05/11/2025
Toen ik Rick Claassen ontmoette in 2018, vertelde hij over zijn bos. Over hoe hij een voedsel-bos wilde aanleggen, hoe hij de natuur zag en hoe wij samen een rol konden hebben om de natuur hier en daar een handje te helpen.
In 2019 koos ik ervoor mijn leven met hem te delen — en trok ik bij hem in, midden in dat bos. Hier leefden we. Hier werden onze zoons verwekt — dit bos werd voor ons een thuis, een plek van vroege ochtendlicht, vogelgeluid, groen onder onze voeten en beweging van het leven.
We hebben er zoveel meegemaakt. We werden geïnterviewd voor het tv-programma Iedereen Verlicht, voor Kind Magazine, voor Oervrouw Magazine. We deden thuisonderwijs, we leefden en leerden hier, in en met de natuur om ons heen.
Op 26 augustus 2022 werden we midden in de nacht wakker — het huis stond al helemaal in brand. We wisten op tijd te ontsnappen. Alles wat vertrouwd was, veranderde in één ogenblik.
Ondanks het verlies droegen we het bos in ons hart: wij zorgden voor dat bos terwijl we erin leefden. We verhoogden de biodiversiteit, maakten ruimte voor dieren en planten, en hielpen het ecosystem een stap verder. Ecologen uit de regio waren enthousiast over het werk dat we deden.
Sinds we zijn verhuisd naar opa in Vorstenbosch, kijken we anders naar het bos. We kunnen er niet meer elke dag zijn. We behouden de zorg, maar beseffen dat het anders ingericht mag worden — minder intensief, meer in stroming met de natuur zelf. Dat betekent dat sommige bomen mogen verhuizen naar Vorstenbosch, anderen blijven waar ze zijn.
We blijven er komen, zorgen. Het voelt goed: in de bedrijfsvoering houtproducten maken, maar tegelijkertijd die liefde teruggeven aan de bomen zelf.
“Was je er al bij toen we nog in het bos woonden, of ben je ons pas na de brand gaan volgen?”
