https://www.facebook.com/272424763171697/

Feetcare47, straat, Blankenberghe (2025)

14/05/2021

Ken je feiten
Hand-voetsyndroom

Het hand- voetsyndroom wordt in medische terminologie ook wel Palmo-Plantaire Erytrodysesthesie of Acraal Erytheem genoemd. Het is een bijwerking bij verschillende soorten chemotherapie. Omdat het hand-voetsyndroom niet alleen voorkomt tijdens de actieve fase van de behandeling, maar ook in de rustfase of als de behandeling is afgelopen, is het van belang dat de voetzorgverlener de symptomen ervan kan herkennen en hierover kan communiceren met de aanpalende zorgverlening.

Symptomen
Het hand-voetsyndroom begint met een tintelend gevoel in de huid van de handen en/of voeten en veroorzaakt na een paar dagen roodheid, zwelling en pijn in de palmen van de handen en aan de voetzolen. Soms gaat dit gepaard met blaarvorming. Ook de nagels kunnen worden aangetast. Minder vaak komen deze klachten voor op andere plekken van het lichaam, maar ook knieën en ellebogen kunnen zijn aangedaan. De reactie verdwijnt ongeveer twee weken na het stoppen van de chemotherapie.

De ernst van de klachten is dosisafhankelijk. Na een korte gedoseerde kuur kan het hand-voetsyndroom binnen een dag tot vier weken na de toediening ontstaan. Bij een langdurige laag gedoseerde kuur kan de bijwerking ook nog na tien maanden optreden.
De soort chemokuur speelt hierin een belangrijke rol. Vanwege het feit dat de bijwerking nog zo laat na toediening ervan kan opkomen, is het van belang dat een voetzorgverlener de symptomen herkent.

Milde vormen
• roodheid (lijkt op verbranding in de zon);
• zwelling, brandend gevoel;
• gevoeligheid (huid is gevoelig bij aanraking);
• huid voelt gespannen en strak aan;
• dikke eeltlagen in de handpalmen of onder voetzolen.

Ernstige vormen
• heftige schilfering of fissuren (krakkelee) van de huid;
• blaren, wonden en zweren;
• heftige pijn;
• limiterend gebruik van de handen en moeite met lopen.

Het hand-voetsyndroom kan ernstig invaliderend zijn. Het ontstaan van hand-voetsyndroom kan voor de behandelend oncoloog reden zijn de behandeling te stoppen of de chemotherapie aan te passen door een andere variant in te zetten.

11/05/2021

nzin over schimmels!
Mischa N.
Directeur Supplement/Medische Voet en Van Dooren Advies
Topbijdrager
In de uitgave van een vakblad ( editie september 2013) zag ik tot mijn afgrijzen een aantal beweringen over schimmelinfecties vermeld die absoluut weersproken dienen te worden. Bovendien wordt u als voetorgverlener aangeraden een geneesmiddel in te zetten dat niet voor schimmelinfecties is bedoeld.
1.Het is mogelijk dat schimmels erfelijk zijn:
Schimmels zijn niet erfelijk maar de gevoeligheid er voor kan wel erfelijk zijn
2.Iemand heeft last van droge schimmels:
Schimmels en gisten behoren tot de schimmelachtigen. Schimmels geven een droog draadachtig infectiebeeld en gisten geven een nat infectiebeeld.
3. De remedie tegen onychomycose is VICKS Vaporub!
Er staat nog bij vermeld dat Vicks immers bacteriën doodt dankzij terpentineolie en eucalyptusolie: Schimmels en bacteriën zijn twee compleet verschillende organismen. Dat een product bacteriedodend werkt betekent niet dat het ook schimmels doodt. Er is geen enkel bewijs dat VICKS schimmels doodt, maar dan ook geen enkel.
De producent zelf beweert dit ook niet. In de bijsluiter staat bovendien duidelijk aangegeven: Als inwrijfmiddel: niet aanbrengen op een beschadigde huid, wonden of slijmvliezen. Dat staat er niet voor niets. Daarbij is VICKS Vaporub een geneesmiddel. U mag niemand adviseren een geneesmiddel ergens voor te gebruiken waar het NIET voor bestemd is. U beweegt zich dan op de stoel van de arts en u begaat een strafbare handeling.
Nergens in het tijdschrift (er zijn meerdere artikelen over schimmelinfecties), ook niet in een artikel van de hand van een dermatoloog wordt aangegeven dat een onychomycose met het blote oog NIET vastgesteld kan worden. Je kan een schimmel niet zien, niet ruiken en niet voelen. Met een diagnose “a vue” wat betekent “op zicht” worden fouten gemaakt. Bij een differentiaal diagnose waarbij een onychomycose het meest waarschijnlijk is blijkt dat na laboratorium onderzoek in 45% van de gevallen er geen schimmel aan getoond kon worden.
Verder wordt de laser voor de behandeling van een onychomycose behoorlijk aangeprezen. Er is voor de laser en de effectiviteit op onychomycose geen sluitend bewijs. Ook de veiligheid van de laser is nog steeds niet goed omschreven. (Lange termijn gevolgen). Ik heb hier meerdere malen over geschreven. Bij de inspectie voor de gezondheidszorg ligt onze vraagstelling of de laser door de voetzorgverlener gebruikt mag worden nog steeds onbeantwoord. De inspectie heeft mij van de week nog telefonisch verzekerd dat zowel voor de PACT therapie als de aangeboden lasertherapieën zij op korte termijn met uitsluitsel zullen komen.
Ik ben diep verbaasd over dat dit soort informatie klaarblijkelijk zonder enige vorm van screening wordt vrijgegeven

05/04/2021

Hoe effectief zijn laserbehandelingen tegen schimmelinfecties aan de nagels van de voet?

Laser behandelingen voor nagelschimmelinfecties zijn vrij algemeen geworden aangezien de procedure vier jaar geleden werd goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration.

“Verscheidene soorten laser therapieën zijn nu beschikbaar, maar er zijn weinig aanwijzingen dat de behandelingen werken”. Dit kopt één van de meest gelezen kranten in de wereld “The New York Times” in 2014. Er zijn in het afgelopen jaar geen nieuwe overtuigende bewijzen gepresenteerd die het tegendeel bewijzen.

De Medische Voet berichtte in 2014 over verschillende soorten lasers en onychomycose middels een compleet katern. Hierin waren alle onderzoeken opgenomen over dit onderwerp en ook toen bleek dat er geen bewijs geleverd kon worden. De New York Times berichtte over een onderzoek uit 2013. Ook daarin werd geconcludeerd dat de laser geen effectiviteit heeft bij onychomycose. Er werd bij dit onderzoek gebruik gemaakt van een YAG laser.

De aantrekkingskracht van lasers is dat ze selectief schadelijke schimmels verwarmen terwijl gezond en omringend weefsel niet wordt aangetast door de behandeling. Een beperkt aantal kleine studies en laboratoriumtesten suggereren dat lasers schimmels kunnen doden en zodoende de aandoening kunnen genezen.
Echter in een van de beste studies tot op heden, vorig jaar gepubliceerd in het tijdschrift van de American Academy of Dermatology laten onderzoekers aan de Universiteit van Alabama in Birmingham zien dat laserbehandelingen met de YAG laser geen enkel effect sorteren bij oncychomycose zelfs niet na 5 sessies.

De procedures zijn over het algemeen niet gedekt door de verzekering, zegt Dr Andrea Bershow, de directeur van de nagel procedure kliniek in het Minneapolis VA Health Care System.
"Ik denk dat we willen dat het werkt, maar het bewijs is gewoon er nog niet helemaal," geeft zij verder aan. Zij was één van de beoordelaars van de resultaten van deze studie. "De studies die hebben de effecitiviteit van lasers bij schimmelinfecties van de nagels hebben aangetoond zijn klein, ze zijn niet gerandomiseerde gecontroleerde studies, en de meeste van hen zijn door de feitelijke laser bedrijven zelf gefinancierd." Daarmee ga je voorbij aan alle belangrijke criteria voor een objectieve studie.

Dr. Bershow zegt dat ze vaak patiënten behandelt met het orale geneesmiddel Terbinafine omdat het goedkoop is, het werkt en het is over het algemeen zeer veilig. Maar veel mensen zijn terughoudend om het te nemen, omdat in enkele gevallen kan leiden tot leverbeschadiging.
Dr. Bershow wordt vaak gevraagd naar laserbehandelingen, maar ze adviseert ze niet. "De reden is dat ik niet weet of het werkt, maar het kost wel veel geld," zei ze. De studieresultaten zijn er gewoon niet naar en de veiligheid is nog steeds niet sluitend geprotocollleerd.

Samenvatting van de studie
Treatment of onychomycosis using a submillisecond 1064-nm neodymium:yttrium-aluminum-garnet laser.
Carney C1, Cantrell W, Warner J, Elewski B.

BACKGROUND:
Laser treatment has emerged as a novel treatment modality for onychomycosis.

OBJECTIVE:
We sought to determine thermal response and optical effects of a submillisecond neodymium:yttrium-aluminum-garnet (Nd:YAG) 1064-nm laser on common fungal nail pathogens, and the clinical efficacy and safety of the Nd:YAG 1064-nm laser on onychomycotic toenails.

METHODS:
A 4-part in vitro and in vivo study was conducted using a Nd:YAG 1064-nm laser. The first portion evaluated 3 different nail pathogens in suspension at 7 heat and time exposures. The second and third parts of the study irradiated pure fungal colonies. The final portion involved an in vivo treatment of toenails over 5 treatment sessions.

RESULTS:
A fungicidal effect for Trichophyton rubrum was seen at 50°C after 15 minutes, and for Epidermophyton floccosum at 50°C after 10 minutes. Limited growth of Scytalidium was seen at 55°C after 5 minutes. No inhibition was observed after laser treatment of fungal colonies or suspensions. In vivo treatment of toenails showed no improvement in Onychomycosis Severity Index score.

LIMITATIONS:
The Nd:YAG 1064-nm laser was the only laser tested.
CONCLUSIONS:
Laser treatment of onychomycosis was not related to thermal damage or direct laser effects. In vivo treatment did not result in onychomycosis cure.

2014 American Academy of Dermatology, Inc. Published by Mosby, Inc. All rights reserved.

02/04/2021

Vaker angst en depressieklachten na succesvol behandelde borstkanker

Vrouwen die succesvol zijn behandeld tegen borstkanker, hebben tot 10 jaar na hun behandeling vaker ernstige symptomen van depressie en angst, dan vrouwen die geen borstkanker hebben gehad. Dit blijkt uit een studie van promovenda en huisarts-in-opleiding Saskia Accord-Maass van het UMCG, die in totaal 350 vrouwen onderzocht die meer dan 5 jaar geleden borstkanker hebben gehad. Zij presenteerde deze week de resultaten van dit onderzoek op de European Breast Cancer Conference in Barcelona.

Borstkanker-patiënten ervaren vaak psychische klachten de eerste jaren na de diagnose. Echter naar de effecten op langere termijn is nog niet veel onderzoek gedaan. Het doel van de studie van Saskia Accord-Maass was om de psychische klachten die patiënten die borstkanker hebben gehad op lange termijn vast te stellen. Zij onderzocht daartoe 350 vrouwen bij wie hun borstkanker gemiddeld tien jaar geleden met succes was behandeld. Accord-Maass keek vooral of zij vaker symptomen van (ernstige) angst of (ernstige) depressie hebben, dan een groep vrouwen van dezelfde leeftijd en huisarts die geen borstkanker hebben gehad. Zij maakte hierbij gebruik van de veelgebruikte Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), waarbij de vrouwen zelf aangeven of ze psychische klachten hebben.

Uit haar onderzoek bleek dat voormalige borstkanker-patiënten een duidelijk hoger risico hebben op symptomen van depressie en ernstige depressie. Ook rapporteerden zij vaker ernstiger symptomen van angst. Volgens Accord-Maass zijn deze resultaten van belang voor huisartsen en andere zorgverleners. Zij dienen aandacht te hebben voor het psychisch welbevinden van deze groeiende groep borstkanker-overlevenden. Uit eerder onderzoek is gebleken dat standaard behandelingen voor angst en depressie goed werken bij vrouwen met een voorgeschiedenis van borstkanker.4

Tijdens de conferentie werd het grote belang van meer onderzoek naar borstkanker meerdere keren benadrukt. De studie is mede mogelijk gemaakt door Pink Ribbon en Stichting De Friesland.

Bron: Rijksuniversiteit Groningen

02/04/2021

Ken je feiten
Koilonychia

Een nagel met een holle vorm wordt ook wel lepeltjesnagel genoemd. Koilonychia is de medische term voor deze holle nagels. De naam is afgeleid van het Griekse Koilos (hol) en Onyx (nagel).

Aanvankelijk zijn de nagels afgeplat, later krult de zijkant om. De nagel krijgt een holle vorm en ziet eruit als een lepeltje. Er kan een druppel op blijven liggen. Bij jonge kinderen wordt met enige regelmaat koilonychia aan de grote teennagels vastgesteld. Dat is geen afwijking en zal vanzelf verdwijnen.

Oorzaak
Een holle vorm van één of enkele nagels kan een teken zijn van hypochrome anemie (ijzergebreks-anemie), of ijzertekort, onder meer bij het Plummer-Vinson syndroom. Het kan ook ontstaan door chronische beroepsmatige blootstelling aan zepen, oliën en oplosmiddelen. Bij kinderen komt het voor als fysiologisch verschijnsel zonder betekenis. De nagel is niet alleen hol, maar vaak ook te dun en met een ruw oppervlak.

Met lepeltjesnagels geassocieerde afwijkingen:
- hypochrome anemie (ijzergebreks-anemie);
- ijzertekort zonder anemie;
- Plummer-Vinson syndroom;
- haemochromatosis;
- schildklierziekten;
- nierinsufficiëntie;
- perifere ischemie;
- SLE;
- ziekte van Raynaud;
- nail-patella syndroom, hypoplastische patella;
- trauma;
- malnutritie;
- beschadiging van de nagel door beroep of agressieve chemische stoffen (benzine, diesel, thinner, terpentine, zepen, oliën).

Als beroepsziekte, aan de vingers, komt het voor bij personen die vaak in contact komen met oliën, zepen en oplosmiddelen (garagepersoneel, schilders, glaszetters, tandartsen, slagers).

Bron: de medische voet

20/03/2021

Ken je feiten 59:

Eczeem is een ontstekingsreactie van de huid die verschillende oorzaken kan hebben. Eczeem is de medische term voor de aandoening die verwijst naar de aanwezigheid van roodheid, schilfering, warmte, zwelling, rode bultjes, vochtblaasjes, vochtafscheiding (‘natten’), korstjes en krabeffecten op de huid. Deze verschijnselen kunnen naast en na elkaar aanwezig zijn.
Er bestaan vele varianten van eczeem, die verschillende oorzaken kennen. De aandoening komt voor bij ongeveer één op de 60 mensen van alle leeftijden, vooral bij jongeren en kan vanaf de geboorte aanwezig zijn of zich op latere leeftijd ontwikkelen.

20/03/2021

Wratten
Onschuldig ogende natuurlijke stoffen kunnen gevaarlijke bijwerkingen hebben.

Wratten zijn relatief onschuldige aandoeningen. In 90% van de gevallen worden ze veroorzaakt door een virus. Ze kunnen een bloemkoolachtig en vast aanvoelend uitgroeisel van de huid vormen en kunnen vorm, grootte en aantal erg verschillen. Vooral als ze voorkomen op handen of voeten kunnen ze bijzonder vervelend zijn. Reguliere therapieën zijn vaak pijnlijk en leiden niet altijd tot succes. Ook natuurlijke therapieën zijn niet altijd even onschuldig, zoals uit deze post op facebook zal blijken.

Als de weerstand van het lichaam optimaal is, verdwijnen wratten in tweederde van de gevallen spontaan binnen twee jaar.

Reguliere behandeling
De behandeling is gericht op de verwijdering van het wratweefsel. Echter, dit betekent niet automatisch de vernietiging van alle virusdeeltjes. Het resultaat
van de behandeling wisselt daarom sterk en is niet altijd afdoende. Het hoge percentage recidiverende infecties komt voornamelijk door slechte hygiëne
tijdens de procedure, waardoor virusdeeltjes de niet intacte huid opnieuw besmetten en er binnen afzienbare tijd meer wratten terugkomen.

Natuurlijke therapiën zint eer ge begint!
Er zijn verschillende natuurlijke therapieën voor de behandeling van wratten. Voor uitwendige toepassing - dus lokaal - kunnen etherische oliën gebruikt
worden. Daarnaast kunnen ook orale middelen gebruikt worden die bijvoorbeeld het immuunsysteem stimuleren. De bestrijding van wratten op een natuurlijke manier is echter niet gemakkelijk. Bijna alle natuurlijke stoffen die effectief zijn tegen wratten zijn in hoge mate toxisch en soms zelfs dodelijk! Het veelgehoorde adagium “baat het niet, dan schaadt het niet” gaat hier zeker niet op.

Toxische natuurgeneesmiddelen
Een voorbeeld van een toxisch natuurgeneeskundig middel is het kruid chelidoniumouwe) (stinkende g, in het Nederlands ‘stinkende gouwe’ geheten. Dit kruid is alleen effectief als lokale applicatie voor virale wratten, mits de concentratie van het bestanddeel chelidonine hoog is. De concentratie heeft dan echter een dergelijk hoge toxiciteit dat het volgens de wet omwille van veiligheidsredenen niet toegestaan is. Een andere probate wrattenvernietiger zou het witte sap uit een narcis kunnen zijn. Het sap van deze onschuldig ogende bloem, die in de lente overal in Nederland vol in bloei staat, is bijzonder toxisch. Dieren eten om deze reden nooit narcissen en de meeste insecten wagen zich er ook niet aan. Deze substantie is daarom ook niet geschikt voor een veilig en doeltreffend anti-wrattenproduct.

Etherische oliën
Een veelgebruikt natuurlijk product voor de bestrijding van wratten is thuja-olie. Verschillende natuurlijke anti-wrattenproducten bevatten deze etherische
olie. Thuja is alleen effectief als het gehalte aan thujonen hoog is. Bijzonder groot nadeel is dat een dergelijke thujaolie bij orale inname kinderen en ouderen fataal kan worden. Dergelijke thujaproducten moeten dan ook altijd bepaalde veiligheidsemblemen op de verpakking hebben. Als het thujonengehalte in thuja-tinctuur te laag is, zal de effectiviteit bij wratten nihil zijn.

10/03/2021

Anders leren lopen om artrose te verminderen

Een gewricht overbelasten is niet gezond. Het kan zorgen voor steeds slechter kraakbeen, oftewel artrose. Professor Jaap Harlaar van VUmc onderzoekt in een hypermodern bewegingslaboratorium of mensen met artrose de belasting van hun knieën kunnen verminderen. “Ik hoop dat we zo ver komen dat we patiënten kunnen aanleren anders te bewegen om zo de artrose af te remmen”, zegt hij op de website van het Reumafonds.

Wat overbelasting van knieën precies is en wat er aan te doen is, wordt de komende jaren mede met steun van het Reumafonds uitgezocht in VUmc in Amsterdam. Het onderzoek van professor Harlaar en zijn team maakt daar onderdeel vanuit. Een andere groep onderzoekers gaat tot in detail analyseren wat er met kraakbeen gebeurt als een gewricht wordt overbelast en hoe kraakbeen zichzelf kan herstellen.

Tot 5 keer het lichaamsgewicht op de knieën
Overbelasting van gewrichten ligt altijd op de loer. Bij het lopen ontstaat er een druk op de knieën die zomaar 2,5 keer ons lichaamsgewicht is. Iemand die een wat afwijkende loopbeweging maakt, kan zijn knieën met wel vijf keer het eigen lichaamsgewicht belasten. “Dat kan bijvoorbeeld voorkomen bij iemand met O-benen”, legt prof. dr. ir. Jaap Harlaar uit. “Je kunt je voorstellen dat je knieën onder die overbelasting sterk te lijden hebben en dan met name het kraakbeen.” Harlaar is hoogleraar klinische bewegingsanalyse in VUmc en hij doet de komende jaren looponderzoek bij mensen met knieartrose.

Overbelasting verminderen door anders te lopen
In het eerste gedeelte van zijn onderzoek krijgen Harlaar en zijn team dertig mensen met beginnende knieartrose in hun beweeglaboratorium. “We willen weten of het mogelijk is om deze mensen met behulp van ons 3D-beweeglab op een andere manier te laten lopen. Zij gaan lopen op de loopband en komen in een 'virtual reality'-omgeving terecht. Die kennen we vanuit de computergames. Er kunnen allerlei omgevingen worden nagebootst op het grote scherm waarin de deelnemers lopen. De loopband maakt ook kleine bewegingen, dus er kan bijvoorbeeld een rotsachtig pad worden afgelopen.”

Metingen ter plekke doorvertalen naar loopaanwijzingen
Deelnemers aan het onderzoek op de loopband worden door tien camera's gevolgd. Op een computerscherm is direct te zien hoe groot de uitgerekende belasting op de knieën is. “We kunnen niet de daadwerkelijke kilo's meten die op de knieën drukken, maar we hebben een betrouwbare meeteenheid gevonden”, aldus Harlaar. “Doordat wij op het scherm aan de patiënt laten zien wat er gebeurt, kunnen we de patiënt op het moment zelf aanwijzingen geven om anders te bewegen en zo de belasting te verminderen. Deze methode is al toegepast bij mensen zonder artrose. Daar kon tot wel 40% van de krachten op met name de binnenkant van de knieën worden verminderd.”

Tien mensen trainen om blijvend anders te lopen
Het eerste gedeelte van het onderzoek van Harlaar is geslaagd als blijkt dat mensen met behulp van de aanwijzingen inderdaad anders kunnen lopen en de belasting verminderen. “Vervolgens willen we weten of we mensen kunnen aanleren om blijvend anders te lopen. Op die manier kan de patiënt voortdurend zelf invloed uitoefenen op het erger worden van artrose. Dit tweede experiment gaan we doen met tien mensen met knieartrose. Deze patiënten komen vaker naar ons laboratorium toe zodat we ze een andere beweging kunnen aanleren.”

Kraakbeen moet de kans krijgen te herstellen
“Ons onderzoek richt zich op het aanleren van verstandig bewegen”, licht Harlaar verder toe. “Bewegen is en blijft belangrijk, ook voor mensen met artrose, en dan het liefst op een gezonde manier. Je kunt je daarnaast voorstellen dat het voorkomen van overbelasting steeds belangrijker wordt nu er zo hard wordt gewerkt aan manieren om kapot kraakbeen zichzelf te laten herstellen. De knie moet daarvoor wel de kans voor krijgen. Als je blijft overbelasten, gaat herstellen niet lukken! Mijn droom is dat we mensen kunnen aanleren om hun knieën permanent minder te belasten. Misschien uiteindelijk met behulp van een klein apparaatje dat signalen geeft als de beweging niet goed is. We hopen op die manier artrose af te remmen en om herstel mogelijk te maken.”

Deelnemers gezocht
Professor Harlaar is op zoek naar deelnemers aan het onderzoek. Heeft u (beginnende) knieartrose? Meld u dan aan bij het onderzoeksinstituut MOVE van VUmc. E-mail: projectKOAfeedback@vumc.nl

Bron: Reumafonds

04/03/2021

Neuropathie en Massage

Regelmatig bereiken ons vragen of massage helpt bij neuropathie. Er wordt zelfs beweerd dat hier wetenschappelijk onderzoek naar gedaan is. Laten we daarbij even een onderscheid maken of de neuropathie voortkomt uit diabetes of door behandeling van kanker.

Oncologie
In de opleiding OVV wordt hier in het massage blok aandacht aan besteed en daar is neuropathie gecontraïndiceerd voor massage. Dat is ook logisch omdat op het moment van de massage er een verlichting kan plaatsvinden maar een dag erna juist door de massage er heftige pijnen kunnen optreden. In Amerika zijn hier binnen de oncologie speciale richtlijnen opgesteld. Een opleiding tot oncologisch masseur duurt daar minimaal een jaar. Voordat je aan een massage bij kankerpatiënten begint zul je eerst de technieken moeten leren die hiervoor van toepassing zijn. Ook zal met arts moeten worden overlegd of een massage mag bij een cliënt. Vanuit OVV voorzien we soms ziekenhuizen van massagedagen en voor elke patiënt weer is er apart overleg en het komt regelmatig voor dat er geen massage, zelfs geen ontspannen voetmassage techniek mag worden gegeven.

Ook wordt ons voorgehouden dat het wetenschappelijk bewezen is dat massage neuropathische klachten verlicht.
Pijnarts David Kopsky heeft op mijn verzoek een research gedaan of dergelijke onderzoeken bestaan. En hij komt ze niet tegen. David is gespecialiseerd in Neuropathie en geeft zelf ook aan dat massage geen juiste zorg is bij neuropathie van welke oorsprong dan ook.
Van de afdeling voorlichting van het Memorial Sloan Kettering Cancer Center in New York kreeg ik een gelijk bericht maar met een specifieke waarschuwing dat massage bij neuropathie als gevolg van chemo gecontraïndiceerd is. We kunnen dus vaststellen dat er geen enkel wetenschappelijk bewijs is voor verlichting van klachten van door chemo/bestraling/kanker geïnduceerde neuropathie maar ook niet als gevolg van diabetes

Zelf ben ik een groot voorstander in de beoordeling mee te nemen wat de cliënt prettig vind. Daar tegen over stel ik dat iemand genoeg kennis MOET bezitten om een kankerpatiënt te kunnen masseren aan de voeten. of deze te kunnen verzorgen

Als je dan werkelijk hiermee aan de gang wilt en niet de OVV opleiding wilt volgen steek da je licht eens op bij een opleidingsinstituut Massage bij Kanker. Zij werken volgen s de Amerikaanse richtlijnen en trainen hun deelnemers op veiligheid. De verantwoordelijke persoon is Estelle Smits.

Het blijft voor de Medische Voet een grote zorg dat voetzorgverleners met een paar uur kennis over kanker zich veilig genoeg voelen om van deze zeer kwetsbare groep de voeten te gaan verzorgen en te gaan masseren. Hier past echt het spreekwoord Bezint eer ge begint!

Mischa Nagel

26/02/2021

Ken je feiten
De cellen van Langerhans

De huid heeft het grootste oppervlak van alle organen. Dankzij de cellen van Langerhans die zich in de diepere lagen van de epidermis bevinden, beschikt de huid over een gespecialiseerd immuunsysteem. De cellen van Langerhans vervullen een centrale functie in het immuunsysteem van de huid en maken integraal deel uit van het afweermechanisme van het menselijk lichaam.

De cellen van Langerhans mogen niet verward worden met de 'eilandjes' van Langerhans in de alvleesklier waar insuline geproduceerd wordt. Ze zijn echter wel naar dezelfde ontdekker (Paul Langerhans) genoemd.

Oorsprong en fysiologie
De dendritische cellen van Langerhans komen van oorsprong in het beenmerg voor. Vanuit het beenmerg migreren ze naar de epidermis waar ze een netwerk van regelmatige structuur vormen, dat een dichtheid heeft van ongeveer 700 tot 800 cellen per vierkante millimeter. Zij vormen de buitenste 'bewaking' van het immuunsysteem en net als de macrofagen en de granulocyten behoren ze tot de immuuncellen van myeloïde oorsprong.

Ze zijn eenvoudig onder de elektronenmicroscoop te herkennen aan hun kenmerkende intracellulaire, cytoplasmaorganellen die er uitzien als tennisrackets, de zogeheten 'Langerhans-granula'. Ze vervullen een belangrijke rol bij receptor-specifieke endocytose processen.

Functies van de cellen van Langerhans
De functie van de cellen van Langerhans bestaat specifiek uit de activering van latente T-helpercellen. Ze zijn daarmee verantwoordelijk voor de inleiding van een primaire immuunreactie door T-cellen. Om die reden spelen ze een belangrijke rol bij contactallergieën, schimmelinfecties, de afstoting van huidtransplantaten en andere immuunprocessen van de huid.

Na blootstelling aan bepaalde antigenen (virussen, contactallergenen, huidtransplantaten) verlaat de Langerhanscel de epidermis om zich via het lymfsysteem te laten transporteren naar een lymfeknoop. Tijdens zijn reis doorloopt de cel een rijpingsproces, waarbij het antigeen van de opgeslokte binnendringer aan het celoppervlak wordt gebracht met behulp van MHC moleculen. De migrerende cellen worden vervangen door eenzelfde aantal nieuwe cellen van Langerhans uit het beenmerg. In de lymfeknopen activeren de rijpe cellen van Langerhans bepaalde T-lymfocyten, waarvan het oppervlak dezelfde antigeenspecifieke receptoren bevat. Op deze manier coördineren ze de reactie van het immuunsysteem.

Externe invloeden op de functie van de cellen van Langerhans:
-cellulaire boodschappers (cytokines) zoals interleukine-10
-UV-straling
-immunosuppressiva (bijv. corticosteroïden)
-chemotherapie

Info: De Medische Voet

16/02/2021

Ken je feiten 18

Artrose
Artrose is géén verouderingsproces. Artrose is een reumatische ziekte die op zichzelf voorkomt, maar ook kan ontstaan na een gewrichtsontsteking of bij zwakke gewrichtsbanden.

Artrose is een reumatische aandoening waarbij het kraakbeen in kwaliteit achteruitgaat en dunner en zachter wordt. Dit proces kan in alle gewrichten optreden. Maar er zijn gewrichten waarin het vaker voorkomt, zoals nek, onderrug, knieën, heupen, duim, vingers en grote teen.

Artrose is een chronische aandoening en verloopt langzaam progressief: dat wil zeggen dat het niet over gaat en langzaam erger wordt. Vaak is de kwaliteit van het kraakbeen al enige tijd achteruitgegaan voordat u klachten kreeg. De internationale naam van artrose is osteoartritis.

In de volksmond wordt artrose vaak in één adem genoemd met veroudering en slijtage, alsof degene die eraan lijdt oud en versleten is. Dat is niet juist. Ook wekt een woord als slijtage de indruk dat er niets aan te doen is, maar dat is niet het geval. Genezen lukt niet, maar er is wel degelijk iets aan te doen.

Het kan zijn dat een huisarts mededeelt dat artrose geen reuma is. Dat komt omdat lang werd gedacht dat artrose gewoon 'slijtage' was. Dit kan grote verwarring geven in het gesprek met uw arts. En misschien gaat u twijfelen aan de diagnose. Artrose is echter 1 van de 3 hoofdvormen van reuma. De andere vormen zijn ontstekingsreuma en wekedelenreuma.

Botontkalking en artrose komen allebei bij ouderen voor, maar zijn niet hetzelfde. Bij artrose neemt de dichtheid van het bot onder het kraakbeen vaak toe als reactie op het kraakbeenverlies. Bij botontkalking wordt het bot juist brozer.

Reumatoïde artritis en artrose zijn verschillende ziekten. Reumatoïde artritis is een ontstekingsziekte waarbij er een ontsteking in het gewrichtskapsel zit. Artrose is een aandoening waarbij het kraakbeen wordt afgebroken. De kwaliteit van het kraakbeen gaat geleidelijk achteruit.

Wat is artrose niet?
Artrose is niet:
• hetzelfde als reumatoïde artritis
• hetzelfde als botontkalking
• een ouderdomsziekte, maar kan op elke leeftijd optreden. De kans erop wordt wel groter naarmate iemand ouder wordt. Artrose kan echter ook bij jonge mensen voorkomen, vooral in de gewrichten van de nek en onderrug

Bron: Reumafonds

31/01/2021

KEN JE FEITEN 40

WRATTEN

Wratten zijn relatief onschuldige aandoeningen die voor veel overlast kunnen zorgen. Wratten kunnen een ‘bloemkoolachtig’ en vast aanvoelend uitgroeisel van de huid vormen. Verder kunnen zij in vorm, grootte en aantal erg verschillen. De medische benaming voor wratten is verruca. Wratten worden in 90% van de gevallen veroorzaakt door een virus.

Wratten komen veel voor en vooral in de leeftijdscategorie van 12 tot en met 16 jaar. Dat ze vaak waargenomen worden bij kinderen en tieners heeft een reden: het afweersysteem van jongeren is nog niet volledig volgroeid, zoals dat van volwassenen. Virussen hebben daardoor gemakkelijker toegang tot het lichaam.Na de adolescentie daalt de incidentie van wratten scherp. Vanaf het 20e levensjaar vindt een meer geleidelijke daling plaats, die doorzet naarmate de leeftijd vordert.

De incidentie van wratten verschilt per klimaat. In tropische landen worden wratten veel minder frequent waargenomen. De incidentie in West Europa is de laatste 30 jaar flink toegenomen. Dit is vermoedelijk toe te schrijven aan de veranderde manier waarop hier met lichaamsverzorging omgegaan wordt.

De overgrote hoeveelheid wratten ontstaat door een virale infectie en is besmettelijk. In het geval van wratten is er sprake van HPV, ofwel Humaan Papilloma Virus. Van dit virus zijn momenteel ongeveer 30 varianten bekend. Het virus kan zich verspreiden door huid op huid contact. De besmettelijkheid neemt toe als er ook aan de wrat gekrabd wordt. Als de wrat wordt opengekrabd, dan kan het virus makkelijk naar buiten treden, een ander deel van de huid infecteren, en een nieuwe wrat vormen.

HPV virussen behoren tot de familie van de papovavirussen. Deze kunnen zowel mensen als dieren infecteren. Net als herpesvirussen hebben HPV virussen een dubbele streng DNA. HPV virussen hebben een capside maar geen virusenveloppe. Ze zijn zeer goed te herkennen door deze specifieke eigenschappen. De incubatietijd van het HP virus ligt tussen de 3 en 20 maanden.

De verschijningsvorm van een wrat is afhankelijk van het specifieke HP virus dat de infectie heeft veroorzaakt. Zo is bijvoorbeeld een infectie door HPV 1 verantwoordelijk voor het verschijnen van de Verruca Plantaris, ook wel de platte wrat of voetwrat genoemd. HPV2 is verantwoordelijk voor de Verruca Vulgaris, enzovoort.

Dat HP virussen niet alleen vrij onschuldige pathologische beelden als wratten veroorzaken, blijkt uit het feit dat HPV 16 en HPV 18 mede verantwoordelijk worden gehouden voor het ontstaan van baarmoederhalskanker. Sinds kort is er een manier gevonden om tegen deze typen virussen te vaccineren.

Wratten zijn zogenaamde benigne (goedaardige) huidtumoren. Een tumor is niets anders dan een abnormale weefselmassa. Benigne wil zeggen dat de tumorcellen niet infiltreren in omliggende weefsels. Ook zaaien ze niet uit. Wratten doen wel wat alle andere tumoren ook doen, namelijk een eigen bloedcirculatie opbouwen en deze verbinden met de eigen circulatie.
Het vormen van nieuwe bloedvaten staat bekend als het proces van angiogenese. Door middel van angiogenese kan de wrat nieuwe bloedvaatjes aanmaken en kunnen voedingsstoffen uit het bloed worden opgenomen. Het is een misverstand dat een wrat compleet afgescheiden is van de toevoer van stoffen uit ons bloed. De zwarte puntje die vaak visueel waarneembaar zijn op het boven aanzicht van een wrat zijn de uitlopers van de bloedvaatjes.

Bij patiënten met een verminderde afweer ziet men wratten weer vaker optreden met name op die delen van de huid die veel aan zonlicht zijn blootgesteld (bijvoorbeeld de rug van de hand). Een goed voorbeeld hiervan zijn patiënten die een niertransplantatie hebben ondergaan. Volwassenen die als kind wratten hebben gehad, zullen bij een nieuwe infectie met het virus geen wratten meer ontwikkelen. Zij hebben namelijk een immuniteit tegen het virus opgebouwd, omdat ze in hun jongere jaren ermee geïnfecteerd waren.

BINDWEEFSELWRATTEN
Er is één categorie wratten die niet door een virus wordt veroorzaakt, de zogenaamde bindweefselwratten. Deze ontstaan voornamelijk bij ouderen op de strekzijden van de huid. Dat zijn grote huidoppervlakten zoals de rug, armen, benen en wangen. Ze zijn bolvormig en groeien op steeltjes. De seniorenwratten die tot deze categorie bindweefselwratten hoort moet altijd worden bekeken door een arts. De verschijningsvorm kan namelijk erg lijken op die van een melanoom (huidkanker) en het is van groot belang dat dit wordt uitgesloten. Beide zijn namelijk geelbruin tot zwart van kleur en komen het meest voor op de romp en het gelaat.

Bron: De Medische Voet

Feetcare47

14/05/2021

11/05/2021

05/04/2021

02/04/2021

02/04/2021

20/03/2021

20/03/2021

10/03/2021

04/03/2021

26/02/2021

16/02/2021

31/01/2021

Adres

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen

Type