02/11/2025
🐾 Dieren in het wild ontwikkelen geen trauma - waarom wij mensen dan wel?
In het wild krijgen dieren óók te maken met levensbedreigende situaties. Denk aan een hert dat ontsnapt aan een leeuw🦌🦁. Na zo’n freeze-moment (wanneer het lichaam bevriest om te overleven) zie je iets bijzonders gebeuren: het dier begint te trillen of schudden of intens te bewegen (zodat het hert de flightreactie kan 'afmaken' die werd onderbroken door de freeze), te geeuwen, diep te zuchten. Zo ontlaadt het zenuwstelsel de spanning en brengt het dier zichzelf weer in balans. 🧘🏼♀️
Wij mensen hebben dat vermogen óók (en kleine kinderen doen dat zo ontzettend mooi). Maar in onze geciviliseerde wereld vinden we veel van die natuurlijke reacties 'vreemd' of 'ongepast'. Dus LEREN WE!! (diepe zucht 🌬️)ze te onderdrukken: we houden onze adem in, spannen onze schouders op, klemmen onze kaken, kortom: we houden ons krampachtig 'sterk'. 👊💪
Maar dat 'sterk zijn' heeft een kostprijs. 💰💰💰 Want elke keer wanneer we onze natuurlijke ontlading tegenhouden, blijft de spanning in ons systeem hangen. En al die spanning stapelt met de jaren op en komt tot uitdrukking in symptomen - die we jammer genoeg in diezelfde samenleving normaliseren (want iedereen heeft dat toch?! Yes.. and I wonder why? ohnee, wacht, ik ben het antwoord hier aan het geven😊). Ik geef je enkele voorbeelden: 'onverklaarbare' slapeloosheid, angst, paniek, vermoeidheid, prikkelbaarheid, pijnlijke schouders, spanningshoofdpijn, of pijn in het algemeen, een gevoel van vastzitten,.. you name it.
Lieve jij, de kracht zit niet in vasthouden, maar in durven loslaten. En als dit laatste zinnetje je een beetje bang maakt, weet dan dat je niet de enige bent. 🙏
We zijn allemaal - minstens een beetje - bang. Weet dat er mensen zijn die je kunnen helpen om jezelf – en de angst – te (leren) dragen. 💛
Ik gun het je, met heel mijn hart -en dat is dit weekend drie keer groter geworden.
liefs,
Dana
