15/12/2025
Rosie...
Ze is er.
Maar nog even niet helemaal.
Rosie heeft na lang zoeken haar veilige plekje gevonden.
Een hoekje waar de wereld nog klein mag zijn,
waar alles nieuw is, vreemd ruikt
en nog niet vanzelfsprekend veilig voelt.
Een nieuw huis, nieuwe geluiden, nieuwe stemmen.
Dat vraagt moed.
En dus is het voorlopig vooral kijken.
Observeren.
En af en toe zachtjes blazen,
om te laten weten: ik ben er wel, maar nog op afstand.
Over de keuken lijkt ze alvast geen klachten te hebben,
die is blijkbaar al goedgekeurd.
De rest van haar nieuwe omgeving?
Daar heeft ze nog geen mening over.
Of misschien juist te veel.
En dat is okรฉ.
Rosie hoeft niets te bewijzen.
Ze hoeft niet meteen dapper te zijn,
niet meteen nieuwsgierig,
niet meteen thuis.
Ze mag er zijn.
Op haar tempo.
Met haar twijfels, haar stilte, haar kleine stapjes vooruit.
Wij wachten.
Zonder haast.
Met zachte stemmen en open harten.
Welkom thuis, Rosie.
Wanneer jij er klaar voor bent.
Sonja Verhulst