19/12/2025
Vrijdag.
Mijn laatste werkdag van dit jaar.
Een moment om even stil te staan, voordat ik loslaat.
Als ik terugkijk, zie ik een jaar dat vooral ging over ontwikkelen.
Niet over harder werken of groter worden, maar over dieper zakken.
Over echtheid.
Over steeds opnieuw kiezen voor contact.
In de ๐๐จ๐ ๐๐๐ญ! ๐ฌ๐ฒ๐ฌ๐ญ๐๐ฆ๐ข๐ฌ๐๐ก๐ ๐ฐ๐๐๐ซ๐๐๐๐ซ๐ก๐๐ข๐๐ฌ๐ญ๐ซ๐๐ข๐ง๐ข๐ง๐ ๐๐ง zag ik het keer op keer gebeuren:
kinderen die eerst reageren vanuit spanning, overleven of aanpassenโฆ
en langzaam leren voelen waar hun grens ligt.
In hun lijf.
In contact met de ander.
Op het schoolplein, in de klas, in de groep.
Stevig staan vanuit verbinding.
Zonder hard te worden.
Tegelijkertijd groeide mijn werk in de ๐ฅ๐ข๐๐ก๐๐๐ฆ๐ฌ๐ ๐๐ซ๐ข๐๐ก๐ญ๐ ๐ญ๐ซ๐๐ฎ๐ฆ๐ ๐๐จ๐๐๐ก๐ข๐ง๐ .
Ik werkte met volwassenen die vaak zeggen:
โIk weet het allemaal wel, maar ik voel het niet.โ
En ik zag hoe langzaam duidelijk werd dat veiligheid geen concept is.
Iets wat je niet kunt bedenken of afdwingen.
Maar iets wat je kunt ervaren.
โช๏ธIn kleine bewegingen.
โช๏ธIn vertraging.
โช๏ธIn het weer durven zakken in je lijf.
Dit jaar bracht ook veel momenten waarvoor ik oprecht dankbaar ben.
Een cliรซnt die ineens woorden gaf aan een inzicht dat al zo lang in het lijf lag te wachten.
Een directeur van een school die in een evaluatie zei:
โGaaf om te zien hoe het gedraaid is in de groep.โ
Momenten die me telkens weer laten voelen hoe waardevol dit werk is.
Momenten die alleen kunnen ontstaan als ik er ook echt ben voor de ander.
Als ik vanuit mijn eigen gronding in contact kan blijven.
Niet trekkend, niet duwend โ maar aanwezig.
Ik kan talloze voorbeelden noemen,
maar dat zal ik je besparen.
Wat blijft, is dankbaarheid.
Voor het vertrouwen.
Voor de ontmoetingen.
Voor wat zich mocht ontvouwen.
Dit jaar bracht nieuwe trainingen, pilots, verdiepingen, materialen en woorden.
Maar onder al die vormen lag steeds dezelfde basis.
Het ging telkens weer over...
โช๏ธ veiligheid
โช๏ธ grenzen
โช๏ธ regulatie en verbinding
โช๏ธ de moed om te blijven luisteren naar wat het lijf allang weet
Komend jaar wil ik daar nog meer ruimte aan geven.
โช๏ธMinder ruis.
โช๏ธMeer essentie.
โช๏ธMeer werken vanuit het lijf, in systemen die soms vastzitten en weer mogen bewegen.
Voor nu is het tijd voor vakantie.
Voor ademruimte.
Voor zakken.
๐Voor jou wens ik een nieuw jaar met minder moeten en meer voelen.
Met grenzen die helder zijn en een zachtheid die mag blijven.
En ik hoop dat ik komend jaar voor velen weer van waarde mag zijn โ
en dat verder mag uitbreiden.
Hele fijne feestdagen en tot volgend jaar.
