http://www.lifecoachgeraldine.be/

Lifecoach Géraldine, Centrum, Nazareth (2025)

10/12/2025

✨ Mama zijn in 2025… soms voelt het alsof je moet meedraaien in een wereld die veel te snel gaat.
Een maatschappij waarin de lat niet gewoon hoog ligt… maar onmenselijk hoog.
Waar elke keuze die je maakt meteen wordt vergeleken of becommentarieerd.

Je probeert een zachte, aanwezige mama te zijn.
Je probeert warmte te geven, nabij te zijn, je kindje te volgen in z’n tempo.
Maar intussen leef je in een prestatiecultuur waar alles meetbaar moet zijn –
zelfs slaap.🫣

“Sliep hij nog niet door?”
“Je moet echt slaaptraining proberen, hoor.”
“Je verwent hem te veel als je hem laat bij je slapen.”😮‍💨

Zinnen die jonge mama’s keer op keer te horen krijgen…
Zinnen die raken, die onzeker maken, die je doen twijfelen aan je instinct.
Terwijl de realiteit zo simpel is:
❤️ Samen slapen is natuurlijk.
❤️ Niet doorslapen is normaal.
❤️Je baby is geen project dat ‘af’ moet zijn op deadline.

Maar in een wereld die steeds sneller draait, lijken ouders steeds meer te moeten bewijzen.
Een perfecte moeder op het werk.
Een perfecte moeder thuis.
Een perfecte moeder in de ogen van iedereen die toekijkt.
En dan toch nog tijd vinden om als mens te blijven bestaan.❤️‍🔥

Geen wonder dat zoveel jonge ouders uitgeput raken.
Geen wonder dat burn-outs en mentale problemen toenemen.
We proberen te voldoen aan verwachtingen die simpelweg niet menselijk zijn.💥

Misschien is het tijd om iets anders te mogen zeggen, luid en zonder excuses:
✨ Je mag je baby volgen.
✨ Je mag dichtbij slapen.
✨ Je mag afwijken van wat “de maatschappij” normaal vindt.
✨ Je mag zacht zijn in een wereld die hard is.

En boven alles:
Je hoeft niet te voldoen aan een lat die nooit voor jou gemaakt is.
Je doet dit al meer dan goed.
Echt waar. 🧡🤎

25/11/2025

De moederrol… de mooiste rol ooit❤️

Er zijn van die dromen die je van jongs af aan met je meedraagt: “Later wil ik mama worden.” En dan breekt op een dag dat moment aan — het moment waarop die droom werkelijkheid wordt. En ineens besef je: niets had me kunnen voorbereiden op dit gevoel.✨

Mama zijn is elke dag opnieuw ontdekken hoeveel liefde er eigenlijk in één hart past. Liefde voor die kleine wezentjes die je wereld volledig op z’n kop zetten en tegelijk mooier maken dan ooit gedacht.❤️‍🔥

Het is wakker worden met kleine handjes die je zoeken. Het is een huis dat nooit meer écht stil is, maar juist gevuld met leven. Het is moe zijn, soms heel moe, maar toch elke dag opnieuw kiezen voor warmte, zorg en onvoorwaardelijkheid — omdat het simpelweg in je zit.🔥

Je leert kijken door andere ogen. Genieten van kleine dingen die vroeger onopgemerkt voorbij gingen. Je leert dat je sterker bent dan je dacht, zachter dan je dacht, en dat liefde zich vermenigvuldigt zodra je het geeft.🥰

De focus op mama zijn is geen beperking. Het is een verrijking. Het is het besef dat jouw aanwezigheid een thuis maakt. Dat jouw armen veiligheid betekenen. Dat jouw stem rust brengt.🧘‍♀️
En ergens tussen de chaos en de knuffels door, voel je het telkens weer: dit is het mooiste dat me ooit is overkomen.

“Moeder zijn betekent niet perfect zijn — het betekent liefhebben, iedere dag opnieuw, en daarin de grootste schoonheid vinden.”💙🩷

13/11/2025

✨“Ze spiegelen wat ik verberg,en helen wat ik dacht voorgoed kwijt te zijn.”✨

Sinds ik mama ben, voel ik hoe diep mijn kinderen me raken.
Niet alleen door hun liefde, hun lach of hun kleine handjes om mijn nek —
maar door wat ze in mij naar boven brengen❤️.

Ze spiegelen delen van mij die ik vergeten was.
Stukken van mijn eigen kindertijd,
die ik dacht te hebben verwerkt,
maar die blijkbaar nog ergens in mij leefden.⚡

Ze raken mijn innerlijke kind aan.
Dat deel in mij dat ooit iets gemist heeft,
dat leerde zich aan te passen,
stil te zijn,
of sterk te blijven, ook als het eigenlijk pijn deed.😓

Soms merk ik dat ik getriggerd word.
Niet door wat zij doen,
maar door wat het in mij aanraakt.
Het kind in mij dat ooit iets gemist heeft.
Dat zich sterk moest houden.
Dat leerde zorgen in plaats van ontvangen.❤️‍🔥

Door hen voel ik weer wat ik vroeger niet kon voelen.
En dat is niet altijd makkelijk.
Het vraagt om bewustzijn, om eerlijkheid,
om de moed om te kijken naar wat nog pijn doet.💥

Maar het is ook precies dáár dat iets begint te helen.
Want door hun spiegel leer ik mezelf opnieuw kennen.
Ik leer zachter te zijn voor dat kleine meisje in mij,
dat nog steeds af en toe hunkert naar liefde, rust of veiligheid.🤗

Moeder worden heeft me veranderd.
Het heeft me geconfronteerd,
maar ook geopend.
Het heeft me laten groeien — als vrouw, als mens, als ziel.🧘‍♀️

Want terwijl ik hen begeleid in hun groei,
begeleiden zij mij terug naar wie ik werkelijk ben.
Zij helen wat ik dacht voorgoed kwijt te zijn.
En dat is misschien wel het mooiste geschenk van het moederschap.💛

06/11/2025

Mama worden verandert je.
Niet alleen je dagen, je lichaam of je prioriteiten — maar ook je binnenste.
Je wordt geconfronteerd met elke kant van jezelf.
Ik ben niet meer wie ik was.
Vroeger was ik de vrolijke, relaxte versie van mezelf —
altijd lachend, spontaan, “het komt wel goed.”❤️‍🔥

En nu?
Ben ik een controlefreak met een hoofd dat nooit stopt,
emotioneel, vermoeid, zoekend naar mezelf.
Mijn hoofd draait overuren.
Ik wil alles goed doen — voor mijn kindjes, voor mijn gezin, voor mezelf — maar het voelt alsof ik constant tekortschiet.💥

Kinderen zijn spiegels.
Ze tonen je wat echt telt.
Ze laten zien waar je mag groeien,
waar je te hard bent,
waar je meer mag voelen en minder moet doen.
Hun gedrag weerspiegelt wat er in mij leeft —
mijn onrust, mijn liefde, mijn zachtheid.❤️

En misschien is dat het mooiste én moeilijkste tegelijk:
dat ik via hen leer wie ik écht ben.✨

Het gekke is: ik ben gelukkiger dan ooit,
en tegelijk voel ik me soms zo leeg.
Zo tegenstrijdig. 🔥

Misschien is dat het moederschap:
jezelf verliezen,
om stukje bij beetje een nieuw “ik” te worden. 💛

09/10/2025

We voelen het al dagen, weken, maanden in ons lijf...
En toch gaan we door.
Want dat is wat we doen.
Wat moeders doen.
Wat ouders doen.....✨

We denken:
"mij overkomt dat niet".
Ik heb al zoveel meegemaakt,
ik weet wat vechten is.
Ik kan dit aan.
Ik móét dit aankunnen.🔥

Er leunen mensen op ons —
cliënten, collega’s,
Onze partner, kleine handjes thuis.
Altijd iemand die iets van ons nodig heeft.
En we geven.
Altijd.
Want er is geen pauzeknop
als je de sterke bent.💥

Tot daar, op het werk,
tussen jouw collega’s.
Plots was het alsof jouw lijf gewoon...stopte
Een blokkade.
Alsof iemand de stekker eruit trok.
De paniek kwam in golven,
Jouw hart ging tekeer,
Jouw adem versnelde.
De paniek kwam als golven,
En de tranen - rolden zonder dat je ze nog kon
tegenhouden.💧

Je stond daar,
en voelde falen in elk opzicht —
als moeder, als collega,
als partner, als mens.
De vrouw die altijd bleef staan,
lag nu in duizend scherven op de vloer.🫗

Maar nu, als je erop terugkijkt,
weet je dat het geen falen was.
Jouw lichaam heeft gewoon gezegd
wat je zelf niet meer kon uitspreken:
het is te veel, stop nu.🚫

En dat besef —
dat zelfs de sterkste vrouwen mogen breken —
heeft iets zachts in jou opengebroken.❤️

16/09/2025

🌿 Eerlijk moederschap 🌿

Soms lijkt het alsof alle andere mama’s eindeloos geduldig zijn. Alsof ze altijd zacht en liefdevol reageren, altijd perfect in verbinding blijven met hun kinderen. En ja… ik probeer dat ook. Ik geloof in bewust en verbindend ouderschap, en ik doe elke dag mijn best om vanuit die plek te handelen.

Maar weet je? Het lukt niet altijd. Er zijn dagen dat het gewoon te veel is. Twee kinderen die tegelijk overprikkeld zijn, een hoofd dat vol zit na een werkdag, en dan nog de verwachting om rustig en kalm te blijven. Op zulke momenten roep ik ook. Zeg ik dat ze gewoon moeten luisteren. Heb ik geen ruimte voor een driftbui op de parking van de crèche. En voel ik me even niet die “zachte moeder” die ik zo graag wil zijn.

En dat voelt soms zwaar. Want er is weinig ruimte om hierover te praten. Alsof het moederschap altijd mooi, dankbaar en liefdevol moet zijn. En ja — dat is het ook. Ik zou mijn kinderen voor geen geld van de wereld willen missen. Maar tegelijkertijd kan het ook overweldigend, vermoeiend en soms gewoon écht lastig zijn.

Misschien moeten we milder zijn. Naar onszelf, en naar elkaar. Misschien moeten we plekken creëren waar we ook dit mogen uitspreken — de tranen, de frustratie, het gevoel dat je tekortschiet. Want we zijn niet alleen.

🤍 Moederschap is niet perfectie. Het is liefde in al haar vormen. Ook de rauwe, vermoeide en onvolmaakte momenten.

09/09/2025

“De ochtendspits waarin ik mijn geduld verloor"✨

Het was weer zo een ochtend.
Ik had mezelf voorgenomen rustig te blijven, zacht te spreken, het gezellig te maken.
Maar de realiteit?
Een kind te vroeg wakker. Met het verkeerde been uit bed gestapt. Niets klaargelegd.Mijn haren half in de plooi.🫣

En precies op dat moment wil mijn kind niet meewerken. Geen sokken aan, verkeerde trui, geen zin om naar school te gaan.
Ik voelde de klok tikken, de stress in mijn lijf en… ik hoor mezelf harder praten dan ik eigenlijk wil. Strenger, kortaf. Boos.
En nog voor we de deur uit zijn, voel ik het schuldgevoel knagen: dit wou ik toch niet meer?😓

Aan de schoolpoort wordt het niet makkelijker.
Omdat we al te laat zijn, moet het afscheid sneller dan mijn kind nodig heeft.
Hij wil nog even vasthouden, maar ik moest eigenlijk al loslaten.
Ik zie de tranen in zijn ogen, voel de spanning in mijn eigen lijf en slik mijn emoties weg.🥲

En zodra ik weer in de auto zit, rollen de tranen wél.
Het voelt alsof ik gefaald heb. Alsof ik die ochtend de verbinding met mijn kind kwijt geraakt ben.

Maar steeds weer leer ik: verbinding gaat niet over perfecte ochtenden.
Het gaat over telkens opnieuw de weg terugvinden.
Over een zachte knuffel later op de dag.
Over een “sorry, mama was boos.”
Over weten dat ik geen perfecte ouder hoef te zijn — alleen eentje die blijft terugkomen.❤️‍🔥

💬“Sorry dat ik boos was, lieverd".

❤️ Herken jij dat ook, die moeilijke ochtenden? Hoe vind jij de weg terug naar verbinding?

25/08/2025

Iedereen denkt dat we een sterke mama zijn.
En eerlijk?
Dat zijn we ook.✊

Niet omdat we altijd alles onder controle hebben.
Niet omdat we nooit struikelen.
Maar juist omdat we blijven opstaan.
Omdat we blijven geven, blijven dragen — ook als het zwaar is.😩

We zijn moe, ja.
Moe van altijd ‘de sterke’ te moeten zijn.
Maar ik zie ook hoe dapper we zijn. ❤️‍🔥

Want weet je…
Moeder zijn vraagt om grenzen verleggen.
Om doorgaan, ook als je denkt: “Ik kan niet meer.”
Het vraagt om ruimte geven, loslaten, weer opbouwen.✨

En soms…
moet je botsen.
Moet je door die moeilijke, rauwe periodes heen.😩

Niet omdat je faalt.
Maar omdat je groeit.
Omdat je jezelf leert kennen op manieren die je nooit voor mogelijk hield.🥲

En als ik dan terugkijk…
Zie ik niet alleen een vermoeide vrouw.
Ik zie een vechter.
Een mama die blijft leren, blijft voelen, blijft staan.
Een vrouw waar we trots op mogen zijn. ❤️

13/08/2025

Er is niets zo natuurlijk als je kindje dichtbij willen houden. Niet alleen overdag, maar ook 's nachts. 🌙

Jouw lijf, jouw geur, jouw stem is vertrouwd vanaf het eerste moment. Samen slapen gaat niet over gemak — het gaat over verbinding en over je kind veiligheid geven.☀️

In een wereld vol adviezen en meningen, is het soms moeilijk om je eigen stem nog te horen.
Maar jouw intuïtie? Die fluistert zacht, maar krachtig. Jouw buikgevoel weet wat klopt. En soms zegt het gewoon: blijf maar lekker dichtbij.🤱

Je hoeft slaap niet te “trainen”. Je hoeft niets af te leren. Je mag gewoon volgen. Je kind. Je gevoel. Je oerinstinct.
Samen slapen is geen tussenstop. Het is de bestemming.✨

Een plek waar rust begint. Waar jij en je kind mogen zijn – precies zoals jullie zijn.❤️

Bewust ouderschap betekent durven voelen, niet alleen volgen. Het is afstemmen, meebewegen, dragen. Slapen wordt dan geen strijd, maar een plek van rust. Van samen zijn. Van écht afgestemd zijn op elkaar.🔥

Want daar, in het donker en de stilte, groeit iets groters dan slaap: verbinding, vertrouwen, liefde.❤️

09/07/2025

We geven onze baby’s, peuters, kinderen dagelijks af aan vreemden. In de kinderopvang. Op school. Bij kampjes.
Wanneer zijn we dit "normaal" gaan vinden? 🤔

We hebben geleerd om ons instinct te wantrouwen.
Om het te negeren.
Terwijl juist dat instinct ons influistert:
"Je kindje hoort bij jou.”🤱

En nee, dit is geen aanval op opvoeders of leerkrachten.
Velen doen hun werk met liefde.
Maar de realiteit blijft:
we bouwen een samenleving waarin productiviteit belangrijker is dan hechting.✨

We roepen moeders op om los te laten,
om te vertrouwen,
om niet ‘te moeilijk’ te doen.
Terwijl het eigenlijk absurd is:
we brengen ons meest waardevolle bezit onder bij mensen die we nauwelijks kennen…
en noemen dat "normaal".🫣

Onze natuur zegt: beschermen, dichtbij houden, voelen dat het veilig is.☘️
En toch moeten we vertrouwen opbouwen in systemen, mensen, structuren…
Vaak met een krop in de keel en een klein hartje.

🤍 We hebben aangeleerd om ons gevoel te onderdrukken — om aan te passen aan een systeem dat draait op efficiëntie, niet op verbinding.

🧠 In onze maatschappij wordt functioneren belangrijker gevonden dan aanvoelen.
💼 Praktisch wint het vaak van natuurlijk.
⏳ En onze tijd – die altijd tekort is – lijkt belangrijker dan hun hechting.

Misschien is het tijd om daar luidop vragen bij te stellen.
Misschien is het tijd om opnieuw te durven voelen wat wij diep vanbinnen al weten: "dat nabijheid, veiligheid en hechting geen luxe zijn — maar een recht". 🩷💙

05/06/2025

In de armen van mama – daar voelt een baby zich thuis. Warm, beschermd, gedragen. Een zachte aanraking, een geruststellende geur, het ritme van een hartslag... het zijn de kleine dingen die een wereld van verschil maken voor ons kleintje.

Ik hou je vast. Je hoofdje rust zacht tegen mijn borst. En alles in mij fluistert: hier hoor jij te zijn. Dichtbij mij. In mijn armen, in mijn ritme, in mijn veiligheid.
Nabijheid gaat niet alleen over fysieke aanwezigheid, maar ook over emotionele veiligheid. Over er zijn, met aandacht en liefde. Want een baby die zich veilig voelt, durft de wereld te ontdekken. Stapje voor stapje.

En dan komt het moment waarop ik je moet loslaten. Het voelt onnatuurlijk om je af te geven, alsof ik iets doe wat tegen mijn instinct ingaat.
Maar toch... toch wordt er van mij verwacht dat ik het doe. Alsof dit erbij hoort. Alsof het de norm is. En dus laat ik je los – met een brok in mijn keel, en een hart dat blijft fluisteren: dit mag ook anders.

Ik weet dat onze band sterker is dan de afstand tussen ons.
Maar ik mag tegelijk erkennen dat het pijn doet.
Dat dit loslaten misschien wel het moeilijkste is wat ik ooit heb moeten leren – omdat het niet in mij zit om jou zomaar van me weg te halen.❤️

Want nabijheid is geen zwakte. Het is de bodem waarin vertrouwen wortelt.
Door er te zijn – echt aanwezig, met heel mijn hart – geef ik jou de moed om zelf op pad te gaan.
Niet ondanks onze verbondenheid, maar juist daardoor.
Want het is in die diepe verbinding dat zelfstandigheid ontstaat.
Stap voor stap. Met mij als jouw veilige basis, altijd dichtbij. 💞

28/05/2025

Soms lijkt het leven je te breken, maar juist dan ontdek je hoe krachtig je werkelijk bent.
Veerkracht betekent niet dat je alles aankan zonder te wankelen — het betekent dat je opstaat, opnieuw begint en blijft groeien, ook als het zwaar is.🌪️

Sommige mensen zijn door stormen gegaan waar anderen nooit zouden rechtkomen.
Ze hebben zichzelf opgebouwd uit diepe dalen, trauma’s overleefd, pijn doorleefd.
En daardoor… zijn ze krachtig geworden. Vastberaden.🌠

Misschien ben jij zo iemand.
Iemand die heeft geleerd om door te gaan, omdat stilstaan geen optie was.
En dus voelt het soms vreemd —zelfs frustrerend — om te zien hoe anderen al struikelen over iets wat voor jou ‘klein’ lijkt.🍀

Die frustratie is begrijpelijk.
Niet iedereen heeft jouw achtergrond, jouw wonden, jouw lessen. Niet iedereen heeft geleerd om kracht te bouwen in de storm.🗣️

En wat voor jou klein voelt, is voor iemand anders misschien het zwaarste wat ze ooit hebben meegemaakt. Sommige mensen lijken alles aan te kunnen. Anderen struikelen sneller. En allebei verdienen ze begrip. Het maakt ons menselijk.🙏

Jij hoeft niet te zijn zoals "anderen"
Jij mag leren leven vanuit wie jij bent, met jouw unieke draagkracht, tempo en verhaal.✨

En soms begint dat bij accepteren dat het leven je uitdaagt…
niet om je te breken, maar om je te laten ontdekken wie je écht bent — onder alles wat moet en hoort.❤️

Lifecoach Géraldine

10/12/2025

25/11/2025

13/11/2025

06/11/2025

09/10/2025

16/09/2025

09/09/2025

25/08/2025

13/08/2025

09/07/2025

05/06/2025

28/05/2025

Adres

Website

Meldingen

Contact De Praktijk

Snelkoppelingen

Delen