16/10/2025
Bazen bir öğünde “fazla yedim” dediğimizde…
İlk his genelde pişmanlık olur.
Sanki o anda tüm emekler boşa gitmiş gibi hissederiz.
“Keşke yemeseydim.”
“Yine dayanamadım.”
“Her şey bitti.”
Ama aslında hiçbir şey bitmedi.
Bu düşünceler, yıllardır içselleştirdiğimiz “mükemmel beslenme” algısının bir sonucu sadece.
Kendimize izin vermeyi unutmuş olmamızın bir yansıması.
Bir öğün fazla yemek, iradesizlik değil.
Bir insani ihtiyaç.
Bazen açlıktan, bazen duygusal yorgunluktan, bazen de sadece keyiften olabilir.
Ve her biri normaldir.
Pişmanlık duygusu, geçmişte olanı değiştirmez ama gelecekteki davranışını şekillendirir.
O yüzden kendine yüklenmek yerine, o anı anlamaya çalış:
🔹 “Gerçekten aç mıydım?”
🔹 “Yoksa duygusal bir ihtiyacımı mı gidermeye çalıştım?”
🔹 “Bir dahaki sefere kendimi nasıl daha iyi destekleyebilirim?”
Beslenme, sadece yediklerin değil, kendinle kurduğun ilişkinin de bir parçasıdır.
O ilişki ne kadar yumuşak, şefkatli ve anlayış dolu olursa,
diyet sürecin o kadar sürdürülebilir olur.
Kendini suçlamak yerine bedenine teşekkür et.
O seni korumaya, dengeye getirmeye çalışıyor.
Senin tek yapman gereken şey, ona biraz daha nazik davranmak 💛
