Psikolog İpek Ünlü

01/12/2025

Karanlık havanın ardından gün aydınlanabilir.
Yağmurun ardından Güneş açabilir.
Sular birikip göl olabilir.
Biriken suyu toprak çekebilir.

Ve toprak yeşerir.
Yeşeren tohum çiçek olabilir.

Hava yine soğur, don vurabilir.
Ağaç erkenden çiçek açabilir.

Rüzgarlar savurur, çiçek tutunamayabilir.
Ya da tutunup meyve olabilir.

Yaşam dediğimiz böyle bir döngü.

Bazı zamanlar zor, bazı zamanlar daha pürüzsüz.
Ama yine de kendi içinde bir akış yönü var.
Ve bazen o akışa karşı gelmek adına çok daha fazla yorulup efor sarf ettiğimiz oluyor.

Belki

🍃Şuan neyin içinden geçiyorum?
🍃Bu sürecin kolaylaştırıcıları neler olabilir?
🍃Kaynaklarım neler?

Diye kendimize sormak, şimdi ve buradaya odaklanmak iyi oluş halimize, savaşmaktan daha iyi gelebilir.

Gözümle gördüğüm gönlümde hissettiğim anlar 4.

25/11/2025

18/11/2025

Hatırlıyorum da, çocukken fuara ne zaman gitsek bu ağaçları gördüğüm anda içim ürperirdi.
Gövdeleri kalın ve gökyüzüne uzanan bu ağaçlar çocuk halim için ürkütücüydü.
Belki de yolun sonunda ne olduğunu bilmemektennbu kadar tedirgin olurdum.

Bugün, aynı ağaçların arasında yürürken fark ettim ki artık korkmuyorum.

O korkunun yerini, merak duygusu almış.

Aynı görüntü... Ama bambaşka bir his.

Bilinmeyenin karşısında "Şuan gerçekten ne oluyor?" diye soran, çocuğun tedirginliğini duyan ve ayakları toprağa sağlam basan bir yanım var artık.

Çocuklukta farkında olmadan aldığımız "kararlar" zaman içinde yeniden şekillenebiliyor.

Transaksiyonel Analiz'de buna "yeniden karar verme" diyoruz.

Çocukken içimde beliren "Burada güvende değilim"in yerini, "Korkulacak bir şey yok" alıyor.

Aynı ağaçlar, aynı yol... ama başka bir ben hali. 🍃

Gözümle gördüğüm gönlümde hissettiğim anlar 4.

30/10/2025

Sürekli eleştirilen, kendisine sürekli kızılan, konuşmaması söylenen, konuştuğunda da susturulan bir çocuk ne yapar?
Belki endişe duyar, panikler, korkar ve hatta utanır.
Tıpkı fotoğrafta yer alan eserde olduğu gibi, sıkışmış, büzüşmüş ve içinden çıkılamaz bir halde olduğunu hisseder.
Bu deneyimlerle birlikte, yaşamın nasıl bir yer olduğuna dair belirli “kararlar” alırız.
Yetişkin hayatında da, o küçük çocuğun hayatta kalmak için aldığı kararlar, kişinin iç sesinde yankılanmaya devam eder.
Oysa, orada görülmek isteyen, sesinin duyulmasını isteyen, gözlerinin içine bakıp duygularına temas edilmesini bekleyen o Çocuk vardır.
TA eğitimlerimizde sevgili eğitmenlerimizin sıklıkla kullandığı, benim de çok hoşuma giden bir kalıp var:
Çocuğun hakkını vermek.
İşte, terapi sürecinde de yaptığımız şey bu.
Çocuğun hakkını vermek.
Onu korkutmadan canının neden bu denli yandığını anlamak, ona eşlik etmek.

Not: Eser, 'de sergilenmektedir.
Şevval Naz Köken'e aittir.
Bu paylaşım içermemektedir.

28/10/2025

Birbirinden ayrı olup yine de bir bütün olabiliriz.
Birbirinden farklı olup yine de bir grup oluşturabiliriz.
İçimizdeki ahenkle yolu yürünür kılabiliriz.
Birbirinden ayrı kesişmeyen doğrular olup yine de tek bir noktada bileşebiliriz.

20/10/2025

Havaalanına her gidişimde, insan duygularının ne kadar çeşitli olabileceğini hatırlarım.
Bir yanda sevdiklerine veda edenlerin hüznü vardır; bir yanda da kavuşma heyecanıyla parlayan gözler.
Kimisi bir iş toplantısına yetişme telaşındadır, kimisi uzun zamandır beklediği tatilin hayaliyle hafifler.
Bazıları “kalan” olmanın ağırlığını taşırken, bazıları “giden” olmanın özgürlüğünü yaşar ya da tam tersi.
Aynı anda, aynı yerde; farklı hikâyeler, farklı ego durumları...
Belki de bu yüzden havaalanları bana, her insanın kendi içindeki “yolculuklarını” hatırlatır.

Ayrılıklar ve kavuşmalar, her birimizin içinde farklı “Çocuk” yanları harekete geçirir; kimimiz güven arar, kimimiz özgürlüğü...
Ama hepsinde ortak olan bir şey vardır: bağ kurma isteği.
Ve sanırım bu yüzden, kalabalığın içinde bile o kadar tanıdık bir his bırakır havaalanları—
herkes, bir yanıyla birine doğru ya da birinden uzaklaşmaktadır.

gördüğüm gönlümde hissettiğim anlar.

15/10/2025

Bu ayın başında çok değerli Richard Erskine'i yüzyüze görebilme şansım oldu.

İntegratif Psikoterapi uygulamalarını, erken dönem duygu karmaşası hakkındaki yaklaşımını sadece yazdığı kitaplardan değil, canlı bir şekilde yüz yüze yaptığı seanslarda gözlemlemiş oldum.

Mesleki kariyerimde oldukça dönüştürücü ve heyecan vericibir deneyim oldu.

Transaksiyonel Analiz Psikoterapi eğitimi ile yön bulan mesleğim, İntegratif psikoterapi kuramından da oldukça besleniyor.

Ayrıca 3 sene süren TA eğitimimizin ne kadar sağlam bir temeli olduğunu ve derinlikli bir bakış açısı kazandırdığını bir kere daha görmüş oldum.

İyi ki meslek yolculuğumda TA ile yollarım kesişmiş.🌸

Ha bir de, "Welcome to the Profession" temas iletisini Richard'dan almak işin ayrı bir motive edici faktörü iletisi oldu. 🫂

13/03/2025

Sergiyi gezerken salonun tam merkezine konumlandırılmış bu eser dikkatimi çekti.
Uzaktan bakınca önce iki kişinin elele tutuşarak birlikte kurduğu bir dengeymiş gibi geldi.
Fakat yaklaşınca aslında, belki de kendinden doğan, kabuğundan çıkan bir birey olduğunu fark ettim.

Sanatın bu çok boyutlu, insanı düşündüren ve yorum yaptıran halini seviyorum.

İstemsizce gülümsediğimi fark ettim.

Ellerinin tutuştuğu yerdeki o gerginliği kendi kollarımda hissettim.
Hatırlar mısınız, çocukken el ele tutuşup dönerdik. O hız ve momentumla arka plan bulanıklaşırken, el ele tutuştuğumuz kişinin suratı daha da netleşirdi.
Ve eğlenceliydi.

Önümdeki esere bakarken neden gülümsediğimi şimdi anlıyorum. Bana bu hissiyatı vermiş olmalı. Kendi çocukluğuma bir şekilde temas etmiştim.

Belki de kabuk değiştirmek, büyümek ve gelişmek, başka bir evreye geçmek demekti. Aynı, doğada başka canlıların yaptığı gibi.

Eser, içimdeki Çocuk'a bir hayli temas etmiş olmalı ki, bu satırları bu denli akışkan yazabiliyor ve paylaşabiliyorum.

Bence sanatçı, sadece bir eser yaratmakla kalmıyor. Bir şekilde, birlikte bir yaratım sürecine vesile oluyor.
Eseri gören kişinin içinde bir yankı yaratıyor

İşte bu yüzden Sanat'ın iyileştirici etkisine güveniyorum ve bol bol besleniyorum.

✨ Bu sergi İzmir Konak Metro'da Uluslararası İzArtist Derneği tarafından düzenlenmiş. Ziyaret etmenizi öneririm.

değil

21/01/2025

Dün araba seyir halinde iken direksiyonun kitlenip arıza vermesiyle yolda durmak zorunda kalmam saniyeler içinde oldu.
Çok şükür ki, Ne kadar korkunç bitebilecek bir senaryoyu en az hasarla atlattık.
Bazen hayatın ta kendisi de aynen böyle hissettirebiliyor. Kontrolü kaybetmiş, kitlenmiş ve durmak zorunda kalmış.

E haliyle aracı teknik servise götürüp bakıma soktum.

Bu vesileyle kendimi de.

Bazen durmak ve kendine bakım vermek gerek. Ve de zor durumlarla başa çıkmak için duyguların adını koymak, İçinden geçtiğimiz durumu içimizdeki Çocuğa sahip çıkarak Yetişkin' den dile getirmek.

Benim aklımdan geçenler şuydu;

🔵Bugün yaşadığım şey beni çok korkuttu ve endişelendirdi.
🔵Hissettiklerim bana neler anlatıyor?
🔵Bu durumu en iyi şekilde yönetebilmek için neye ihtiyacım var? Kaynaklarım neler?
🔵Bu zor duruma rağmen, hayatın içinde iyi ve güzel yanlar da var.

Sevgiyle 🫂





(Not: Bu gönderi hiçbir şekilde ya da amaçlı değildir, kişisel deneyim içerir. Marka belirtmez.)