EigenWijs - begeleiding van hoogbegaafde kinderen

26/04/2024

met deze week een aflevering in het teken van hoogbegaafde kinderen en jongeren.

28/03/2024

Patricia Schuler, psychologe, vertelt over haar ervaringen met dubbel bijzondere kinderen.
We spreken over dubbel bijzondere kinderen wanneer ze hoogbegaafd zijn maar daarnaast ook een (vermoeden van een) diagnose kregen, zoals bv autisme, ADHD, dyslexie, dysorthografie of nog iets anders. Deze kinderen kunnen zowel hun talenten als hun moeilijkheden erg sterk ervaren in hun dagelijkse leven en deze ervaren spreidstand kan een grote impact hebben op hun welbevinden. Het inzetten op ondersteunende maatregelen én talentontwikkeling is dan broodnodig.

Het onderstreept nogmaals hoe uniek ieder persoon is en hoe 'kleurrijk' onze wereld eigenlijk is.
Het uitwerken van ondersteuning op maat is daarom in mijn ogen een conditio sine qua non. En zoals vaak start zulk proces voor mij steeds met de vraag: "Wat heb jij nu nodig?". Soms luidop, soms stil in mezelf maar altijd als richtlijn op weg naar beter.

21/03/2024

Joseph Renzulli is een Amerikaanse professor in de onderwijspsychologie. Ondanks zijn respectabele leeftijd blijft hij actief zijn bevindingen en ervaringen delen waarbij hij focust op onderwijs aan cognitief sterke leerlingen.

Vandaag leen ik een quote van hem over het belang van de leerkracht. In onze contreien is het beroep van leerkracht en hoe het in onze samenleving georganiseerd wordt onderwerp van stevige discussies in de politiek. Er is een nijpend tekort aan mensen en middelen en daartegenover staat dat de zorgzwaarte binnen de klassen sterk is toegenomen. De groeiende aandacht voor cognitief sterke leerlingen draagt hier zijn steentje aan bij.

Net daarom vind ik de quote van Renzulli zo belangrijk; zodat we de essentie niet uit het oog verliezen. We moeten de vraag naar ondersteuning van leerkrachten blijven stellen zodat zij ook met cognitief sterke leerlingen aan de slag kunnen. Zij kunnen het verschil maken en er mee voor zorgen dat ook onze cognitief sterke kinderen een stevige basis ontwikkelen voor hun verdere leven.

14/03/2024

Vandaag, op π-dag, zou Albert Einstein zijn 145e verjaardag vieren.
Als dat niet kan tellen als ode aan de wiskunde!

#π

29/02/2024

22/02/2024

15/02/2024

09/02/2024

Eos Wetenschap breekt een lans voor briljante vrouwen in de wetenschapsgeschiedenis. Deze wetenschapsheldinnen werden regelmatig over het hoofd gezien, vaak door de indertijd heersende maatschappelijke waarden. Eos wil hen recht doen door hun verhalen te vertellen in een podcastreeks.

Vandaag de dag zijn sommige van de situaties waarin deze vrouwen zich bevonden ondenkbaar geworden. Gelukkig maar! Anderzijds stemt het mij tot nadenken over hoe we onze meisjes vandaag opvoeden. Mogen uitblinken in je interesseveld en daar bovenop gestimuleerd worden om de risico's te nemen inherent aan 'hoog mikken' zijn allebei nodig om 'wetenschapsheldin' te kunnen worden.

De wereld van de wetenschap was lange tijd een mannenwereld. Wat een geluk dat een pak even moedige als briljante vrouwen toch hun voet tussen de dichtslaand...

08/02/2024

'Matthew Syed' was niet onmiddellijk een naam die bij mij een belletje deed rinkelen toen ik zijn boek leerde kennen. Ik ben nl. geen 'die hard' sportfanaat. Maar omdat ik zijn boek zo'n aanrader vind, krijgt hij vandaag een plekje op mijn pagina.

Matthew Syed is een Britse pingpongspeler die het twee maal tot de Olympische Spelen schopte. Hij was jarenlang de Britse nr één in tafeltennis.
En hier schreef hij een boek over voor kinderen. Meneer Syed wilde graag vertellen hoe slecht hij er aanvankelijk in was en hoe hij ervoor koos om door te zetten.
Een zeer bemoedigend boek voor wie wel een boost kan gebruiken.

05/02/2024

01/02/2024

Toen ik 9 jaar oud was, had ik het geluk om Dirk Frimout te ontmoeten. We maakten slechts een klein praatje maar de man liet een diepe indruk op mij na. Exact 30 jaar later viel dit geluk me opnieuw te b***t, deze keer in bijzijn van mijn eigen kinderen. Tijdens deze ontmoeting sprak hij over hoe mooi de aarde eruitziet vanuit de ruimte en hoe opvallend het is dat je geen grenzen ziet maar gewoon de aarde.
Ik hoop dat hij het mij vergeeft dat ik zijn uitspraak vandaag als metafoor gebruik. Het doet mij namelijk denken aan hoe dingen er anders kunnen uitzien als je vanuit een ander perspectief kijkt. En wat is dan het 'juiste' perspectief? Of welk perspectief is wenselijk boven andere?

Zo hoor ik vaak dat scholen verkiezen om leerlingen bij te werken in leerstof waarin ze niet goed zijn en dat dit vaak ten koste gaat van de zaken waar ze écht goed in zijn. Natuurlijk is het belangrijk om een evenwichtige ontwikkeling na te streven en kinderen zoveel mogelijk positieve bagage mee te geven, maar waarom zouden we ze niet even hard stimuleren in hun gaves en talenten? Als we al onze vooropgestelde doelen/grenzen zouden laten varen, waar zouden we uitkomen met onze (hoog)begaafde leerlingen?