Antydepresantka

10/10/2025

Dzisiaj !

To ważny dla mnie dzień, żeby przypomnieć sobie o profilaktyce ♥️
Od kilku już lat jestem zdrowa 🥰 i to zdecydowanie więcej niż 6 w lotka!
Wiem jakie błędy popełniam w dalszym ciągu w dbaniu o zachowanie zdrowia - zarówno psychicznego jak i fizycznego. Jedno i drugie jest wszak tak samo ważne.

Zdecydowanie za mało śpię! Sen jest bardzo istotną kwestią, a ja z racji pory pracy i zamiłowania do siedzenia w nocy, traktuje go po macoszemu. Doceniam swoją pracę do 15, ale wiąże się to z tym, że muszę wstawać bladym świtem 🤷 jeśli ktoś powie, że to kwestia przyzwyczajenia to się nie zgodzę - pracuje w takim systemie już od kilku lat - dalej się nie przyzwyczaiłam 😉

Poza snem oczywiście odpowiednia dawka ruchu - tego wiem, że mogłabym mieć więcej, ale robię co mogę 👌 pamiętajcie, że nawet spacer po pracy jest jak najbardziej na plus!

Zdrowe odżywianie - lubię niezdrowe rzeczy 😋 jednak staram się odżywiać z zachowaniem rozsądku i umiaru. Tutaj też warto wspomnieć, że piwko przed snem nie pozwoli się Wam odprężyć - działanie alkoholu jest bardzo złudne. Tak naprawdę ostatecznie potęguje w nas uczucie lęku - tym bardziej u osób, które zmagają się z zaburzeniami nerwicowymi.
Czy ja piję? Zdarza mi się okazjonalnie już tylko na szczęście. Kiedyś piłam zdecydowanie więcej i na pewno nic dobrego z tego nie wynikło. Teraz coraz rzadziej sięgam po alkohol, jeśli już sięgam staram się zachować umiar - cenię sobie poranki bez kaca. Tym bardziej, że kac w moim wieku to naprawdę istny dramat 😱

Otaczanie się wartościowymi ludźmi jest kolejną ogromnie istotną kwestią! Nie zawsze mamy wpływ na to z kim obcujemy na co dzień, jednak ostatecznie to my wybieramy z kim spędzamy wolny czas. To bardzo ważne, żeby byli to ludzie z którymi jest nam dobrze 😊

Kontakt z naturą.To taki mój must have! Kocham pływać na supie, uwielbiam spacery po lesie. Mieszkam "na wakacjach" stąd też kontakt z naturą jest dla mnie na wyciągnięcie ręki. Bardzo to doceniam 🙂

Warto dbać o swoje zdrowie psychiczne - profilaktyka jest niezwykle ważna!

Piątek to idealny dzień na celebrowanie tego dnia - odpoczywajcie w ten weekend ile tylko możecie ♥️

Ps. Ostatnio byłam na spacerze w koronach drzew! Widoki cudne 🫶

29/09/2025

Życie zaczyna się zazwyczaj wtedy, kiedy myślimy, że już się skończyło.

To zaskakujące, że zaczynamy żyć, wtedy kiedy uświadamiamy sobie, że życie jest tylko jedno.

Depresja niewątpliwie była dla mnie chwilą kiedy upadłam najniżej jak mogłam. Jednak kiedy skrzętnie się z niej wygrzebałam - zaczęłam naprawdę żyć ❤️ totalnie normalnym i zwykłym życiem.

Żyje jednak na własnych zasadach.
Jeśli coś chce - robię to 👌
Jeśli czegoś bardzo nie chce - odpuszczam.
Niezmiennie to dalej swoje towarzystwo lubię najbardziej, ale potrzebuje obok ludzi, którzy mają dobre wibracje 😊
Doceniam każdy normalny dzień.
Doceniam siebie, że doszłam do tego momentu życia kiedy wiem, że wszystko można, ale nie wszystko warto!

Trudne życiowe doświadczenia często sprawiają, że naprawdę zaczynamy żyć.
Tak jak chcemy, bez oglądania się na to co kto powie albo pomyśli.
Nie interesuje mnie zdanie ludzi, którzy mnie nie znają.
Biorę do serca (staram się 🙏) opinie ludzi, którzy wiedzą jaka jestem naprawdę. Na szczęście to mała garstka ludzi 😅

Na co dzień jestem przede wszystkim mamą i to mój TrOlek jest moim małym centrum wszechświata.
Dla niego wyszłam z piekła i jeśli kiedyś będę musiała to bez zastanowienia wejdę w nie ponownie.

Nic mnie nigdy tak nie uskrzydliło w życiu mocno jak miłość do własnego dziecka ❤️

Jeśli jesteś na początku drogi z depresją - Twoje życie przeczołga Cię jak nigdy wcześniej, ale może to właśnie teraz paradoksalnie zaczniesz żyć 🫶

27/09/2025

Jeśli ktoś chce się ze mną skontaktować w wiadomości prywatnej bardzo proszę, żeby robił to przez Instagrama 🙏 Wiadomości na facebooku są dla mnie ostatnio nie do odczytania 🥺
Widzę, że są, ale fizycznie nie bardzo mogę w nie wejść.

Z okazji jesieni siadły mi już zatoki, ale walczę 🙆 tydzień temu jeszcze byłam w takich pięknych okolicznościach przyrody ❤️

23/09/2025

Głęboko współczuję wszystkim ludziom, którzy mierzą się z chorobą swoją lub swoich bliskich.

W przypadku tego filmiku współczucia jednak we mnie totalnie brak niestety.
Jak można porównywać czyjąś walkę z chorobą ze swoim nieszczęściem?!
Serio tak fajnie jest dyskutować kto ma lepiej, a kto ma gorzej 🤦

Głęboko współczuję autorce tego filmu, jednak życzę żeby sama nigdy nie musiała zmagać się z depresją.
Nie rozumiem jej bólu jaki przechodzi ze swoim dzieckiem, ale też życzę żeby nigdy nie zaznała bólu z jakim mierzą się miliony ludzi na świecie.

Depresja nie jest leżeniem pod ciepłym kocykiem.
Jest za to chorobą z którą codziennie mnóstwo ludzi budzi się i zasypia. W międzyczasie zaś ci ludzie walczą o każdą "normalną" minutę.

Nie da się uciec od depresji pod ciepły kocyk.
Ciepły kocyk nic też nie zmieni, bo depresja to nie grypa.

Życzę tej Pani dużo siły do walki o swoje dziecko i jeszcze więcej empatii w stosunku do innych ludzi, którzy też codziennie walczą 👌

18/09/2025

Piękne to 😍♥️

15/09/2025

Edit: Udało się 😍❤️

Rzadko wrzucam zbiórki, bo najchętniej pomogłabym wszystkim 😔
Jednak ta jedna doprowadziła mnie dzisiaj do płaczu...
14letni chłopiec wolałby umrzeć niż być ciężarem dla swoich rodziców - serce mi chyba pękło 💔

Tymek! Dla swoich rodziców jesteś największym skarbem, a dzisiaj zbierzesz te pieniądze i wyruszysz po swój cud 🙏

14 lat. Tymek jest za stary by zwrócić twoją uwagę, ale jest też za młody by tak cierpieć.
To jedna z smutniejszych historii jaką przyszło mi Wam opisać.
Tymek Kalata, chłopiec, który z racji wieku, jest w pełni świadomy, tego co dzieje się wokół niego. To właśnie jest najsmutniejsze, że to Tymek dosłownie zbiera środki na siebie, obserwuję licznik, widzi jak się zatrzymuje, jak jego mama odbija się od kolejnych drzwi. Widzi niepowodzenia i wie, że to wszystko dla niego.
Ile może znieść psychika ciężko chorego 14 latka?

Chłopiec cierpi na potworną dystrofię mięśniową, chorobę, która zabiera mu wszystkie mięśnie, także oddech i mięsień sercowy. Zbiórka Tymka miała zakończyć się 1 września, po czym w trybie pilnym chłopak miał wylecieć do Dubaju by natychmiast poddać się terapii. Niestety nie zebrano środków, nie wydarzył się cud.
Rodzice załamali się bo wszyscy mają świadomość jak ważny jest w tej sytuacji każdy dzień.
Zbiórka stanęła, a w Tymku coś pękło, widząc „ile sprawia problemów” powiedział, że „gdybym mamo umarł, to byłoby Wam lżej.”
I to w tej świadomości 14 latka jest najsmutniejsze.

Tymku, nigdy nie byłeś i nie jesteś problemem. Nie czas też umierać. Jesteś potrzebny. Podobno kochasz szachy, więc pozwól, że pora na nasz ruch.
Zacznijmy jednak na grubo: Kuchnia Vikinga , która wielokrotnie okazywała na tym profilu wsparcie, obchodzi w tym miesiącu urodziny firmy. 25 września podczas eventu, mieli zebrać środki na Tymka, ale jego stan nie pozwala czekać. Zadzwonili i poprosili byśmy dziś zrobili to wspólnymi siłami, razem. Zamiast urodzinowych życzeń, wolą widzieć uśmiech chłopca. Na start udało nam się zorganizować 200 tys. zł, które właśnie w tym momencie zasiliły zbiórkę Tymka.
Zaczynamy najważniejsza partię szachów w życiu tego chłopca, zagrajmy w nie razem.

Pozwól Tymku, że teraz pora na ruch ludzi, którzy powiedzą zbiórce „Szach Mat”. Zaufaj mi, że oni umieją grać, zostawiam Cię z arcymistrzami pomagania.

Zbiórka zatrzymała się na ostatnim 1,5 mln.
Ta kwota dzieli Tymka od terapii, która powinna rozpocząć się już 2 tygodnie temu.
Proszę Was o maksymalne zaangażowanie - wpłaty, komentarze, udostępnienie.

Pora na wasz ruch. Ja to tu tylko zostawię.

https://www.siepomaga.pl/tymek-kalata

09/09/2025

Możesz patrzeć na otaczający świat codziennie i nie dostrzegać nawet jednego cudu.
Możesz też patrzeć tak jakby cudem było wszystko 🥰 zdecydowanie bliżej mi do drugiego zdania!
Za każdym razem kiedy jestem w tym miejscu tuż obok domu - zachwycam się!
Okolica, która mnie otacza nigdy mi się nie znudzi. Czasami muszę wyjechać, to prawda. Jednak zawsze wracam tu z wielką przyjemnością.

Całkiem nieprzypadkowo wybrałam miejsce do życia 😉
Czasami oglądam je z pozycji deski, czasami z nóżek, a dzisiaj rowerem 😃
Mój TrOlek na tyle kocha swój dom, podwórko i otaczający świat, że nigdy nie przekonam go do przeprowadzki dalej niż do bloku obok 😅

Jak już pisze to powiem Wam co ostatnio usłyszałam od synka, a zadziałało to na mnie jak plasterek na duszę:
Ja: (trochę urwane z kontekstu) "Wiesz każdy człowiek ma jakieś problemy. Jedni mają większe, inni trochę mniejsze. Jednak życie składa się z wielu przeszkód. Po to masz jednak rodziców, żeby te największe problemy zawsze brali na siebie"
TrOlek: "Mamo ja nie mam żadnych problemów. Czasami tylko mam problem jak muszę wrócić z podwórka, a nie chce" 🥺
Pomyślałam sobie dzięki tej rozmowie, że robimy coś jednak w tym rodzicielstwie dobrze ♥️

07/09/2025

Dzisiaj do popołudniowej kawy przeczytałam pierwszą lekturę mojego TrOlka.
Trochę z ciekawości, a trochę żeby sprawdzić czy rozumie co czyta 😉
Książka dosyć ciężka dla 8 letnich dzieci. Z drugiej strony niesamowicie potrzebna. Pokazująca życie zwykłej dziewczynki w czasie wojny.
Smutna, wzruszająca i pokazująca współczesnym dzieciom jak wielkie mają szczęście żyjąc w świecie, w którym nie muszą w środku nocy chować się w piwnicy, a ich brzuszki są zawsze pełne.
Przede wszystkim też pokazująca jaki to dar mieszkać w swoim domu, spać w swoim łóżku, a obok mieć rodzine.
Nie wiem ile 8 letnie dziecko jest w stanie z takiej książki wyciągnąć, ale uważam, że to świetny wstęp do rozmowy z dziećmi o wojnie.
Czekam na weselsze lektury, ale ta jest zdecydowanie potrzebna 🙏

01/09/2025

Początek roku, pomimo tego, że to już 2 klasa dalej mnie stresuje 😅
Tym bardziej, że mój TrOlek w tym roku zacznie chodzić do szkoły sam, ogarnianie rano też spadnie na niego. Mocno w niego wierzę, ale stresa mam ogromnego 😱
Wakacje zleciały szybko, wrócą obowiązki i codzienne robienie śniadaniówek, które mnie osobiście dręczą mocno. Potrafię być kreatywna, ale kuchnia to zdecydowanie nie jest moje miejsce. Jeśli macie jakieś proste przepisy na dobre śniadaniówki to chętnie przygarnę 😉. Podreśle tylko, że muszą być na tyle proste, żebym o 5 rano dała radę je zrobić.

Początek roku to też zawsze czas na większe emocje wśród naszych dzieci.
Wracają obowiązki, kończy się wakacyjna beztroska.
Bądźmy dla nich w tym czasie wyrozumiali i po mału wdrażajmy je w obowiązki.
W dzisiejszym świecie łatwo zasypać dziecko dodatkowymi zajęciami. Pytanie tylko czy warto?
U nas zdecydowanie króluje minimalizm. Zajęcia dodatkowe wchodzą w grę, o ile mały jest nimi zainteresowany, a ja jestem w stanie pomieścić je w tygodniowym grafiku.
Poza tym dalej chce, żeby czuł dziecięcą beztroskę na tyle na ile jest to jeszcze możliwe.

W tym czasie dajmy też sobie więcej wsparcia 🫶 mocno trzymam kciuki za rodziców pierwszoklasistów, rok temu stresowałam się mocno! Teraz też się stresuje, ale jest to już innego rodzaju lęk.
Stresuje mnie wiele rzeczy, nie związanych jednak ściśle z samą nauką.
Chciałabym, żeby mój syn dobrze zapamiętał szkołę, żeby nie kojarzyła mu się tylko z przykrym obowiązkiem. Mam nadzieję, że za kilkanaście lat będzie z uśmiechem wracał do tych chwil.
Osobiście mam raczej dobre wspomnienia związane z nauką - zawsze obok miałam wspaniałych ludzi i sądzę, że to był zdecydowanie klucz do sukcesu 😊

To moje wczorajsze odstresowanie 👇 pogoda była kiepska, ale deska to zawsze najlepsze wyjścia na oderwanie się od codzienności ♥️

23/08/2025

Pamiętam każdy moment z 23 sierpnia 2017 roku. Upłynęło już 8 lat 🥺!
Pamiętam pierwszy płacz TrOlka. Pamiętaj mój szok kiedy nagle zabrali go z sali i do swojego szpitalnego pokoju wracałam już sama.
Okropne to było podejście od którego wiem, że już się odchodzi ❤️
Sądzę, że zrobiło dużo złego - jest dziecko i nagle go nie ma, a ja sama w bólu wracam na salę.
Pamiętam jak koszmarnie mną telepało i nic nie było w stanie mnie rozgrzać...
Pamiętam pierwsze kroki z zszytym brzuchem i poranione policzki, które gryzłam z bólu, bo przecież musiałam wstać.
TrOlek był czystym aniołem od początku. Spał, jadł i tak w kółko. Zdecydowanie nie był płaczącym dzieckiem.
Potem już pamiętam tylko pustkę. Zero uczuć. Taką totalna nicość.
Dzisiaj już wiem, że to nie była kwestia uczuć do TrOlka. Po prostu nie czułam nic do nikogo, ani do niczego. Zapomniałam czym jest radość, smutek, złość, zachwyt...
Do dzisiaj też dokładnie pamiętam moment kiedy uczucia zaczęły wracać. Kiedy poczułam totalną miłość do mojego dziecka. Miał około pół roku, zwykły dzień. Byłam wtedy w stanie sama się nim zająć. Trzymałam go na rękach i koszmarnie płakałam, bo nie mogłam uwierzyć jak wcześniej mogłam nic nie czuć 🙁
Najgorsze oczywiście dopiero miało nadejść, ale to już nie była kwestia depresji poporodowej.
Przez długie miesiące czułam się najgorsza mamą na świecie. Przecież miało być inaczej... Moje macierzyństwo miało być usłane różami.
Nie było i nie jest 😉
Teraz jednak jest nieidealnie moje.
Z całą gamą uczuć.
Z totalną miłością ❤️

W ostatnim czasie z niepokojem przyglądam się temu jak przedstawiane jest rodzicielstwo w przestrzeni internetowej.
Fakt - bycie mamą czy tatą to jedna z najtrudniejszych ról.
Jednak nie dajmy się zwariować - to też jedna z najpiękniejszych ról ❤️
Rozumiem ludzi, którzy nie chcą mieć dzieci i w pełni to szanuje.
Nie rozumiem jednak jak można robić z rodziców męczenników?
Rodzisz dziecko i nagle kończy się twoja wolność? Cóż za bzdura 🤦
Kończy się życie jakie znasz - to fakt. Jednak zaczyna się etap, który sprawia, że jesteś zupełnie innym człowiekiem.
Często lepszym, dojrzalszym i bardziej odpowiedzialnym.
Nie chcesz mieć dzieci? Super. Jednak nie sprowadzaj innych rodziców do roli męczenników. My rodzice najczęściej bardzo lubimy swoją rolę i absolutnie nie sprowadzamy jej do cierpienia 😉

Mój synek kończy 8 lat, a ja codziennie dziękuję za to, że mogę być jego mamą ❤️

17/08/2025

Wakacje niedługo dobiegną końca, a ja codziennie staram się łapać drobne, małe cuda ❤️
Wiecie jak to jest - można mieć wszystko co do szczęścia potrzebne, a dalej być głęboko nieszczęśliwym człowiekiem.
Można jednak mieć różne troski, ale dostrzegać te drobne cuda.
Ja dostrzegam.
Może jest mi łatwiej, bo "mieszkam na wakacjach" 🙆
Jednak myślę, że mam trochę inną perspektywę. Przeżyłam już w życiu własne, małe piekło. Po takich przeżyciach człowiek naprawdę widzi i czuje po prostu więcej.
Codziennie zachwycam się tym, że jestem zdrowa 🫶
Codziennie cieszę się zwykłym dniem.
Może dla kogoś to szara codzienność - dla mnie to więcej niż wygrać szóstkę w lotka.
Mam wszystko co potrzebne do szczęścia.

To jest tak przeogromnie niedoceniany temat w życiu - perspektywa.
Każdy z nas ma oczywiście własną i co innego definiuje jako szczęście.
Możecie mi jednak wierzyć, że ludzie, którzy przeżyli coś bardzo trudnego - potrafią cieszyć się naprawdę drobnymi rzeczami, niedostrzegalnymi dla innych ludzi.

Doceniaj to co masz w życiu - może nawet nie wiesz jakim jesteś farciarzem ❤️

06/08/2025

Ciężko być dorosłą, tym bardziej, że bardzo często mam myślenie typowo magiczne, adekwatne dla wieku dziecięcego 🥹
Tak sobie myślę, że chciałabym ochronić moje dziecko przed wszelkim złem tego świata. Co oczywiście jest niemożliwe 🤷
Z drugiej jednak strony - tu odzywa się chyba moja "dorosła" wersja - zdaje sobie sprawę, że będą chwilę kiedy moje dziecko będzie cierpieć. Przecież już były takie chwile, w których czułam się po prostu totalnie bezradna...
Jedyne co mogłam wtedy zrobić to po prostu być i kochać go najmocniej jak potrafię.
Myślę sobie też, że tak naprawdę najmocniej ukształtowały mnie momenty życia, które były najtrudniejsze, które bardzo bolały i były po prostu trudne.
Zapewne każdy z nas musi przejść w życiu te trudne momenty. Chociażby po to, żeby dojrzeć czy żeby spojrzeć na siebie trochę łaskwszym okiem.

Kiedyś ktoś zrani serce mojego dziecka.
Kiedyś ktoś sprawi, że poczuje się nic niewarty.
Spotkają go w życiu trudności, którym będzie musiał stawić czoła sam - takie jest po prostu życie.
Mam tylko nadzieję, że robię wszystko co w mojej mocy, żeby go na te momenty przygotować.
Mam nadzieję, że wie, że we wszystkich tych momentach będę obok.
Nie pokonam jego problemów, ale mogę sprawić, żeby zawsze czuł we mnie wsparcie 🫶

Swoją drogą chyba nigdy nie chciałam być idealną mamą, ale zawsze chciałam być mamą obecną. Szczerze liczę, że to mi się udaje. Czasami koślawo, ale jednak udaje ♥️