Dr.İlkay Süalp

15/06/2024

İçimdeki kız çocuğu ve şu an olduğum kadına dair pek çok şey bulduğum, yazarı kendi yaşamına dair paylaşımları samimiyetle yapabildiği için bana da cesaret veren keyifli bir okuma yaptım. Çözümlediğimi sandığım halde orada bir kara delik gibi duran çocukluk anılarımı tekrar gözden geçirebildim, bu sefer takılmadan akmalarına izin verebilişime hayret ederek ve bazen de kendimi tebrik ederek.( Kendimi takdir etmek zorlandığım bir alan benim de, o yüzden mutluyum.) Kitaptan pek çok alıntı yapmak isterim ancak kendime de sürekli tekrar ettiğim, eyleme geçme aşamasında zorlansam da giderek daha iyi olduğumu düşündüğüm bölümü paylaşmak istiyorum:
Gerçek biz, kişilerin her birinin 'ben' olabildiği ve özgürce 'ben'lerini idrak edebildiği yer...Gerçek aile, yani ölü olmayan aile, bireylerden her birinin, mesela anne, baba ve çocuğun 'ben' olabildiği, bu bireylerden her birinin 'ayrı' olduğu halde aile olabildiği aile.
Bize söylendiğinin aksine, ne kadar ayrıysak o kadar iyi birleşiyoruz.
Teşekkürler sevgili Nihan Kaya💐

15/06/2024

11/10/2023

Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim.
Olur ya...
Kalp durur...
Akıl unutur...
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur...

09/10/2023

Kusursuz beyaz renk olarak neyse, kusursuz sevgi de his olarak öyledir. Birçok kişi beyazın renksiz olduğunu düşünür. Öyle değildir. O tüm renkleri içerir. Beyaz tüm diğer renklerin bir birleşimidir. Sevgi de duygunun( nefret, öfke, şehvet, kıskançlık, kapalılık) yokluğu değil, tüm hislerin toplamıdır. O herşeydir.
Sevgi herşeyi kapsar, herşeyi içerir. O insan duygusunun - gizlediğimiz duyguların, korktuğumuz duyguların- tümünü kabul eder. Jung bir zamanlar:’ Ben iyi olmak yerine bütün olmayı tercih ederim.’ demiştir.
Aramızdan kaçımız iyi olabilmek, hoşlanılmak, kabul edilmek için kendimizi elden çıkardık?

07/10/2023

Dostumla son bayramımızdan… Sevdiklerinizin kıymetini bilin:

"Ona güvenmiştim, yanılmamışım" sözü bayramdır.
Hiç aldatmamış, aldanmamış olmak bayram...
Yeni eve asılan basma perdeler, alın teriyle kazanılmış
ilk rızkın konduğu çerçeveler, yüklü bir borcun son
taksiti ödenirken sıkılan eller bayramdır.
Evde yalnızlığı noktalayan insan nefesi, akşam kapıda
karşılayan yavuklu busesi, sevdalı bir elin tende gezmesi,
nice adağın ardından çınlayan çocuk sesi bayramdır.
Alnı açık yaşlanmak bayramdır; ulu bir çınar gibi ayakta
ölebilmek bayram..
Bunların kadrini bilirseniz, kıymet bilmeyi öğrenirseniz her gününüz bayram olur.
Meraklanmayın, öyledir diye size deli demezler.
Deseler de böyle delilik, bayram artığı günlerdeki nankör akıllılıktan evladır.
Her gününüz bayram olsun..!

07/10/2023

Yine çok güzel bir özet…💙🙏🏻beyin

07/10/2023

Bazen dibe vurmak gerekir. Oradayken gidebileceğimiz tek yer yukarısı olduğu için… Dibe vuruşlarınızı sevin, kendinizi yargılamayın. Ve her yeni günün yeni bir mucize olduğunu hatırlayın💙

14/09/2023

Yaş almak bazılarına öğretiyor. Bazı şeylerin sonu yok, bazı şeylerin sonu var:
Aramanın sonu yok.
Kaybetmenin sonu yok.
Aldanmanın sonu yok.
Hata aramanın ve elbette bulmanın sonu yok.
Yalnızlığın sonu yok.
Haklı çıkmaya çalışmanın sonu yok.
Mutsuzluk için üretilen gerekçelerimizin sonu yok.
Daha saymakla bitmeyecek pek çok ‘sonu yok’un yanında sadece ‘YAŞAMIMIZIN’ bir sonu var.
O yüzden sonu olmayan şeyler için çok da can sıkmamak lazım sanki?????

11/09/2023

Sanki hiç bilinmedim.
Onca aşkı, sarsıntıyı, düşkırıklığını ben yaşamadım...
Size benzemedim diye sevmediniz ya beni,
varsayın ki ben hiç varolmadım.
Görmeyen gözlerinize bakış,
anlamayan uslarınıza anlam,
aşkı şiirlerden okumasa bilmeyecek yüreklerinize sözlük değilim.
Değilim sizin olmayan yerlerinizin öteki yarısı,
ve bilmediğiniz anlamların sıfat tamlaması...
Bu dünyadan bir düş gibi geçişimi izleyin sadece...
Sadece anlamsızlıklarınıza ayraç olayım diye,
kırmızı olsun benim adım!
Cüretkar…Ve ürkek bazen de...
Siz öyle anımsayın.
Unutun bütün yokoluşlarınızı yokluğumda…
bir tek kırmızım kalsın aklınızda...❤️

06/08/2023

Hiçbir zaman yetmez. İnsan hep daha fazlasını ister. Elindekinin kıymetini bilmekle ilgili birşeyler okumuştur zamanın birinde biryerlerde. Lazım oldukça dost sohbetlerinde onu çevirir durur dilinde. Ama kendi kendine kaldığında, hep bir yarım kalmışlık, hep bir eksiklik duygusu, hep bir yetinememe hali vardır içinin orta yerinde. Şu olsa der mutlu olacağım. Daha çok param olsa, daha çok arkadaşım olsa, şöyle bir sevgilim olsa, mükemmel bir işim olsa, seyahate gitsem, izine çıksam... Böyle böyle tamamlanmayı bekler durur insanoğlu. Hep yarınlara atfederek mutluluğunu, bekler durur. Yarın, herşey daha güzel olacaktır. O elbiseyi alınca, o okulu kazanınca, o terfiyi alınca, o kiloyu verince... Bugünde anı yaşamayı unutarak. Sonra bir gün, çok sonra bir gün... Dönüp arkasına bakar. Ah der, en mutlu günlerimmiş bilmemkaç zaman öncesi... Yine, yine, bir şekilde unutur işte bugünde olmayı.
Diyeceğim, Can babanın dediği gibidir: Ömür dediğin üç gündür. dün geldi geçti, yarın meçhuldür. O halde ömür dediğin bir gündür. O da bugündür.
O halde ‘Günaydın lan yaşamak!’ 🌸

16/07/2023

İki keşiş yolda giderlerken, su birikintisinden karşıya geçmek için bekleyen genç bir kadın görürler. Keşişlerden biri, genç kadını kucakladığı gibi suyun öteki tarafına bırakır.
Ötekisi; arkadaşının bu davranışına hayretle bakar. Hoş karşılamaz, farklı yorumlar, hatta içten içe ona kızar, yaklaşık bir kilometre yürüyünce daha fazla dayanamaz ve arkadaşına hışımla döner:
- Sen! Böyle bir şeyi nasıl yaparsın? Biz keşişiz! Bırak bir kadını kucaklayıp karşıya geçirmeyi, onlara bakmamız bile yasaktır!
Öteki keşiş oldukça sakin karşılık verir:
- Ben o genç kadını bir kilometre geride bıraktım. Sen? Sen ise hala onu taşıyorsun.
Biz de bu hikayedeki gibiyiz. Hayatımız boyunca karşılaştığımız olaylar var, insanlar var, onlarla ilgili olarak yaptığımız yorumlar var...
Hayatınızla ilgili yaşadığınız sorunlara nasıl baktığınız ve ne yorum yaptığınız aslında geleceğinizi de belirliyor. istediğinizi, ne yapamadığınızı ve sizi engelleyenin ne olduğunu sorun kendinize…
Cevabınıza göre hedeflerinizden ne kadar uzak olduğunuzu ya da aslında ne kadar yakın olduğunuzu anlayacaksınız.
Ve asıl ilginç olan da şu, yapmak istediklerimizi durduran genellikle doğrudan kendimiz oluyoruz, başkaları değil. Bunu da asla fark etmiyoruz hayatın koşuşturması içinde.
Hep bahaneler buluyoruz ama asıl engel kendi korkularımız ve kaygılarımız.
Oysa hiçbir mimar, hiçbir mühendis, hiçbir usta bir esere ya yapamazsam, ya elektrik kesilirse, ya malzeme bulamazsam korkusuyla başlamaz. İşini yapar.
Siz de hayatınızın amacını, hedefini belirleyin, inşaata başlayın. Ömrünüzün inşaatını yapın.
Herkes ne muazzam bir eser inşa ettiğinize hayran olsun.
ya şükranlarımla🌸🙏🏻

05/07/2023

Dengeyi sağlama konusundaki isteğimizde samimiysek, bize yaşam verenlerin önünde çocuk, ilişki için seçtiğimiz kişiyle yetişkin, çocuklarımızla da ebeveyn olmalıyız. Ana babamız bizi yeterince sevmedi diye sızlanmayı bir kenara bırakıp yetişkin olarak dünyadaki yerimizi ve ebeveynlik rolümüzün sorumluluğunu almalıyız. Aile dinamiği açısından baktığımızda yaşamda önemli olan ne yaptığımız ve nasıl davrandığımızdır; bunları yaparken hissettiklerimiz değil. Baba olan bir erkek çocuklarına karşı sorumludur, çünkü baba olmayı seçmiştir. Bu tek başına yeterli bir nedendir, bu açıdan baba olma konusunda ne hissettiği konu dışıdır.
Ana babamıza karşı biz küçüğüz, onlar büyükler; çocuklarımıza karşı biz büyüğüz, onlar küçükler; eşimizle ilişkimizde ise eşitiz.