22/06/2020
Ik voel me heel goed in mijn vel momenteel, en merkte dat ik moeite had daardoor om met mijn spirituele practices bezig te zijn. Alsof ik door bv te journal'en 's morgens, dan tóch op iets donkers zou stuiten dat me uit mijn goeie mood haalt. Alsof ik geen slapende honden wil wakker maken. Als ik me niet goed voel, is het veel makkelijker om dat gevoel wel toe te laten. "Ik heb iets te leren, door te werken..." Maar alle Liefde en Geluk en Dankbaarheid die ik nu voel...die laat ik minder toe, en dan ga ik wat ontwijkend gedrag vertonen, blijf ik wat aan de oppervlakte. Niet schrijven, geen kaarten trekken, posts of quotes snel lezen maar niet echt laten doordringen...
Gisterenochtend wou ik me toch nog graag verbinden met de zonnewende, en voelde ik een grote drang om wierook te doen branden. Daarbij heb ik mijn favoriete playlist WildWomanMusic opgezet, en liet ik ook een beetje salie en palo Santo branden ... De geuren en de sfeer creëerden instant een vertrouwde bedding. Ik ging zitten, begon te ontspannen, en een innerlijke dialoog kwam naar boven. Over de schroom, behoedzaamheid, angst om mijn geluksgevoelens toe te laten. Dat ik dat misschien niet zou verdienen. En hoe ironisch het is dat ik negatieve gevoelens wél zonder twijfel accepteer. Mijn Hoofd begon een klik te maken, gestuurd vanuit mijn Hart, en tranen stroomden, van opluchting en ontlading... Ik voelde me helemaal ontspannen, openen, stromen en kon al het mooie, goede en liefdevolle toelaten, voelen....
Ik nam mijn Maria Magdalena kaarten er bij, en liet 3 kaarten naar boven drijven. Overgave, het Oordeel, en tot slot Moeder Maria.
Ik voelde me zo gekoesterd, blij, lichter én ook enorm opgeladen. Verbonden met mezelf en mijn vrouwelijke kracht. En klaar en enthousiast om donderdag terug samen met een groep vrouwen te verbinden!