07/11/2025
Houden van is loslaten, juist wanneer het leven niet meer eerlijk voelt. 💫
Vandaag was de dag waar ik al lange tijd tegenop zag. Iedereen die mij kent, weet hoeveel ik van onze dieren houd. Maar soms vertelt het leven je zachtjes en soms met pijn dat het tijd is om afscheid te nemen.
Vienna Le Sursant kwam in ons leven. Het paard dat de pony van dochterlief opvolgde en dat al snel ook mijn hart veroverde. Ze was werkwillig, zacht en trouw. Een paard dat altijd voor je klaarstond en je meer leerde dan woorden ooit kunnen vatten. Wat heb ik van haar genoten en veel van haar geleerd.
Toen de eerste kwaaltjes kwamen en haar lichaam moe werd, gaven we haar drie jaar geleden met liefde haar welverdiende pensioen. Wel bleef ze mijn collega in het coach werk een rol die haar op het lijf geschreven was. Ze bracht rust, wijsheid en een stille kracht waar geen mens en paard aan tipte.
De laatste maanden zag ik haar veranderen. Haar beweging werd strammer, haar blik vermoeider. Ze trok zich steeds vaker terug. Haar lichaam vertelde ons dat het op was. En dus wisten we dat we haar voor de winter, voor de kou, moesten laten gaan uit liefde.
Mijn hart is vandaag gevuld met verdriet, maar vooral met dankbaarheid. Dankbaar dat dit onwijs lieve, zachte en wijze dier deel van ons leven mocht zijn. Dankbaar dat we haar een warm thuis en een waardig afscheid hebben kunnen geven.
De grondleggers van mijn coachpraktijk zijn er allebei niet meer. Maar ze leven voort in herinneringen, in alles wat ze me leerden en in het hart van mijn praktijk.
Ze zullen altijd met me meegaan, fluisterend tussen de regels, zichtbaar in mijn logo, voelbaar in alles wat ik doe.
Dag lieve Vienna.
Dank je wel voor alles.
Ren vrij in de paardenhemel, je verdient het.
Je blijft voor altijd bij ons in ons hart.
Marcella 🌸
