Dr Marcin Demczuk - psycholog, psychoterapeuta Lublin

19/03/2025

Od niedawna w Lublinie działa regularna Grupa Balinta, w której mam przyjemność być Liderem. Są w niej jeszcze wolne miejsca, także jeśli potrzebujesz głębszego rozumienia trudnych relacji pojawiających się w Twojej pracy zawodowej, szukasz sposobu odreagowania nagromadzonych w pracy negatywnych uczuć, borykasz się z wypaleniem zawodowym lub też chcesz poprawić swoje kompetencje emocjonalne to Grupa Balinta może być do tego odpowiednim miejscem. Grupa skierowana jest głownie do lekarzy, psychologów, pedagogów oraz psychoterapeutów. Dotychczas zaplanowane spotkania odbywać będą się w piątki 4 kwietnia, 23 maja oraz 13 czerwca w godz. 17:00-20:30. Koszt udziału w jednym bloku treningowym obejmującym dwie Grupy Balinta to 350zł. Osoby zainteresowane zachęcam do kontaktu.

21/11/2024

Zapraszam do udziału w regularnej, komercyjnej Grupie Balinta w Lublinie.

Trening zaplanowany jest w formie bloków złożonych z dwóch sesji pracy grupowej.

Terminy pracy Grupy są następujące:
18 styczeń,
8 luty,
15 marzec,
12 kwiecień,
10 maj,
7 czerwiec.

Pojedynczy blok trwałby 3 godzin i 30 minut i składałby się z 2 Treningów Balintowskich oraz przerwy kawowej między nimi. Zajęcia rozpoczynają się o 9.00 i kończą o 12.30.

Koszt udziału za jeden blok warsztatowy od osoby wynosi 350zł, natomiast deklaracja udziału i rezerwacja miejsca dotyczyłaby całego cyklu.

Ilość uczestników w grupie to 8-12 osób.

O przyjęciu decyduje kolejność zgłoszeń.

Zapisy trwają do 20 grudnia i po uzyskaniu informacji o pozytywnym zakwalifikowaniu potwierdzeniem ostatecznej chęci udziału będzie wpłacenie zaliczki w wysokości 100zl.

Grupowy Trening Balintowski przeznaczony jest głównie dla osób w sposób profesjonalny zajmujących się pomocą drugiemu człowiekowi. Zawodami najczęściej korzystającymi z tej formy pracy są psychologowie, psychoterapeuci, lekarze czy pielęgniarki, aczkolwiek lista profesji pomocowych dla których Grupowy Trenig Balintowski może przynosić korzyści jest o wiele dłuższa. Udział w Grupie Balinta rozwija empatię, podnosi kompetencje emocjonalne uczestników, pozwala powiązać myśli i zachowania z odczuwanymi emocjami. Wnosi także korzyści dla pracy zawodowej osób biorących w nim udział. Łączy on w sobie elementy superwizji oraz pracy z własną emocjonalnością co wspiera kompleksowy rozwój. Ponadto nabyte w trakcie sesji umiejętności pozwalają na pracę w mniejszym stresie i przyczyniają się do wzrostu satysfakcji zawodowej. Jest to istotny czynnik w zachowaniu świeżości emocjonalnej w swoim zawodzie oraz w walce z wypaleniem zawodowym. Daje także unikatową możliwość szerszego zrozumienia pozawerbalnej treść relacji.

A jeśli chciałbyś wiedzieć jeszcze więcej na temat tego czym jest Grupowy Trening Balintowski to zachęcam do lektury poprzednich postów oraz strony internetowej Polskiego Stowarzyszenia Balintowskiego a przedebwszystkim zapraszam serdecznie do udziału w Treningu.

Regularna grupa Balinta w Lublinie – start: 18 stycznia 2025 Szanowni Państwo, Zapraszamy do udziału w Grupie Balinta, która odbywać będzie się w Lublinie. Trening zaplanowany jest w formie bloków złożonych z dwóch sesji pracy grupowej. Terminy pracy Grupy są następujące: 18 styczeń,...

13/09/2024

Ze smutkiem żegnamy ogromny autorytet polskiej seksuologii

30/09/2023

Żeby nie poprzestawać tylko na wirtualnym promowaniu, to w ten weekend w ramach kursu specjalistycznego Komunikowanie interpersonalne mam okazję praktycznie zaprezentować działanie Grupowego Treningu Balintowskiego w Okręgowej Izbie Pielęgniarek i Położnych w Lublinie. Osoby zainteresowane tematem Grup Balinta zachęcam do zaobserwowania profilu Polskie Stowarzyszenie Balintowskie

28/09/2023

Jako certyfikowany Lider Grupowego Treningu Balintowskiego chciałbym podzielić się krótkim filmem, który przybliża czym jest ta metoda. Jest ona szczególnie pomocna dla osób pracujących w zawodach pomocowych. Jako Lider oraz uczestnik wielu grup nieraz widziałem pozytywne efekty, które płyną z udziału w Grupie Balinta, stąd też myślę, że warto aby ta metoda była jak najszerzej znana.

11/01/2022

Warto zwrócić uwagę na to co dzieci robią w internecie. Porozmawiać o tym czym się fascynują i z kim korespondują. W sieci istnieje wiele zagrożeń, ale dobry kontakt z dzieckiem skutecznie pomaga im się przeciwstawić.

📣 W ostatnich dniach w sieci pojawiają się niepokojące informacje o domniemanej agresji seksualnej wobec nastolatki ze strony jednego z bardziej rozpoznawalnych uczestników Teamu X – youtubera znanego jako Leksiu.

Media donoszą, że 24-letni youtuber Leksiu miał przesyłać nastolatkom propozycje seksualne, domagać się erotycznych materiałów, a jednej z nich wysłać zdjęcia swoich genitaliów. Krążące po sieci relacje innych youtuberów na ten temat ilustrowane są fragmentami wulgarnych tekstów i zdjęć wysyłanych nastoletniej dziewczynie. W odpowiedzi na zarzuty Krzysztof Lekskan złożył oświadczenie, w którym przeprasza za swoje zachowanie i zapewnia, że był przekonany, że koresponduje z osobą pełnoletnią.

Team X to, podobnie jak Ekipa Friza, niezwykle popularny wśród dzieci i nastolatków projekt realizowany przez połączone siły grupy polskich youtuberów. Jego uczestnicy mieszkają wspólnie w ekskluzywnej willi, zwanej domem X. Internauci śledzą w sieci ich codzienne życie, kreowane na potrzeby tego przedsięwzięcia. Dziesiątki filmów i innych przekazów tworzonych przez influencerów zaangażowanych w projekt cieszą się ogromną popularnością wśród odbiorców – w dużej mierze dzieci w wieku wczesnoszkolnym i starszych uczennic i uczniów szkół podstawowych. Od grudnia 2020 roku materiały odtworzono ponad 338 milionów razy. Dzieci fascynują się swoimi idolami, dyskutują o nich zarówno na szkolnych korytarzach, jak i w sieci, m.in. na grupach w serwisach społecznościowych i komunikacyjnych. Do dzieci kierowane są też produkty sygnowane logo Team X, jak płatki śniadaniowe, czy TEAM X CAMP, czyli ferie dla dzieci od 8 roku życia, których główną atrakcją są spotkania z youtuberami z projektu(!!!) 😲

Wielu z nas o projektach typu Team X słyszy sporadycznie w mediach, czy w sieci, głównie w kontekście fenomenu marketingowego, czy kontrowersyjnych treści i zachowań. Tymczasem dla dzieci to codzienność. Osoby, które znają z Teamu X, Ekipy Friza czy innych youtubowych kanałów są dla nich ważnym punktem odniesienia, obiektem uwagi, sympatii, fascynacji.

Niezależnie od ciągu dalszego sprawy youtubera Leksia na pewno jest ona kolejnym alarmującym sygnałem dla rodziców i szkoły pokazującym zagrożenia związane ze swobodnym dostępem dzieci do treści w sieci. Pokazuje zarówno zagrożenia związane obserwowaniem szkodliwych treści, jak i ryzyko manipulacji i uwodzenia online ze strony popularnych w sieci osób, które darzą zaufaniem.

Apelujemy do dorosłych o rozmowy na temat treści, które dzieci oglądają online i o których słyszą w sieci i od swoich rówieśników. Dzięki temu budujemy kontakt z dzieckiem i dajemy sobie szansę na skomentowanie niebezpiecznych trendów i szkodliwych treści oraz zareagowanie na sytuacje bezpośrednio zagrażające dziecku. Dobrym pretekstem do jednej z takich rozmów może opisywana wyżej sytuacja związana z zachowaniem youtubera Leksu, o której dziecko z dużym prawdopodobieństwem już słyszało.

Od samego początku przygody dzieci z internetem rozmawiajmy z dziećmi o zasadzie ograniczonego zaufania zarówno do treści, jak i osób poznawanych online. Uczmy dzieci odmawiania na propozycje spotkań czy oczekiwania przesyłania zdjęć. Wskazujmy dzieciom pozytywne treści i nadawców. Rodzicom młodszych dzieci przypominamy, że zgodnie z prawem i najlepiej rozumianym dobrem dziecka, osoby do 13 roku życia nie powinny mieć profili w serwisach społecznościowych, jak Instagram, Facebook i TikTok oraz dostępu do pełnych zasobów You Tube.

👍 Odsyłamy Was też do strony: https://uwaznirodzice.pl/ gdzie znajdziecie przydatne wskazówki pomocne w zainicjowaniu rozmowy z nastolatkiem.
👉 Polecamy również, w razie potrzeby, kontakt z naszym telefonem 800 100 100, bezpłatną infolinią dla rodziców i nauczycieli w w sprawie bezpieczeństwa dzieci.

18/11/2020

Od jakiegoś czasu wpisy tutaj pojawiają się dość rzadko, także postanowiłem trochę nadrobić zaległości.

Jakiś czas temu miałem okazję napisać artykuł do czasopisma Psychologia w Praktyce dotyczący specyficznego rodzaju konsekwencji uzależnienia od pornografii, skutkującego konfliktem z prawem. Artykuł jest przeznaczony dla praktyków i można odnaleźć go tutaj (https://psychologiawpraktyce.pl/artykul/manowce-uzaleznienia-od-pornografii).

Jednak jest to czasopismo dla specjalistów i nie każdy ma do niego swobodny dostęp. Nic jednak straconego, ponieważ stał się on także przyczynkiem do wywiadu, który niedawno miałem okazję udzielić portalowi Opornografii.pl. Wywiad dostępny jest tutaj (https://opornografii.pl/article/uzaleznienie-od-pornografii-do-czego-moze-prowadzic) i przeznaczony jest dla szerszego grona odbiorców. Przy okazji mogę także polecić ten portal, jako miejsce, gdzie można zdobyć rzetelną wiedzę dotycząca pornografii oraz jej wpływu głównie na najmłodszych. Jest to wiedza, którą warto posiadać.

Zgłaszają się do mnie osoby, które przekraczają granice prawa, a doprowadza je do tego uzależnienie od pornografii - mówi dr Marcin Demczuk, psycholog i psychoterapeuta.

14/03/2020

Zgodnie z zaleceniami Sekcji Naukowej Psychoterapii w najbliższym czasie praca psychoterapeutyczna w moim gabinecie będzie odbywała się za pośrednictwem internetu (Skype, Messenger lub innych ogólnie dostępnych komunikatorów).

Poniżej zamieszczam oświadczenie Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego

Szanowni Państwo,
obecny stan nosi wszelkie znamiona sytuacji kryzysowej. Ogłoszenie kilka dni temu przez WHO, iż mamy do czynienia z pandemią wirusa COVID-19 oznacza, że tego wirusa nie da się już powstrzymać. To, o co walczymy zarówno jako ludzkość, jak i naród, to spowolnienie rozprzestrzeniania się infekcji. Jednym z powodów jest zdobycie czasu dla personelu medycznego i naukowców, by mogli opracować efektywne leczenie oraz szczepionkę przeciwko wirusowi. Jest też jeszcze jeden bardzo ważny powód wysiłków służących spowalnianiu infekcji. U większości osób przebiega ona łagodnie. Kilkanaście procent pacjentów mających objawową infekcję wirusem COVID-19 wymaga wspomagania oddychania z użyciem respiratorów. To czy ich wystarczy wpłynie bezpośrednio na procent osób, dla których infekcja zakończy się śmiercią. Przykład innych krajów wskazuje, iż spowolnienie tempa rozprzestrzeniania się infekcji może obniżyć częstość zgonów aż dziesięciokrotnie. Mamy również nadzieję, że okres wiosenno – letni może osłabić aktywność tego patogenu.
Niezwykle ważne jest, by zachować osobiste bezpieczeństwo. Infekcja wirusem COVID-19 jest groźna dla wszystkich; dla pacjentów, ale również dla nas i dla naszych bliskich. Stąd też ludzki i profesjonalny obowiązek, by przyczynić się do zmniejszenia ryzyka związanego z infekcją. Również jako psychoterapeuci możemy przyczynić się do zmniejszenia ryzyka niekorzystnego przebiegu pandemii.
Poniżej znajdziecie Państwo kilka rekomendacji.
Zalecenia związane z pracą terapeuty i pracą superwizora
1. Powinniśmy znać jako psychoterapeuci standardy postępowania w sytuacji podejrzenia infekcji COVID-19.
2. Powinniśmy bezwzględnie stosować się do wszystkich popartych rzetelną wiedzą naukową wytycznych, m.in. takich jak: częste, dokładne mycie rąk i niedotykanie twarzy oraz utrzymywanie dystansu przynajmniej jednego metra w trakcie kontaktów
z innymi osobami.
3. Kluczowe jest ograniczenie do niezbędnego minimum bezpośrednich kontaktów międzyludzkich.
4. Wszystkie kursy i szkolenia rekomendowane przez Sekcję powinny być na czas pandemii odwołane lub przełożone. Możliwe jest prowadzenie on-line szkoleń teoretycznych.
5. Zarówno indywidualna jak i grupowa superwizja, na czas pandemii, powinna odbywać się w formie telefonicznej lub audiowizualnej.
6. W wypadku pacjentów pozostających w długotrwałej opiece terapeutycznej dopuszczalne jest na czas pandemii prowadzenie terapii online. Zdając sobie sprawę z dyskusyjności tej formy prowadzenia terapii, uważamy że obecna sytuacja jest wyjątkiem, jaki uzasadnia jej podejmowanie.
7. Terapia online pacjentów pierwszorazowych możliwa jest jedynie wtedy, kiedy z uwagi na stan pacjenta, początek leczenia nie może być odłożony. Kontakt osobisty powinien być podejmowany jedynie w sytuacjach, w których w sposób jednoznaczny jest to wymagane z powodu charakteru objawów pacjenta.
8. Instytucje powinny dołożyć wszelkich starań, by na czas pandemii zapewnić możliwość prowadzenia terapii online.
9. W ramach instytucji, gdzie prowadzona jest psychoterapia, a które nie mogą przejść na formę pracy online, zawieszone powinny zostać wszelkie spotkania kliniczne i superwizje grupowe, a szczególnie wspólne spożywanie posiłków – w tym zwłaszcza branych za pomocą rąk ze wspólnego naczynia (ciastka, orzeszki, itp.).
10. Pacjenci powinni być przez nas edukowani na temat infekcji COVID-19. Jeśli nie zostało to przeprowadzone wcześniej, korzystny jest kontakt z pacjentem przed najbliższą sesją i zapytanie o samopoczucie.
11. W razie występowania specyficznych objawów infekcji górnych dróg oddechowych (suchy kaszel, wysoka gorączka, duszność) pacjent powinien być zobowiązany do niezwłocznego (telefonicznego) kontaktu ze swoim lekarzem POZ, Sanepidem lub najbliższym oddziałem chorób zakaźnych. Stwierdzenie takich objawów u pacjenta w trakcie sesji powinno skutkować jej przerwaniem i postępowaniem według powyższej rekomendacji.
12. Dostrzeżenie u siebie cech infekcji przebiegającej z gorączką i kaszlem lub wystąpienie takiej infekcji u najbliższych powinno skutkować natychmiastowym zaprzestaniem pracy oraz kontaktem z odpowiednimi służbami.
13. Należy restrykcyjnie przestrzegać zasad higieny, zalecane jest częste przecierane środkami dezynfekcyjnym miejsc takich jak klamki, oparcia i poręcze foteli w gabinetach, klamki, krany i spłuczki w toaletach.
14. Powinna nas obowiązywać troska o to, czy zasady powyższe przestrzegane są również przez koleżanki i kolegów uprawiających psychoterapię lub zajmujących się dziedzinami pokrewnymi.
Zalecenia dotyczące społecznej służby psychoterapeutów
1. Ogłoszenie przez WHO stanu pandemii skutkuje nagłym, ogromnym wzrostem lęku. Jego przejawy są widoczne zarówno w codziennym życiu, jak i w wewnętrznym przeżywaniu. Jest to nieunikniony, uboczny skutek tego, z czym się obecnie zmagamy. Można się spodziewać, że poziom lęku, będzie się zmieniał w zależności od rozwoju sytuacji epidemiologicznej. Powstrzymanie epidemii, wygaszenie jej przynajmniej w jednym miejscu, informacje o osobach wyleczonych, znalezienie leku bądź szczepionki – powinny redukować lęk. Znaczący wzrost zachorowań i zgonów, zwłaszcza wśród osób znanych czy bliskich – będzie skutkować wzrostem lęku lub utrzymaniem się na bardzo wysokim poziomie. Praca ze skutkami lęku leży w zakresie naszych zawodowych kompetencji i powinności.
2. Można oczekiwać, że wprowadzone epidemiologiczne ograniczenia względnie szybko spowodują wzrost frustracji, a w konsekwencji zarówno reakcje depresyjne, jak i agresywne. W połączeniu z lękiem stawia to przed naszym środowiskiem istotne wyzwania. Praca z agresją i depresją leży w zakresie naszych zawodowych kompetencji
i powinności.
3. Szczególnym wyzwaniem wydaje się być pomoc terapeutyczna czy wsparcie psychologiczne dla tych grup zawodowych, jakie pracują pod ogromnym obciążeniem: personelu oddziałów zakaźnych, ratowników medycznych, pielęgniarek
i wszystkich, którzy z racji swego zawodu podlegają istotnie większemu ryzyku zakażenia. Pomoc terapeutyczna
i wsparcie psychologiczne leżą w zakresie naszych zawodowych kompetencji i powinności.

Zwracamy się z apelem, by każdy terapeuta wykorzystał swoje profesjonalne doświadczenie i umiejętności, a w zaistniałej sytuacji, na lokalnym poziomie, przyłączył się do wspólnego wysiłku służby zdrowia w sprostaniu wyzwaniom związanym z pandemią.

Krzysztof Klajs – Przewodniczący Zarządu Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego

Maciej Pilecki – Były Przewodniczący Zarządu Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego

Łukasz Müldner–Nieckowski – Przyszły Przewodniczący Zarządu Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (Elekt)

Łódź/Kraków, 13 Marca 2020

Polskie Towarzystwo Psychiatryczne.

19/02/2020

O depresji pisałem już kiedyś, ale temat jest na tyle istotny i wciąż żywy, że należy o nim mówić często. Tym bardziej, że dzisiaj chciałbym poruszyć kwestię depresji u młodzieży. Niedawno miałem okazję pojawić się w IX Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Lublinie, gdzie na zaproszenie Dyrekcji dzieliłem się z rodzicami uczniów podstawowymi informacjami dotyczącymi właśnie depresji wśród młodych osób. Z kolei w listopadzie w Psychologia w Praktyce ukazał się mój artykuł nt. depresji psychotycznej, stąd też chciałbym przywołać kilka informacji na ten temat.

Na początek kilka faktów.
W 2018 roku 97 dzieci popełniło samobójstwo – pięcioro miało mniej niż 12 lat, a 92 miały od 13 do 18 lat.
Uważa się, że 2,5% dzieci oraz 8,3% adolescentów cierpi na depresję. Jednocześnie badania wskazują na coraz wcześniejszy początek depresji.

Warto zwrócić uwagę, że depresja u młodzieży poza objawami, które mogą wydawać się już dość rozpoznawalne w dzisiejszym społeczeństwie jak smutek, brak czerpania radości z rzeczy, które dotychczas sprawiały przyjemność, brak chęci do działania czy ujawniające się myśli o śmierci i samobójstwie mogą pojawić się także mniej specyficzne objawy. Należą do nich np.: wyraźny wzrost lub spadek wagi, bezsenność albo nadmierna senność, pogorszenie panowania nad ruchami ciała, wrażenie zmęczenia czy też obniżenie wyników w nauce spowodowane spadkiem sprawności myślenia i koncentracji. Mogą nasilić się zachowania agresywne, destrukcyjne, autodestrukcyjne (na przykład samookaleczanie) i buntownicze.

Dodatkowo warto zwrócić także uwagę, czy młoda osoba nie wycofuje się z kontaktów rówieśniczych na rzecz wirtualnej rzeczywistości. Zdarza się, że często jest to brane za objaw uzależnienia od komputera, natomiast może być to oznaka depresji. Ponadto pojawić mogą się objawy lękowe czy psychosomatyczne (w uproszczeniu - dolegliwości somatyczne, których przyczyny trudno uzasadnić stanem zdrowia fizycznego).

Przyczyn depresji może być wiele, ale na pewno warto zwrócić uwagę na presję jaką dorośli wywierają na dzieci i młodzież w związku z obowiązkiem szkolnym. Niestety często dzieje się tak, że młode osoby są tak bardzo przeciążone w swoim wolnym czasie przygotowywaniem się do szkoły, braniem korepetycji do matury, zajęciami dodatkowymi, że braknie im czasu na rozwijanie własnych zainteresowań i poznawaniem siebie i swoich predyspozycji. W efekcie gdy taka osoba zostaje postawiona przed życiowodoniosłymi decyzjami czuje się sparaliżowana i często wycofuje się nie potrafiąc podjąć decyzji. Ponadto zarówno młodzi ludzie, jak i dorośli, którzy są przeciążeni codziennymi obowiązkami, śpią zbyt krótko i nie mają czasu na regularne posiłki borykają się z poczuciem bezsensu oraz tracą chęć i sens życia.

Oczywiście jest to jedna z wielu rzeczy, które mogą przyczyniać się do wystąpienia depresji, ale w ostatnim czasie dostrzegam wzrastające jej znaczenie. Pamiętajmy przy tym, że depresja nie jest wymysłem. Osoba na nią chora realnie cierpi i boryka się z wieloma trudnościami, które skutecznie obniżają jej jakość funkcjonowania i chęć do życia. Unikajmy dawania szybkich rad i prostych rozwiązań w takich sytuacjach, ponieważ one niestety nie spełniają oczekiwanej funkcji, a wręcz przyczyniają się do jeszcze gorszego samopoczucia, ponieważ nierzadko osoba obwinia się za to, że nie jest w stanie wykonać, nawet tak prostej czynności, jaką jej sugerujemy, która na celu miałby poprawę jej samopoczucia.

Oczywiście nie powinniśmy rezygnować ze wsparcia takiej osoby. Życzliwa obecność, nienachalne zainteresowanie są jak najbardziej na miejscu. Jednak nic nie zastąpi profesjonalnej pomocy psychoterapeuty, psychologa lub psychiatry. Nie powinniśmy się jej obawiać, bowiem skuteczność leczenia depresji jest wysoka. Dodatkowo warto też zwracać się do specjalisty jeśli mamy wątpliwości czy z nami lub z bliską nam osobą dzieje się coś niepokojącego. Nie wolno lekceważyć depresji bowiem nie leczona bywa naprawdę brzemienna w skutkach.