30/12/2022
26 yıl sonra gelen kavuşma..
1991’de ilkokula başladığım gün sınıfın kapısından içeri girdiğimde,güler yüzle karşılayan biri vardı. “Nereye oturmak istersin?” sorusuyla kapıya yakın taraftaki en ön sıradaki Ulya’nın (ilkokul aşkı ☺️) yanına oturma talebim kabul görmüştü. Ara sıra yerim değişse de 5 yıl boyunca o sırada, Ulya ile oturdum.
İlkokulun 3. günü okula geldim, koridorda sınıfa doğru ilerlerken uzun boylu, bıyıkları kalın, esmer birisi beni durdurdu.Eskiden çocukların saçları amerikan saç model kesilirdi, seviyordum bende saçlarımı ancak “Bu saçlarını keseceksin, bir daha görmeyeceğim” deyip, bir tokatla beni sınıfa gönderdi. Okul müdürüymüş ne bileyim ;) Neyse girdim sınıfa, tabi benim yüz kıpkırmızı, ağlıyorum hüngür hüngür.. Öğretmen zili çaldı, kapıdan içeri öğretmen girdi kapıya yakın olduğumdan hemen göz göze geldik ve “Ne oldu, neden ağlıyorsun Sabri? Yüzüne birisi mi vurdu?” Bir tarafta ağlıyorum bir taraftan da canım acıyor, “Müdür tokat attı, saçlarımı kesecekmişim” dedim. Bu sözü söylemem ile birlikte elimden tuttu doğru müdürün odaya gittik. Kapıdan içeri girişini dile dökmekte bile zorlanıyorum. :)
“Müdür bey Sabri’ye neden tokat attığınızı öğrenebilir miyim?”
“O saçlarını kesip, öyle gelsin” cevabını veren müdür beye “5 yıl boyunca ben bu öğrenciyi okutacağım, 5 yıl boyunca saçının teli kesilmeyecek. Hadi bakalım bir daha böyle bir harekette bulunun da görüşelim” cümlesi bir çocuğun ruhsal doğumunun başlangıcıydı..
5 yıl boyunca o saçlar kesilmedi ve desteğini hep hissetim,1996’da mezun olduktan sonra bir daha görüşememiştik..
Şimdi mesleki olarak baktığımda bu deneyimin küçük bir çocuğun hayata tutunmasına nasıl katkı sağladığını çok daha iyi anlıyorum. Belki okula gitmek istemeyecektim, okul fobisi yaşayacaktım ancak yıkılan kendiliği ayağa kaldıran bir öğretmen vardı.
Ayten öğretmenimi yıllardır arar sorarım, her görüşmemiz de özlemimizi dile getirirdik. Geçen hafta İzmir’e yolum düşünce ilk onu aradım, müsaitti gittim elini öpüp, şükranlarımı tekrar ilettim.
Kıymetli anne ve babalar, ilkokulda çocuklarınızı sevgi dolu öğretmenlere emanet edin yeter! Sevgi, yaşamdaki tüm olumsuz deneyimlerin üstünden kesinlikle gelecektir.