Momentumz

03/11/2025

Ik kom graag naast jou zitten. Samen vinden we een weg. 🌾

01/11/2025

🍂 Vandaag is het Allerheiligen en ik denk aan alle dierbaren die ik mis. 🕯️ Ze zijn dan wel niet meer hier, maar ik koester hun herinneringen in mijn hart.

Terwijl de herfstblaadjes vallen en de wind wat frisser wordt, warm ik mezelf op met een heerlijke kopje koffie. ☕ Het voelt als een knuffel van binnenuit, een zoete troost.

Ik sta vandaag even stil bij de mooie momenten die we hebben gedeeld en de liefde die ik nog steeds voel. 🧡🕊️

Ik wens jullie een zachte dag.

Van harte,
Ilse

27/10/2025

Rouwen betekent heen en weer bewegen tussen gemis en herstel.

Soms word je overspoeld door verdriet, herinneringen en pijn. Dan vind je weer momenten van afleiding, plannen maken of gewoon even ademhalen. Deze bewegingen vinden plaats doorheen het dagdagelijkse leven.

Het ene is niet “beter” dan het andere. Beide bewegingen zijn nodig. Ze helpen ons stap voor stap een weg te vinden in een wereld die voorgoed veranderd is.

Herken jij het heen-en-weer bewegen in jouw rouwproces?

20/10/2025

Op alle sterke vrouwen die voor zichzelf opkomen en de wereld tegemoet komen met een hart van een soldaat.

Op alle gepassioneerde vrouwen die zich niet laten tegenhouden door de wereld om hun dromen waar te maken en de dingen te doen waar ze van houden.

Op alle onafhankelijke vrouwen die er voor zichzelf zijn geweest en laten zien dat ze het kunnen.

Op alle onbreekbare vrouwen die al ontelbare keren neergeslagen zijn maar altijd een manier vinden om weer op te staan.

Op alle vrouwen in deze wereld...

Je bent mooi, je bent het waard,
en niemand heeft de kracht om je licht te dimmen.

~ Samiha Totanji
Vrij vertaald: Zielsgelukkig

Artiest: Marius Markowski

16/10/2025

15/10/2025

- 15 oktober babyloss awareness day -
Vandaag, afgelopen week, in de maand oktober herinneren we
🦋 de baby's die stil geboren werden,
🦋 het kleintje dat we droegen maar nooit vasthielden,
🦋 de jonggeborenen die we vasthielden maar niet mee naar huis konden nemen,
🦋 en de kinderen die thuis kwamen maar niet konden blijven.

Doorbreek de stilte. Verbind en verenig je met nabestaanden over de hele wereld door vanavond om 19u een kaars aan te steken ter nagedachtenis aan elke baby, elk kind, dat overleden is. 🦋⭐

Ik doe mee en jij? 🕯

13/10/2025

Nabij zijn in eenzaamheid / verdriet

Ik kan je gevoel van eenzaamheid (verdriet/boosheid/angst) niet wegnemen,
maar er wel samen met jou naar kijken.
Ik kan niet voelen wat jij voelt,
maar je mag me er wel over vertellen,
met of zonder woorden,
en ik zal luisteren,
bij je blijven in je angst en verdriet.
Je hand vasthouden als jij dat wilt.

Voel je welkom.

Van harte,
Ilse

09/10/2025

Vandaag begint de babyloss awareness week.
Graag deel ik dit pakkende gedicht dat stroomde uit het hoofd, hart en lijf van Nanda Houtmeyers na het velies van haar zoontje Raven. Uiteraard met haar goedkeuring in naam en toenaam. 💫🕯❤️

🕊️ Over de Moeder die Brak
(in de geest van De Profeet)

En een vrouw,
in wie het kind gestorven was,
vroeg:
"Spreek tot mij over de moeder die faalde."

En hij antwoordde:
Je denkt dat de baarmoeder brak omdat jij brak,
maar de breuk was geen straf.
Het was een opening.
Niet naar leven — maar naar weten.

Je denkt dat je ongeschikt was,
omdat je twijfelde aan je draagkracht.
Maar wie niet twijfelt,
heeft nooit begrepen wat dragen is.

Want moeder-zijn is geen vaste vorm.
Het is een rivier,
die soms zingt
en soms overloopt.
En soms droogvalt,
daar waar je zelf dorstig bent.

Je zegt:
"Ik stond paraat,
maar ik was moe."
En ik zeg:
Dat is moederschap.

Niet de glimlach aan het bed
maar de tranen in de badkamer.
Niet de perfectie van geduld
maar de keuze om toch te blijven,
ook als je liever zou verdwijnen.

Je zegt:
"Ik was beter voorbereid dan ooit."
En toch kwam de dood,
ongevraagd,
onaangekondigd,
en nam wat je liefdevol had voorbereid.

En ik zeg:
De voorbereiding was geen vergissing.
De liefde is niet verloren.
Het huis dat je bouwde voor zijn komst,
werd een tempel voor je rouw.

Je vraagt:
"Kan ik nog vertrouwen in dit lichaam?
In deze gebroken plek?"

En ik antwoord:
De aarde die scheurt,
brengt soms geen oogst voort.
Maar uit de scheur groeit
een nieuw weten.
Geen kind misschien,
maar een woord,
een zachtheid,
een waarheid
die alleen moeders kennen
die verliezen.

Wees dan zacht met je buik.
Wees dan zacht met je verleden.
Niet omdat het vergeten moet worden,
maar omdat het
dragen betekent,
zelfs zonder vrucht.

En als je ooit terugkijkt,
niet als rechter
maar als vrouw,
dan zal je weten:

"Ik was moeder,
ook in de scheur.
Ook in de twijfel.
Ook in de leegte.
En Raven — hij weet het."