Wat zijn de openingstijden?

Maandag 09:00 - 19:00 Dinsdag 09:00 - 19:00 Woensdag 09:00 - 19:00 Donderdag 09:00 - 19:00 Vrijdag 09:00 - 19:00 Zaterdag 09:00 - 19:00

Psychotherapeut Johan Samson

Startpagina
België
Ghoy
Psychotherapeut Johan Samson

Ervaren Kinder- en jongerentherapeut nabij Geraardsbergen en Brakel. Ondanks mijn liefdevolle opvoeding liep mijn jeugd niet altijd van een leien dakje. Johan

Een woordje over mezelf als psychotherapeut
Ik werd geboren in 1986 in een gezin met vijf kinderen. Van jongs af aan zag ik rondom mij veel lijden. Dit lijden liet me niet onberoerd; ik ontwikkelde de wens om mensen te helpen een gelukkiger en succesvoller leven uit te bouwen en hen weerbaarder te maken voor tegenslagen op hun levenspad. Mijn harde jeugd had een grote invloed op mijn latere studiekeuze. Na mijn studies Orthopedagogie (vrij vertaald, opvoeden en begeleiden in moeilijke omstandigheden), deed ik ervaring op in de bijzondere jeugdzorg, de gezinsbegeleiding, de kinderopvang en begeleidde jongeren en volwassenen met een mentale beperking in diverse residentiële settings. In deze functies kwam ik in contact met zeer uiteenlopende doelgroepen binnen het Vlaamse welzijnslandschap, en kreeg zo de kans om -in een betrekkelijk korte tijdspanne- een brede deskundigheid op te bouwen. Ik had het voorrecht om met mensen van alle leeftijden te kunnen werken. Van kleine (huil)baby's tot 70 plussers. Tijdens mijn loopbaan als hulpverlener, raakte ik gaandeweg steeds meer geboeid door de beweegredenen achter het gedrag van mijn cliënten. De psychologie zeg maar. Maar enkel begrijpen leek me onvoldoende. Ik koesterde de vaste overtuiging om mensen te willen helpen met hun problemen. Daarom besloot ik mij te verdiepen in de psychotherapie, om aan de hand van dit referentiekader bepaalde gedragingen beter te begrijpen, aan te voelen en –waar nodig- bij te sturen. Het schenkt me enorm veel voldoening om mensen te zien groeien. Ieder mens bezit een groot potentieel. De kunst bestaat er in om dit aan te spreken en aan te moedigen, om mensen te helpen dit potentieel volledig te ontdekken. Er bestaan vele soorten van therapie; elk met zijn eigen voor- en nadelen. Ik ben op zoek gegaan naar een combinatie van de meest doeltreffende therapievormen. Zo kwam ik uit bij de opleiding ‘Integratieve & Humanistische Psychotherapie’ aan de ‘Academie voor Integratieve en Humanistische Psychologie’ te Gent. Buiten deze langdurige opleidingen volg ik ook tal van korte cursussen en workshops. Zo verdiepte ik mij in Life Space Crisis Intervention (LSCI). Een gespreksmethodiek om kinderen en jongeren te ondersteunen tijdens een crisissituatie en hier nadien samen met hen positieve lessen uit te trekken. Ter afronding van mijn studies Orthopedagogie, schreef ik een thesis over deze methodiek, met als titel 'De kracht van een crisis, de implementatie van LSCI binnen een residentiële voorziening in de bijzondere jeugdzorg'. Daarnaast volgde ik ook de opleiding ‘Omgaan met Agressie’, een opleiding ‘Bewegingspedagogie’ van Veronica Sherborne, net als een opleiding ‘Contextueel werken binnen de hulpverlening’ (Nagy), ‘Geweldloos verzet’ (Haim Omer), ‘Psychoanalyse voor mensen met een mentale beperking’ en ‘therapeutisch werken met ondersteuning van paarden’. Door mezelf voortdurend bij te scholen, tracht ik steeds mee te zijn met de nieuwste inzichten en tendensen binnen de hulpverlening. Naast mijn privépraktijk werk in enkele uren per week binnen een voorziening met adolescenten en jongvolwassenen met een mentale beperking, extreme gedragsproblemen en bijkomende psychiatrische problematiek (GES+). Daarnaast begeleid ik ook kinderen en jongeren die tijdelijk niet (voltijds) naar school kunnen. Ik bied deze jonge parels de nodige mentale rust om zichzelf in hun kracht te herbronnen. En op woensdagnamiddagen benut ik mijn energie om met behulp van paarden het zelfvertrouwen van kinderen te vergroten. Verder ben ik in de mij nog resterende tijd gepassioneerd bezig met paarden. Ik heb het geluk zelf over enkele paarden te beschikken en geniet ervan om regelmatig een dartelend veulentje te fokken. Het omgaan en verzorgen van deze prachtige dieren is mijn vorm van ontspanning. Ik hoop alvast dat uw leven even boeiend en uitdagend is als het mijne. Zo niet help ik u graag op weg!

10/12/2025

Je weet dat de winter in aantocht is als... 🤣

09/12/2025

🦕 Het dinothema zit erop… en wat een reis was het.
Vier verrijkingsgroepen, verschillende leeftijden, één gedeeld gevoel: verwondering.
Op elke trap van het ontwikkelingspad bleven dinosaurussen de kinderen meenemen dieper dan kennis — naar tijd, verandering, verbeelding, en het mysterie van ons bestaan.

We groeven fossielen op met kleuters, puzzelden skeletten met de lagere school, onderzochten evolutie, continentendrift en de grote tijdschalen met de oudsten. Altijd opnieuw datzelfde fonkeltje in de ogen: Hoe was het hier miljoenen jaren geleden? En hoe weten we dat eigenlijk?

Dat is precies waarom dit thema zo krachtig werkt voor hoogbegaafde kinderen. Wie was er eerst, de kip of het ei?
Het nodigt uit tot denken op meerdere lagen tegelijk:

Tijd als een oneindig begrip, niet als een klok.

Evolutie als een verhaal van patronen, risico en veerkracht.

Onderzoek en ervaren als een spel tussen nieuwsgierigheid en precisie.

En bovenal: het sluit naadloos aan bij het denken als Da Vinci principe.
Want in deze manier van leren kijken we niet enkel wat er is, maar vooral hoe het werkt en waar het vandaan komt. We verbinden wetenschap, kunst, filosofie en verbeelding — precies die mengvorm waar hoogbegaafde kinderen in openbloeien.

Da Vinci-denken leert hen:
✨ dat verwondering een vorm van intelligentie is
✨ dat details pas betekenis krijgen vanuit het grotere geheel
✨ dat je mag onderzoeken, twijfelen, uitzoomen én terug inzoomen

En dus sloten we het dinothema af zoals het begonnen was: met nieuwsgierigheid, een beetje stof aan onze handen, en een hoofd dat net iets wijder openstaat.

Op naar het volgende avontuur — met dezelfde honger naar inzicht en dezelfde zachte blik op potentieel.🦕

Johan

05/12/2025

Sinterklaas komt eraan… en hij brengt meer mee dan mandarijntjes en marsepein.
Hij brengt een kleine jaarlijkse herinnering binnen, ergens tussen de geur van speculaas en de stapels verlanglijstjes: hoeveel we eigenlijk leren van geven, van gezien worden, van geloven in iets dat ons overstijgt.

Want kijk…
Kinderen geloven zonder moeite in een man op een paard die over de daken rijdt. Ze twijfelen niet aan zwarte nachten vol magie, ze vragen niet naar verzekeringspapieren van de stoomboot. Ze vertrouwen.
En wij, grote mensen met onze volle agenda’s en soms lege energie, vergeten dat vaak.

Wat kunnen wij leren van Sinterklaas?

✨ Dat geven pas kracht heeft wanneer het geb***t zonder de verwachting iets terug te krijgen.
Niet omdat het moet, maar omdat het licht creëert in iemand anders. Een oprechte dankbaarheid die ze op hun b***t kunnen delen met de wereld.

✨ Dat gezien worden een basisbehoefte is.
Het kind dat op 6 december wakker wordt en merkt dat de Sint aan hem dacht… voelt precies wat wij als volwassenen soms vergeten toe te laten: erkenning, warmte, bestaansrecht.

✨ Dat rituelen belangrijk zijn.
Een schoen zetten, een wortel klaarleggen, een liedje zingen — het zijn simpele handelingen die de ziel rust brengen. Ritme. Hoop. Verbinding. Welke rituelen brengen jou nog houvast als volwassene?

✨ Dat een beetje magie nodig blijft om het leven leefbaar te maken.
Een mens is niet gebouwd om enkel in feiten te wonen; we hebben mythen nodig die ons optillen.
Een paard dat op daken loopt is misschien niet realistisch…
maar het herinnert ons eraan dat onze geest veel meer kan dragen dan onze ratio soms toestaat. Dit alles zonder ons ter verliezen in dogmatische religies die gebaseerd zijn op angst en het verdelen van groepen mensen.

✨ En dat we, hoe oud we ook worden, nog altijd kunnen kiezen voor mildheid. En uiteraard voor de speelsheid van Zwarte Piet.
Voor het zachte en speelse in onszelf.
Voor het kleine wonder van een ander te laten stralen.

Dus ja, Sinterklaas komt eraan.
Maar misschien is het grootste geschenk wel dit:
de uitnodiging om opnieuw te geloven — in elkaar, in groei, in die stille binnenkant die weet dat goedheid nooit veroudert. En het besef elk mens een weerspiegeling is van de zoektocht naar balans tussen goed en kwaad.

Johan

02/12/2025

De kerstexamens komen eraan,
en in heel wat huizen speelt hetzelfde toneeltje zich af:
een boek gaat open, vijf minuten later weer dicht,
de stoel schuift — vooruit, achteruit —
en het kind blijft kijken naar die eerste pagina alsof het ijs is.

En eigenlijk is het dat ook.

Studeren voelt voor veel kinderen
als in koud water stappen.
Je staat aan de rand,
je teen raakt het oppervlak,
en je lichaam roept meteen: “Doe maar even niet.”
Niet omdat je het niet kan,
maar omdat de eerste seconden altijd het koudst zijn.

Daarbovenop komt dan soms nog een stem in hun hoofd:
“Ik mag niet falen.”
En angst, tja… die maakt water alleen maar kouder.

Maar wanneer leren mag vertrekken vanuit nieuwsgierigheid:
“Hoe werkt dit eigenlijk?”
“Waarom is dit zo?”
“Wat wil ik begrijpen?”
dan verandert het water langzaam van temperatuur.
Dan duikt een kind erin omdat het iets wil ontdekken,
niet omdat het bang is om te zinken.

En daar, lieve ouders, speelt jullie rol een wonderlijke kracht.

Boos worden of druk zetten maakt het water ijskoud.
Het brein sluit zich, het lichaam verkrampt,
en het starten wordt nog moeilijker.
Maar een rustige ouder die naast het kind gaat zitten,
een zachte hand op de rug legt,
en zegt: “Ik vertrouw erop dat jij dit kan.
Niet perfect. Wel stap voor stap.”
maakt het water warmer dan duizend samenvattingen ooit kunnen.

Soms is “beginnen” de grootste overwinning.
Eén bladzijde lezen.
Eén oefening proberen.
Eén vraag stellen.
Kleine starts, grote moed.

Aan alle leerlingen:
je waarde hangt niet aan een cijfer.
Je groei zit in elke poging, elke gedachte, elke vraag.

Aan de ouders:
jullie kalmte is een reddingsboei,
jullie vertrouwen een kampvuur aan de rand van dat koude water.

De kerstexamens komen eraan,
maar ook de lichtjes, de rust
en de warmte die altijd wint van de kou.

En wie weet…
misschien ontdekken kinderen deze weken wel iets heel belangrijks:
dat ze veel beter kunnen zwemmen dan ze denken.
Veel succes!

Johan

01/12/2025

Fantastisch nieuws voor wie psychologische zorg nodig heeft — en voor iedereen die gelooft in toegankelijke hulp.

Vanaf 2026 verhoogt CM haar tussenkomsten voor psychologische zorg aanzienlijk.
Wat vroeger beperkt was tot 24 sessies per leven, wordt nu een jaarlijks recht op 20 terugbetaalde sessies.
Een kleine administratieve zin… maar een enorme stap vooruit voor mensen en gezinnen die het moeilijk hebben.

🔹 Volwassenen: tot €20 per sessie terugbetaald
🔹 Volwassenen met verhoogde tegemoetkoming: tot €30 per sessie
🔹 Kinderen & jongeren: tot €35 per sessie
🔹 Met verhoogde tegemoetkoming: tot €55 per sessie
➡️ Telkens tot 20 sessies per jaar

En er is meer:
Voor het eerst komt CM ook tussen in psychodiagnostisch onderzoek rond ASS en ADHD:
🔸 35% terugbetaling, tot €350 per jaar.

Dit is niet alleen een financiële maatregel.
Dit is een signaal.
Een erkenning dat mentale gezondheid géén luxeproduct is.
Dat correct onderzoek geen privilege mag zijn.
Dat kinderen, jongeren en volwassenen recht hebben op tijdige ondersteuning — zonder dat financiële stress de drempel verhoogt.

Hopelijk volgen de andere mutualiteiten dit voorbeeld, zodat zorg eindelijk wordt wat het altijd had moeten zijn: toegankelijk, helder, menselijk.

Een stap dichter bij een samenleving waar we niet alleen sterk moeten zijn…
maar ook geholpen mogen worden.
Johan

30/11/2025

Gisteren sloten we onze najaarsreeks Rots & Water af.
En wat een reeks was het.

Dit jaar barstte de interesse zó sterk dat we niet drie, maar vier groepen mochten begeleiden — vier kleine universums vol kinderen die zoekend, spelend, botsend en groeiend hun plek in de wereld verkennen. Elk met hun eigen kracht, hun eigen stilte, hun eigen vonk.

We eindigden met een oudersessie, waar ouders aan de hand van foto’s en filmpjes konden zien wat woorden soms maar half kunnen vertellen: de momenten van lef, de zachte overwinningen, de samenwerking die eerst wankelde en later vanzelf begon te stromen.
En terwijl we de evaluaties lazen — zowel die van de kinderen als van de ouders — werd het opnieuw glashelder waarom we dit werk doen. Het raakt. Het bouwt. Het tilt op.

✨ In januari starten de nieuwe groepen, opnieuw met een vierde extra groep door de grote vraag.
✨ En ja, zelfs de wachtlijst voor september 2026 krijgt al vorm.
Het blijft bijzonder om te voelen hoe deze aanpak resoneert.

Soms kijken we elkaar aan — Marcia Verhulst en ik — met die stille glimlach die zegt:
“Genieten van onze job? Meer dan dat. Dit is een eer.”

Johan

28/11/2025

Mensen vragen me vaak hoe lang iets zal duren.
Hoeveel sessies er nog nodig zullen zijn.
Of ik zeker weet dat iemand veilig blijft met suïcide gedachten.
Of een schoolwissel dé oplossing is. Of ze wel de geschikte partner hebben.

Was het maar zo eenvoudig als even in de toekomst kijken. En ja — ironisch genoeg staat hier effectief een kristallen bol. Een reliek uit mijn fotografieperiode, nu zachtjes rustend op de kast tijdens de verrijkingsgroepen, omringd door stenen die de verbeelding van kinderen wakker kietelen alsof ze fluisteren in een oeroude taal.

Maar laat ons eerlijk zijn: wie écht vooruit wil kijken, weet dat zekerheid een illusie is. Ik kan geen garanties uitspreken over het leven of het pad van een ander. Zelfs mijn kristallen bol zwijgt hardnekkig. (Hij heeft duidelijk een zwijgplicht getekend.)

Wat ik wél kan, is luisteren. Fijn afstemmen. Patronen herkennen in wat zich herhaalt, verschuift, ontspoort of net tot bloei komt. Jaren ervaring hebben me geleerd om onderstromen te lezen, niet als een waarzegger, maar als een gids die de kaart kent zonder het landschap te willen controleren.

En telkens opnieuw probeer ik, met respect voor de vrije wil, richting te bieden zonder te knechten. Helderheid zonder dwang. Hoop zonder illusie.

De toekomst laat zich niet voorspellen, maar ze laat zich wel zachtjes voorbereiden. Met aandacht. Met moed. En soms… met een tikkeltje humor en een bol die vooral herinnert aan één waarheid:

Niet alles moet zeker zijn om betekenisvol te zijn. Het niet-weten geeft ons misschien net de vrijheid die we nodig hebben.

Johan

25/11/2025

Hoogbegaafdheid is geen rapport of modetrend. Het is een existentiële landschapstocht met vele kronkels, die al duizenden jaren wordt bewandeld.

Wie hoogbegaafdheid herleidt tot snelle sommen en blinkende punten, ziet slechts de buitenkant van een kathedraal… en mist het fluisterende orgel binnenin.

Hoogbegaafdheid gaat niet over méér weten, maar over anders zijn.
Over een geest die niet rust, maar cirkels tekent rond vragen als:
Wie ben ik? Waarom besta ik? Wat betekent waarheid? Wat voel jij als je naar me kijkt?
Vragen die niet ontstaan uit dramatiek, maar uit een diepmenselijke gevoeligheid en een scherp bewustzijn dat maar een handvol mensen werkelijk kan volgen — laat staan begrijpen.

Deze kinderen lopen niet sneller vooruit.
Ze lopen dieper naar binnen, wanneer ze voldoende ruimte krijgen hiertoe.

En precies daar wringt het schoentje —dure designerschoenen zou je denken, maar toch pijnlijk.
Zonder ontwikkelingsruimte, zonder herkenning, zonder gelijkgestemde zielen om zich aan te spiegelen, dooft hun vuur. Ze leren zich aanpassen, dimmen, kruipen… tot hun licht op spaarstand gaat. Niet uit gemak, maar uit eenzaamheid. Existentiële depressie komt al op jonge leeftijd voor.

Soortgenoten zijn geen luxe.
Ze zijn noodzakelijke zuurstof binnen de identiteitsontwikkeling.

Een hoogbegaafd kind heeft nood aan een ecosysteem waarin denken niet verdacht is, gevoeligheid niet overdreven lijkt en diepgang niet wordt afgedaan als lastig. Pas daar kan het zich ontvouwen tot wie het werkelijk is — niet als “slimste van de klas”, maar als mens met een rijke innerlijke wereld.

Hoogbegaafdheid vraagt dus geen versnelling, maar verfijning.
Geen competitie, maar resonantie.

En misschien — heel misschien — is dat precies wat ons onderwijs vandaag nodig heeft:
geen kinderen die beter presteren,
maar kinderen die dieper durven bestaan.

Want een ster die je dwingt in een TL-lamp,
zal vroeg of laat vergeten hoe ze moet stralen.

Johan

24/11/2025

Alweer klaar voor een avondje oudergroep voor Intense Gezinnen. Altijd fijn om mijn passie te mogen delen met een enthousiast publiek.

20/11/2025

Vandaag de eerste sneeuw voor deze winterperiode op de boerderij. Net wanneer we met de kinderen aan de slag gaan rond het thema Dinosaurussen. Het belooft een boeiende dag te worden.
Johan

16/11/2025

Een zondag tussen de dino's als voorbereiding op de verrijkingsgroepen. Kinderen enkele weetjes meegeven en leren kritisch denken. Dat is het opzet. En uiteraard hun leergierigheid activeren.

Wat klopt bijvoorbeeld niet aan deze afbeelding? Weten jullie het?

14/11/2025

Regelmatig ontmoet ik kinderen die zich kleiner maken dan ze zijn.
Niet omdat ze onzeker zijn — maar omdat ze geleerd hebben dat hun ware formaat anderen onrustig maakt.
Ze verstoppen hun denken, houden hun vragen binnen, zetten hun licht op “gedimd”.
En dan verdwijnen ze langzaam… precies zoals in Tetris.

Want als je probeert perfect in het rijtje te passen,
dan word je onzichtbaar.
En dat doet iets met een mens.
Zeker met een kind dat van nature leeft op de kruising van intens voelen, snel denken en diep betekenis zoeken.

Hoogbegaafdheid gaat nooit alleen over cognitieve voorsprong.
Het gaat over een existentiële gevoeligheid,
een innerlijk kompas dat sneller draait dan dat van de groep,
een hart dat alles dieper registreert — vreugde, angst, onrecht, schoonheid.
En precies daarom voelen deze kinderen haarfijn waar ze mogen tonen wie ze zijn…
en waar ze beter “meedoen” om de rust niet te verstoren.

Maar aanpassen heeft een prijs.
Een kind dat zich dommer voordoet dan het is,
verliest niet alleen zijn vragen — het verliest langzaam zichzelf.
Een kind dat zijn intensiteit tempert,
tempert ook zijn levenskracht.
En een kind dat leert dat “anders zijn” beter verborgen blijft,
leert vooral dat authenticiteit gevaarlijk is.

De uitdaging is niet om hen passend te maken,
maar om de omgeving ruimer te maken.
Niet: Hoe krijgt dit kind meer rek?
Maar: Hoe geven wij meer ruimte aan kinderen die rek in ons denken brengen?

Laat hen dus niet verdwijnen.
Laat hen opvallen, botsen, vragen, zoeken, schitteren, twijfelen, filosoferen, creëren.
Dat is geen luxe.
Dat is overleven.

En misschien…
ligt daar net de mooiste les die Tetris ons kan geven:
Niet iedereen moet passen.
Sommigen zijn gebouwd om het spel te veranderen.

Johan

Adres

Ginintreau 5
Ghoy
7863

Openingstijden

Maandag	09:00 - 19:00
Dinsdag	09:00 - 19:00
Woensdag	09:00 - 19:00
Donderdag	09:00 - 19:00
Vrijdag	09:00 - 19:00
Zaterdag	09:00 - 19:00

Telefoon

+32493190225

Website

http://www.johansamson.be/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Psychotherapeut Johan Samson nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Contact De Praktijk

Stuur een bericht naar Psychotherapeut Johan Samson:

Snelkoppelingen

Adres
Telefoon
Openingstijden
Meldingen
Contact De Praktijk
Claim of vermeld de vermelding

Wilt u dat uw praktijk hét hoogst genoteerde Kliniek in Ghoy wordt?