30/10/2025
Lieve moeke
Ik droomde van je vannacht.
Je praatte tegen me en troostte me.
Je zei dat je niet bang was,
dat doodgaan gewoon een logisch gevolg is van leven.
Dat je een mooi en intens leven had gehad,
en met volle teugen had genoten van ieder moment.
Je zei dat je gelukkig was,
dat je weer heel was,
dat heel je lijf en al je leden werkten als nooit tevoren,
zonder pijn, zonder belemmering.
Je zei dat de onenigheden van vroeger
al lang begraven liggen
onder bergen van affectie en tederheid.
Dat ik geen schuld droeg,
dat ik mijn best had gedaan,
en dat je trots was
op de weg die ik heb gekozen.
Je zei dat het oké is dat ik nog verdrietig ben,
maar dat ik altijd weer moed mag vinden om door te gaan.
Je zei dat je over papa zal waken,
want dat je zielsveel van hem houdt,
dat geen enkele vrouw
een betere man heeft dan jij.
Je zei dat jullie liefde zelfs door de dood heen standhoudt.
En nu, nu jullie weer samen zijn,
stel ik me graag voor
dat jullie dansen, zwieren en lachen,
zoals vroeger,
licht, vrij, en zonder afscheid.
Je zei dat je erbij was op mijn huwelijksdag.
Dat je lachend meekeek door mijn ogen,
dat je een voordracht gaf op ’t puntje van mijn tong.
Ik voelde je daar, in elke glimlach,
in het zonlicht dat binnenviel,
in het kleine geluk dat bleef hangen in de lucht.
Je zei dat je vanuit de hemel trouw zou waken
over elkeen die ooit van je gehouden heeft,
dat je daarboven, met je onweerstaanbare glimlach
zal bemiddelen voor ons welzijn.
Je zei dat ik je liefde voor altijd zou voelen, diep in mijn hart.
En je had gelijk, moeke. Ik voel ze nog.
In de zachtheid van herinneringen,
in het licht van elk kaarsje dat ik voor je aansteek.
Rust zacht,
jouw ziel brandt als een kaarsje in mijn hart
en ik zal altijd van jou blijven dromen.
