Zuzanna Suchecka- psycholog dzieci i młodzieży

01/11/2025

Dzieci nie uczą się okrucieństwa od przebierania się za potwory, podobnie jak nie uczą się medycyny od przebierania się za lekarza 🤷🏻‍♀️

…ale z całą pewnością uczą się okrucieństwa od dorosłych, którzy witając poprzebierane w Halloween, roześmiane dzieci w progu własnego domu - wyzywają je, szczują psami albo wrzucają do torebki cukierki z żyletkami i szpilkami.

Co roku to samo.
Halloween znowu staje się okazją do walki na światopoglądy, a nie do rozmowy o tym, czego tak naprawdę my się boimy.

Bo my, dorośli, zazwyczaj boimy się nie diabłów, nie duchów i nie dzieci w kostiumach. My się po prostu boimy się ... bać.

Psychologia i duchowość mówią tu w zasadzie jednym głosem:
człowiek, który odcina się od lęku, odcina się też od własnego człowieczeństwa. Duchowość jest częścią naszej tożsamości. Nie rozumiem, czemu stawia się ją w opozycji do psychologii 🤷🏻‍♀️ Jedno przecież nie przeczy drugiemu, dopóki służy dobru człowieka, a nie do walki z innymi.

A jednak, co roku Halloween staje się poligonem walki między „wierzącymi” i „niewierzącymi”, między księżmi i psychologami 😎 Jakbyśmy potrzebowali wroga, żeby potwierdzić własne racje.

Bo wycieranie sobie twarzy dziećmi i ich „traumami” po obejrzeniu kolegi przebranego za wampira mamy już opanowane do perfekcji.

My po prostu nie umiemy znieść cudzej emocji, a już najbardziej tej, która odbija naszą bezradność.

Wierzący boją się piekła, niewierzący - chaosu. Jedni i drudzy boją się utraty kontroli. Po prostu.

A gdyby na chwilę odpiąć te wszystkie argumenty i spojrzeć na Halloween tylko oczami nauki? To zostaje jedno pytanie:
czy raz w roku kontakt z poprzebieranymi za upiory dzieciakami, naprawdę zaszkodzi psychice dziecka bardziej niż to co znajduje na codzień w kościele, internecie, w szkole…w domach?

Tam dopiero czają się prawdziwe potwory.

I może tu nie chodzi o to, by dzieci chronić przed doświadczaniem strachu czy lęku, ale żeby tworzyć im bezpieczne środowiska do jego eksternalizowania.

Całą rozmowę obejrzycie na YouTube (link w komentarzu - od 1godz. 36 min.)

22/10/2025

Warto podpisać!

Zmiany w rozporządzeniach Ministerstwa Edukacji Narodowej poprzez włączenie dzieci z ADHD do systemu wsparcia spowoduje: • objęcie dziecka wczesnym wspomaganiem rozwoju finansowanym z budżetu państwa - obecnie nie ma takiej pomocy, • możliwość wydawania orzeczenia o kształceniu specjal...

19/10/2025

🦋 Uścisk Motyla w Terapii EMDR:
Badania i Korzyści

Uścisk Motyla (Butterfly Hug) to technika samopomocy stosowana w terapii EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing), opracowana przez Lucinę Artigas i Ignacio Jarero. Polega na krzyżowaniu rąk na klatce piersiowej i delikatnym, naprzemiennym klepaniu dłońmi w rytmiczny sposób, co aktywuje obie półkule mózgu. Ta forma bilateralnej stymulacji ma na celu wspomaganie przetwarzania traumatycznych wspomnień i redukcję lęku.

Mechanizm Działania

Bilateralna stymulacja, jaką oferuje Uścisk Motyla, angażuje obie półkule mózgu poprzez rytmiczne ruchy, co wspomaga integrację emocjonalną i poznawczą. Aktywacja obu półkul może pomóc w przetwarzaniu trudnych wspomnień i redukcji ich negatywnego wpływu na samopoczucie. 

Badania Kliniczne
• Redukcja lęku u studentów: Badanie przeprowadzone w Indonezji w 2025 roku wykazało, że technika Uścisku Motyla znacząco obniżyła poziom lęku u studentów przygotowujących prace dyplomowe. Przed interwencją większość uczestników doświadczała silnego lęku, który po zastosowaniu techniki zmniejszył się do poziomu umiarkowanego. 
• Potwierdzenie skuteczności: Najnowsze badania z 2025 roku potwierdzają skuteczność Uścisku Motyla jako narzędzia w terapii traumy, wskazując na jego pozytywny wpływ na przetwarzanie wspomnień i obniżenie poziomu lęku. 

Korzyści z Uścisku Motyla

• Redukcja lęku i stresu: Pomaga w obniżeniu poziomu lęku i stresu, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach stresowych. 
• Wsparcie w terapii traumy: Umożliwia przetwarzanie trudnych wspomnień bez konieczności ich werbalizacji, co jest korzystne w terapii traumy. 
• Łatwość stosowania: Jest prostą techniką, którą można stosować samodzielnie, co zwiększa jej dostępność i efektywność. 

🧘‍♀️ Jak wykonać Uścisk Motyla
1. Krzyżuj ręce na klatce piersiowej, tak aby dłonie spoczywały na ramionach lub górnej części ramion.
2. Zamknij oczy i weź kilka głębokich oddechów.
3. Rozpocznij naprzemienne, rytmiczne klepanie dłońmi w ramionach, utrzymując spokojne tempo.
4. Skup się na odczuciach płynących z ciała i oddechu.
5. Kontynuuj przez 1–3 minuty lub dłużej, aż poczujesz się spokojniej.

Uścisk Motyla to skuteczna technika samopomocy w terapii EMDR, wspomagająca przetwarzanie traumatycznych wspomnień i redukcję lęku. Dzięki prostocie wykonania i potwierdzonej skuteczności, stanowi cenne narzędzie w pracy nad zdrowiem psychicznym.

13/10/2025

❤️❤️❤️❤️

12/10/2025

🕒 „48 Hours Challenge” – trend czy niebezpieczna gra?

W mediach społecznościowych pojawił się kolejny „challenge”, który z pozoru może wyglądać jak niewinna zabawa.
Nazywa się „48 Hours Challenge. Znikaj bez śladu”.

Na czym polega?
Młodzi ludzie celowo znikają z domu, nie dając znaku życia przez 48 godzin. W tym czasie zbierają „punkty” – im więcej o nich wzmianek, oznaczeń i udostępnień w mediach społecznościowych, im większa panika i akcja poszukiwawcza – tym „lepszy wynik”.

Brzmi absurdalnie?
Tak. I – co ważniejsze – niebezpiecznie.

🔹 Z perspektywy psychologicznej i systemowej to nie tylko kwestia głupoty czy brawury.
Za takim zachowaniem często stoją potrzeby: bycia zauważonym, bycia ważnym, poczucia wpływu czy kontroli. To, co dorośli widzą jako „bezmyślny wybryk”, dla nastolatka może być sposobem na sprawdzenie, czy ktoś naprawdę się o niego zatroszczy.

🔹 Problem w tym, że konsekwencje mogą być dramatyczne – od paniki rodziców i zaangażowania służb, po realne zagrożenie bezpieczeństwa dziecka.

🔹 Dla wielu młodych ludzi sieć stała się przestrzenią mierzenia własnej wartości. Liczba reakcji, udostępnień czy wzmianek potrafi być mylnym lustrem poczucia „istnienia”.

Co możesz zrobić jako rodzic lub dorosły?

* Rozmawiaj – nie oceniaj. Zamiast: „Jak możesz być tak głupi?”, zapytaj: „Co ci daje udział w takich wyzwaniach?”
* Ucz, że widzialność to nie to samo, co bycie ważnym.
* Interesuj się tym, co dziecko ogląda w sieci, bez przesłuchiwania.
* Wzmacniaj poczucie wpływu i przynależności w realnym świecie – w domu, w szkole, w relacjach.

„48 Hours Challenge” nie jest zabawą. To sygnał alarmowy.
Nie tylko dla dziecka, które „znika”, ale dla całego systemu wokół niego.





́stwo


graf. Internet

10/10/2025

🧠 10 października
Międzynarodowy Dzień Zdrowia Psychicznego

Zdrowie psychiczne to nie tylko indywidualna sprawa — to kwestia systemu, w którym funkcjonujemy. A jednym z najważniejszych systemów, który kształtuje nas od pierwszego dnia, jest rodzina.

Rodzina — niezależnie od tego, jak ją definiujemy — może być schronieniem, przestrzenią wsparcia, miejscem, gdzie można być sobą bez masek. Ale też, jak każdy system, wymaga uważności, komunikacji, zrozumienia i gotowości do wspólnego wzrostu.

Dziś warto zatrzymać się i zadać sobie pytania:
🔹 Jak moja obecność wpływa na zdrowie psychiczne moich bliskich?
🔹 Czy tworzymy razem bezpieczne środowisko do rozmowy, słabości i prośby o pomoc?
🔹 Czy potrafimy być razem — naprawdę, uważnie, bez ocen?

Zdrowie psychiczne to nie luksus. To fundament.
Bycie razem — w rodzinie, w relacjach, w społecznościach — może być jednym z najważniejszych czynników chroniących nas w najtrudniejszych chwilach.

Nie musisz być terapeutą, by dać komuś przestrzeń do oddechu.
Czasem wystarczy zapytać: „Jak się dziś naprawdę czujesz?"– i zostać, by wysłuchać odpowiedzi.

🌿 Bądźmy razem — nie tylko w radości, ale i w trudzie.

Bo zdrowie psychiczne buduje się w relacjach

05/10/2025

„Diagnoza dziecka powinna być katalizatorem do pracy nad całym systemem rodzinnym, ponieważ w oderwaniu od emocji, wiedzy, świadomości i kompetencji rodzicielskich nie da się we właściwy sposób wspierać rozwoju dziecka.”

Żadne dziecko nie funkcjonuje w próżni – jego rozwój, zachowanie, reakcje i relacje są ściśle związane z tym, jak funkcjonuje cały system rodzinny.
Z tym, czy rodzic rozumie, co się z nim dzieje. Czy ma przestrzeń, by przeżyć własny lęk, frustrację, bezsilność. Czy otrzymuje wsparcie. Czy wie, czym jest neuroróżnorodność i czy potrafi dostrzec potrzeby dziecka.

👉 Rodzice potrzebują wiedzy o diagnozie, ale też świadomości własnych przekonań, emocji i sposobów reagowania. To właśnie dzięki tej świadomości będą mogli podejmować bardziej trafne decyzje, lepiej rozumieć potrzeby dziecka, odróżniać tzw. "trudne zachowania" od komunikatów wynikających z neuroróżnorodności. Mówiąc wprost - nauczą się lepiej rozumieć i "czytać" własne dziecko, ale przede wszystkim siebie.

❤ Jeśli rodzic nie ma zasobów i kompetencji, by świadomie przeżyć własny lęk, smutek, złość czy poczucie winy, to niewyrażone emocje i tak przenikną do codziennych interakcji z dzieckiem – często nieświadomie, ale z bardzo dużą siłą. Dlatego tak ważne jest, by diagnoza była nie tylko punktem wyjścia do działań terapeutycznych wobec dziecka, lecz przede wszystkim impulsem do zadbania o dorosłych – ich emocje, potrzeby i zasoby.

Bo bez rozwijania kompetencji wychowawczych, takich jak uważna komunikacja, budowanie relacji opartej na zaufaniu, realistyczne formułowanie oczekiwań czy umiejętność samoregulacji, nawet najlepsze terapie dziecka nie będą wspierać jego rozwoju. To codzienność w domu, z rodzicami, bliskimi, a nie tylko godziny spędzone na zajęciach, tworzą fundament rozwoju dziecka.

Izabela Hnidziuk-Machnica

22/09/2025

20/09/2025

Dziś jestem w Krakowie na Konferencji o DID – mnóstwo wiedzy i inspiracji do pracy terapeutycznej.