13/12/2016
Stepje
Omdat een van de kinderen die ik begeleid met een elektrische rolstoel naar school gaat, ga ik met hem mee op een stepje. De rolstoel gaat zo’n 14 km per uur en zijn gebruiker vind het natuurlijk erg gaaf die snelheid ook aan te houden. De school is vlakbij en het grootste gedeelte van de af te leggen route gaat over een breed geasfalteerd fietspad. Het is dus ook goed mogelijk om met “ hoge” snelheid naar school te rijden. Ik wil hem graag de gelegenheid geven om dat ook te doen. Daarom ga ik mee op een stepje. Zodat ik hem bij kan houden. Het is een vreemd gezicht, hij scheurend in zijn stoel en ik er naast op de step. Maar dat geeft niet, wij hebben lol en daar gaat het om. Klasgenoten vinden het wel cool dat hij zo snel kan met zijn rolstoel en vaak “ achtervolgt” hij hen, terwijl zij hard voor hem uitrennen. Met regelmaat krijg ik te horen dat het er wel “gek” uitziet wanneer ik op de step met hem mee rijd. De kinderen op school willen er steeds wat van zeggen. De ouders hoor ik niet maar die zijn waarschijnlijk te beleefd om er wat van te zeggen. De kinderen vinden het gek, zo’n “oude” (juf) vrouw” op de step, “dat ziet er raar uit “ zeggen ze tegen mij. Ik antwoord dat ik daar niets om geef en dat vinden zij dan weer ok. Waar het mij om gaat is dat ik plezier heb met de jongen die ik begeleid en dat hij lekker op “ volle snelheid” naar school kan rijden omdat hij dat leuk vind.
