25/10/2025
Piep!
Toen ik van Fedasil de vraag kreeg om wekelijks yoga te geven aan niet-begeleide minderjarige jongeren in het opvangcentrum OOC in Steenokkerzeel, voelde ik meteen een JA. Ik moest dat doen.
Aan hoeveel jongeren? Aan gemengde groepen? Zachte flow of uitdagend spierenwerk? In welke taal? Allemaal vragen die in theorie onbeantwoord bleven maar die elke week opnieuw een andere invulling krijgen. Meestal gaat het om grote jongens. Zie je ons al samen in een lange, smalle ruimte, een tiental matjes op een rij vlak naast elkaar, tafels, gsm’s en slippers aan de kant, jongens die onwennig maar nieuwsgierig naar mij staren en zich lacherig klaarmaken voor wat gaat komen? Ja, we lachen om de gekke geluiden die ik maak om de oefeningen kracht bij te zetten. Velen kijken enkel naar wat ik doe en doen mij klakkeloos na zonder ook maar 1 woord te begrijpen van mijn yoga-Engels, anderen sluiten sereen de ogen en lijken volledig gefocust. En zoals dat gaat in elke groep met tieners, zijn er bij met weerstand, zijn er de grappenmakers, de haantje-de-voorsten, de lieveriken en de stillen.
En achteraf? Geklap! Vuistjes geven! Vertaalde dankberichtjes op de gsm en twinkelende ogen. Heel speciaal. Hartverwarmend.
We lijken meer op elkaar dan we denken. We vergeten dat. En als we ons dat herinneren, dan voelen we ons in geest, hart en lijf meteen ook weer veel beter want de energie stroomt. De synergie zegt het allemaal.
Liefs, Katleen🐈⬛❤️
