Nutricura Diëtistenpraktijk

11/11/2025

As simple as it gets. Kalkoenfilet, zoete aardappel en broccoli.

De meesten die me kennen weten dat ik zelf hard focus op minder koolhydraten en suiker, maar dat wil zeker niet zeggen dat koolhydraten daarom “slecht” zijn. Persoonlijk voel ik me gewoon beter met minder koolhydraten. Mijn warme maaltijden bestaan vaak uit vlees, vis of kip met veel groenten al dan niet aangevuld met een beetje zoete aardappel, kikkererwten of een koolhydraatarme cracker/snede brood.

Terwijl het vroeger 5 van de 7 dagen aardappelen waren, 1 keer per week frietjes en 1 keer per week spaghetti is dat nu nog slechts 3-4 keer per maand aardappelen/zoete aardappelen, 1 keer per maand spaghetti en 1 keer om de 2 maanden frietjes.

Maar dat wil zeker niet zeggen dat jij het daarom ook zo moet aanpakken. Zelf haal ik heel wat calorieën uit olijfolie, noten, echte boter, crackers op basis van zaden en pitten en pure chocolade. En ik moet dus ergens de keuze maken, anders klopt mijn caloriebalans niet meer. Plus, ik krijg persoonlijk ook snel terug honger na het eten van koolhydraten (zeker geraffineerde koolhydraten), omdat mijn bloedsuikerspiegel hier heel hard op reageert.

In mijn praktijk focus ik ook hard op minder koolhydraten omdat het merendeel van de patiënten insulineresistent is. En bij insulineresistentie is koolhydraatarmer eten nu eenmaal heel efficiënt. Heb je jezelf al laten testen hierop of heb je geen flauw idee wat en hoe? Laat dan zeker volgende waarden eens bepalen bij de huisarts:
- HOMA 1IR
- HOMA 2IR
- insuline nuchter
- bètacelfunctie (%B)
- insulinesensitiviteit (%S)

🍒🥑🍋

13/10/2025

Glucosetest sterke voorspeller voor levensverwachting

Japanse wetenschappers hebben ontdekt dat de glucosewaarde één uur na een orale glucosetolerantietest (OGTT) een sterke voorspeller is van overlijden door hart- en vaatziekten en kanker. Dit geldt zelfs voor mensen met een normaal gereguleerde bloedglucosespiegel.

Voor het onderzoek werden gegevens gebruikt van de langlopende Ohasama-studie. De onderzoekers volgden bijna 1000 mensen zonder diabetes gedurende gemiddeld 14 jaar. Alle deelnemers ondergingen een 75 gram OGTT. Daarbij werd bloed afgenomen vooraf én 1 en 2 uur na glucose-inname.

Tijdens de volgperiode van gemiddeld veertien jaar bleek een hoge glucosewaarde 1 uur na OGTT een sterke voorspeller voor de mortaliteit. In het bijzonder bleek dat mensen met een normale glucosetolerantie die een uur na OGTT een hoge glucosewaarde hadden (>9,4 mmol/l), een fors verhoogd risico op overlijden hadden. Na drie jaar follow-up lag het sterftecijfer bij deze groep bijna twee keer zo hoog als bij mensen met lagere glucosewaarden. De toename in sterfte werd vooral veroorzaakt door cardiovasculaire aandoeningen en kanker.

Volgens de auteurs wijst dit erop dat personen die volgens huidige standaarden gezond worden verklaard, in werkelijkheid mogelijk een verhoogd sterfterisico hebben, zonder dat dit bij routinecontroles aan het licht komt. Het meten van glucosewaarden 1 uur na een OGTT kan een belangrijke aanvulling zijn op bestaande diagnostiek, met mogelijkheden voor preventie.

Sato D, Imai J, Satoh M, Kawana Y, Sugawara H, Endo A, Kohata M, Seike J, Komamura H, Sato T, Hosaka S, Asai Y, Kodama S, Takahashi K, Kaneko K, Tatsumi Y, Murakami T, Hirose T, Hara A, Inoue R, Asayama K, Metoki H, Hozawa A, Kikuya M, Imai Y, Ohkubo T, Katagiri H. One-hour postload glucose levels predict mortality from cardiovascular diseases and malignant neoplasms in healthy subjects. PNAS Nexus. 2025; DOI:10.1093/pnasnexus/pgaf179

Little is known about biological markers, at levels within their normal ranges which might predict future mortality. We aimed at identifying possible predictors of future death in participants before pathological conditions manifest. We analyzed data from a population-based prospective cohort study....

22/08/2025

Although sunlight is the primary natural source of vitamin D, not everyone can rely on sun exposure to achieve adequate vitamin D status. Modern life, environmental disruptions, and genetic individuality all play a role in why deficiency is so widespread.

Research confirms that genetic variations profoundly shape how we metabolize and respond to vitamin D. For example, polymorphisms in CYP2R1, the liver enzyme responsible for converting vitamin D3 (cholecalciferol) into 25-hydroxyvitamin D [25(OH)D], reduce efficiency of this step (Ahn et al., 2010; Wang et al., 2010). Likewise, variants in the VDR (vitamin D receptor) can impair how cells respond to vitamin D, meaning that even with “normal” blood levels, tissues may remain functionally deficient (Uitterlinden et al., 2004).

Vitamin D is far more than a “bone nutrient.” It regulates immunity, hormone balance, inflammation, and even neurological function. Impaired metabolism and receptor sensitivity may therefore contribute to mood disturbances, autoimmunity, and chronic disease. Clinical evidence shows that many individuals with these genetic differences remain low in vitamin D even with abundant sun exposure, which means relying on sunlight alone is often inadequate (Zhou et al., 2018).

This is where orthomolecular medicine offers clarity. For many people, oral supplementation with vitamin D3 is not optional but essential. Yet, vitamin D never acts alone. It depends on a network of synergistic cofactors:
• Magnesium is required for the enzymes that activate vitamin D in both the liver and kidney (Uwitonze & Razzaque, 2018). Without magnesium, vitamin D remains biologically silent.
• Vitamin K2 (especially MK-7) directs calcium into bones and teeth rather than soft tissues, protecting against arterial calcification (Schwalfenberg & Genuis, 2017).
• Vitamin A works with D3 in regulating gene expression and immune balance.
• Zinc, boron, vitamin C, and copper further support receptor binding, collagen formation, and mineral homeostasis.

Taken together, the evidence is clear, vitamin D must be understood as part of an orthomolecular team. For individuals with impaired metabolism or receptor activity, higher intake of D3 and its cofactors is often required to restore true physiological balance.

This is why personalized nutrition, guided by genetics, biochemistry, and clinical observation, is not just theory but necessity. Supplementation, when done intelligently and in harmony with other nutrients, ensures that the vitamin D pathway is supported from synthesis, to activation, to receptor binding, to cellular action.

In orthomolecular practice, we do not fear nutrients, we respect their synergy. Vitamin D3 is not the problem. The real issue is deficiency, imbalance, and isolation. When given in the right context, vitamin D3 + cofactors is not just safe, it’s life-enhancing.

28/07/2025