04/11/2025
Er was een tijd dat ik naar foto’s van mezelf keek en dacht: “amai, ik zie er al oud uit.”
En nu kijk ik terug naar diezelfde foto’s en denk: “maar allez… wat was ik eigenlijk jong.”
Herkenbaar?
Allemaal willen we leven, maar niemand wil ouder worden. En toch — ouder worden is een voorrecht.
Met alles wat daarbij hoort.
Ja, ook de menopauze.
Voor mij: het mooiste cadeau dat mijn lichaam me gaf. Na jaren van dragen, zorgen, geven — eindelijk rust in mijn lijf.
En soms zie ik dat stilaan losser zittende vel, die vastberaden haartjes op mijn onderkin of mijn ‘zachter’ wordende buik.
Dan zucht en berust ik even…
En dan, dan haal ik diep adem, hanteer ik mijn pincet, trek ik een lossere broek aan en ga verder.
Want ouder worden brengt meer dan rimpels. Het brengt mildheid en dikwijls ook een feilloze no-nonsense radar.
We voelen sneller wat klopt en wat niet.
We spreken uit wat niet dient.
We kiezen zuiverder.
We verspillen geen energie aan ruis.
Dat heeft niet enkel met ervaring te maken.
Onze hersenen veranderen écht:
de aanmaak van stresshormonen daalt,
de prefrontale cortex — ons centrum van inzicht en empathie — wordt actiever.
We reageren rustiger, voelen dankbaarheid dieper.
We maken plaats voor een innerlijke verschuiving — meer zachtheid, meer helderheid, meer betekenis.
We herkennen wat zwaar maakt,
voeden wat licht is,
en durven ook uitspreken wat niet klopt.
Want zachtheid is niet hetzelfde als zwijgen.
Het is weten, benoemen, en tegelijk mild blijven.
Zo groeit die positivity shift:
geen opgelegd optimisme, maar een natuurlijke beweging naar vertrouwen en veerkracht..
Onze huid verandert ook:
na je dertigste maakt ze elk jaar wat minder collageen aan, waardoor de lijnen zachter zichtbaar worden.
Maar net daarin schuilt iets echts —
een verhaal dat niet gefilterd hoeft te worden.
Zoals de zebra haar streepjes draagt,
en de olifant haar groeven, dragen ook wij onze lijnen.
Vol leven.
Vol verhalen.
In de fleur van ons slijtage. ✨
