Wie mijn eigennaam googelt, maakt veel kans terecht te komen op sites en foto’s die met restauratie te maken hebben.
Ja dat ben ik ook. Ik ben van opleiding archeoloog en restaurateur, en ik werk sinds 1996 als zelfstandig restaurateur van muurschilderingen. Daarnaast volg ik al jaren -eeuwen!- zangles en zing ik polyfonie in het Gentse kamerkoor El Grillo.
Door af en toe te zingen op begrafenissen groeide het besef dat mijn bescheiden bijdrage een grote impact heeft; het maakt de uitvaart voor de rouwende familie net iets mooier, en meer van henzelf.
En als het kan door muziek, dan kan dat evengoed door andere kleine of grote aanpassingen in het afscheidsritueel. Allemaal factoren die samen van het afscheid nemen een intense beleving maken.
Gaandeweg groeide de wens daarvan mijn beroep te maken.
Toen hoorde ik een zekere Greet uit Brugge zeer begeesterd op de radio mijn ideeën vertolken. Ze sprak over het grote belang van thuisopbaring. Over gewoon doen. En ze sprak zodanig inspirerend dat ik haar contacteerde en vervolgens de lang in overweging genomen stap naar de opleiding zette. Ondertussen, enkele jaren verder, zijn we goede collega’s binnen een klein netwerk van gelijkgestemde ‘uitvaarders’.
We pakken het over de hele lijn een beetje anders aan, met thuisopbaring, in een lossere sfeer en in nauwe samenwerking met de familie. Met kisten die gemaakt zijn met respect voor mens en natuur. Met seizoensbloemen die op de ons omringende akkers gekweekt of geplukt zijn. Gewoon, zonder protocol.
Anderzijds, met als onderschrift ‘eigenzinnige uitvaart’: volgens je eigen zingeving, zoals in vrijzinnig, diepzinnig of onzinnig… Maar ook eigenzinnig in de betekenis van tegen de stroom in, omdat ik andere mogelijkheden wil aanbieden voor het heersende idee van hoe een afscheid beleefd moet worden.