Gabinet psychoterapii Justyna Paszkiewicz

15/11/2025

12/11/2025

Obejrzałam „Dom dobry” Wojtka Smarzowskiego w dniu premiery kinowej (7 listopada). I śmiem twierdzić, że ten film zrobi o wiele więcej dla świadomości tego, z czym w Polsce mierzą się głównie kobiety i dzieci niż jakiekolwiek działania informacyjne fundacji czy stowarzyszeń.

Spośród niemal 87 tysięcy osób doświadczających przemocy (jak mówią policyjne statystyki za rok 2024; pamiętajmy o ciemnej liczbie niezgłoszonych przypadków) ponad 50 tysięcy to kobiety, 10 – mężczyźni i, niestety – prawie 26 tysięcy dzieci.

Statystyka przemocy wobec tych ostatnich rośnie lawinowo. W 2022 było to niecałe 11 tysięcy, rok później już prawie 18 tysięcy.

Sprawcami przemocy są w Polsce głównie mężczyźni: z ponad 60 tysięcy osób stosujących przemoc przeszło 52 tysiące to damscy bokserzy.

❗❗❗

Smarzowski pokazuje świat za zamkniętymi drzwiami, który jest rzeczywistością wielu kobiet.

Ona, wykształcona, znająca świetnie angielski i ucząca go online. Ale z utrąconym dzieciństwem w towarzystwie matki – alkoholiczki, krzywdzącej psychicznie i skupionej na sobie. On - dorastający w przemocy, która jest jedynym systemem, jaki zna. Oświadcza się w Wenecji a potem powoli tka swoją niemiłość jak pajęczynę, oplatając nią kobietę, by w końcu zrobić z niej worek treningowy dla swoich psychopatycznych emocji.

Nie będę tu spojlerowała Wam fabuły. Smarzowski zrobił ten film w oparciu o fakty. Wysłuchał kobiet dotkniętych przemocą. Eksperymentując z formą, pozornie tylko chaotyczną, perfekcyjnie oddał proces dysocjacji ofiary, jej bezsilność i psychiczne znikanie.
Agata Turkot za tę wstrząsającą rolę, którą zagrała głównie milczeniem, powinna dostać wszystkie możliwe nagrody. Partnerujący jej Tomasz Schuchardt podobnie. A zagrał predatora w białym kołnierzyku, który, jak to w Polsce, długo pozostaje bezkarny.

Tymczasem na największym festiwalu filmowym w Gdyni obraz przeszedł bez echa.

❗❗❗

Nasuwa mi się tutaj porównanie z polskim piekiełkiem zwanym wymiarem sprawiedliwości, gdzie ofiary i ich dzieci są wtórnie wiktymizowane przez nieudolne OZSS-y, pseudobiegłych i artykuł 113 KRiO, narzucający dziecku obowiązek kontaktu z obojgiem rodziców. Sądy rodzinne też przemocy nie widzą, więc dzieci są zmuszane do spotkań z agresywnym rodzicem.

Mamy więc olbrzymi kołchoz krzywd, w którym najlepiej funkcjonują adwokaci i kasty psychologiczno – psychiatryczne, wydające opinie liczone w tysiącach. A także tak zwana manosfera: internetowe zastępy mężczyzn, w tym ruchy praw ojców, chorych na mizoginizm, dehumanizujących kobiety i obwiniających je za swoją agresję (tzw. ang. victim blaming). Oliwy do ognia dolewa fakt istnienia w sądach i przestrzeni publicznej fatalnego dla ofiar przemocy terminu „alienacja rodzicielska”, którego najczęściej używają ojcowie wobec chroniących swoje dzieci przed przemocą matek.

❗❗❗

Dopóki nie nastąpi reforma prawa rodzinnego, koszmar ofiar będzie trwał.

Koszmar zmuszania do mediacji ze sprawcą.
Koszmar nakazu wspólnych terapii.
Koszmar badań przez biegłych w obecności sprawcy.
Koszmar powierzania sprawcom dzieci.
Koszmar odbierania ofiarom dzieci w ramach kary za brak kontaktu z przemocowym ojcem.
Koszmar karania finansowego matek za nieodbyte kontakty – kasa do ręki sprawcy.
Koszmar umieszczania dzieci w pieczy zastępczej.

Wreszcie – koszmar śmierci dzieci. W 2024 w wyniku przemocy zginęło ich 45. A to są zaledwie dane Ministerstwa Sprawiedliwości dotyczące przypadków, gdzie sprawca został prawomocnie skazany.

❗❗❗

Z ofiarami przemocy spotykam się w swojej reporterskiej pracy od ponad dwudziestu lat. Pamiętam taki materiał, który pisałam dla Wysokich Obcasów GW (w 2010 roku) o przemocy psychicznej wobec dzieci, której to nie zauważyła ówczesna nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (dzisiaj to przemoc domowa) . Rozmawiałam z dorosłymi, którzy przeszli przez takie piekło w dzieciństwie i co z tego wynikło po latach.

Zamieściłam ten materiał na Patronite tylko dla osób mnie wspierających w 2022 roku, opisując między innymi swoje doświadczenie bycia na krawędzi. Dziś udostępniam tekst dla wszystkich, ale mój wątek pozostawię zamknięty z wdzięczności dla tych, którzy doceniają i wspierają moją pracę.

Dziękuję, jeśli do nich dołączysz:

https://patronite.pl/IzaMichalewicz

Zapraszam też do odsłuchania ostatniego podcastu z cyklu „Baśnie udokumentowane”, zatytułowanego „Dom dobry”, którego bohaterka opowiada o tym, jak rodzi się przemoc i w jaki sposób się z niej wyrwać.

Linki w komentarzach. A fotka dla oszukania algorytmów fejsa ⛔️

10/11/2025

🎬 Do kin wszedł właśnie film Wojciecha Smarzowskiego „Dom dobry” – poruszająca opowieść o przemocy domowej i relacji, z której trudno się uwolnić.
To film, który może wywołać wiele trudnych emocji – zwłaszcza u osób, które same doświadczyły przemocy lub wciąż mierzą się z jej skutkami.

💬 Jeśli po obejrzeniu filmu poczujesz, ze przemoc domowa to problem, który dotyczy Ciebie lub kogoś z Twoich Bliskich zadzwoń do działającego na zlecenie KCPU Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”

👉 800 120 002 – całodobowo, bezpłatnie
💻 Możesz też napisać na czacie: https://tawk.to/chat/6751b2432480f5b4f5a8245c/1iebi0mcl
⚖️ Niebieska Linia oferuje również bezpłatne porady prawne:
📅 poniedziałki i wtorki 17:00–21:00 – tel. 22 666 28 50
📅 środy 18:00–22:00 – tel. 800 120 002
💙 Pogotowie „Niebieska Linia”

25/10/2025

https://www.instagram.com/p/DQMVMXzDIKT/?img_index=5&igsh=MnMyNDNpb3NkejBj

18/10/2025

Klikam na tablecie "na miejscu zdarzenia"
Powód wezwania: "powiesił się"
Chłopak 18 lat.
Już go odcięli, w pełnych cierpienia oczach nie ma już życia...
Nic tu do roboty dla nas.
Sztywne ciało potwierdza, że
stało się to kilka godzin temu.
Ojciec z niewiarygodnym spokojem pali papierosa, patrzy w jeden punkt, brat krzyczy...

Innym razem niewielka gałąź dała oparcie tej próbie.
Nie zdążyliśmy...
Czekamy na policję.
Przybiega matka. Jej rozpaczliwy krzyk wbija się we mnie głęboko.
"Synku, dlaczego to zrobiłeś?
Przecież mogłeś przyjść, porozmawiać, moje drzwi zawsze stały dla Ciebie otworem!"
Na te pytania już nikt nie odpowie.
Próbuję ukryć emocje, ale nie potrafię.
Broda się trzęsie, w oczach pojawiają się łzy.
Wszyscy płaczemy.
On mógł jeszcze żyć!

Czasem zastanawiam się ile bólu w sobie musi mieć taka osoba, ile cierpienia?
Złowrogie głosy ściskają głowę, próbujesz uciec, poczuć ulgę...
Nikogo nie oceniam, staram się zrozumieć.

Nazwij mnie niepoprawnym optymistą albo jak chcesz, ale ja wierzę, że zawsze jest inne wyjście z sytuacji!
Być może, w chwili słabości tego nie widzisz, bo demony związane z Twoim stanem nakładają klapki na oczy i każą patrzeć tylko w jednym kierunku, ale jestem przekonany, że współpraca z psychologiem, może z psychiatrą, pomoże Ci te klapki zdjąć i dostrzec piękno i normalność świata, który jest dookoła.
Pamiętaj, że w chwilach beznadziei możesz skorzystać z telefonów wsparcia, które są dostępne o każdej porze dnia i nocy.
Na przykład ten⤵️
👉Kryzysowy Telefon Zaufania dla dorosłych
☎️116-123
lub
👉Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
☎️116-111
Potrzebujesz porady, wsparcia? Zadzwoń!

Powiem jeszcze pare słów o depresji, to podstępne k*restwo. Ostrożnie wkłada nóż do ręki, delikatnie zaciska na szyi pętlę. Zabiera Ciebie kawałek po kawałku.
Ta choroba może dotknąć i Ciebie, i mnie.
Nie ma reguły!
Nawet sąsiadka, którą podziwiasz i zazdrościsz jej życia może wracać do domu i płakać z rozmytym makijażem.
Dotyczy ona również osób, których w życiu byśmy o to nie podejrzewali!
Depresji nie widać!

10 października jest Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego.
Nie pozwól, aby żadna podstępna siła zawładnęła Twoim życiem!
Cierpienia kiedyś przeminą, wszystko przeminie, Twoje dzisiejsze problemy też😉

Mam nadzieję, że ten post będzie dla Ciebie drogowskazem. Że spowoduje, że odważysz się i w końcu zadzwonisz do specjalisty!
A wtedy wspólnie pójdziecie drogą do wyjścia z tego dołka.
Walcz o siebie!
Trzymam mocno kciuki!

15/10/2025

15 października – Dzień Dziecka Utraconego

To szczególny dzień, w którym myślami jesteśmy przy tych najmniejszych, którzy odeszli zbyt wcześnie. To również dzień pamięci o wszystkich rodzicach i bliskich, którzy doświadczyli tej niezwykle bolesnej straty.

Chcemy głośno powiedzieć: nie jesteście sami.
„Każdy z nas ma w swoim otoczeniu osobę, która przeżyła taką utratę. Być może tak cichą, że nawet o tym nie wiemy” - mówi Anna Bajkowska w rozmowie z Justyną Palevič o doświadczeniu poronienia i straty okołoporodowej. Zachęcamy do wysłuchania tej ważnej rozmowy: 👉 https://youtu.be/UAZYOXsl02U?si=gkLBcMBmrNBfqOYJ

A jeśli potrzebujecie rozmowy - dla siebie lub kogoś bliskiego – pamiętajcie, że działa nasz bezpłatny i anonimowy Telefon Wsparcia 800 108 108. Jesteśmy dostępni od poniedziałku do piątku w godzinach 14:00–20:00. Nasza linia to przestrzeń, w której można bezpiecznie opowiedzieć o swoim bólu, lęku czy tęsknocie. Nasi konsultanci -psycholodzy to osoby, które słuchają z empatią i uważnością, bez oceniania. Wierzymy, że rozmowa, nawet ta najtrudniejsza, może przynieść odrobinę ulgi i dać siłę.

15/10/2025

https://www.instagram.com/p/DPyyp4VjFRl/?img_index=6&igsh=MTRwaGo3bHBuZnF3Yw==

13/10/2025

Ostatnio znów głośno o tzw. „48h challenge” – trendzie, w którym nastolatkowie znikają na 48 godzin, żeby „zdobywać punkty” za to, jak wiele osób ich szuka.
Dla dorosłych to niewyobrażalne. Dla wielu młodych – coś ekscytującego, odważnego, wyzwanie i możliwość pokazania swojej siły wśród rówieśników.

Dlaczego tak się dzieje, skoro niby wszyscy wiedzą, że to niebezpieczne? 🤔

❗️Bo grupa jest ważniejsza niż rozsądek.
Presja rówieśników, czyli chęć akceptacji jak i lęk przed odrzuceniem często są silniejsze niż ostrzeżenia dorosłych.

❗️Bo mózg nastolatka działa inaczej.
Układ nerwowy nastolatka wciąż się rozwija. Jego układ nagrody reaguje na ryzyko i nowość, a niedojrzale struktury poznawcze nie nadrabiają z hamowaniem reakcji.

❗️Bo media społecznościowe nagradzają uwagę.
Lajki, komentarze, udostępnienia – to dzisiejsze punkty prestiżu. Nawet ryzykowne zachowania mogą przynieść „nagrodę” w postaci zasięgu. A ludzie zaczęli uzależniać swoją wartość i samoocenę od liczby lajków.

❗️Bo młodzież nie ma dziś prawdziwych autorytetów – choć bardzo ich potrzebuje.
W świecie, gdzie głos influencerów często zastępuje głos nauczyciela, rodzica czy mentora, młodzi szukają wzorców w internecie.
A tam, zamiast mądrości i wsparcia, często znajdują prowokację, rywalizację i „wyzwania”, bo świat social media karmi się wyświetleniami.

❗️Bo młodzież chce doświadczać
Wiek dojrzewania to czas rozwijania autonomii, poglądów, tworzenia planów. Młodzież ma poczucie, że świat stoi dla nich otworem. Bywa jednak i tak, że ich zamiary są nieco wyidealizowane, a przez to młodzi nie potrafią przewidzieć konsekwencji swoich poczynań.

❗️Bo ostrzeżenia nie wystarczą.
Sama informacja „to niebezpieczne” nie działa. Zakazy dorosłych działają ma zasadach reaktancji - im częściej mówimy NIE, tym bardziej niektórzy chcą robić na odwrót, bo NIE nie jest atrakcyją alternatywą. Młodzi potrzebują rozmowy, zrozumienia i inspiracji – sposobów na emocje, przygodę, ekspresję.

Zamiast tylko mówić „nie rób tego” – warto zapytać:
„Czego szukasz w tym wyzwaniu?”
„Jak możemy znaleźć to samo, ale bez ryzyka?”

Porozmawiaj dziś z dzieckiem o tym, jak bardzo jest dla Ciebie ważne i że jego samoocena nie jest zależna od akceptacji grupy. Rozmowa, empatia i autentyczne zainteresowanie potrafią zrobić więcej niż tysiąc zakazów.

10/10/2025

10/10/2025

„Wystarczy tylko się uśmiechać, by ukryć zranioną duszę, i nikt nawet nie zauważy, jak bardzo cierpisz.”

Dziś jest Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego, dbajcie o siebie i bądźcie uważni na bliskich i ludzi wokół Was.

--------

📞 800 70 22 22 - Centrum Wsparcia dla Osób w Stanie Kryzysu Psychicznego - bezpłatne - działa 24/7.
📞 116 123 - telefon zaufania dla osób dorosłych - bezpłatny - działa 24/7.
📞 116 111 - telefon zaufania dla dzieci i młodzieży - bezpłatny - działa 24/7.

--------

03/10/2025

Terapia EMDR jest bardzo skuteczna w pracy z żałobą

💔 Strata bliskiej osoby zmienia nas na zawsze. Żałoba jest naturalnym procesem, w którym uczymy się żyć na nowo – z pustką, ale i z pamięcią.

Czasem jednak ból nie słabnie, a wspomnienia i emocje są tak intensywne, że trudno oddychać, spać, wracać do codzienności.

Może pojawiać się:
🔹 poczucie winy, że mogliśmy zrobić coś inaczej,
🔹 powracające, bolesne obrazy z ostatnich chwil,
🔹 wrażenie, że „utknęliśmy” w momencie straty,
🔹 poczucie, że świat się zatrzymał, a my nie potrafimy ruszyć dalej.

Terapia 👁 EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) to podejście psychoterapeutyczne pomagające bezpiecznie przetworzyć trudne, traumatyczne wspomnienia, które zablokowały się w przeszłości i są wciąż aktywne na różnych poziomach, generując często bardzo dotkliwe objawy.

Nie chodzi o wymazanie pamięci ani „zamknięcie” żałoby na siłę. Chodzi o to, by wspomnienia przestały być jak otwarta rana – by można było je nosić w 💙 sercu bez ciągłego, obezwładniającego bólu.

Dzięki pracy EMDR z osobą w powikłanej żałobie można:
✅ złagodzić natężenie cierpienia
✅ uwolnić się od natrętnych, bolesnych obrazów
✅ odzyskać poczucie wewnętrznego spokoju
✅ znaleźć przestrzeń na dalsze życie, pielęgnując więź z bliską osobą w nowy sposób

Jeśli czujesz, że Twoja żałoba jest zbyt ciężka, by nieść ją samemu – proszenie o pomoc to oznaka siły, nie słabości.

Dwa lata po śmierci taty Ania wciąż miała w głowie te same obrazy – ostatnie chwile, poczucie winy, że mogła zrobić więcej. Nie potrafiła patrzeć na jego zdjęcie bez łez.

"Bałam się, że jeśli ból minie… zapomnę o nim." Terapia EMDR pomogła jej zmienić sposób, w jaki pamięta Tatę. Wspomnienia wciąż są, ale już nie bolą tak, jak dawniej.
- "Teraz, kiedy myślę o tacie, czuję tęsknotę… i wdzięczność."

EMDR w żałobie nie sprawia, że zapominasz. Pomaga sprawić, by pamięć była źródłem siły, a nie bólu 💙