Polskie Towarzystwo Psychodietetyki

12/11/2025

Twoje samopoczucie kształtuje się w jelitach, czyli nowość od PZWL „Psychodietetyka jelitowa. Jak mikrobiota kształtuje emocje, myśli i nawyki żywieniowe”



Czy to, co dzieje się w jelitach, może wzmacniać stany depresyjne, lękowe i zaburzenia odżywiania — albo pomagać w ich leczeniu? Nowość PZWL Wydawnictwa Lekarskiego „Psychodietetyka jelitowa. Jak mikrobiota kształtuje emocje, myśli i nawyki żywieniowe” jako pierwsza w Polsce tak całościowo łączy praktykę kliniczną z aktualną wiedzą o osi jelito–mózg, pokazując, że skuteczna terapia zaczyna się od spojrzenia na organizm jako nierozerwalną całość.



Książka mgr Pauliny Szymczak - Iwanickiej, dietetyczki klinicznej i psychodietetyczki, założycielki warszawskiej poradni dietetyczno-psychologicznej ALMOND, to kompetentny i przystępny przewodnik dla specjalistów i świadomych czytelników, którzy chcą zrozumieć, jak mikrobiota jelitowa wpływa na emocje, myślenie i nawyki żywieniowe. Autorka przekonująco opisuje mechanizmy, w których przewlekły stres, niedożywienie i dysbioza napędzają błędne koło stanów zapalnych, deregulacji neuroprzekaźników i zaburzeń hormonalnych między jelitami a mózgiem, utrwalając objawy depresji, anoreksji, bulimii i BED.



Poradnik ten łączy rzetelne objaśnienia z praktyką kliniczną: prowadzi czytelnika od podstaw naukowych przez diagnostykę, dietoterapię i interwencje żywieniowe aż po strategie suplementacyjne dopasowane do fazy leczenia, ze szczególnym uwzględnieniem roli pro-, pre-, post- i psychobiotyków. W zrozumiały sposób wyjaśnia, jak dieta i kondycja jelit wpływają na nastrój, poziom lęku, koncentrację i motywację, przypominając choćby, że nawet 95% serotoniny powstaje w przewodzie pokarmowym. Istotnym elementem publikacji jest też opis współpracy rodzinnej i zespołowej w procesie terapeutycznym oraz praktyczne wskazówki dla pracy z objawami somatycznymi, takimi jak zaparcia, wzdęcia, refluks, zaburzenia wchłaniania i nietolerancje pokarmowe.



Autorka łączy doświadczenie kliniczne z osobistą historią zdrowienia, dzięki czemu proponuje podejście empatyczne, oparte na dowodach i możliwe do wdrożenia w realnej praktyce.

„Centralnym przesłaniem mojej książki jest nierozerwalność zdrowia psychicznego i fizycznego oraz konieczność prowadzenia terapii obejmującej cały organizm.”- mówi Paulina Szymczak – Iwanicka.



„Psychodietetyka jelitowa” to lektura dla dietetyków klinicznych i psychodietetyków, psychologów, psychoterapeutów, psychiatrów, lekarzy POZ i pediatrów, studentów kierunków medycznych i psychologicznych, a także dla rodziców, opiekunów i pacjentów w procesie zdrowienia, którzy szukają skuteczniejszych metod pracy nad nastrojem, lękiem i nawykami żywieniowymi. Książka dostępna będzie w sprzedaży pod koniec sierpnia 2025, zapraszamy do księgarni internetowej pzwl.pl.

18/03/2024

Polskie Towarzystwo Psychodietetyki ma przyjemność objąć patronatem VIII Konferencję "Psychika i dietetyka", która odbędzie się 20-21 kwietnia 2024r.

Więcej informacji:
https://pad.eletive.pl/

02/02/2023

10/11/2022

01/11/2022

Bardzo ważnie jest nie tylko to, co dziecko je, ale okoliczności jedzenia.

Uczenie dziecka jedzenia przed telewizorem, tabletem, telefonem krótkotrwale rozwiązuje problem bo wreszcie dziecko je, jest cicho i jest święty spokój.
Ale- długoterminowo robi z dziecka robota do jedzenia. Dziecko nie uczy się rozpoznawać uczucia głodu i sytości, nie koncentruje się nad tym co je, jak to coś smakuje, jak wygląda itp.
Nie rób z dziecka robota- naucz je jeść świadomie!

27/09/2022

Każdy, kto ma dziecko wie, że nic nie ucisza płaczu, złości, nie odwraca uwagi lepiej niż jakaś ulubiona przekąska. Na wcześniejszym etapie rozwoju jest jeszcze przytulanie, ale ono często też jest połączone z pokarmem. Starsze dzieci, kiedy są złe, mogą nie mieć ochoty się przytulić, ale rzadko odmówią ulubionych lodów czy batoników. Nawet sama obietnica czasem wystarczy, żeby dziecko przestało się złościć.

„Nie płacz- pójdziemy na lody”.

„Jeżeli zrobisz to- dostaniesz batonika”.

„Widzę, że miałeś ciężki dzień w szkole- co powiesz na kawałek ciasta”.

I to działa.

Dziecko przestaje się złościć, płakać. Może to są metody, które Twoi rodzice stosowali i które Ty kontynuujesz? Czy teraz kiedy jest Ci smutno, nudzisz się, jesteś zła albo zrobiłaś coś, co zasługuje na nagrodę- sięgasz po przekąskę?

Z dziećmi często to, co działa natychmiast, nie zawsze ma pozytywne skutki w przyszłości.

Po pierwsze poprzez takie komunikaty- słodycze, przekąski osiągają rangę produktów luksusowych, wartych wysiłku, żeby je zdobyć. Tylko że jako osoba dorosła Twoje dziecko pewnie będzie mogło pozwolić sobie na kupowanie takiej ilości batoników, jaką będzie chciało. A więc za każdym razem, kiedy będzie złe, smutne, zestresowane bez problemu będzie mogło sięgnąć po batonik. Przecież Ty nauczyłaś je jak sobie radzić w takich sytuacjach.

Po drugie, i to chyba jest ważniejsze- jeżeli nie nauczysz swojego dziecka rozpoznawać emocji i radzić sobie z nimi- nie będzie tego potrafiło jako osoba dorosła. Emocje ma każdy. Emocji nie można kontrolować. Ale można i należy kontrolować swoje zachowania. I tego musisz nauczyć swoje dziecko.

Jeżeli Twoje dziecko przeżywa złość- pomóż mu ją rozpoznać, pomóż mu ją wyrazić w sposób niedestrukcyjny. Nie zatykaj mu buzi batonikiem!

13/09/2022

Otyłość nie jest kwestią wyglądu, ale chorobą. Chorobą, która pociąga za sobą inne choroby.
Samo rozpisanie diety spowoduje to, że dziecko schudnie. Dopiero przyjrzenie się jakie relacje ma ono i jego rodzice z jedzeniem daje możliwość trwałego rozwiązania problemu. Raz na całe życie.

12/07/2022

Zanim przejdziemy do kwestii badań warto zaznaczyć jedną rzecz: DIAGNOSTYKĄ chorób i zaburzeń zajmuje się LEKARZ. Nie robimy niczego na własną rękę, możemy jedynie wykonać pewne badania, aby skonsultować je z lekarzem (np. lekarzem rodzinnym lub endokrynologiem).
Do podstawowych badań należy glukoza oraz insulina na czczo. Na podstawie tych parametrów można obliczyć wskaźniki HOMA-IR oraz QUICKI – im wyższy HOMA-IR i niższy QUICKI, tym większa insulinooporność. Dodatkowym badaniem może być test obciążenia glukozą, w którym badamy nie tylko samą glukozę ale również insulinę.

06/07/2022

Jakie objawy powinny być dla nas alarmujące?

Przede wszystkim tematem insulinooporności powinny zainteresować się osoby z otyłością brzuszną, którą można zdiagnozować poprzez m.in. obwód talii (u kobiet nie powinien przekraczać 80cm, u mężczyzn – 94cm).

Dodatkowymi objawami mogą być: permanentne zmęczenie, częste odczuwanie głodu (nawet po posiłku), duża chęć na słodkie, rogowacenie ciemne (ciemne zabarwienie skóry głównie w okolicy pachwin, pach, szyi, zgięć łokciowych).

Jeżeli zauważyłeś / -aś u siebie któreś z tych objawów, warto wybrać się do laboratorium w celu wykonania odpowiednich badań krwi. Jakie to badania? O tym w następnym poście!

05/07/2022

Co tak naprawdę wywołuje insulinooporność i dlaczego coraz częściej jest ona diagnozowana?

W bardzo rzadkich przypadkach za IO odpowiadają zmiany genetyczne (np. warunkujące powstawanie wadliwej insuliny).

Najczęściej jednak insulinooporność rozwija się na skutek nadmiernego spożycia energii i/lub niskiej aktywności fizycznej. Zatem głównym czynnikiem jest niezdrowy tryb życia, w tym przede wszystkim NIEPRAWIDŁOWA DIETA!

Bardzo często IO powiązana jest z nadwagą i otyłością, ale może występować również u osób z prawidłową masą ciała.

Insulinooporność może rozwinąć się także w przypadku różnych schorzeń (m.in. akromegalii, niedoczynności tarczycy, nadczynności przytarczyc) lub w wyniku przyjmowania niektórych leków (np. glikokortykosteroidów, niektórych leków przeciwdepresyjnych).

Ostatnią kwestią jest insulinooporność u seniorów – u osób starszych naturalnie spada poziom tkanki mięśniowej, więc również wrażliwość na insulinę z wiekiem maleje.

W następnym wpisie dowiesz się, jakie są typowe i nietypowe objawy insulinooporności.

02/07/2022

Na czym polega insulinooporność.

Insulinooporność (oPorność, nie ODporność!) to zaburzenie metaboliczne wynikające z nieprawidłowej budowy lub działania insuliny.

Insulina to hormon produkowany przez trzustkę, której zadaniem jest zmniejszać poziom glukozy we krwi poprzez wtłaczanie cząstek cukru do środka komórek – mięśni, wątroby i tkanki tłuszczowej.

U osoby zdrowej po posiłku, kiedy poziom glukozy naturalnie rośnie, wydzielona w odpowiednich ilościach insulina reguluje glikemię do optymalnego poziomu.

U osoby z insulinoopornością, komórki nie reagują na działanie insuliny, więc glukoza jest na stale wysokim poziomie i w odpowiedzi wydzielana jest kolejna dawka insuliny. To z kolei powoduje, że przez dłuższy czas mamy HIPERglikemię i HIPERinsulinemię.

Dlaczego u pewnych osób ten mechanizm nie działa prawidłowo? O tym w następnym wpisie!