03/11/2025
Luchtiger
De twee broertjes liepen aan de hand van de uitvaartmevrouw mee naar voren. Nog voor zij de genodigden kon verzoeken te gaan staan, riep een van jongetjes: ‘Kijk, oma!’ Hij zwaaide uitbundig en de aanwezigen waren zichtbaar ontroerd. Oma glimlachte naar haar kleinzoontjes en gaf een klein kneepje in de hand van hun moeder.
De uitvaartspreekster begon daarna iedereen welkom te heten toen een van de broertjes, knus tegen zijn moeder aan genesteld, spontaan zei, ‘Dat was een mooi liedje.’ Hij bedoelde het nummer dat had geklonken toen ze samen opa hadden binnengebracht. De uitvaartspreekster vertelde dat het lied betekende dat opa altijd in hun hart zou zijn. De jongetjes luisterden aandachtig en knikten instemmend.
Met hun papa liepen ze na het welkomstwoord naar voren om een kaarsje voor opa aan te steken. Eerst moesten ze nog wel even vaststellen dat ze elk hun eigen versierde kaarsje zouden aansteken en niet die van de ander. Het was natuurlijk heel belangrijk om het goed te doen voor opa.
Zo bleef de afscheidsdienst omlijst met hun gezellige geroezemoes op de achtergrond; twee kleine jongetjes die onbevangen iets groots meemaakten. Iets wat ze later pas zouden begrijpen. En voor oma was het precies wat ze nodig had. Zonder dat haar kleinzoontjes het wisten, maakten ze die verdrietige dag voor haar iets luchtiger.
© Petra van Eldik – Neleman
