22/10/2025
Gekruid. Verhalen van een herborist. Een kruidig, digitaal boekje van Maurice. Te bestellen door storten van 10 euro op rekening BE09 0010 5818 8457 van Maurice Godefridi met vermelding Gekruid boekje en mailadres. Stuur ook een mail naar vlaamseherboristen@gmail.com. Zie verder een uittreksel.....
Verzopen
Eind december. Zondvloed in Pont ar Gorret Bretagne, ons thuis. Regen ruist rustig op het metalen dak van de motorhome. Onschuldige, vruchtbare druppels krijgen hier bij ons verzopen huis een dreigende dimensie. Vruchtbaar wordt vernietigend, kabbelende beekjes worden verwoestende stromen.
In ons huis is woonkamer en keuken één grote chaos maar de tuin lijkt ongeschonden zijn eigen weg te gaan. Speenkruiden zijn overal aan de groei, uitgespoelde knolletjes laten wel iets vermoeden van de voorbije waterkracht, ook plat geslagen grassen wijzen de richting aan van het weggetrokken water. In de kruidenborder gaan de valeriaan ‘phu’ en de platte peterselie uitbundig groen groeiend de rest van de winter in.
Plantenonschuld? Hopelijk hebben zij geen geheugen voor rampspoed. Hopelijk wordt ook ons geheugen mettertijd gedeeltelijk op non-actief gesteld.
Over het speenkruid dan maar, troostend symbool van 'het nooit opgeven'. Zich onverwoestbaar blijven verspreiden met bolletjes en knolletjes. Ooit werden de jonge blaadjes vroeg in het voorjaar veel gegeten, daar getuigen ook de vele oude namen van. In de Franse Haute Marne werd speenkruid zelf ‘epinard des bucherons’ genoemd. In Roemenië was het ‘salata de cimp’ veld-salade of salbatica, wilde sla, in Duitsland grassalat of hinkelsalat. Scharbockskraut of scheurbuikkruid verwijst naar het vitamine C in de blaadjes. Maar het meest bekend is toch zijn gebruik tegen aambeien. Speenkruid in het Nederlands, maar ook erba di barrugo in de Provence. In de Middeleeuwen werd het zelfs hemmoroidum herba genoemd.
Hier bij ons huis groeit het ijverige speenkruid in overdaad bij de woeste rivier. Misschien helpt het ons om niet op te geven.
