Emilia Puza, terapia i wspomaganie rozwoju dziecka
Witam na stronie Supełek, terapia i wspomaganie rozwoju dziecka. Pewien pięciolatek w przedszkolu powiedział, że pomagam mu rozplątać nogi.
Diagnoza i terapia SI,
TUS, wspieranie rozwoju emocjonelnego dzieci,
Terapia ręki,
Rewalidacja indywidualna,
Terapia pedagogiczna,
Konsultacje rodzicielskie i wychowawcze Tak powstała idea i myśl przewodnia SUPEŁKA, jako miejsca pełnego empatii i zaangażowania w pracę z dzieckiem i jego rodzicami. Nazywam się Emilia, jestem pedagogiem rewalidacyjnym oraz terapeutą wczesnego wspomaganie rozwoju dziecka. W swojej pracy z małymi klientami, łączę wiedzę z zakresu pedagogiki specjalnej, fizjoterapii, wiedzę o prawidłowym rozwoju psychofizycznym i emocjonalnym, z wiedzą dotyczącą pracy z ciałem oraz wpływem ruchu na rozwój dziecka. Zachowanie dziecka jest dla mnie informacją, przejawem komunikatu. Może być to komunikat:
- o niezaspokojonych, bądź zaspokojonych potrzebach,
- braku umiejętności przekazywania informacji w inny sposób,
- stresorach i przeładowaniu sensorycznym,
- kryzysie rozwojowym, bądź etapie rozwojowym,
- nieharmonijnym rozwoju czy niepełnosprawności,
- inny komunikat, nie zawsze jasny i czytelny. Doszkalam się w zakresie wielu metod, zgodnych z kierunkiem mojego rozwoju zawodowego, jednak z tyłu głowy zawsze jest myśl o dobru dziecka i jego rodzinie, nie o metodzie samej w sobie. Uważność, holistyczne spojrzenie na dziecko i nawiązanie bezpiecznej relacji są dla mnie wartością nadrzędną w pracy. Motto:
"Problem bywa jak supełek. Jesteśmy po to by pomóc rozluźnić splot". Działania podejmowane w trakcie diagnozy i terapii mają za zadanie rozluźnić splot trudności rodziny dziecka i samego dziecka, by jego rozwój przebiegał w jak najbardziej harmonijny sposób. Oferta SUPEŁKA:
- konsultacje wychowawcze dla rodziców w duchu NVC, TSR, podejściu rozwojowym i rodzicielstwa bliskości,
- diagnoza i terapia integracji sensorycznej,
- rewalidacja indywidualna,
- wczesne wspomaganie rozwoju dziecka,
- trening kompetencji społecznych TUS,
- diagnoza funkcjonalna Kartami Oceny
Rozwoju Psychoruchowego KORP,
- konsultacje w zakresie zakłóceń zachowania Kartami Oceny Zachowania i Emocji KOZE,
- wspomaganie terapii o Forbrain i Soundsory. Z pozdrowieniami, Emilia Puza
02/12/2025
🏠 W domu też można wspierać rozwój percepcji wzrokowej — i wcale nie trzeba do tego drogich pomocy.
🤩Wystarczy kartka z narysowanym wzorem, cienkie folie do nakładania i odrobina kreatywności.
Takie ćwiczenie wspiera takie obszary jak:
✔ analizę i syntezę wzrokową
✔ stałość spostrzegania
✔ pamięć wzrokową
✔ orientację przestrzenną
✔ uwagę selektywną
🍀To umiejętności, które później przekładają się na rozpoznawanie liter i cyfr, różnicowanie podobnych znaków
(b–d, m–n, 6–9), pisanie w liniaturze i płynne czytanie — bez zgadywania i frustracji.
🍀I właśnie dlatego ta pomoc jest czarno-biała — bez kolorów, bez podpowiedzi, bez rozpraszaczy.
📍 Prosto, domowo, skutecznie.
Wzór. Folia. Myślenie.💭 😌🤩
Spróbuj w domu — a zabawa zrobi resztę. 🖤
Z pozdrowieniami z gabinetu terapeuty 🤗
27/11/2025
✨ „Mamo, ja to chcę i już!” — o zachciankach, potrzebach i chciejskich potworach ✨
Każde dziecko ma w sobie dwa światy:
👉 świat potrzeb, które muszą być zaspokojone, żeby czuło się bezpiecznie
👉 i świat zachcianek, które czasem pojawiają się nagle i bardzo głośno 😉
I to zupełnie normalne, że te dwa światy czasem się ze sobą kłócą — szczególnie u małych dzieci, które dopiero uczą się radzić sobie z emocjami, impulsem i czekaniem.
Badania nad rozwojem samoregulacji pokazują, że umiejętność odraczania przyjemności nie rodzi się gotowa — dziecko uczy się jej krok po kroku, w relacji z dorosłym, który jest: spokojny, przewidywalny i stawia jasne granice (Siegel, Gottman).
Dlatego kiedy Twoje dziecko mówi:
💥 „Chcę to teraz!”
💥 „Ale ja muszę!”
💥 „Nie obchodzi mnie, że nie!”
— to zwykle odzywa się zachcianka, a nie potrzeba.
Potrzeby opiekujemy. To jedzenie, sen, bliskość, poczucie bezpieczeństwa, autonomia.
Zachcianki regulujemy i granicujemy. To „jeszcze jedna bajka”, „kup mi to”, „chcę bo widzę”.
To rozróżnienie jest kluczowe.
🐾 A tu wchodzi pomoc — książka „Chciejskie potwory”
Idealna dla starszych przedszkolaków i młodszych dzieci szkolnych.
Ta książka pomaga:
✔️ nazwać zachcianki (z humorem, nie zawstydzaniem)
✔️ odróżnić pragnienie od potrzeby
✔️ oswoić „chciejskiego potwora”, zamiast go karmić
✔️ poradzić sobie ze złością, frustracją i rozczarowaniem
Dzieci łatwiej uczą się nowych umiejętności, gdy są one połączone z humorem, opowieścią i obrazem — dlatego takie narzędzia działają lepiej niż samo tłumaczenie czy moralizowanie.
🧩 Sprawdzone kroki, które możesz zacząć stosować od dziś
1. Nazwij, co widzisz:
„Widzę, że bardzo tego chcesz.”
3. Zostań przy granicy:
„Dzisiaj nie kupimy tego. Decyzja jest podjęta.”
4. Zaproponuj sposób przechowania chcenia:
Lista życzeń, karteczka, rysunek, „schowaj do kieszonkowego potworka”.
👉 Co najczęściej wybudza chciejskiego potwora u Twojego dziecka?
Słodycze? Zabawki? A może bajki?
Dobrego dnia 😀
25/11/2025
Naprzemienność jest opisywana jako fundament interakcji społecznej.
To z niej później wyrasta:
☘️ umiejętność czekania na swoją kolej,
☘️ dialog (werbalny i niewerbalny),
☘️ regulacja emocjonalna,
☘️ reakcja na komunikat i sygnał drugiej osoby,
☘️ zdolność do współpracy i wspólnego działania.
Ale u małych dzieci to nie zaczyna się od słów.
Najpierw pojawia się:
✔ zatrzymanie impulsu na ułamek sekundy
✔ spojrzenie lub mikro-pauza
✔ reakcja na sygnał drugiej osoby
✔ a dopiero potem — zmiana tury
To krótkie sekwencje „ja → Ty → ja → Ty” budują w mózgu struktury odpowiedzialne za inhibitory reakcji (Kochanska, 2002; Rothbart, 2011).
Mówiąc prościej:
najpierw ciało i rytm uczą się zmiany,
dopiero później język i zachowanie potrafią ją świadomie powtórzyć.
Dla dorosłego to drobiazg.
Dla dziecka — neurobiologiczny krok milowy.
Nie ćwiczymy tu „posłuszeństwa”.
Ćwiczymy:
🧠 hamowanie impulsu
🤝 współdziałanie
⏸️ pauzę przed reakcją
🔁 naprzemienność jako formę komunikacji
To właśnie z tego rodzi się późniejsze:
➡️ „Poczekam”
➡️ „Najpierw Ty”
➡️ „Słyszę i reaguję”
➡️ „Jestem w relacji, nie tylko w ruchu.”
To nie jest tylko aktywność.
To fundament wspólnego działania.
Pozdrawiam 🤗
21/11/2025
🧠 Dlaczego warto sięgnąć po taką zabawę - perspektywa terapii ręki
🍀Rozwój chwytu i kontroli palców.
Umiejętność chwytania przedmiotów między kciukiem a palcem wskazującym („chwyt pęsetkowy”) jest kluczowa dla późniejszych czynności – pisania, rysowania, manipulacji małymi przedmiotami.
🍀 Siła i precyzja chwytu
Zabawa, w której dziecko musi „wcisnąć” pompon przez otwór oraz użyć precyzyjnie palców i kciuka, wspiera kontrolę siły, koordynację oko-ręka oraz stabilizację palców.
🍀 Izolacja palców i manipulacja w dłoni
🍀 Podstawy do chwytu narzędzia pisarskiego
🍀 Motywacja i integracja sensoryczna
Manipulowanie pomponami różnej faktury, dotykanie balonu, nakładanie go na pojemnik — to także stymulacja czucia dotykowego, oporu, ruchu.
W terapii ręki ważne są aktywności wielozmysłowe, które angażują dziecko nie tylko ruchowo, ale i sensorycznie, co zwiększa efektywność ćwiczeń.
🧩 Pamiętaj:
👀 zawsze nadzoruj zabawę (szczególnie przy małych elementach)
😄 Dobrej zabawy 😀
18/11/2025
❤️ Czy to tylko łowienie ryb?
Nie! To trening:
✨ centralnej stabilizacji
✨ równowagi
✨ planowania motorycznego
✨ koordynacji wzrokowo–ruchowej
✨ koncentracji i uważności
🔧 Ta ruchoma platforma zmusza ciało do ciągłej pracy — mięśnie posturalne działają jak ekipa ratunkowa 🚑, pilnując, żeby nie spaść. A wędka z magnesem? To wisienka, która dodaje precyzji, skupienia i motywacji.
Tak… wygląda jak zabawa 🎉
Ale w tej zabawie dzieje się piękna terapia.
Bo dzieci uczą się NAJLEPIEJ, kiedy się ruszają i kiedy… mają FUN. 😍
Jeśli chcesz, żeby terapia Twojego dziecka była skuteczna, a jednocześnie przyjemna — to miejsce jest dla Was. 💛
🎹 W muzyce Canon in D różne melodie splatają się w doskonałej harmonii.
Podobnie dzieje się w ciele dziecka, kiedy ruch, równowaga, wzrok i koncentracja zaczynają współgrać.
Czy można to nazwać polifonią układu nerwowego ?Harmonia współdziałania półkul mózgowych, zmysłów, mięśni, oddechu i emocji ? Mi podoba się ta metafora 😍😌.
Każdy element ma swoje tempo, swój rytm, swój ton.
Ale dopiero razem tworzą spójną melodię działania.
🤗 Gdy dziecko przekracza linię środkową ciała,
w mózgu spotykają się dwa światy — prawa i lewa półkula.
Informacja przepływa przez ciało modzelowate,
łącząc ruch z percepcją.
🧠 To kanon neurointegracji – powtarzany w rytmie oddechu, ruchu, spojrzenia.
Muzyka Pachelbela jest przewidywalna, ale nigdy monotonna, ciekawa i zachwycająca.
Tak jak rozwój – oparty na powtórzeniach, które z czasem przynoszą nową jakość.
🤩 Każdy kolejny ruch, każde utrzymanie równowagi
to jak kolejny głos w utworze: dojrzalszy, bardziej zsynchronizowany, pełniejszy.
💫 Kiedy ciało zaczyna słuchać mózgu, a mózg ciała –
pojawia się harmonia w działaniu, na miarę możliwości dziecka oczywiście 😊.
I wtedy dziecko naprawdę zaczyna grać swoją melodię rozwoju. 🎵
Z czułością 🤗
11/11/2025
A Ona mi opowiedziała swoją historię.
Po cichu.
W zaufaniu.
Podobno trzeba zobaczyć „Dom dobry”.
Że warto.
Że porusza.
A Ona… nie mogła.
Nie dlatego, że film był zły, przeciwnie, był wyśmienity.
Tak wyśmienity, że się zamroziła, automatycznie odcięła od czucia.
Powiedziała mi, że w jej historii nie było przemocy fizycznej.
Tam było… ciszej.
Tak cicho, że nawet Ona przez długi czas nie wiedziała, że to przemoc.
Powiedziała mi, że nie było uderzeń.
Były słowa, takie które podcinały powoli.
Były półśmiechy, po których nie wiedziała,
czy właśnie została zraniona, czy tylko „źle to zrozumiała”.
Były dni, kiedy prosiła: porozmawiajmy.
A on mówił: ale o czym, wszystko jest OK.
Mówiła mi, że najgorsze gdy pytała czy wszystko w porządku?
A on odpowiadał: tak, jednak zostawała pustka nie do zapełnienia.
Było też: masz wszystko, przecież jesteś szczęśliwa.
A zaraz potem: to przez ciebie, zniszczyłaś wszystko.
Mówiła, że pamięta morze chłodu i obojętności pod przykryciem poprawności zachowania.
Cięgle pamięta ciszę, którą chciała załagodzić za wszelką cenę, za cenę siebie.
Pomału sklejała się z nim - tak mówiła.
Aż w końcu granice się zatarły i nie wiedziała, gdzie kończy się Ona a zaczyna On.
Mówiła, że gdy zakładała kitki i uśmiech podporządkowania to chwilę było lepiej…
Mówiła, że tak pomału znikała.
Zaczynała wierzyć, że naprawdę jest problemem.
Bo przecież on był taki spokojny.
Taki opanowany.
Dobry tata — mówili dookoła.
I gdy poszła na ten film,
znowu coś się w niej napięło.
I mówiła, że jej ciało ciągle pamięta.
Że zamarło na seansie.
Reagowało cichym, nerwowym śmiechem.
Jakby chciało powiedzieć: miałam to.
Nie to fizyczne a emocjonalne, po którym ciało reaguje napięciem a układ nerwowy broni bezpieczeństwa zamrożeniem.
Wiele osób miało jak Ona ❤️
Opowiadam historię za Jej zgodą ☘️
Jestem dziś przy Nich 🍀 Nie musisz być sama/sam ❤️
Z czułością, Emilia
11/11/2025
☺️ Dziś pokazuję Wam proces, który z pozoru wygląda jak zabawa z farbami a w rzeczywistości jest świadomą stymulacją.
👀 Etap 1: Oswajanie wzrokowe
Na początku dziecko tylko obserwuje farbę – widzi jej kolor, ruch, konsystencję, wyciska 😉.
To moment, w którym układ wzrokowy przygotowuje się do nowego bodźca, a dziecko może poczuć się bezpiecznie, bez presji dotyku.
✋ Etap 2: Działanie pośrednie – przez papier.
Gdy farba zostaje wylana na kontur potwora, a następnie przykryta drugą kartką i odgnieciona, dziecko doświadcza bodźców proprioceptywnych (ucisku, oporu),
ale wciąż bez kontaktu z farbą.
To etap pośredni – bardzo ważny dla dzieci, które unikają bodźców dotykowych.
🎨 Etap 3: Bezpośredni kontakt z farbą
Dopiero gdy dziecko jest gotowe, może rozsmarować farbę dłońmi — eksplorując fakturę, temperaturę, ślizg, lepkość.
To moment stymulacji sfery dotykowej i jednocześnie duże ćwiczenie emocjonalne — przekraczanie granicy w bezpiecznych warunkach.
💡 Jeśli dziecko nie jest gotowe:
➤ można użyć siatki, folii lub rękawiczek,
➤ można rozsmarowywać farbę przez papier,
➤ można zacząć od obserwacji innych dzieci.
Wszystko zależy od gotowości i indywidualnych potrzeb dziecka.
Integracja sensoryczna to proces, w którym każdy etap ma znaczenie.
🌿 W terapii SI i pedagogice rozwojowej (m.in. Ayres, 1972; Dunn, 2007; Parham & Ecker, 2010) podkreśla się, że odpowiednie planowanie i stopniowanie bodźców jest kluczowe dla budowania zaufania i skutecznej stymulacji.
Tu nic nie dzieje się przypadkiem — każdy etap to świadomy krok ku lepszej integracji sensorycznej, samoregulacji i pewności siebie dziecka. 💪✨
W rozwoju radość 😀, pozdrawiam ciepło ❤️
07/11/2025
🎯 Szybko, szybko! Hop, unik, skok!
Piłka leci – trzeba zdążyć, przewidzieć, zatrzymać się i… wybuchnąć śmiechem 😄
Ta zabawa to nie tylko śmiech i ruch — to pełne treningu doświadczenie dla ciała i mózgu!
Dziewczynka unika piłek, przeskakuje, planuje, reaguje – czyli ćwiczy:
⚡ koordynację obustronną
⚡ integrację wzrokowo–ruchową
⚡ zwinność, szybkość i gibkość
⚡ hamowanie ruchowe i planowanie motoryczne
⚡ także system przedsionkowy i propriocepcję
To zabawa relacyjna, która łączy ruch, emocje i współdziałanie 🤝
Dla dzieci, które:
💥 potrzebują dużo, mocno, szybko
🏃♀️ kochają ruch i nie usiedzą w miejscu
💫 potrzebują rozładować napięcie przez aktywność
Bo, gdy ta potrzeba ruchu i intensywności nie jest zaopiekowana, może pojawiać się frustracja, złość, trudne emocje – czyli ciało próbuje samo poradzić sobie z napięciem.
👉 Dlatego zamiast „uspokajania” – dajmy im ruch, który reguluje.
Poprzez zabawę, kontakt i radość 💚
04/11/2025
🍀 Z pozoru zwykła zabawa pęsetą i robaczkami a w rzeczywistości — ważny trening koncentracji, planowania i finalizowania zadania.
🍀 Kiedy dziecko skupia się na wybraniu każdego małego elementu, ćwiczy nie tylko chwyt pęsetowy, ale także umiejętność utrzymania uwagi na jednym celu.
🍀 To właśnie ta zdolność – koncentracja i doprowadzanie działania do końca – staje się później kluczowa w nauce, samodzielności i codziennych obowiązkach.
🍀 Uczymy tego małymi krokami – poprzez atrakcyjne i dostosowane do wieku aktywności.
Każdy sukces, nawet najmniejszy, to ogromna dawka motywacji i poczucia sprawczości dla dziecka 💫
🧩 Zanim jednak terapeuta zaproponuje takie zadania, dokładnie obserwuje funkcjonowanie dziecka – jego mocne strony, potrzeby, napięcie posturalne, koordynację, poziom uwagi, poziom poznawczy, skupienie i tempo pracy.
Dopiero potem dobiera aktywności tak, by były optymalne dla rozwoju, wspierały dziecko, ale nie przeciążały go.
To właśnie dzięki temu terapia jest skuteczna i bezpieczna, a dziecko rozwija się w swoim tempie — z radością i poczuciem sukcesu 🌿
Jeśli zauważasz, że Twoje dziecko:
🔹 ma trudność z koncentracją,
🔹 jest impulsywne, nadmiernie reaktywne,
🔹 szybko się zniechęca,
🔹 nie kończy rozpoczętych czynności,
🔹 ma problem z motoryką małą lub precyzją ruchów
warto porozmawiać z terapeutą dziecięcym.
Wczesna interwencja przynosi wymierne rezultaty, wspiera dziecko emocjonalnie, daje narzędzia rodzicom — czasem wystarczy kilka drobnych zmian, by dziecko rozwinęło
skrzydła 💛😍
To tylko wycinek dotyczący obszaru terapii jakim jest motoryka mała 🙌 😍😉 a My działamy dalej ❤️❤️❤️
31/10/2025
Dziś Halloween – dzień, w którym strachy wychodzą na światło dzienne 👀
Nie wszyscy go obchodzą, szanujemy to uwzględniamy. Jest to jednak czas znany dzieciom, który ciekawi i pobudza dziecięcą wyobraźnię.
To okazja, by oswajać dziecięce lęki w bezpieczny, kontrolowany sposób.
👉 Dlaczego warto „bawić się w strachy”?
- pomaga to rozładować napięcie,
- rozwija wyobraźnię i poczucie humoru,
- uczy, że emocje nie są groźne, tylko warto o nich rozmawiać,
- daje dziecku poczucie, że ma kontrolę nad sytuacją.
💡 Jak wspierać dziecko w oswajaniu lęków:
1. 🫶 Bądź obok – Twoja obecność to bezpieczeństwo.
2. 🎭 Traktuj „strachy” z humorem – wspólne żarty pomagają oswoić temat.
3. 💬 Rozmawiaj – zapytaj, co najbardziej przestraszyło, a co rozśmieszyło.
4. 🕯️ Nie naciskaj – dziecko samo wybierze tempo, w jakim się oswaja.
Bo strach nie zawsze musi straszyć — czasem może śmieszyć! 👻💜
Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Emilia Puza, terapia i wspomaganie rozwoju dziecka umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.
Skontaktuj Się Z Praktyka
Wyślij wiadomość do Emilia Puza, terapia i wspomaganie rozwoju dziecka:
Witam na stronie Supełek, terapia i wspomaganie rozwoju dziecka :)
Pewien pięciolatek na gimnastyce w przedszkolu powiedział, że pomagam mu rozplątać nogi. Tak powstała idea i myśl przewodnia SUPEŁKA, jako miejsca pełnego empatii i zaangażowania w pracę z dzieckiem i jego rodzicami.
Nazywam się Emilia, jestem pedagogiem rewalidacyjnym oraz terapeutą wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. W swojej pracy z małymi klientami, łączę wiedzę z zakresu pedagogiki specjalnej, wiedzy o prawidłowym rozwoju psychofizycznym i emocjonalnym,
z wiedzą dotyczącą pracy z ciałem oraz wpływem ruchu na rozwój dziecka. Bliskie jest mi postrzeganie dziecka jako kompetentnego (za J. Juul).
Zachowania dziecka są dla mnie przejawem komunikatu. Może być to komunikat:
o niezaspokojonych potrzebach,
braku umiejętności wyrażania się w inny sposób,
stresorach i przeładowaniu sensorycznym,
kryzysie rozwojowym lub wieku rozwojowym,
nieharmonijnym rozwoju, czy niepełnosprawności intelektualnej/ruchowej,
inny, nie zawsze jasny i czytelny.
Doszkalam się w zakresie wielu metod, zgodnych z kierunkiem mojego rozwoju zawodowego, jednak z tyłu głowy zawsze jest myśl o dobru dziecka i jego rodzinie, nie o metodzie samej
w sobie.
Uważność i bezpieczna relacja z dzieckiem są dla mnie wartością nadrzędną w pracy.
Motto:
“Problem dziecka, jest jak supełek. Jesteśmy po to, by pomóc rozluźnić splot”.
Działania podejmowane podczas terapii mają za zadanie rozluźnić splot trudności dziecka, by jego rozwój przebiegał w jak najbardziej harmonijny sposób.
Oferta SUPEŁKA:
Terapia rewalidacyjna i korekcyjna
Wczesne Wspomaganie Rozwoju Dziecka
Diagnoza i terapia integracji sensorycznej
Trening kompetencji społecznych i emocjonalnych TUS
