03/10/2025
We hebben allemaal blauwe plekken op onze ziel. Plekken waar het pijn doet als iemand daarop drukt.
Ikzelf heb jaren de plek gehad van 'eenzaamheid door verlating'. Ikzelf was er innerlijk van overtuigd dat niemand me graag zag, dat ze me liever niet zagen komen als wel, dat ik er niet bijhoorde.
Elke keer als iemand me het gevoel gaf dat dit effectief zo was, had ik dagenlang emotionele pijn. Zie je wel, je hoort er niet bij! Zie je wel, ze hebben je liever kwijt dan rijk! Zie je wel niemand ziet je staan!
Vanuit die gekwetstheid ging ik me vervolgens pantseren en opsluiten. Ik liet niks meer van me horen. Ik zweeg koppig en halstarrig. Ik kroop weg onder mijn schild en mijn blauwe plek werd weer bevestigd.
Blauwe plekken doorbreken is een proces van vallen en opstaan. De essentie is ze te koppelen aan hun oorsprong. Waar in je leven zijn ze ontstaan? Wie heeft ze oorspronkelijk veroorzaakt? En hoe kan je helen wat geheeld moet worden?
Blauwe plekken verzorgen bij mensen en mensen leren hoe ze zelf kunnen verzorgen, is mijn specialiteit. Het is mijn ervaring dat ze nooit helemaal weg gaan, er blijft altijd een litteken over, maar ze kunnen wel veel minder pijn doen én je kan het patroon doorbreken dat je errond hebt opgebouwd. Daardoor durf je waarachtiger te spreken en je warm en liefdevol te relateren met anderen.
Want het maakt een heel verschil. Als ik door mijn blauwe plek, voortdurend bang ben dat ze geraakt zal worden, dan zal ik me vastklampen, vissen naar erkenning en grijpen naar anderen. Of ik zal me preventief isoleren om te voorkomen dat ze me kunnen raken. Als je blauwe plek goed verzorgd is, ga je met een open blik en open hart naar de ander toe. Je krijgt dan waarachtige verbindingen vanuit een vertrouwen.
Wat zijn jouw gevoelige blauwe plekken? Wanneer doet het pijn bij jou? Voel je de behoefte om het met me te delen, mail me nancy@nancyvandenberghe.be
