Hôpitaux Iris Sud - Iris Ziekenhuizen Zuid

Startpagina
België
Etterbeek
Hôpitaux Iris Sud - Iris Ziekenhuizen Zuid

Les Hôpitaux Iris Sud, un établissement hospitalier bruxellois proche de ses patients. I De Iris Z

Les Hôpitaux Iris Sud proposent à travers ses 4 sites hospitaliers une offre de soins complète, de qualité et multidisciplinaire, adaptée aux besoins de chacun.

🏥 Etterbeek-Ixelles - Rue Jean Paquot 63 - 1050 Ixelles
🏥 Joseph Bracops - Rue Docteur Huet 79 - 1070 Anderlecht
🏥 Molière Longchamp - Rue Marconi 142 - 1190 Forest
🏥Etterbeek-Baron Lambert (Siège social) - Rue Baron Lambert 38 - 1040 Etterbeek

De Iris Ziekenhuizen Zuid bieden op hun 4 verpleegcampussen een volledig, kwaliteitsvol, multidisciplinair en aan de noden van elk individu aangepast zorgaanbod aan.

🏥Etterbeek-Elsene - Jean Paquotstraat 63 - 1050 Elsene
🏥 Joseph Bracops - Dokter Huetstraat 79 - 1070 Anderlecht
🏥Molière Longchamp - Marconistraat 142 - 1190 Vorst
🏥 Etterbeek-Baron Lambert (Sociale zetel) - Baron Lambertstraat 38 - 1040 Etterbeek

Consultez notre Charte de bonne conduite relative aux médias sociaux des Hôpitaux Iris Sud I Raadpleeg onze Gedragscode voor sociale media van de Iris Ziekenhuizen Zuid > https://bit.ly/social-media-his-izz

09/12/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

Maman de trois garçons, Florence se ressource entre danse, nature et lectures partagées.
Depuis presque 7 ans, elle accompagne les patients en néphrologie, témoin de leur résilience et de leurs moments de fierté, qu’il s’agisse de gérer leur traitement à domicile ou de célébrer une greffe réussie.
Instructrice de Pleine Conscience, elle propose des ateliers et des audios pour aider les patients à retrouver sérénité et dignité.
Chaque matin, elle prend le temps de saluer ses collègues et de prendre de leurs nouvelles. Ses petits objets fétiches ? Les hérons. Son mantra ? « Là où sont mes pieds, je suis à ma place. »
-
Florence is mama van drie jongens en laadt haar batterijen op met dansen, de natuur en samen lezen.
Al bijna 7 jaar begeleidt ze nierpatiënten. Ze is getuige van hun sterkte en ziet hoe trots ze kunnen zijn, of het nu gaat om het omgaan met hun thuisbehandeling of het vieren van een geslaagde transplantatie.
Als mindfulness-instructrice biedt ze workshops en audiobestanden aan om patiënten te helpen hun rust en waardigheid terug te vinden.
Elke ochtend neemt ze de tijd om haar collega's te begroeten en te vragen hoe het met hen gaat.
Haar geluksbrenger? De reiger. Haar mantra? “Waar mijn voeten staan, ben ik op mijn plek.”

08/12/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

Adrien, illustrateur, vit juste en face du site de Molière Longchamp. Un jour, le regard trop accroché à son téléphone, il a mal négocié un trottoir… et s’est retrouvé de l’autre côté de la rue, aux urgences. Fracture nette, plâtre obligatoire - mais une prise en charge exemplaire : calme, bienveillance, professionnalisme.

Quelques jours plus t**d, l’infirmière lui présente une palette de couleurs : bleu, vert, rouge… Mais à la maison, une petite fille attendait et elle avait été formelle : il faut que ce soit rose ! Alors Adrien a choisi le rose éclatant - et même quelques paillettes.

Depuis, il marche un peu moins vite, un peu plus attentif.
Et garde en tête le souvenir d’une équipe qui, ce jour-là, a pris soin de lui comme si c’était un ami de l’autre côté de la rue.
-
Adrien, illustrator, woont recht tegenover de campus Molière Longchamp. Op een dag is hij iets te gefocust met zijn telefoon bezig, hij struikelt over de stoeprand... en belandt aan de andere kant van de straat, op de spoeddienst. Een duidelijke breuk, gips was onvermijdelijk, maar de zorg was top: rustig, vriendelijk en professioneel.
Een paar dagen later toont de verpleegkundige hem een kleurenpalet: blauw, groen, rood... Maar thuis wacht een klein meisje dat heel duidelijk had gezegd: het moet roze zijn! Dus kiest Adrien voor felroze, en zelfs wat glitters.
Sindsdien stapt hij wat minder snel en is hij aandachtiger.
En hij koestert de herinnering van een team dat op die dag voor hem zorgde alsof hij een vriend van de overkant van de straat was.

07/12/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

Kris aime les matins, même quand ils commencent un peu trop tôt.
Elle caresse Yoko, sa ch**te snob qui ressemble à Karl Lagerfeld, allume la radio et rallonge son café d’eau chaude - un geste qui ferait bondir n’importe quel Italien.
Mais ce qu’elle n’oubliera jamais, c’est un matin passé à l’hôpital Joseph Bracops.
En blouse d’hôpital, le cœur battant un peu trop vite, elle attendait une petite intervention. Elle pleurait de stress quand un infirmier s’est approché : un mot juste, un sourire, une main posée sur la sienne, un clin d’œil rassurant.
Trois minutes d’humanité suspendue.
Et ça, Kris ne l’oubliera jamais.
-
Kris houdt van de ochtend, zelfs wanneer die iets te vroeg begint.
Ze streelt haar verwaande kat, Yoko, die sprekend op Karl Lagerfeld lijkt, zet de radio aan en lengt haar koffie aan met heet water - iets waar elke Italiaan van zou schrikken. Maar wat ze nooit zal vergeten, is een ochtend in het ziekenhuis Joseph Bracops. In ziekenhuisschort, met een te snel kloppend hart, wachtte ze op een kleine ingreep. Ze weende van de stress toen een verpleegkundige naar haar toe kwam: het juiste woord, een glimlach, een hand op de hare, een geruststellende knipoog. Drie minuten pure menselijkheid. Dat zal Kris nooit vergeten.

06/12/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

François est Namurois d’origine et Bruxellois d’adoption. Il aime les spaghettis alla puttanesca, le stand-up, les bars à vin, les discussions qui refont le monde… et son chien Michel, fidèle compagnon. Mais par-dessus tout, il aime ses deux filles.
Tout a commencé pour elles - et pour leurs parents - le 31 mai 2007, à l’hôpital d’Ixelles.
À 14h10 et 14h11, Emilia et Amanda sont arrivées un peu trop tôt, après 33 semaines. Une césarienne d’urgence, beaucoup d’émotions… et des équipes médicales qui ont transformé l’inquiétude en douceur.
Grâce à elles, ce moment intense est devenu un souvenir lumineux. Chaque passage dans le quartier leur rappelle ces heures fondatrices.
-
François is afkomstig uit Namen, maar woont nu in Brussel. Hij houdt van spaghetti alla puttanesca, stand-up, wijnbars, discussies over de wereld... en zijn hond Michel, zijn trouwe metgezel. Maar bovenal houdt hij van zijn twee dochters.
Het begon allemaal voor hen – en voor hun ouders – op 31 mei 2007, in het ziekenhuis van Elsene.
Om 14.10 en 14.11 uur kwamen Emilia en Amanda iets te vroeg ter wereld, na 33 weken. Een spoedkeizersnede, veel emoties... en medische teams die de ongerustheid omzetten in zachtheid.
Dankzij hen is dit intense moment een mooie herinnering geworden. Elke keer dat ze in de buurt komen, denken ze terug aan deze belangrijke uren.

05/12/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

Simon est journaliste et philosophe. Des mots, il en jongle tous les jours. Mais un jour, son corps a dit stop : une péritonite. Sous les néons, en blouse d’hôpital, il a compris une vérité simple : avant d’être un esprit, on est un corps. Et parfois, un corps fragile.
Ce qu’il a découvert alors, c’est la force - souvent invisible - du travail des soignant·es :
ces mains qui réajustent une couverture en pleine nuit, ces pas légers dans le couloir pour éviter de réveiller les patients, cette voix calme qui explique, rassure, accompagne, ce regard attentif qui détecte la douleur avant même qu’on la formule.
Parce que l’hôpital, c’est cela aussi : un lieu où chaque geste compte, où les équipes veillent sans relâche, et où la bienveillance, incarnée par les soignant·es, nous rappelle ce que veut dire être humain.
-
Simon is journalist en filosoof. Hij speelt elke dag met woorden. Maar op een dag zei zijn lichaam: stop. Hij kreeg buikvliesontsteking. Onder de neonverlichting, in een ziekenhuisschort, begreep hij een simpele waarheid: voordat we een geest zijn, zijn we een lichaam. En soms een kwetsbaar lichaam.
Wat hij toen ontdekte, was de vaak onzichtbare kracht van het werk van zorgverleners: die handen die midden in de nacht een deken goed leggen, die discrete voetstappen in de gang om de patiënten niet wakker te maken, die rustige stem die uitleg geeft, geruststelt en begeleidt, die aandachtige blik die pijn detecteert nog voordat die wordt uitgesproken.
Want dat is het ziekenhuis ook: een plek waar elke handeling telt, waar de teams onophoudelijk waakzaam zijn en waar de welwillendheid van de zorgverleners ons herinnert aan wat het betekent om mens te zijn.

04/12/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

Eli a 6 ans et déborde d’énergie, de curiosité et d’humour. Sa maman l’appelle son « hamster » tant il est toujours en mouvement ! Ses remarques font souvent sourire ses parents… parfois un peu trop compliquées pour les adultes.
Fan de Harry Potter, il écoute les audiobooks en boucle, et sa « boîte à histoires » a été son alliée précieuse pendant ses trois opérations.
Pour Eli, chaque opération rime avec cadeau… et même la menace d’une quatrième, quand il se mouche mal, le réjouit : il sait qu’un nouveau présent l’attend !
-
Eli is 6 jaar oud en boordevol energie, nieuwsgierigheid en humor. Zijn moeder noemt hem haar ‘hamster’ omdat hij altijd in beweging is! Zijn opmerkingen brengen vaak een glimlach op het gezicht van zijn ouders... ook al zijn ze soms te ingewikkeld voor volwassenen.
Hij is fan van Harry Potter, luistert steeds weer naar dezelfde luisterboeken, en zijn « verhalenbox » was een grote steun tijdens zijn drie operaties.
Voor Eli staat elke operatie gelijk aan een geschenkje... en zelfs de dreiging van een vierde operatie, als hij zijn neus niet goed snuit, maakt hem blij: hij weet dat er weer een nieuwe verrassing op hem wacht!

03/12/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

Le 31 mars 2025, Pedro & Dédé auraient fêté leurs 52 ans de rencontre. Mais Pedro est parti quelques jours avant.
Six mois en soins palliatifs à Molière Longchamp, “sans rien dire”. Un choc pour Dionisia - “Dédé”, comme il l’appelait toujours. Elle lui en a voulu, un temps. Aujourd’hui, quand elle marche seule ou parle à leurs souvenirs, elle se dit qu’il a eu raison : “Quand il n’y a plus rien à faire, il ne faut pas souffrir inutilement.”
Au Colibri, elle prenait soin de lui : les cheveux, les ongles, les douches - rien sans elle. Pedro y avait trouvé des amis, “les trois compères”, dont la photo trône encore dans son salon. Dionisia va bien. Elle garde, avec lui, une immense gratitude pour l’équipe du Colibri : leur humanité, leur écoute, leur douceur.
-
Op 31 maart 2025 zouden Pedro en Dédé hun 52 jaar samen hebben gevierd. Maar Pedro is een paar dagen eerder van ons heengegaan.
Zes maanden op de afdeling palliatieve zorg van Molière Longchamp, “zonder iets te zeggen”. Een schok voor Dionisia - “Dédé”, zoals hij haar altijd noemde. Een tijdlang heeft ze het hem kwalijk genomen. Vandaag, wanneer ze alleen wandelt of met hun herinneringen praat, zegt ze tegen zichzelf dat hij gelijk had: “Als er niets meer te doen valt, moet je niet nodeloos lijden.”
In De Kolibrie heeft ze voor hem gezorgd: zijn haar, zijn nagels, zijn douches - niets zonder haar. Pedro had er vrienden gevonden, “de drie kameraden”, van wie de foto nog altijd in haar woonkamer staat. Met Dionisia gaat het goed. Samen met hem bewaart ze een immense dankbaarheid voor het team van De Kolibrie: hun menselijkheid, hun luisterbereidheid, hun zachtheid.

02/12/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

Marek a longtemps réparé hanches et colonnes vertébrales, avec la précision de tout bon chirurgien orthopédique.
Pendant 17 ans, il a dirigé - et créé - le service d’orthopédie des Hôpitaux Iris Sud, en réunissant les équipes des quatre sites. Une fierté. Et une chance.
Au fil des années, il a vu son métier évoluer, et a vécu mille histoires de patients. Certaines touchantes, d’autres drôles. Comme celle des patients polonais qui le remerciaient avec… des bouteilles de vodka. « Je pourrais ouvrir un magasin », plaisante-t-il.
L’hôpital lui a offert bien plus qu’une carrière : il y a aussi rencontré sa femme.
Aujourd’hui, il a troqué les circuits automobiles qu’il adorait pour un autre type de route : celle des balades avec ses petits-enfants.
-
Marek heeft jarenlang heupen en wervelkolommen hersteld, met de precisie van elke goede orthopedisch chirurg.
Gedurende 17 jaar heeft hij de orthopedische dienst van de Iris Ziekenhuizen Zuid geleid – en zelfs opgericht – door de teams van de vier campussen samen te brengen. Een trots en een voorrecht.
In de loop der jaren zag hij zijn beroep evolueren en was hij getuige van duizenden verhalen van patiënten. Sommige ontroerend, andere grappig. Zoals dat van Poolse patiënten die hem bedankten met… flessen wodka. “Ik zou een winkel kunnen openen,” grapt hij.
Het ziekenhuis heeft hem veel meer geboden dan enkel een carrière: hij heeft er ook zijn vrouw ontmoet.
Vandaag heeft hij de racecircuits waar hij zo van hield, ingeruild voor een ander soort weg: die van wandelingen met zijn kleinkinderen..

01/12/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

Soumiya, une femme marquée de cicatrices, visibles et invisibles.
Malade depuis la naissance, l’hôpital a toujours été sa deuxième maison. Les soignants l’appellent « la guerrière », un nom qui reflète à la fois sa fragilité et sa force. Son petit café du matin, même à l’hôpital, est son petit moment de réconfort et d’énergie.
Un jour, lors d’une opération difficile, son médecin lui a dit : « Soumiya, maintenant, c’est moi qui prends le relais. » Ce moment lui a appris que la vraie force, c’est lâcher prise et faire confiance à ceux qui veillent sur nous.
À chaque séjour, elle emporte sa couverture rose, un petit morceau de tendresse au milieu du froid des chambres d’hôpital.
Son mantra : « Tout est juste et parfait. » - une façon de se rappeler que chaque chose a sa place, même quand elle ne la comprend pas encore, et de faire confiance à la vie.
-
Soumiya, een vrouw met zichtbare en onzichtbare littekens.
Ze is al vanaf haar geboorte ziek en het ziekenhuis is altijd haar tweede thuis geweest. Het zorgpersoneel noemt haar ‘de strijdster’, een term die zowel haar kwetsbaarheid als haar kracht weergeeft. Haar kopje koffie in de ochtend, zelfs in het ziekenhuis, is haar moment van troost en energie.
Op een dag, tijdens een moeilijke operatie, zei haar dokter tegen haar: ‘Soumiya, nu neem ik het over.’ Op dat moment leerde ze dat echte kracht betekent loslaten en vertrouwen hebben in degenen die voor ons zorgen.
Bij elk verblijf neemt ze haar roze deken mee, een klein stukje warmte in de kille ziekenhuiskamers.
Haar mantra: “Alles is goed en perfect.” - een manier om te onthouden dat alles zijn plaats heeft, zelfs als ze het nog niet begrijpt, en om op het leven te vertrouwen.

30/11/2025

[CALENDRIER DE L'AVENT] / [ADVENTSKALENDER]

En décembre, place à la magie des petites histoires : découvrez le Calendrier de l’Avent HIS illustré. 🎄

Chaque jour, une petite histoire vraie inspirée d’un patient ou d’un collaborateur HIS - illustrée avec tendresse par Pauline Lemberger, qui a elle-même été patiente aux Hôpitaux Iris Sud. 💛
Des récits simples, drôles, touchants.
Des instants du quotidien qui rappellent l’essentiel : l’humain au cœur de nos hôpitaux. 💛
Rendez-vous dès demain pour la première histoire ! ✨
-
In december maken we plaats voor een vleugje magie van boeiende verhalen: ontdek de geïllustreerde Adventskalender van IZZ. 🎄
Elke dag een kort, oprecht verhaal van een patiënt of een medewerker van IZZ – met zorg geïllustreerd door Pauline Lemberger, zelf ooit patiënte in de Iris Ziekenhuizen Zuid. 💛

Eenvoudige, grappige en ontroerende verhalen.
Momenten uit het dagelijks leven die herinneren aan wat echt telt: de mens centraal in onze ziekenhuizen. 💛
Afspraak morgen voor het eerste verhaal! ✨

28/11/2025

[MOVEMBER]

Movember, ce n’est pas qu’une histoire de moustache.
C’est aussi l’occasion de rappeler qu’être un homme, ce n’est pas devoir être fort tout le temps. Les coups de fatigue, le stress, la peur, la tristesse - ça arrive à tout le monde.
Et en parler, c’est déjà commencer à aller mieux.
Prendre soin de sa tête, c’est aussi prendre soin de sa santé.
🩵 Ce Movember, on lève le tabou, pas seulement le poil.
-
Movember gaat niet alleen over een snor.
Het is ook het moment om eraan te herinneren dat man zijn niet betekent dat men altijd sterk moet zijn. Vermoeidheid, stress, angst, verdriet - het overkomt iedereen.
Erover praten is al een eerste stap naar verbetering.
Goed voor uw hoofd zorgen, is goed voor uw gezondheid zorgen.
🩵 Deze Movember laten we niet alleen de snor groeien, maar doorbreken we ook het taboe.

Adres

Etterbeek

Website

http://www.his-izz.be/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Hôpitaux Iris Sud - Iris Ziekenhuizen Zuid nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.