09/10/2025
We voelen het al dagen, weken, maanden in ons lijf...
En toch gaan we door.
Want dat is wat we doen.
Wat moeders doen.
Wat ouders doen.....✨
We denken:
"mij overkomt dat niet".
Ik heb al zoveel meegemaakt,
ik weet wat vechten is.
Ik kan dit aan.
Ik móét dit aankunnen.🔥
Er leunen mensen op ons —
cliënten, collega’s,
Onze partner, kleine handjes thuis.
Altijd iemand die iets van ons nodig heeft.
En we geven.
Altijd.
Want er is geen pauzeknop
als je de sterke bent.💥
Tot daar, op het werk,
tussen jouw collega’s.
Plots was het alsof jouw lijf gewoon...stopte
Een blokkade.
Alsof iemand de stekker eruit trok.
De paniek kwam in golven,
Jouw hart ging tekeer,
Jouw adem versnelde.
De paniek kwam als golven,
En de tranen - rolden zonder dat je ze nog kon
tegenhouden.💧
Je stond daar,
en voelde falen in elk opzicht —
als moeder, als collega,
als partner, als mens.
De vrouw die altijd bleef staan,
lag nu in duizend scherven op de vloer.🫗
Maar nu, als je erop terugkijkt,
weet je dat het geen falen was.
Jouw lichaam heeft gewoon gezegd
wat je zelf niet meer kon uitspreken:
het is te veel, stop nu.🚫
En dat besef —
dat zelfs de sterkste vrouwen mogen breken —
heeft iets zachts in jou opengebroken.❤️
