Gabinet Psychoterapii i Terapii Uzależnień - Sara Gawron

01/12/2025

Sara Gawron - psycholog, psychoterapeuta uzależnień, psychoterapeuta poznawczo-behawioralny, terapeuta schematu (in spe). Pomagam zmieniać schematy i regulować emocje w ramach sesji online lub stacjonarnie w Krakowie - zobacz więcej: https://www.saragawron.pl/.

Jestem absolwentką psychologii (dyplom UJ nr 1112833), certyfikowaną specjalistką psychoterapii uzależnień (certyfikat PARPA nr 2281), certyfikowaną psychoterapeutką poznawczo-behawioralną (certyfikat PTTPB nr 1795), a także terapeutką schematu w trakcie certyfikacji (szkolenie akredytowane przez ISST). Pracą w dziedzinie zdrowia psychicznego zajmuję się od 2016 roku. Jako psychoterapeuta wykorzystuję głównie terapię schematu, a także podejście poznawczo-behawioralne i strategiczno-strukturalne. W swojej pracy stosuję również elementy terapii dialektyczno-behawioralnej, terapii akceptacji i zaangażowania oraz dialogu motywującego. Metody te dostarczają konkretnych technik radzenia sobie z problemami, których skuteczność została potwierdzona w licznych badaniach.

Specjalizuję się w psychoterapii osób dorosłych zmagających się z zaburzeniami osobowości oraz doświadczających trudności w regulacji emocji i zachowania, które z tego powodu przeżywają negatywne konsekwencje oraz doznają cierpienia. Pomagam również w często współwystępujących zaburzeniach nastroju, zaburzeniach związanych z traumą i stresem oraz w problemach związanych z nadużywaniem środków psychoaktywnych. Bardzo ważna jest dla mnie, aby prowadzona przeze mnie terapia była „szyta na miarę” oraz opierała się na poczuciu bezpieczeństwa w relacji terapeutycznej. Ważne są dla mnie również zasady etyki zawodowej, dlatego należę do Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej, a swoją pracę poddaję regularnej superwizji. Prowadzę sesje psychoterapii online oraz przyjmuję stacjonarnie w Krakowie.

Więcej „O mnie” na stronie: https://www.saragawron.pl/. W każdym momencie jestem gotowa do odpowiedzenia na dodatkowe pytania dotyczące mojego doświadczenia, jak i rozwoju zawodowego. Wszystkie dokumenty poświadczające moje wykształcenie są w każdej chwili do wglądu.

11/11/2025

W terapii schematu często mówimy o samopoświęcaniu się — o tym, jak trudno nam stawiać granice, gdy przez lata uczyliśmy się, że potrzeby innych są ważniejsze od naszych. Uczenie się dbania o siebie nie jest egoizmem, tylko zdrową równowagą.

Są różne sposoby utrwalonego rezygnowania z siebie. Zazwyczaj kojarzą nam się ono z odrętwieniem, znieruchomieniem, zamazaniem swojej obecności w świecie. Są też jednak sposoby na rezygnowanie z siebie bardzo wyraziste, tryskające energią, bardzo dezorientujące (przede wszystkim osobę, która z siebie rezygnuje).

Czasami bardzo wcześnie w dzieciństwie uczymy się, że możemy przetrwać tylko, jeśli będziemy ożywiać (wpół-martwych) ludzi wokół nas. W logice małego dziecka bowiem jego przetrwanie równa się użyczaniu swojej energii osobie, od której zależy jego życie. Nie przetrwa bez swoich opiekunów. Zrobi więc wszystko, by ludzie wokół niego byli żywi, choć tak naprawdę są oni tylko o-żywiani.

Z czasem tak bardzo budzenie drugiego wchodzi nam w krew, że nie zauważamy, jak bardzo w tym trwonieniu energii gubimy się my sami. Nie umiemy być żywotni sami dla siebie, potrafimy jedynie w swoim życiu ożywiać się w służbie budzenia kogoś innego.

Możemy być - po dziesiątkach lat takiego przekraczania siebie - bardzo zmęczeni. Musieliśmy podtrzymać płomień życia u siebie i u tylu innych ludzi, o których opowiadaliśmy sobie opowieść, że sobie bez nas nie poradzą. Wyczerpanie - fizyczne, emocjonalne, relacyjne, a nawet duchowe - to często konsekwencja takiego długoletniego zlewania się z drugą osobą/innymi osobami. To efekt nieumiejętności różnicowania się od innego. I choć kiedyś ratowało nas to przed psychologicznym (a może i fizycznym) unicestwieniem, może samo w sobie nas powoli unicestwiać.

Zostawianie swojej energii dla samego siebie to może być najtrudniejszy i najważniejszy egzystencjalnie krok dla tych z nas, którzy dorastali z ludźmi pogrążonymi w otchłani.
Postawienie granicy między czyimś cierpieniem a naszym potencjałem ulżenia temu cierpieniu to najważniejsze życiodajne różnicowanie.

To ważne, by móc w sobie ten relacyjny schemat rozpoznać, opłakać, nie uwodzić się, że jest to czymś więcej niż jest (choćby wszyscy mówili, jak wspaniale im przy nas jest, jak bardzo cenią sobie naszą energię, sposób bycia, ten moment wspólnoty, w którym - de facto - oni rozbłyskują, a my dla siebie samych giniemy).
Jeszcze ważniejsze jest, by nie pozwolić sobie zupełnie pogrążyć we wstydzie, gdy zdecydujemy przerwać tę starą - może jak całe nasze życie - strategię ratowania własnego życia. Ten wstyd ma nas chronić przed psychologicznym rozpadem i - choć chce dobrze - przynależy do przeszłości, a nie teraźniejszości.

Zdrowe granice dla naszej energii, dla naszej troski, dla rozbłyskiwania fajerwerkami dla kogoś innego to dla wielu osób fundament zdrowego bycia ze sobą i w relacjach.

Trzymam za Was w tym procesie - oddzielania się od pochłoniętych nie-życiem innych i zostawianiu swojej witalności również dla siebie samych - kciuki.

11/11/2025

W terapii schematu często mówimy o tym, że wszystkie emocje są ważne — także złość — ale równie ważne są granice, samokontrola i samodyscyplina. Wielu rodziców będących w terapii pyta mnie, jak wspierać swoje dziecko w wyrażaniu emocji, a jednocześnie uczyć je regulacji i odpowiedzialności za swoje zachowania. Dlatego z przyjemnością polecam to szkolenie — może być świetnym wsparciem dla rodziców, którzy chcą mądrze towarzyszyć swoim dzieciom w przeżywaniu złości. 😉

👉Krzyki, płacze i kolejny wybuch złości dziecka potrafią wyprowadzić z równowagi!
Dlatego zapraszam Cię na szkolenie za 0zł
🧠"Jak pomóc dziecku radzić sobie ze złością, gdy sam/a masz już dość."

✅Dzięki temu szkoleniu łatwiej będzie Ci zachować spokój i kryzysowe momenty będą dużo łatwiejsze.

Jeśli chcesz dołączyć skomentuj post hasłem SZKOLENIE, a wyślę Ci link do zapisu :) Jeśli nie możesz być na żywo, a chcesz obejrzeć powtórkę- zapisz się koniecznie, wyślę Ci ją po zakończonym spotkaniu!

To co do zobaczenia?:)

28/03/2025

Informuję, że aktualnie na stronie są dostępne terminy na psychoterapię online w nurcie poznawczo-behawioralnym lub/i psychoterapię online uzależnień i bliskich osób uzależnionych.

Wizytę można zarezerwować pod adresem:
https://www.saragawron.pl/umow-wizyte/

Sara Gawron - psycholog, certyfikowany psychoterapeuta uzależnień, certyfikowany psychoterapeuta poznawczo-behawioralny (CBT). Pomagam zmieniać schematy i regulować emocje w ramach sesji online lub stacjonarnie w Krakowie.

02/12/2024

Dziecko nie jest Twoim terapeutą!

Mimo całej pięknej, nierozerwalnej i bliższej niż żadna inna relacji, nie możesz nawet podświadomie przenosić odpowiedzialności za rozwiązywanie Twoich problemów na dziecko. Rodzic jest rodzicem, a dziecko dzieckiem i żadne inne role nie są naturalne ani dobre w tej relacji.

🎙 Zapraszam do odsłuchania podcastu o negatywnych skutkach traktowania relacji rodzic-dziecko właśnie w ten sposób. Jestem ciekawa, czy zgadzacie się z tym podejściem czy może staracie się budować z dziećmi przyjaźń? Jak to u Was jest?

Zostawiam link do podcastu:
https://edytazajac.pl/dziecko-nie-jest-twoim-terapeuta/

02/05/2024

Dziś dzielimy się tłumaczeniem artykułu Richarda Brouillette na temat oznak schematu zahamowania emocjonalnego oraz tego, jak sobie z nim radzić w funkcjonalny sposób.

📌 Link do artykułu: https://uczesieact.pl/6-oznak-schematu-zahamowania-emocjonalnego/

22/08/2023

Kilka ważnych słów o złości... :)

Kilka dni temu na jednym z profili na IG przeczytałam, że żeby żyć holistycznie, w harmonii i pełni, nie należy zaśmiecać swojego życia między innymi złością.

Naprawdę?

Przypomniało mi się szybko, jak jednym z częstszych pytań, jakie osoby, które spotykam w gabinecie, mi zadają brzmi: „no dobrze, ale co się robi ze złością?”. Wielu naszych rodziców dość skutecznie uczyło nas stłumiania złości, zaprzeczania jej, tłumaczenia jej „racjonalnymi” argumentami. Inni nie radzili sobie z własnymi uczuciami ZAMIENIAJĄC je w agresję, przemoc, awantury, krzyk, pogardę. Nic z tego nie jest złością, choć część z nas ma to w rezultacie takich doświadczeń w sobie sklejone. I w wyniku takich działań rejestruje się w nas szereg wyuczonych, zautomatyzowanych na początku, mechanizmów obronnych przed złością, bo ona magicznie nie znika: magazynując tę złość, metabolizując w naszym ciele, udepresyjniając, ubezradniając, somatyzując. A ilekroć ona się pojawi, należy właśnie coś z nią zrobić, żeby nie przeszkadzała. To nie złość jest zła lub przeszkadza, ale mechanizmy obronne, które pozbawiają nas dostępu do jej energii.

Dlaczego do energii? Bo emocje (wszystkie) to nasze paliwo do życia. To siła, która nas pcha do przodu, są jak silnik dla naszego wewnętrznego systemu.

Jest taki powtarzany regularnie truizm – „być w kontakcie z uczuciami”. W przypadku np. złości kontakt z nią kojarzymy z pretensją, wygadywaniem się, cynizmem, pogardą, wypominaniem. Tylko to NIE jest kontaktowanie się ze złością, a jej odreagowywanie.

Z emocjami kontaktujemy się w ciele. Każda z nich manifestuje się w ciele w inny, charakterystyczny sposób. Emocje zmieniają temperaturę naszego ciała, zmieniają nasz oddech, ruch klatki piersiowej, wywołują ciężar albo lekkość.
Złość dla przykładu potrafi palić w klatce piersiowej, potrafi nami bulgotać, prostuje nas, dodaje siły, czasem trudno ją wytrzymać kiedy narasta, zwykle dlatego, że nikt nie uczył nas jak ją „mieścić”, mało kto towarzyszył nam wtedy bez oceny.

Dlatego tak odkrywcza jest ta chwila, kiedy ktoś uczy się tego, doświadcza raz za razem, aż w końcu mówi: „Emocje się przeżywa. A dopiero potem wyraża”.

Druga obiegowa prawda, choć tylko częściowa, to to, że emocje dają nam informację o tym co się dzieje. No dają, owszem, ale oprócz tego umożliwiają zdrową, świadomą ODPOWIEDŹ wobec tego, co się wokół nas i wobec nas dzieje. Elementem zdrowia jest gotowość do ochrony własnych granic, do wypowiedzenia tego, co uważam za niesłuszne lub ważne dla siebie, elementem zdrowia jest opłakanie straty w wyniku smutku, elementem zdrowia jest nie zmuszanie się do zrobienia czegoś, co wywołuje wstręt, elementem zdrowia jest przeżywanie radości i cieszenie się.

Uczucia, w tym również złość, są „ode mnie do relacji” i „o mnie w relacji”.

Dzięki ich świadomości mogę zaufać sobie, dzięki temu, że druga osoba w relacji ze mną również je przeżywa i wyraża – mogę zaufać jemu/jej. Wiem co się ze mną dzieje i dlaczego, jak również umiem użyć tej energii, żeby budować, kształtować i zmieniać.

Czy tak wygląda śmietnik? Tak wygląda porządek.

Fotka dla przyciągnięcia uwagi 🙂

29/07/2023

"ADHD może wyglądać zupełnie inaczej u kobiet i u mężczyzn. Obraz kliniczny u kobiet może zupełnie nie przypominać stereotypowego wyglądu ADHD."

12/03/2023

Co to tak naprawdę oznacza pracować na psychoterapii (gdy jestem pacjentem/pacjentką, klientem/klientką)?

(możliwe, że podane w tekście wskazówki będą też adekwatne dla Ciebie, jeśli jesteś w innym - nieterapeutycznym - procesie zmiany).

Pięknej lektury, pięknych zmian!

https://sabinasadecka.pl/co-to-tak-naprawde-oznacza-pracowac-nad-soba-w-trakcie-psychoterapii/

24/01/2023

"Dlaczego trak trudno nam zobaczyć to, co w środku nas, bardzo blisko? Bo kiedyś z jakiegoś powodu wyparliśmy się własnej siły bądź słabości. Została ona skrytykowana, wyśmiana, powstały w tym miejscu bolesne rany. Ludzie z zewnątrz pancerni bardzo lękają się pokazać miękką część siebie, boją się ponownego zranienia. Ale noszą tę miękkość w sobie. To często ogromna wrażliwość, podatność na ciosy. Tak się lękają zostać wykorzystywani, że ludzie z zewnątrz to robią, by im to pokazać. Żyjemy w przekonaniu, że jesteśmy jacyś, na przykład stalowi, ale otoczenie doskonale wyczuwa tę schowaną część nas."

Może ci się wydawać, że jesteś uosobieniem taktu i uprzejmości, a zupełnie nieoczekiwanie dla siebie samej wpychasz się do kolejek w sklepach. Albo żyjesz w przekonaniu, że świetnie radzisz sobie w życiu i zupełnie nie zauważasz, że jesteś wykorzystywana.

04/12/2022

Mózg jest tajemniczym narządem, o którym, wraz z rozwojem nauki, wiemy coraz więcej. Pozostaje on głównym obiektem badań psychiatrzy, psycholodzy i behawioryści, którzy zwracają uwagę na to, że jest tak samo delikatny i podatny na choroby, jak ciało. Idąc tym tropem, zdrowie psychiczne...