat hadden we een fijne Be-Leef Dag in ons Afscheidscentrum Dennenlust in Zelhem gisteren. Veel bezoekers, mooie gesprekken, enthousiaste deelnemers en interessante lezingen. We kijken erg voldaan terug. Dank aan de deelnemende bedrijven maar vooral ook aan onze medewerkers voor hun inzet.
De prachtige vaas met bloemen is gewonnen door Aleid!
Renate Domhof en John Schutten
Van Eldik Domhof Uitvaartzorg

08/10/2025

Zo vlak voor onze Be-Leef Dag in Dennenlust in Zelhem hebben we nog meer
N I E U W S ! N I E U W S ! N I E U W S!
We hebben een nieuwe collega 🎉!
Mireille Wopereis komt ons team versterken als uitvaartverzorger bij Van Eldik Domhof Uitvaartzorg!
Kennismaken met Mireille en de rest van ons team kan dus aanstaande zaterdag in Afscheidscentrum Dennenlust in Zelhem. Tot dan!

04/10/2025

04/10/2025

Zie wij u volgende week zaterdag?
Wees welkom in Afscheidscentrum Dennenlust in Zelhem!

23/09/2025

Zelhem, Afscheidscentrum Dennenlust: BE LEEF DAG 2025, zaterdag 11 oktober
Van harte Welkom!

22/09/2025

Gewoon

Het liep als een rode draad door hun verhaal. Op de vraag hoe hij haar had leren kennen, vertelde hij, ‘Tja, hoe zal ik het zeggen. In het weekend ging je vroeger vaak een eindje fietsen en dan kwam je ook meisjes tegen. Ik raakte aan de praat met haar. Het babbeltje lukte goed, we hadden het gezellig en het klikte. Het gebeurde gewoon.’

Wat goed was, was goed. Daar hoefde je verder geen woorden aan te wijden. Zo zou zij na zijn pensioen heel kunstzinnig blijken te zijn. Dat begon met een paar beitels en mesjes van hem. ‘Ach ja,’ zei hij, ‘ze was altijd al creatief met de tuin, de bloemen en de planten. Ze volgde bloemschikcursussen en was actief betrokken bij de jaarlijkse Floralia in Varsseveld. Het gebeurde gewoon.’

Dat was ook het geval toen ze steeds vaker iets vergat. Na een vakantie in Duitsland besefte hij echter dat er meer aan de hand was, omdat ze daar de weg soms echt even kwijt was. Ook dat gebeurde gewoon.

Net als haar overlijden. Als boer wist hij niet beter of het hoorde bij het leven. En dat leven ontvang je zoals het komt. Ook doodgaan. Dat gebeurt gewoon.

© Petra van Eldik – Neleman

02/09/2025

IJs

‘Hij gedroeg zich als een jonge vent,’ zei zijn vrouw, ‘en als hij oudere mensen zag die iets jonger waren dan wij zei hij vaak, “Moet je die oudjes zien.”’

We bespraken het afscheid van een energieke man die tot voor kort nog fietste en elke ochtend zijn oefeningen deed om fit en lenig te blijven. Een zoveelste val luidde, toch nog wel onverwacht, zijn overlijden in. Zijn leven had in het teken van bedrijvigheid en innovatie gestaan waardoor je tijdens het gesprek vergat dat het om een man van 91 jaar ging.

Dankzij hem kon Varsseveld jarenlang genieten van heerlijke gehaktballen en het lekkerste Italiaanse ijs dat hij zelf maakte. Hij bleef graag op de hoogte van de nieuwste snufjes waardoor hij een van de eersten in Nederland was die een softijsmachine aanschafte.

Hij was een vakman die de beginselen van het bakken al jong had geleerd in de bakkerij van zijn vader. Vanaf 1820 was dat ambacht doorgegeven van generatie op generatie. Toen hij naast de bakkerij ook een cafetaria opende, luidde dat het einde in van een lange traditie. Met zijn vooruitziende blik speelde hij goed in op de toekomst.

Zijn naam dankte hij aan zijn kindertijd. Hij heette Herbert, maar toen hij begon te praten was dat voor hem nog te moeilijk om uit te spreken. Hij maakte er een ander woord van waarmee hij onbedoeld zichzelf een markante naam gaf die tot ver in de omtrek bekend zou worden. Heppy Berkhoff.

© Petra van Eldik – Neleman

29/08/2025

R E S E R V E E R D E D A T U M :
Zaterdag 11 oktober 11.00 tot 16.00 uur
Van Eldik Domhof Uitvaartzorg
Be-Leef Dag, Open huis, Info markt;
Uitvaart, Natuur en Toekomst
Zelhem, Afscheidscentrum Dennenlust
Komt gerust binnenlopen.
Meer info volgt binnenkort in de edities van het Achterhoek Nieuws.