Leczenie alkoholizmu. Prywatny Ośrodek Terapii Uzależnień DELTA

30/09/2025

30/09/2025

Z przymrużeniem oka. Niech wam się dobrze dzieje! ❤️

"Trzeba nabierać twardości, nie tracąc czułości." Wszystkiego najlepszego z okazji dnia chłopaka.💪

16/09/2025

Pewnego dnia w pracy, po kolejnej rozmowie z rodzicem, który z bezradnością w oczach zapytał mnie:
„Ale co ja mam właściwie robić z tym dzieckiem panie Kacprze?”
Jakoś mnie to poruszyło i coś się we mnie w końcu ułożyło.

Zrozumiałem, że wielu rodziców nie potrzebuje tylko poradników i instrukcji.
Oni potrzebują najpierw usłyszeć, że ich nikt tego nie nauczył.
Że kiedy oni jako dzieci mieli napady złości, to często dostawali karę.
Kiedy się bali, tosłyszeli „nic się nie bój” i musieli się przełamywać bo nikt nie zwracał uwagi.
Kiedy byli smutni to kazano im przestać, bo „inni mają gorzej”.

A teraz ci sami rodzice, już jako dorośli, mają swoje dziecko - pełne emocji, potrzeb, czasem krzyków i chaosu, to mają je wychować z łagodnością. Bez kar, bez krzyku, ogólnie bez przemocy.

Tylko nikt im nigdy nie pokazał, jak się robi to „bez przemocy”,
bo ich nikt nie wychowywał bez przemocy.
Nie mieli przestrzeni, żeby uczyć się, jak regulować złość, jak nazywać emocje, jak przytulić siebie w trudnym momencie, zanim przytulisz własne dziecko.

I ja to widzę.
Widzę tych rodziców, którzy chcą dobrze. Którzy wiedzą, że krzyk nie pomaga, ale w środku nie mają innych narzędzi. Bo nigdy nie zostali wyposażeni w narzędzia.
A teraz próbują budować bliskościowy dom rękami, których nikt nie nauczył trzymać narzędzi.

Dlatego dziś chcę powiedzieć coś ważnego:
Jeśli czasem czujesz, że się gubisz jako rodzic - to nie dlatego, że jesteś zły.
To dlatego, że najpierw sam potrzebujesz być zaopiekowany.
Może potrzebujesz nauczyć się jak dbać o swoje emocje, żeby móc zatroszczyć się o emocje Twojego dziecka.

To nie jest za późno, wiem bo ja też się tego uczyłem dopiero jako dorosły, a dzisiaj ludzie mówią jak Ty się potrafisz tak zajmować dziećmi.
Nie zawsze potrafiłem, ale jako pedagog musiałem, a dzisiaj jako ojciec mogę naprawdę z tego korzystać.

Widzę codziennie rodziców, którzy walczą o to, żeby dać dzieciom to co najlepsze.
Widzę i słyszę, gdy pytasz ,,co ja mogę zrobić dla mojego dziecka żeby było lepiej?”.
Zamiast ,,co moje dziecko musi zrobić żeby było lepiej?”

Nie trzeba być idealnym tylko chcieć lepiej 😊

Kacper

05/09/2025

📚 W nowym roku szkolnym - nowy przedmiot: edukacja zdrowotna!
👩‍🏫 Przedmiot skierowany jest do uczniów klas IV-VIII oraz szkół ponadpodstawowych.

ℹ️ Zajęcia nie są obowiązkowe, ale zachęcamy dzieci i młodzież do udziału w nich, bo edukacja zdrowotna to kształtowanie świadomości prozdrowotnych i wspieranie dobrostanu młodego pokolenia. 💚

Na lekcjach uczniowie dowiedzą się m.in.:
✅ czym jest zdrowy styl życia 🥦💪
✅ jak radzić sobie ze stresem i emocjami 😌🌱
✅ jak wzmocnić poczucie własnej wartości 🌟
✅ gdzie szukać pomocy w sytuacjach kryzysowych 🤝
✅ jak rozpoznawać współczesne zagrożenia, m.in.: bezpieczeństwo w sieci, higiena cyfrowa, wyczulenie na dezinformacje i fake newsy, ochrona prywatności w internecie. 🔒💻

Nie daj się zwieść fake newsom na temat Edukacji zdrowotnej. Jeśli masz wątpliwości, zapytaj nauczyciela prowadzącego zajęcia w swojej szkole lub samodzielnie sprawdź podstawę programową i materiały dostępne na stronach Ministerstwa Edukacji i Narodowej lub Ośrodka Rozwoju Edukacji.
Dzięki temu dowiesz się, czego dokładnie będą uczyły się dzieci: rzetelnej wiedzy o zdrowiu fizycznym i psychicznym, bezpieczeństwie oraz kształtowaniu postaw prozdrowotnych.

25/08/2025

Niby biologia, a tak pięknie o (nie)przemijaniu 🙂

Kropla siedziała na liściu i czuła się wyjątkowo ważna. "No proszę, proszę. Wszyscy patrzą w niebo, a to ja jestem tutaj gwiazdą poranka. Liść niby główny bohater, a i tak ja się świecę".

Liść chrząknął w swojej suchej, jesiennej manierze. "Nie przesadzaj, mała. Jeszcze chwila i spłyniesz do ziemi. Wtedy już nikt nie będzie cię podziwiał".

Kropla uniosła się lekko na drżeniu nerwu głównego. Lśniła tak, że wydawała się kryształowym okiem ziemi. "Może i spłynę, ale to nie będzie koniec. Wracam wciąż na nowo, w innej postaci, w innym miejscu. Jestem pętlą, nigdy końcem. Mogę być chmurą, mogę być strumykiem, mogę być oddechem jelenia. A dzisiaj jestem krótkim klejnotem liścia. Czy to nie brzmi pięknie, liściu? Ty gaśniesz, a ja wciąż będę grać w teatrze życia".

Liść zadrżał i odpowiedział z lekkim smutkiem: "Ja już swoje odegrałem. Moje soki wyschły, żyłki cichną jak ulice opuszczonego miasta. Teraz moim losem jest stać się próchnem i karmić ziemię. Ty masz swoje podróże, ja swoje ciche rozkładanie".

"Ot, dramatyzujesz" - roześmiała się kropla, błyszcząc perliście. - "Ty mówisz o śmierci, a ja o przemianie. A przecież to jedno i to samo. Ty wchodzisz w glebę, ja też w końcu tam trafię. Spotkamy się znowu w zieleni trawy albo w miękkości mchu. I wtedy to ja będę w tobie, a ty we mnie. Czy można mieć piękniejszy kontrakt niż taki, w którym żadne z nas naprawdę nie odchodzi?"

Liść westchnął. Kropla roześmiała się jeszcze ciszej, aż w końcu promień słońca sprawił, że zniknęła w powietrzu, nie zostawiając po sobie ani śladu. Albo raczej zostawiając wszędzie.

_____________

Kropla wody zatrzymana na liściu po deszczu to efekt intercepcji. Może szybko odparować i wrócić do atmosfery, albo spłynąć do gleby, gdzie wejdzie w obieg korzeni roślin. Dalej może zostać transpirowana ponownie do powietrza, zasilić strumień lub wniknąć w wody gruntowe. Obieg wody w biosferze, zwany cyklem hydrologicznym, sprawia, że ta sama cząsteczka H₂O może zmieniać role przez miliony lat: z chmury staje się rosą, z rzeki mgłą, z oddechu jelenia deszczem.

24/08/2025

Kto wkrótce zasiądzie w szkolnej ławce?

Uczeń, który spędził całe lato w domu, grając w gry online – i teraz, po długich tygodniach samotności, czuje się obco wśród rówieśników.

Uczennica, która pokłóciła się z przyjaciółkami i nie wie, z kim usiąść pierwszego dnia – już dziś ma ściśnięty żołądek ze strachu.

Uczeń, którego rodzice się rozwodzą, a on wciąż próbuje zrozumieć, dlaczego świat, który znał, właśnie się rozpada.

Uczennica, która codziennie bierze leki na ADHD i odczuwa ich skutki uboczne – senność, rozdrażnienie, poczucie, że odstaje od innych.

Uczeń, który latem trafił do domu dziecka i dopiero uczy się, że można tęsknić jednocześnie za domem i za bezpieczeństwem, którego wcześniej nie miał.

Uczennica, która trzy dni temu przyjechała z innego kraju – nie rozumie ani jednego słowa po polsku i marzy, by ktoś do niej uśmiechnął się życzliwie.

Uczeń, który przeprowadził się do nowego miasta i już wie, że w tej klasie nie ma nikogo znajomego, a on musi od początku budować swój świat.

Uczennica, która przez całe wakacje opiekowała się młodszym rodzeństwem i nie miała ani jednego dnia naprawdę dla siebie.

Uczeń, którego wakacyjna przygoda skończyła się złamaną ręką i teraz obawia się, że przez gips będzie dla innych ciężarem.

Uczennica, która w ciszy przeżywa żałobę po kimś bliskim, a na zewnątrz udaje, że wszystko jest w porządku.

Uczeń, którego w domu nie witają pytania o to, jak się czuje, ale raczej o to, czy odrobił lekcje i czy nie zawiedzie.

Uczennica, która z trudem walczy z własnym lękiem – boi się klasówek, nowych sytuacji, głośnych sal, spojrzeń innych.

Uczeń, który nie może się doczekać szkoły, bo tylko tam dostaje ciepły posiłek, który naprawdę go syci.

Uczeń i uczennica – każdy z inną historią, innym plecakiem doświadczeń. W jednym zeszycie zapisane będą nie tylko zadania domowe, ale też emocje, obawy i marzenia.

Dlatego gdy we wrześniu usiądą w naszych klasach, pamiętajmy – nigdy nie widać całej opowieści drugiego człowieka. Za szkolnym mundurkiem czy uśmiechem kryje się świat, który wymaga wrażliwości i uważności.

Możemy być tymi, którzy zauważą. Tymi, którzy nie ocenią zbyt szybko. Tymi, którzy stworzą przestrzeń, gdzie każdy, bez wyjątku, poczuje się bezpiecznie.


---
Jeśli podoba Ci się to, co tworzę, możesz mnie wzmocnić kawą! Link w komentarzu.

20/08/2025

Ryszard Kałaczyński (65 l.) – rolnik spod Więcborka, a zarazem niekoronowany Król Polskich Maratonów. Postać absolutnie wyjątkowa w świecie biegów długodystansowych.
Właśnie zakończył swój 1000. maraton – wynik, który wydaje się wręcz niewyobrażalny.

To ten sam człowiek, który przeszedł do historii, przebiegając 366 maratonów w 366 dni. Codziennie 42 km i 195 m – bez dnia przerwy, niezależnie od pogody, zmęczenia czy obowiązków. Rano doglądał gospodarstwa, karmił świnie i pracował na polu, a potem wychodził na trasę, by zrobić swoje kilometry.

Nie biegł jednak dla medali czy sławy. Jego projekt miał głębszy sens – był świadomą walką o trzeźwość i nowe życie. Kałaczyński przez lata zmagał się z alkoholizmem. Maratony stały się jego terapią i symbolem wytrwałości – zarówno dla niego samego, jak i dla innych, którym chciał pokazać, że zawsze można zacząć od nowa.

Co ważne – nie potrzebował do tego nowoczesnego sprzętu czy sponsorów. Wystarczyły proste buty sportowe (które zresztą rozsypały się w trakcie jego rocznego wyzwania), strój i oficjalnie wyznaczona trasa maratonu w jego rodzinnej wsi Witunia.

Dziś Rysiu inspiruje tysiące ludzi. Udowadnia, że wielkie rzeczy można osiągać małymi krokami, a pasja – nawet ta najbardziej szalona – może uratować życie i nadać mu nowy sens.

fot. Ryszard Kałaczyński/FB

18/08/2025

Zdrada rzadko zaczyna się od „wielkiego momentu”. Częściej — od przekroczonej granicy, o której… nigdy wcześniej nie porozmawialiśmy.

Czy flirt to zdrada? A oglądanie p***o? A emocjonalne zwierzenia z kimś spoza związku? Czy można umawiać się na kawę z ex?

Każda relacja może mieć różne definicje, inaczej odpowiedzieć na te pytania.

Dlatego kluczowe są granice – i to, by ustalać je razem.

Nie istnieje jedna, uniwersalna definicja zdrady. To, co w jednej relacji jest całkowicie okej, w innej może być poważnym naruszeniem zaufania. I odwrotnie – granice, której „nigdy nie przekroczymy”, dla innej osoby może być codziennością.

Granice w relacji to nie zakazy, ale porozumienia.

To bezpieczna przestrzeń, w której każda z osób wie, co jest akceptowalne, a co może zranić. Ustalanie granic to akt troski – nie kontroli.

Rozmawiajcie o tym, zanim zdarzy się coś trudnego:
✅ Co rozumiemy przez wierność emocjonalną i seksualną?
✅ Co oznacza dla nas zdrada?
✅ Czy akceptujemy przyjaźnie z byłymi?
✅ Czy flirtowanie to lekkość czy czerwona flaga?
✅ Jak reagujemy na p***ografię lub korzystanie z aplikacji randkowych?

Jeśli boisz się rozmowy o granicach, zapamiętaj:
⚠️ Brak rozmowy nie eliminuje ryzyk – ale rozmowa może im zapobiec.
⚠️ Niewypowiedziane oczekiwania stają się polami minowymi.
⚠️ Lepiej wiedzieć, na czym stoimy – niż zakładać, że „to przecież oczywiste”.
⚠️ Nie pytaj tylko: „czy to już zdrada?”, ale: „czy mamy wspólną definicję bliskości, lojalności i otwartości?”

Ustalając granice – budujecie bezpieczeństwo. Dla siebie i dla Waszej relacji