21/03/2019
ปัญหาเกี่ยวกับการมองเห็น
โรคสายตาขี้เกียจ
โรคสายตาขี้เกียจ: อาการ, สาเหตุ และการรักษา
โรคสายตาขี้เกียจคืออะไร
โรคสายตาขี้เกียจ มักพบในวัยเด็กเล็ก เป็นโรคที่รักษาไม่ยาก แต่หากปล่อยทิ้งไว้ไม่รีบแก้ไข จะกลายเป็นปัญหาความบกพร่องทางสายตาอย่างถาวร
โรคสายตาขี้เกียจในเด็ก
โรคสายตาขี้เกียจมักมีพัฒนาการของโรคในช่วงอายุประมาณ 4 ปี
เกิดขึ้นจากเมื่อปริมาณของแสงที่เข้าสู่ดวงตาข้างหนึ่งมีน้อยกว่าอีกข้าง ทำให้คุณภาพการมองเห็นของตาทั้งสองข้างไม่เท่ากัน ตาข้างหนึ่งด้อยกว่าอีกข้าง นานวันเข้า ส่งผลให้สมอง "เรียนรู้" ที่จะเพิกเฉยต่อภาพที่รับจากตาด้อย และรับรู้เฉพาะภาพที่รับจากตาเด่น
โรคสายตาขี้เกียจเกิดจากสาเหตุใด
ภาวะบกพร่องทางสายตาต่างๆ ที่เป็นสาเหตุของโรคสายตาขี้เกียจ:
ตาเข (ตาเหล่): ความผิดปกติของกล้ามเนื้อรอบดวงตาซึ่งทำให้ดวงตาทำงานไม่ประสานกัน
สายตายาวหรือสายตาสั้นอย่างรุนแรง: มีตาข้างใดข้างหนึ่งเป็นตาด้อยซึ่งไม่สามารถปรับโฟกัสได้ ทำให้ตาอีกข้างต้องทำงานหนักในการเพ่ง และตาด้อยจึงกลายเป็นสายตาขี้เกียจ
ต้อกระจกแต่กำเนิด: มักเป็นตั้งแต่เกิด ต้อกระจกแต่กำเนิดที่เป็นข้างเดียว ทำให้ดวงตาข้างนั้นของเด็กขุ่นมัว ดวงตาอีกข้างที่ดีกว่าจึงจำเป็นต้องทำงานหนักขึ้น
จะสังเกตความผิดปกติได้อย่างไร โรคสายตาขี้เกียจไม่มีอาการอย่างใดอย่างหนึ่งที่เฉพาะเจาะจง สายตาข้างที่เป็นต้อกระจกทำให้เด็กมองเห็นไม่ค่อยชัด ผู้ปกครองอาจจะสังเกตว่าเด็กต้องเอียงคอไปทางซ้ายหรือขวา เวลามองเห็นวัตถุที่อยู่ในระยะไกล เด็กบางคนอาจจะชอบปิดตาข้างใดข้างหนึ่งอยู่เสมอ หรือชอบหยีตาจนเป็นนิสัย
วิธีการรักษา: โรคสายตาขี้เกียจโดยปกติแล้วเป็นโรคที่รักษาได้ง่าย ถึงแม้จะต้องใช้เวลานาน แต่ถ้าปล่อยทิ้งไว้ก็จะกลายเป็นปัญหาทางสายตาอย่างถาวร โรคสายตาขี้เกียจสามารถตรวจวินิจฉัยได้ในช่วงอายุประมาณ 6-7 ปี ซึ่งต้องได้รับการรักษา เช่น การสวมแว่นสายตาตามแพทย์สั่ง ช่วยแก้ไขความบกพร่องของตาข้างที่มีปัญหาให้สามารถปรับโฟกัสได้ ในขณะที่ตาข้างที่ปกติอาจจะต้องใช้ที่ครอบตาปิดเอาไว้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง เพื่อสร้างความแข็งแรงให้ตาข้างที่มีปัญหา ควรไปพบแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านสายตาหากสงสัยว่าลูกของคุณอาจเป็นโรคสายตาขี้เกียจ
