Gabinet Psychoterapii i Terapii Uzależnień - Sara Gawron

28/03/2025

Informuję, że aktualnie na stronie są dostępne terminy na psychoterapię online w nurcie poznawczo-behawioralnym lub/i psychoterapię online uzależnień i bliskich osób uzależnionych.

Wizytę można zarezerwować pod adresem:
https://www.saragawron.pl/umow-wizyte/

Sara Gawron - psycholog, certyfikowany psychoterapeuta uzależnień, certyfikowany psychoterapeuta poznawczo-behawioralny (CBT). Pomagam zmieniać schematy i regulować emocje w ramach sesji online lub stacjonarnie w Krakowie.

02/12/2024

Dziecko nie jest Twoim terapeutą!

Mimo całej pięknej, nierozerwalnej i bliższej niż żadna inna relacji, nie możesz nawet podświadomie przenosić odpowiedzialności za rozwiązywanie Twoich problemów na dziecko. Rodzic jest rodzicem, a dziecko dzieckiem i żadne inne role nie są naturalne ani dobre w tej relacji.

🎙 Zapraszam do odsłuchania podcastu o negatywnych skutkach traktowania relacji rodzic-dziecko właśnie w ten sposób. Jestem ciekawa, czy zgadzacie się z tym podejściem czy może staracie się budować z dziećmi przyjaźń? Jak to u Was jest?

Zostawiam link do podcastu:
https://edytazajac.pl/dziecko-nie-jest-twoim-terapeuta/

02/05/2024

Dziś dzielimy się tłumaczeniem artykułu Richarda Brouillette na temat oznak schematu zahamowania emocjonalnego oraz tego, jak sobie z nim radzić w funkcjonalny sposób.

📌 Link do artykułu: https://uczesieact.pl/6-oznak-schematu-zahamowania-emocjonalnego/

22/08/2023

Kilka ważnych słów o złości... :)

Kilka dni temu na jednym z profili na IG przeczytałam, że żeby żyć holistycznie, w harmonii i pełni, nie należy zaśmiecać swojego życia między innymi złością.

Naprawdę?

Przypomniało mi się szybko, jak jednym z częstszych pytań, jakie osoby, które spotykam w gabinecie, mi zadają brzmi: „no dobrze, ale co się robi ze złością?”. Wielu naszych rodziców dość skutecznie uczyło nas stłumiania złości, zaprzeczania jej, tłumaczenia jej „racjonalnymi” argumentami. Inni nie radzili sobie z własnymi uczuciami ZAMIENIAJĄC je w agresję, przemoc, awantury, krzyk, pogardę. Nic z tego nie jest złością, choć część z nas ma to w rezultacie takich doświadczeń w sobie sklejone. I w wyniku takich działań rejestruje się w nas szereg wyuczonych, zautomatyzowanych na początku, mechanizmów obronnych przed złością, bo ona magicznie nie znika: magazynując tę złość, metabolizując w naszym ciele, udepresyjniając, ubezradniając, somatyzując. A ilekroć ona się pojawi, należy właśnie coś z nią zrobić, żeby nie przeszkadzała. To nie złość jest zła lub przeszkadza, ale mechanizmy obronne, które pozbawiają nas dostępu do jej energii.

Dlaczego do energii? Bo emocje (wszystkie) to nasze paliwo do życia. To siła, która nas pcha do przodu, są jak silnik dla naszego wewnętrznego systemu.

Jest taki powtarzany regularnie truizm – „być w kontakcie z uczuciami”. W przypadku np. złości kontakt z nią kojarzymy z pretensją, wygadywaniem się, cynizmem, pogardą, wypominaniem. Tylko to NIE jest kontaktowanie się ze złością, a jej odreagowywanie.

Z emocjami kontaktujemy się w ciele. Każda z nich manifestuje się w ciele w inny, charakterystyczny sposób. Emocje zmieniają temperaturę naszego ciała, zmieniają nasz oddech, ruch klatki piersiowej, wywołują ciężar albo lekkość.
Złość dla przykładu potrafi palić w klatce piersiowej, potrafi nami bulgotać, prostuje nas, dodaje siły, czasem trudno ją wytrzymać kiedy narasta, zwykle dlatego, że nikt nie uczył nas jak ją „mieścić”, mało kto towarzyszył nam wtedy bez oceny.

Dlatego tak odkrywcza jest ta chwila, kiedy ktoś uczy się tego, doświadcza raz za razem, aż w końcu mówi: „Emocje się przeżywa. A dopiero potem wyraża”.

Druga obiegowa prawda, choć tylko częściowa, to to, że emocje dają nam informację o tym co się dzieje. No dają, owszem, ale oprócz tego umożliwiają zdrową, świadomą ODPOWIEDŹ wobec tego, co się wokół nas i wobec nas dzieje. Elementem zdrowia jest gotowość do ochrony własnych granic, do wypowiedzenia tego, co uważam za niesłuszne lub ważne dla siebie, elementem zdrowia jest opłakanie straty w wyniku smutku, elementem zdrowia jest nie zmuszanie się do zrobienia czegoś, co wywołuje wstręt, elementem zdrowia jest przeżywanie radości i cieszenie się.

Uczucia, w tym również złość, są „ode mnie do relacji” i „o mnie w relacji”.

Dzięki ich świadomości mogę zaufać sobie, dzięki temu, że druga osoba w relacji ze mną również je przeżywa i wyraża – mogę zaufać jemu/jej. Wiem co się ze mną dzieje i dlaczego, jak również umiem użyć tej energii, żeby budować, kształtować i zmieniać.

Czy tak wygląda śmietnik? Tak wygląda porządek.

Fotka dla przyciągnięcia uwagi 🙂

29/07/2023

"ADHD może wyglądać zupełnie inaczej u kobiet i u mężczyzn. Obraz kliniczny u kobiet może zupełnie nie przypominać stereotypowego wyglądu ADHD."

12/03/2023

Co to tak naprawdę oznacza pracować na psychoterapii (gdy jestem pacjentem/pacjentką, klientem/klientką)?

(możliwe, że podane w tekście wskazówki będą też adekwatne dla Ciebie, jeśli jesteś w innym - nieterapeutycznym - procesie zmiany).

Pięknej lektury, pięknych zmian!

https://sabinasadecka.pl/co-to-tak-naprawde-oznacza-pracowac-nad-soba-w-trakcie-psychoterapii/

24/01/2023

"Dlaczego trak trudno nam zobaczyć to, co w środku nas, bardzo blisko? Bo kiedyś z jakiegoś powodu wyparliśmy się własnej siły bądź słabości. Została ona skrytykowana, wyśmiana, powstały w tym miejscu bolesne rany. Ludzie z zewnątrz pancerni bardzo lękają się pokazać miękką część siebie, boją się ponownego zranienia. Ale noszą tę miękkość w sobie. To często ogromna wrażliwość, podatność na ciosy. Tak się lękają zostać wykorzystywani, że ludzie z zewnątrz to robią, by im to pokazać. Żyjemy w przekonaniu, że jesteśmy jacyś, na przykład stalowi, ale otoczenie doskonale wyczuwa tę schowaną część nas."

Może ci się wydawać, że jesteś uosobieniem taktu i uprzejmości, a zupełnie nieoczekiwanie dla siebie samej wpychasz się do kolejek w sklepach. Albo żyjesz w przekonaniu, że świetnie radzisz sobie w życiu i zupełnie nie zauważasz, że jesteś wykorzystywana.

04/12/2022

Mózg jest tajemniczym narządem, o którym, wraz z rozwojem nauki, wiemy coraz więcej. Pozostaje on głównym obiektem badań psychiatrzy, psycholodzy i behawioryści, którzy zwracają uwagę na to, że jest tak samo delikatny i podatny na choroby, jak ciało. Idąc tym tropem, zdrowie psychiczne...

01/11/2022

Sara Gawron - psycholog, certyfikowany psychoterapeuta uzależnień, certyfikowany psychoterapeuta poznawczo-behawioralny (CBT). Pomagam zmieniać schematy i regulować emocje w ramach sesji online lub stacjonarnie w Krakowie - zobacz więcej: https://www.saragawron.pl/.

Gabinet Psychoterapii i Terapii Uzależnień - Sara Gawron
Lokalizacja: ul. Fatimska 41a, Kraków

tel. (+48) 732-880-841
e-mail: kontakt@saragawron.pl

Proszę o wiadomość SMS, gdybym nie miała możliwości odebrać.

06/10/2022

Drogie Członkinie, Członkowie i Osoby Członkowskie!

Październik to w wielu krajach miesiąc świadomości ADHD czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, symbolem świadomości i solidarności z osobami żyjącymi z ADHD jest pomarańczowa wstążka. ADHD to zaburzenie, wokół którego narosło wiele mitów i niezrozumienia. Czy Wy również – pytanie do zgromadzonych tu specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego – pamiętacie z czasów studiów, że wspominano o nim głównie w odniesieniu do dzieci w wieku szkolnym, w szczególności chłopców, wyróżniających się na tle grupy tym że „nie są w stanie usiedzieć w miejscu”? Do niedawna takie zawężenie postrzegania ADHD było bardzo powszechne, a tymczasem….

ADHD nie znika wraz z przekroczeniem umownej granicy wiekowej, choć faktem jest, że objawy będą zmieniać się z wiekiem, na co wpływ ma między innymi dojrzałość kory mózgowej

- Jeszcze niedawno zakładano, że na 4 chłopców spełniających kryteria ADHD przypada jedna dziewczynka. Obecnie zwraca się uwagę na to, że dziewczynki i kobiety z ADHD to znacznie liczniejsza grupa i szacuje się, że stosunek wynosi 2:1

- ADHD niejedno ma imię. Objawy dotyczą trzech obszarów: deficytów uwagi, nadruchliwości i impulsywności, które mogą przejawiać się na wiele różnych sposobów i być w różnym stopniu zauważalne dla otoczenia.

- Najbardziej widowiskowy komponent, czyli nadruchliwość, może nie występować w ogóle lub być obecny w umiarkowanym stopniu. Wówczas mówimy o podtypie ADD – zaburzeniach uwagi. Uważa się, że ta postać jest częściej spotykana u dziewczynek i kobiet.

- Osoby, które uzyskały diagnozę ADHD/ADD jako dorośli często zwracają uwagę, że diagnoza pomogła im w lepszym rozumieniu własnego funkcjonowania, odbarczyła z poczucia winy i otworzyła drogę do samoakceptacji

- Dorośli z ADHD/ADD zwracają uwagę na objawy, które towarzyszą im w codziennym życiu – niecierpliwość, trudność z utrzymaniem porządku, tendencja do chronicznego odwlekania zadań do wykonania, trudności dotyczące planowania, gubienie rzeczy, zapominanie o wcześniejszych ustaleniach, trudności w skupieniu się na zadaniu i podatność na dystraktory, „słomiany zapał” przejawiający się np. angażowaniem w coraz to nowe pasje i hobby, które często po okresie pierwszej fascynacji okazują się rozczarowaniem, zdolność do hiperkoncentracji na zadaniach i tematach, które są szczególnie interesujące (badania neuropsychologiczne pokazują, że mózgi osób z ADHD są bardziej zależne od dopaminy niż mózgi osób neurotypowych).

ADHD można postrzegać również jako element neuroróżnorodności – część z nas ma mózgi, które funkcjonują w nieco inny sposób niż mózgi osób bez tendencji do hiperaktywności i trudności w zakresie uwagi. Dla wielu osób pomocna okazuje się praca psychoterapeutyczna (a podejście poznawczo-behawioralne ma ku temu znakomite narzędzia) i farmakoterapia. Wsparciem farmakologicznym są leki z grupy stymulantów, które osobom z ADHD pomagają osiągnąć optymalny poziom dopaminy w układzie nerwowym, co skutkuje między innymi poprawą zdolności koncentracji uwagi.

Dla pogłębienia świadomości na temat ADHD polecamy stronę: https://www.adhdawarenessmonth.org/

Tekst i grafika stworzony przez nowy zespół do spraw social media. Już niebawem poznacie ten kreatywny team ❤ Dziękujemy za Wasze zaangażowanie i energię!